رضا ايرانمنش: تحمل «اخراجي‌ها» از تحمل دوران اسارت هم سخت‌تر بود
رضا ايرامنش با اشاره به اين كه هر چقدر كه از دوران جنگ فاصله مي‌گيريم، به همان نسبت نيز از سينماي دفاع مقدس دور مي‌شويم، گفت: ديدن «اخراجي‌ها» براي بچه‌هاي جنگ سخت‌تر از مشكلات دوران اسارت بود و اين نوع فيلم‌ها به اسم سينماي دفاع مقدس، تيشه به ريشه اين سينما مي‌زنند.
http://pnu-club.com/imported/2010/07/999.jpg
به گزارش خبرگزاري فارس به نقل از روابط عمومي يازدهمين جشنواره فيلم مقاومت، انقلاب و دفاع مقدس، رضا ايرانمنش اظهار داشت: بعد از انقلاب و هم‌زمان با جنگ تحميلي، سينمايي به نام سينماي جنگ در كشور ما شكل گرفت كه اين سينما از اوائل دهه 60 تا اول دهه 70 رشد چشمگيري داشت و روند صعودي پيدا كرد اما به‌تدريج افت كرد و خاموش شد.
وي ادامه داد : هنگامي كه به زمان گذشته برمي‌گرديم، بايد صادقانه اعتراف كنيم كه يكي از متوليان سينماي دفاع مقدس، حوزه هنري سازمان تبليغات بود كه در درجه اول به تربيت هنرمنداني پرداخت كه خودشان از نزديك جنگ را لمس كرده بودند، لذا به هنرمنداني كه قصد ورود به عرصه سينماي جنگ را داشتند بها داد. اما اينك، بسياري از مراكز فعال در سينماي دفاع مقدس جايي ندارد و اينها ريزش‌هايي است كه بعد از جنگ در عرصه فرهنگ و هنر كشور ما رخ داده است.
اين بازيگر فيلم‌هاي دفاع مقدس اضافه كرد: در گذشته اگر كارگرداني يك سكانس از فيلم خود را به جنگ اختصاص مي‌داد، مي‌توانست از دولت مبلغ 10 ميليون تومان كمك مالي بگيرد و همين تشويق‌ها باعث شد تا جشنواره فيلم‌هاي دفاع مقدس شكل بگيرد اما امروز وجود يك سكانس از جنگ در فيلم با توجه به سختي‌هاي اين سينما و هزينه بر بودن آن نه تنها حمايت مالي از سوي دولت را نخواهد داشت بلكه سبب افزايش هزينه‌هاي فيلم خواهد شد و به همين منظور تهيه‌كننده ترجيح مي‌دهد كه به همان فيلم‌هاي آپارتماني و مُبلي بپردازد.
بازيگر فيلم «دكل» تصريح كرد: متاسفانه هر سال كه از پايان جنگ دور شديم از اين سينما هم دور شديم. من يادم مي‌آيد كه در يكي از جشنواره‌هاي دفاع مقدس كه در شيراز برگزار شده بود، دل‌مان خوش بود كه لااقل همين جشنواره وجود دارد و آرزو مي‌كرديم كه اين جشنواره بين‌المللي شود كه گويا اين دوره تحقق پيدا كرده... به هرحال جنگ ما در دنيا بي‌نظير بوده و مشابهي جز در حماسه عاشورا نداشته است لذا اين جنگ و نوع حماسه‌هاي رزمندگان ايراني براي مخاطبين خارج از كشور جذابيت دارد و بايد در حوزه بين‌المللي اين سينما تلاش بيشتري كرد.
ايرانمنش با بيان اين كه سينماي دفاع مقدس كم فروغ شده و دلسوزي ندارد از وزير ارشاد، معاونت سينمايي، مديرعامل بنياد فارابي، مهندس ضرغامي و همه پدران دلسوز كه جزو بچه هاي جنگ و جبهه محسوب مي‌شوند، خواست تا آتش تنور دفاع مقدس را شعله ورتر سازند.
بازيگر فيلم «سجاده آتش» اظهار داشت : بي‌شك تاريخ از ما خواهد پرسيد كه چرا به‌درستي جنگ را براي نسل‌هاي بعدي به تصوير نكشيده‌ايم؟
وي با اشاره به همه فيلم‌هاي دفاع مقدس كه تاكنون توليد شده است، افزود: همه اين فيلم‌ها همچون سرسوزني از يك اقيانوس است، در حالي كه مي‌توان بيشتر از اين سرچشمه سيراب شد.
ايرانمنش اضافه كرد: من افق روشني در سينماي دفاع مقدس نمي‌بينم چرا كه زماني مي‌توانيم از افق روشن حرف بزنيم كه سينمايي داشته باشيم اما آيا به‌راستي ما الان سينماي دفاع مقدس داريم؟
بازيگر فيلم «آخرين شناسايي» گفت: اگر به فيلم‌هايي كه با مضمون دفاع مقدس در سال‌هاي اخير توليد شده‌اند، نگاهي بيندازيم، متوجه خواهيم شد آنچه كه به نام فيلم دفاع مقدس ساخته شده تنها نامي از اين سينما بوده و از محتوا و ارزش‌هاي دفاع مقدس تهي بوده است.
وي با اشاره به فيلم «اخراجي‌ها» يادآور شد: با تمام احترامي كه براي آقاي ده‌نمكي قائل هستم، اما بايد بگويم فيلم ايشان نه تنها ارزش‌هاي دفاع مقدس را منعكس نمي‌كند بلكه در حد طنز هم نيست و به لوده‌بازي نزديك مي‌شود. ديدن اين فيلم آنقدر براي بچه‌هاي جنگ سخت بود كه برخي‌ها مشكلات دوران اسارت را آسان‌تر از ديدن اين فيلم تحمل مي‌كردند و اين نوع فيلم هاست كه به اسم سينماي دفاع مقدس تيشه به ريشه اين سينما مي‌زند.
ايرانمنش از همه نهادهايي كه در حوزه سينماي دفاع مقدس فعاليت مي‌كنند، خواست تا از موازي كاري در اين كار بپرهيزند و به صورت واحد و يكپارچه، تمركز خود را بر روي اين سينما بگذارند تا خروجي بهتري را شاهد باشيم.
