شيوه اصفهاني در معماري ايراني
شيوه اصفهاني آخرين شيوه معماري ايران است. خاستگاه اين شيوه شهر اصفهان نبوده است ولي در آنجا رشد كرده و بهترين ساختمان هاي آن در اين شهر ساخته شده است. شيوه اصفهاني دربرگيرنده شيوه هايي است كه در نوشته هاي غربي به شيوه صفوي، افشاري، قاجاري و زندي نام گذاري شده است.
اين شيوه كمي پيش از روي كار آمدن صفويان از زمان قره قويونلوها آغاز شده و در پايان روزگار محمد شاه قاجار دوره نخست آن به پايان رسيد.
دوره دوم آن زمان انحطاط اين شيوه است. كه در واقع از زمان محمد شاه قاجر آغاز شد و در دگرگوني هاي شهرهايي كه به دور از اين روند بودند ساختمان هاي ارزشمندي ساخته شد، به ويژه خانه هاي زيبايي كه زمان قاجاريان ساخته شد.
از آن پس ديگر شيوه اي جانشين شيوه اصفهاني نشد و با اينكه تلاش شد اين رشته در معماري ايران پاره نشود اما ديگر معماري آن سير و روند تكاملي پيشين را پي نگرفت.
