نگاه حمیدرضاصدربه شکست تیم المپیک

باید از رحمتی پرسید، می خواهی چند گل از کره بخوری؟ او در مقدماتی جام جهانی ۲ گل از کره ای ها خورد و حالا هم چهار گل. یعنی ۶ گل در ۳ بازی. آیا آمار جالبی است؟
صحبت های حمیدرضا صدر در مقام یک کارشناس مجرب و البته منطقی همیشه برای هر مخاطبی جالب و خواندنی است. این بار صدر در مقوله نتایج تیم امید صحبت هایی را با انجام داده که خواندنش خالی از لطف نخواهد بود.
نگاهم به نیمه نهایی نگاه به لحظه هاست
وقتی وارد نیمه نهایی می شوید هم می توانید اول شوید و هم جهارم. به نظرم تیم امید می توانست مقابل ژاپن بازنده نباشد. هم بازی برابر کره و هم دیدار مقابل ژاپن بازی هایی بودند که تیم امید تا مرز پیروزی پیش رفت اما در نهایت نتوانست قدم پایانی را محکم بردارد.در بازی نیمه نهایی جام جهانی اگر اینیستا ۳ دقیقه مانده به پایان بازی گل نمی زد آیا اسپانیا می توانست به فینال برسد.نگاهم به نیمه نهایی نگاه به لحظه هاست، در ذات رقابت های نیمه نهایی داستان لحظه ها سرنوشت را می سازد.
سید جلال، پاشنه آشیل بود نه قلب تپنده
سید جلال حسینی نه تنها سالمندترین بازیکن تیم ما بلکه سالمندترین بازیکن جام بود. او مقابل کره در لحظاتی بهترین بود اما در لحظاتی که نیازمند توانایی های او بودیم تبدیل به بدترین بازیکن میدان شد. سید جلال را به این دلیل پیروانی انتخاب کرد تا در گوانگ ژو قلب تپنده تیم ما در قلب دفاع باشد. سیدجلال نه تنها قلب تپنده نبود بلکه پاشنه آشیل تیم ما مقابل کره بود. کره دو گل خود را از درون هجده قدم و از نقطه ای زد که منطقه بازی سید جلال تعریف شده بود.
جوانان هم می رفتند چهارم می شدند
سیاست ما پیش از اعزام تیم امید به گوانگ ژو کسب مدال به هر قیمتی بود. وقتی سیاست این است هرطور شده مدال بگیریم پس چندان نباید به حضور ۳ بازیکن بزرگسال در ترکیب تیم امید خرده گرفت. به اعتقاد من اگر تیم جوانتری به گوانگ ژو می رفت یا بهتر بگوییم تیم جوانان ، باز هم می توانستیم به جمع ۴ تیم راه پیدا کنیم.
مقابل ترکمنستان یاد بازی پدر با کودکانش افتادم
این نظریه که به هر قیمتی باید مدال گرفت را قبول ندارم. یکی از صحنه های عجیبی که در بازی های گوانگ ژو به چشمم خورد در دیدار تیم امید برابر ترکمنستان بود. جایی که سید جلال و مهدی رحمتی با نوجوانان ترکمن دست و پنجه نرم می کردند. تماشای این صحنه ها باور کردنی نبود. آنوقت بود که بازی فوتبال پدر با کودکانش در ذهنم تداعی شد.

باید به رحمتی گفت، می خواهی چند گل از کره بخوری
فکر نمی کنم باز شدن دروازه رحمتی مقابل جوانان کره ای و ژاپنی تاثیری در روحیه او داشته باشد. در حقیقت باید بگویم دغدغه اکثر بازیکنان ما ارضای مالی است و نه هیچ چیز دیگر. به نظر من با طرح یک سوال می توان رحمتی را برای جام ملتها و تقابل احتمالی با کره آماده کرد. باید از رحمتی پرسید، می خواهی چند گل از کره بخوری؟ او در مقدماتی جام جهانی ۲ گل از کره ای ها خورد و حالا هم چهار گل. یعنی ۶ گل در ۳ بازی. آیا آمار جالبی است؟ نکته جالب اینکه او در تهران و روی گل پارک جی سونگ مقصر اصلی بود و در بازی های آسیایی هم می توانست مدال برنز را به کاروان ما هدیه کند اما باز هم اشتباه کرد. حالا طرح این سوال می تواند انگیزه ای شود برای رحمتی تا در دوحه نمایشی جانانه داشته باشد.
شاغلام را به عنوان یک مربی خوب سنتی می پذیرم
در روزهایی که انتخاب مربی در رده باشگاهی و ملی برای ما تبدیل به یک معضل بزرگ شده انتخاب پیروانی برای هدایت تیم امید انتخاب بجایی بود. پیروانی را به عنوان یک مربی سنتی خوب می پذیرم. او بهترین فردی بود که می توانست به زبان خود بازیکنان با آنها صحبت کند. ضمن اینکه باید این موضوع را هم در نظر گرفت که پیروانی تنها ۲،۳ ماه پیش از شروع بازی ها مطمئن شد که مربی این تیم است.هر مربی دیگری هم جز پیروانی بود بهتر از این نتیجه نمی گرفت.
پیروانی مشاور بزرگ می خواهد
داستان ادامه همکاری پیروانی با تیم امید باید ظرف یک هفته تا ۱۰ روز آینده مشخص شود. به شخصه معتقدم مربی خارجی بنا به دلایلی در مقطع فعلی به درد تیم امید نمی خورد. در میان گزینه های داخلی هم نه اینکه بگویم پیروانی بهترین گزینه است اما با توجه به اشرافی که به تیم دارد می تواند موفق تر از دیگران باشد. در نهایت معتقدم او برای موفقیت نیازمند ابزاری جدید است، ابزاری مثل استفاده از یک مشاور بزرگ.