چرا دیگر ایمیل ابزار ارتباطی برتر نیست؟

ایمیل به عنوان ابزار ارتباطی موفقیت را تجربه کرده اما به نظر می رسد با سرویس هایی مانند توییتر، فیس بوک و گوگل ویو که مجموعه تعاملات دایمی را میان کاربران ایجاد کرده اند، برتری ایمیل به پایان رسیده باشد. فعالیت نسل جدیدی از سرویس ها مانند توییتر، فیس بوک و سرویس های بی شمار دیگری که برای داشتن سهمی از دنیای جدید رقابت می کنند شروع شده است و همانطور که ایمیل بیش از یک دهه قبل معرفی شد، این تغییر جهت وعده شکل گیری شیوه ارتباطی جدیدی را می دهد. البته همه از ایمیل استفاده می کنند اما ایمیل برای شیوه ای مناسب بود که در گذشته از اینترنت استفاده می کردیم و با وارد و خارج شدن به اشتراکمان به چک پیام ها می پرداختیم، در حالی که اکنون می توان چه در پشت میز کار و چه با یک تلفن همراه همواره به اینترنت متصل بود؛ اتصال دایمی که شماری از روش های جدید را برای ارتباط ایجاد کرده که سریع تر از ایمیل و سرگرم کننده تر از آن هستند. اکنون این سوال مطرح است که چرا باید برای پاسخ به ایمیل صبر کنیم، در حالی که پاسخ سریع تری از طریق پیام فوری وجود دارد و مثلا به کمک فیس بوک برخی از سوالات بدون پرسیدن آن ها پاسخ داده می شوند و در صورتیکه دوستمان وضعیت عمومی اش را در این سایت ارایه کرده باشد دیگر نیازی وجود ندارد از وی بپرسیم از محل کارش خارج شده یا نه. به نظر می رسد ایمیل که در دوران ضمیمه ها مانده در مقایسه با سرویس هایی مانند google wave که در حال حاضر در مرحله آزمایشی به سر می برد و به کاربران امکان می دهد عکس هایشان را با عمل درگ اند دراپ از دسک تاپ به داخل wave برده و آن ها را به اشتراک بگذارند و به صورت فوری کامنت گذاری کنند، کسالت آور به نظر می رسد. چندان تعجبی ندارد که وقتی ایمیل همچنان به رشد ادامه می دهد، انواع دیگر خدمات ارتباطی خیلی سریع تر رشد می کنند؛ طبق آمار نیلسن، در ماه اوت 2009 حدود 276.9 میلیون نفر در آمریکا، کشورهای اروپایی متعدد، استرالیا و برزیل از ایمیل استفاده می کردند که در مقایسه با آمار 229.2 میلیون نفر در اوت 2008 تا 21 درصد افزایش نشان می دهد اما شمار کاربران در سایت های شبکه اجتماعی و سایت های اجتماعی دیگر 31 درصد افزایش یافته و به 301.5 میلیون نفر رسیده است. به گفته متصدی موزه تاریخ رایانه در کالیفرنیا، هنگامی که می توان انواع مختلفی از پیام ها و فایل ها را آن هم برروی یک شبکه داشت سرویس ایمیل دیگر چندان قابل توجه به نظر نمی رسد. اما چگونه این ابزارهای جدید شیوه برقراری ارتباط ما را تغییر می دهند؟ اجازه بدهید از مشخص ترین آن که سریعتر کردن تعامل است، شروع کنیم. سال ها قبل اگر رسیدن یک نامه چند روز طول می کشید، عصبانی می شدیم؛ چند سال قبل از تاخیر نیم ساعته در دریافت ایمیل شکایت می کردیم و امروز درباره چند ثانیه بیش تر طول کشیدن برای دریافت پیام کوتاه گله می کنیم اما کمتر ازچند ماه دیگر ممکن است شکایت کنیم تلفن همراهمان قادر به ارسال خودکار پیام کوتاه به دوستانمان در یک فاصله خاص نیست تا آن ها بدانند ما نزدیکشان هستیم. این سرویس های جدید همچنین ارتباطات را متداول تر و غیررسمی کرده اند و دیگر نیازی به صرف وقت برای نوشتن یک نامه طولانی به ده ها نفر از دوستان نزدیک درباره تعطیلاتی که گذرانده ایم، نیست. اکنون آن دوستان اگر علاقه مند باشند می توانند این مطالب را به صورت فوری در محیط آنلاین مشاهده کنند و به جای ارسال چند ایمیل در هفته به شماری از دوستان می توان ده ها پیام را در روز به صدها نفر که می شناسیم یا حتا خیلی کم می شناسیم، ارسال کنیم. توییتر را درنظر بگیرید؛ این سرویس به کاربران امکان می دهد پیام های 140 کاراکتری را به مشترکانی که آن ها را می بینند و هوادار نامیده می شوند، ارسال کنند بنابراین به جای این که با ارسال ایمیلی به دوستتان بگویید شغل جدیدی یافته اید با یک پیام توییت افرادی که هوادار شما بوده اند مطلع می شوند. فیس بوک نیز بخشی از این گرایش است و کاربران می توانند به روزرسانی هایی از