رقابت بهترین انگیزه ارتقاء کیفیت
کاهش تعرفه واردات خودرو در بودجه سال 1389 از نود درصد به هفتاد درصد باعث اعتراض بسیاری از خودروسازان داخلی شد. عده ای کاهش تعرفه را بدون مطالعه کافی، برخی آنرا مانع اشتغال زائی و گروهی آنرا باعث شکست صنعت ملی خودروسازی دانسته اند. برداشت این عده از تعرفه ابزاریست که هدف آن حمایت از صنایع داخلی با افزایش هزینه ورود به بازار داخلی برای شرکتهای خارجیست. ایشان دولت را محق نمی دانند که از این ابزار به منظور کسب درآمد استفاده کند.طی سه دهه گذشته شرکتهای خودروسازی از حمایتهای وسیع دولتی برخوردار بوده اند. شاید خودروسازان این حمایتها را کافی ندانند، ولی در مقایسه با سایر صنایع کشور بیشترین سهم را خودروسازان از کمکهای دولتی دریافت کرده اند. ایشان برای نیمی از سه دهه گذشته تنها عرضه کنندگان خودرو به بازار داخلی بوده اند، به ایشان وامهای کم بهره و ارز با نرخ دولتی بسیار ارزان تعلق گرفته است. در بحث قیمتگذاری خودروسازان از امتیاز عرضه انحصاری یک کالای با دوام در یک اقتصاد تورمی برخودار بوده اند و در بسیاری از موارد پیشفروش خودرو یک فرصت سرمایه گذاری تلقی می شده است. شرکتهای خودروسازی داخلی تا مدتها با کمبود تقاضا برای محصولشان مواجه نشده بودند. در چنین شرایط طلائی و مستعدی خودروسازان داخلی برای بهبود کیفیت خودروهای تولیدیشان چه کردند؟ “هیچ”پیکان هنوز به ما یادآوری می کند که حمایتهای دولتی باعث ارتقاء کیفیت خودروهای داخلی نمی شوند. بلکه بالعکس هرگونه انگیزه ای را برای تلاش در این زمینه نابود می کنند. و نه تنها ییکان بلکه وانت بارهای مزدا، نیسان و پیکان که هر روز فرسوده تر و از رده خارج تر می شوند، هم بر این امر گواهند. تنها بازار رقابتی است که به شرکتها داخلی انگیزه واقعی برای بهبود و ارتقاء کیفی خودروهایشان می دهد. در تاریخ خودروسازی در جهان ما موردی نداریم که یک خودروساز بومی بدون ترس از رقابت رقباء موفق به تولید خودروی برتر و نمونه ای شده باشد. رقابت اصل ذاتی صنعت جهانی خودروسازی است و عامل اساسی شکل دهنده آن و تعیین کننده تحولاتش.در چنین بازاری کاهش بیست درصدی تعرفه از نود به هفتاد درصد تنها به معنای جدیترکردن رقابت می توانست باشد و هشداری دلسوزانه به خودروسازان که حمایتهای دولتی ابدی نیستند. آیا واکنش خودروسازان به چنین کاهش اندکی نشاندهنده این است که برای اولین بار در تاریخ خودروسازی کشور تقاضای داخلی برای محصولات خودروسازان داخلی کاهش پیدا کرده است و حساسیت تقاضای مصرف کنندگان به تغییرات قیمت بالاست؟ و به اصطلاح دیگر تابع تقاضا برای خودرو پرکشش یا الاستیک شده است؟ آیا تلاشهای ایشان به این معناست که اکنون در بازار خودروی داخلی تنها از طریق تولید انبوه و کاهش قیمت کالاست که می توان درآمدها را حداکثر کرد؟ چون توجیه دیگری نمی توان برای چنین واکنشهایی به یک تغییر اندک بیست درصدی در تعرفه وارداتی پیدا کرد، که در نهایت باعث کاهش قیمت خودروهای وارداتی از ده تا بیست درصد خواهد شد.اگر این پیشفرض درست باشد برای اولین بار طی سه دهه گذشته بازار داخلی خودرو در آستانه رقابتی شدن و دیگر انحصارها در آن قدرت سابق را ندارند. دیگر نه تقاضا برای پس انداز عامل تعیین کننده تقاضا برای خودرو است و نه کمبود عرضه باعث تشکیل صفها و نوبت بندی. این یک فرصت طلائی و واقعی برای خودروسازان داخلیست که باعث نوآوری و ابتکار واقعی خواهد شد. نتیجه این امر عرضه یک خودروی ملی با استانداردهای برتر و قابل رقابت در بازارهای جهانیست. توقف کاهش تعرفه واردات خودرو تنها باعث سستی خودروسازان داخلی در واکنش به این تغییرات می‌شود. اگر به ارتقاي کیفیت خودروهای ملی‌مان می‌اندیشیم، فراموش نکنیم رقابت بهترین و تنها انگیزه ارتقاي کیفیت است.منبع : دنياي اقتصاد
