The Wall؛ شاهکار موسیقی راک
http://pnu-club.com/imported/mising.jpg
فیلم The Wall تفسیری است زیبا از اثر جاودانه پینک فلوید با داستانی تاثیر گذار در مورد کودکی، شهرت و جنون فردی که می‌تواند نمونه‌ای از...
"دیوار پینک فلوید" نقطه اوج حضور موسیقی راک در یک فیلم و نمونه‌ای تکرار نشدنی از یک اپرای موفق راک است. فیلم The Wall تفسیری است زیبا از اثر جاودانه پینک فلوید با داستانی تاثیر گذار در مورد کودکی، شهرت و جنون فردی که می‌تواند نمونه‌ای از افراد یک جامعه باشد. این فیلم بدون شک جایگاه آنرا دارد که نوعی اعجاز سینمایی تلقی شود.
"دیوار" داستان پینک، دانش آموزی جوان و جاه طلب است که برای طغیانی در برابر آسیب‌های روحی دوران کودکی اش به راک پناه می‌آورد، سپس به یک ستاره تبدیل شده و چنان شورشی در وجود او بوجود می‌آید که نهایتا وی را به کام جنون می‌کشاند.
شاید بتوان "دیوار" را آمیزه ای از داستان زندگی خواننده و گیتاریست گروه پینک فلوید، راجر واترز و سید برت دانست. کودکی پینک مقارن با شهرت و محبوبیت راجر واترز است. در این فیلم شخصیت او به عنوان یک نوجوان افسرده که دستخوش ناملایماتی چون عدم حضور پدر و نیز مشکلات روحی و روانی ناشی از جو دیکتاتوری حاکم بر مدرسه شبانه روزی ، به تصویر کشیده شده است.
در مقابل دوران جوانی پینک را می‌توان به نوعی داستان زندگی سید برت تشبیه کرد که حضور در گروه پینک فلوید سکوی پرتابش به اوج قله شهرت و نهایتا جنون او شد. همانطور که پینک - که نقش او را در این سنین باب گلدوف ایفا نموده است - به فوق ستاره تبدیل می‌شود و در پی آن افسردگی و اضطراب‌های اجتماعی بر شخصیت او چیره می‌گردد و سرانجام به جنون و بیماری توهم مبتلا می‌شود.
کودکی پینک که بخشهای ابتدایی فیلم حول آن دور می‌زند، در انزوا سپری می‌گردد. پدرش در جنگ کشته شده و پسر در بحرانی‌ترین شرایط سنی تنها و سرگردان به حال خود رها شده است و مجبور است تا روزگار را در مدرسه‌ای شبانه روزی که مدیریت آن را فردی شیطان صفت بر عهده دارد سپری نماید.
سرپرست مدرسه کوچکترین اهمیتی به وضعیت روحی روانی پینک ندارد و نه تنها کمکی به او نمی‌کند بلکه حضورش سبب شده تا فضای مدرسه در نظر کودک مانند زندانی برای محبوس کردن افکارش جلوه می‌کند.
فیلم با استفاده از برگشتهایی (flashback) که اکثرا در قالب انیمیشن‌های قدرتمند و حیرت انگیز بازگو شده‌اند، ورود گرداب جنون به ذهن تخریب شده پینک بر اثر فشارهای اجتماعی و امیال تحقق نیافته را به تصویر می‌کشد.
در صحنه ای از فیلم، پینک بسیار آرام در اتاقی در هتل نشسته و در چشمانش تاریکی و اندوه به چشم می‌خورد و ناگهان اتاق را به هم می‌ریزد، در مقابل آینه می‌ایستد و خودش را شکنجه می‌دهد، دچار توهم می‌شود و حتی خود را موجودی چون هیتلر فرض می‌کند که قصد فتح جهان را دارد.
داستان بی وقفه جلو می‌رود و شما در مقام یک بیننده هوشیار نظاره گر گذشت زمان هستید؛ تشبیه و استعاره در جای جای فیلم به وفور دیده می‌شود. در این میان صحنه ای که در آن دانش‌آموزان مدرسه شبانه روزی وارد چرخ گوشت می‌شوند و چکش‌هایی که به صورت انیمیشن در میان جمعیت رژه می‌روند، جلوه ای آزار دهنده از تفسیری هوشیارانه را در مقابل دیدگان تماشاگران به نمایش می‌گذارد.
در انیمیشن انتهای فیلم طی صحنه یک محاکمه دست نشانده ای پوشالی، کاراکتر پینک را مورد ارزیابی قرار می‌دهد. در اینجا بیننده فیلم به حال خود رها می‌شود تا بتواند از داستانی بغرنج، سرشار از صداقت و یورش‌های روحی که آرامش را از او سلب کرده نتیجه ای بگیرد.
اما همانگونه که از گروه پینک فلوید انتظار می‌رود، موسیقی در این فیلم کلید اصلی ارتباط قسمتهای مختلف داستان را تشکیل می‌دهد. فیلم دیالوگ‌های مشخص چندانی ندارد و شخصیت‌های داستان در سکوت به ایفای نقش در داستان می‌پردازند. در چنین فضایی کاملا طبیعی است که موسیقی باید به عنوان عاملی که داستانسرایی را عهده دار است، کمبود گفتار فیلم را جبران نماید.
بخشهای مختلف فیلم مانند قطعات متفاوتی که به طور همزمان توسط داستانی به هم مرتبط شده‌اند فراموش نشدنی هستند و در کنار آنها تصاویر و انیمیشن‌ها نیز بدون اغراق حیرت‌انگیز است.
موسیقی با تسلط بسیار ارتباط کلی میان قسمتهای مختلف داستان را حفظ می‌کند، از صحنه‌های وحشتناک و تکان دهنده Another Brick in The Wall گرفته تا صحنه آرامش بخش Mother. صحنه‌ای که پینک در حالت نیمه اغماء تجربیات تلخ کودکی‌اش را به یاد می‌آورد و همزمان موسیقی دهشتناک و در عین حال باشکوهی پخش می‌شود، از مهم‌ترین و تاثیر‌گذارترین صحنه‌های فیلم است.
موسیقی متن این اثر سینمایی نبض تپنده ای است که قطعات ضد و نقیض زندگی کاراکتر اصلی فیلم و ماهیت واقعی آن را به هم می‌پیوندد.
هرچند ممکن است برای افرادی که راک علاقه ندارند، این فیلم چندان زیبا به نظر نرسد، اما بطور قطع اثری به یاد ماندنی از یک نابغه بزرگ است. چه بسیارند فیلم‌هایی که با وجود دیالوگ‌های فراوان نتوانسته‌اند در شخصیت پردازی تا به این حد موفق ظاهر نشده اند.
The Wall اثری سینمایی است که بیننده تا انتهای آن از تلفیق استادانه هنر فیلمبرداری، جلوه‌های بصری و موسیقی کاملا راضی می‌ماند. به هر ترتیب صرفنظر از احساس خوب یا بدی که فیلم بر شما در مقام بیننده می‌گذارد، بدون شک پس از آن برای مدت زمان طولانی در ذهن و فکر شما خواهد بود.