وضعیت خود برای نشان دادن به دوستانشان ارسال کنند. همچنین می توانند لینک هایی به محتوا و کامنت در این سایت ارسال کنند و به صندوق این باکس نیازی نیست؛ ده ها شرکت دیگر از یاهو و aol گرفته تا شرکت های نوپایی مانند یامر در حال ساخت محصولاتی بر پایه این موضوع هستند. اما درعین افزایش سرعت و راحتی ارتباطات به کمک ابزارهای جدید، شخصی و خودمانی بودن آن ها کمتر می شود؛ هنگامی که چند دوست نزدیک شما از تعطیلات شما باخبر می شوند، 500 دوست دیگر نیز این مطالب را می خوانند و اگر شما می دانستید این افراد به روزرسانی های شما را می خوانند ممکن است خیلی کمتر از آنچه که باید درباره خود بنویسید. اما یکی از معایب آشکار جریان مداوم پیام ها، مداوم بودن آن است. این امر می تواند تشخیص اهمیت داشتن پیام های مختلف را دشوار می کنند. هنگامی که افراد به سادگی همه نوعی پیامی درباره صبحانه خوردن تا برنامه های وقت عصر ارسال می کنند امکان تشخیص پیام های مهم یا حتی ضرورت پاسخ دادن به آن ها می تواند دشوار باشد. سرریز اطلاعات ممکن است به این منجر شود که برخی از افراد تمامی پیام ها را با همدیگر نادیده بگیرند؛ چنین شلوغی ما را به فن آوری وابسته تر می کند تا به ما در ارتباط کمک کند اما بدون نرم افزاری برای کمک به فیلتر و سازماندهی پیام های مرتبط بی شک در سیل این پیام ها غرق می شویم. مصرف کنندگان در دنیای ایمیل اغلب می توانند فولدرهای اندکی داشته باشند اما در دنیای مستمر برخی از انواع فیلترهای پیشرفته تر ضروری است. می توان در فیس بوک تنها به روزرسانی های برخی را مشاهده کرد که به فهرست ویژه اضافه شده اند. کاربران توییت گرایش برچسب زدن پیام ها بر اساس موضوع را در پیش گرفته اند. شماری از برنامه های نرم افزاری توییت ها را بر اساس این برچسب ها فیلتر کرده و دنبال کردن یک موضوع را ساده تر می کنند. ترکیب پیام های عمومی و برچسب ها جست وجو و کشف آن ها را در پی داشته است. در ایام قدیم افراد برروی ایمیل عکس به اشتراک می گذاردند اما اکنون آن ها را به فلیکر ارسال می کنند و بر اساس مکانشان برچسب می زنند. این بدین معنی است که کاربران می توانند با اندکی تلاش منطقه ای را جست وجو کرده و عکس های یک مکان را مشاهده کنند. شاید بزرگ ترین تغییری که جانشینان ایمیل به ارمغان آورده اند، پروفایل عمومی تر برای کاربران است. در دنیای ایمیل به دنبال نام شما، دات کام قرار می گیرد اما در دنیای پیام رسانی جدید شما پروفایل بالاتری دارید که حامل داده هایی است که می خواهید به اشتراک بگذارید یا مایل به اشتراک آن ها نیستید. چنین پروفایلهایی اما و اگرهای خودشان را دارند. می توانند ارتباط افراد را نزدیک تر کرده و امکان دهند نه تنها متن بلکه اطلاعات شخصی را نیز مبادله کند و افراد مطالب زیادی درباره کسی بدانند که با آن ها گفت وگو می کند، حتی اگر کلمه ای با وی رد و بدل نکرده باشند. ایمیل تلاش می کند با کمک به کاربران برای ارسال مطالب بیش تری درباره خودشان رقابت کند. یاهو و گوگل سرویس های پروفایلی جدیدی راه اندازی کرده اند که اشتراک های ایمیل را به یکدیگر متصل می کنند، یعنی تنها با یک کلیک برروی یک تماس کاربر می تواند اطلاعاتی را که برای اشتراک گذاری در پروفایلش قرار داده مشاهده کند. در این بین یک سوال بزرگ دیگر باقی مانده و آن اینکه سرویس های جدید در زمان صرفه جویی کرده یا وقت بیش تری می گیرند؟ بسیاری از شرکت هایی که این سرویس ها را عرضه می کنند، تاکید دارند آن ها در زمان کارمندان صرفه جویی می کنند. معاون مایکروسافت در بخش شیرپوینت می گوید: افراد بسیار به ایمیل وابسته بودند و از آن بیش از اندازه استفاده می کردند اما اکنون از ابزار مناسب برای وظیفه مناسب استفاده می کنند. شاید این حرف درست باشد اما می توان به شکل دیگری نیز در مورد آن فکر و این طور استدلال کرد که راه های زیادی برای ارسال پیام وجود دارد و زمان بیش تری برای ارسال آن صرف می شود. این امر ممکن است ما را بهره ورتر کند اما شدنی نیست و کاربران به اتلاف زمان کشیده می شوند.