همچنان در گذشته ايم؛ نگاهی به دو اتفاق مهم فوتبال آسیا

تورج عاطف / خبرگزاری پارس فوتبال

از دير باز گفته اند تاريخ بسيار باشكوه ايرانيان باعث شده است كه اكثر اوقات آنها دل به گذشته داده و تنها به افتخارات گذشته دلخوش باشند و همين دلخوشي به پيشين باعث شده كه امروز را به بي انديشه بودنها گذارند و فردا خرابه هارا بسازند سالهاي طولاني با توهمات بيشماري رو به رو بوديم روزگاري خود را ابر قدرت آسيا مي دانستيم و چنين نيز بوده و دهه هاي 60 و 70 ميلادي را بايد سالهاي اوج فوتبال ايران بناميم كه حاصل آن يك حضور در جام جهاني و سه بار عنوان قهرماني جام ملتهاي آسيا و يك بار قهرمان بازيهاي آسيائي و حضور درسه المپيك بوده است.

اما پس از آن هيچگاه قهرمان جام ملتهاي آسيا نشديم و هيچگاه به المپيك نرفتيم و اگر قهرمان بازيهاي آسيائي 90و 98و 2002 گشتيم بهر آن بود كه قدرتهاي اول آسيا اين مسابقات را جدي نمي گرفتند اما هنوز نيستند بسياري كه ايران را ابر قدرت فوتبال آسيا مي دانند. اين داستان را در كشتي آزاد و وزنه برداري هم داشته ايم و حالا مي بينيم آنقدر در اين توهم مانده ايم كه امروز با خداحافظي مراد محمدي رعشه بر كشتي ما مي افتد و قصه وزنه برداري ما همراه با حكايتهاي تلخ آمپول و قرص و دو پينگ است. القصه روز گذشته در عرصه آسيا دو اتفاق مهم افتاد. واقعه اول مربوط به حضور علي دائي در جمع 50 اسطوره زنده فوتبال جهان هست و مي بينيم كه نام او در كنار مرداني چون بكن بائر و پلاتيني و فون باسن و پله و مارادونا و كرايوف و چارلتون و.... مي درخشد!

اين مسئله افتخاري براي فوتبال مهجور و خود باخته و سراسر از شعاري است كه مدعي قلب شير است اما مي دانيم ميزان شجاعتش در حد آن است كه در بازي با تيم ... ام كويت و عمان و اردن و قطر و ايسلند و تايلند و سنگاپور در سيماي رنگ پريده امپراتورش ديديم!!

اما در همان روز در كشور چين شاهد بوديم كشور فقير كره شمالي كه در تحريم جهاني قرار دارد و بسياري از كشورهاي دنيا به نقض بسياري از قوانين ابتدائي بشر در آن كشور اعتراض دارند پس از حضور دو باره در جام جهاني پس از 34 سال بار ديگر قدرت نمائي مي كند و قهرماني جام ملتهاي جوانان آسيا مي شود و در رده جوانان هم به جام جهاني صعود مي كند.

بيائيم اين دو رويداد را در كنار هم بگذاريم و مطئمن باشيد كه از امروز باز در گذشته علي دائي غرق خواهيم شد و روزنامه ها و ديگر رسانه ها را سراسر از اخبار انتخاب دائي بعنوان يكي از 50 مرد برتر دنيا خواهيم ديد و از ياد خواهيم برد در فوتبالي كه علي دائي بعنوان يكي از اسطوره هاي برتر تاريخ معاصر فوتبال ياد مي شود پس از بازنشستگي او حتي نتوانسته است بازيكني با حداقل قابليتهاي او را در عرض 5 سالي كه او از تيم ملي به اجبار خداحافظي كرد بيابد و يا اين كه در فوتبالي كه امروز همه دم از اسطوره داشتن در عالم جهاني فوتبال خواهند زد براي اعزام تيم ملي المپيك به بازيهاي آسيائي گوآنجو بايد سه بازيكن به نامهاي رحمتي و حسيني و خلعتبري بزرگسال هم داشته باشد تا به نوعي بزك شود تا بلكه بتواند آبرو داري كند!!

و يا از ياد ببريم تيم جوانان ما در همين تورنمنت بدون پيراهن و البسه كافي شركت كرده و تمامي تقصير ها را به گردن آشپز تيم انداخته اند و اين اتفاقها در حالي مي افتد كه كره شمالي نه مربي خارجي و نه بازيهاي تداركاتي كافي و نه حتي سرمايه گزاري مناسب داشته است اما مي بينيم كه فوتبال اين كشور همچنان در حال پيشرفت بوده و فوتبال ما هم همچنان در گذشته سير مي كند و دل به دربي هائي دارد كه قهرمانانش در آستانه بازنشستگي هستند و يا فوتبالي كه ارتشا و فساد و رانت خواري در آن بيداد مي كند و به اصطلاح كهكشاني هايش سرمربي ندارد و يا بازيكنان سابقش آنقدر در ديار فراموشي مي روند كه راهي سرزمين وهم و خيال مي شوند.

براي تيم ملي فوتبالش از تيم ملي كشور ي دعوت مي كند كه بعلت دخالتهاي دولت در امور فوتبال مورد غضب فيفا است و پرونده فساد مالي يكي از بزرگترين مقامهاي فدراسيونش شهره آفاق است. تيمهاي محبوبش دست به دامان بازيكن عراقي مي شود تا بلكه گوشه چشمي به آنها نشان دهد و بتواند جانشين كلاني ها و ايرانپاك ها و بهزادي ها و محمد خاني ها و پيوس ها و دائي ها شود و...

براستي تا به كي مي خواهيم در گذشته سير كنيم ؟ فوتبال ما امروز حتي از كره شمالي فقير و در تحريم و بي امكانات و بي نام هم عقب افتاده اما ما همچنان پز ليست ورلد ساكر را مي دهيم اين خوش خيالي و زندگي در گذشته مباركمان باشد.