دروغگوها در زندگی موفق ترند!...جل الخالق

به نقل از تابناک، تحقیقات جدید نشان می دهد كودكان هر چه زودتر بتوانند دروغهای قانع كننده بگویند احتمال موفقیت آنها در زندگی شهروندی در آینده بیشتر است.

دیلی تلگراف نوشت: محققان بر این باورند كه توانایی دروغ گفتن در سن دو سالگی نشانه ای از سرعت رشد و پیشرفت مغز است و به معنای این است كه آنها در آینده زندگی موفق تری را خواهند داشت.


آنها به این نتیجه رسیدند كه این دروغ هر چقدر قانع كننده تر باشد این كودكان در سالهای بعدی تیز هوش تر خواهند شد و توانایی فكر كردن آنها بهتر می شود.


دكتر كانگ لی مدیر انستیتو تحقیقات كودكان در دانشگاه تورنتو در این باره می گوید: والدین نباید نگران دروغ گفتن كودكان باشند. تقریبا تمام كودكان دروغ می گویند. آنهایی كه توانایی فكری بیشتری ارند بهتر دروغ می گویند و ممكن است در آینده بانكداران خوبی شوند.


دروغ گفتن شامل چندین مرحله همزمان در مغز مانند جمع بندی منابع اطلاعاتی و جدا كردن اطلاعاتی است كه به سود طرف است. این تواناییهای مرتبط با بخشهایی از مغز هستند كه عملكردهای اجرایی را كنترل می كنند و از تفكر و منطق بیشتری استفاده می كنند.


تحقیقات دكتر لی و تیمش روی 1200 كودك 2 تا 16 ساله انجام شده كه اكثریت آنها دروغ می گفتند اما تنها كودكان با هوشهای بالا بوده اند كه بهتر دروغ می گفته اند.


در سن 2 سالگی 20 درصد كودكان دروغ می گفتند، این میزان در 3 سالگی به 50 و در 4 سالگی به حدود 90 درصد می رسد. پرنیرنگ ترین سال زندگی بر اساس تحقیقات آنها 12 سالگی بوده كه تقریبا تمام كودكان در این سن دروغ می گویند. تمایل به دروغ گفتن از 16 سالگی به بعد با كاهش روبرو شده و به 70 درصد می رسد.


با رسیدن به مرحله جوانی افراد یاد می گیرند تا از ‹دروغهای سفید› استفاده كنند كه صدمه كمتری را به احساسات افراد می زند.


محققان اعلام كردند هیچ رابطه ای میان دروغ گفتن در كودكی و تمایل به فریب دادن دیگران و یا تقلب در امتحان و یا كلاهبرداری وجود نداشته و همچنین كنترل والدین یا آموزه های مذهبی هیچ تأثیری بر این روند در دوران كودكی ندارد.


دكتر لی می گوید اینكه متوجه بشوید كودك دروغ می گوید بد نیست اما باید از آن لحظه برای آموزش كودك استفاده كرد. وی گفت: شما نباید بر سر او داد زده و عصبانی شوید بلكه باید در مورد اهمیت صداقت و بار منفی دروغ گفتن صحبت كنید. بعد از 8 سالگی این شانسها بسیار نادر می شوند.


تیم تحقیقاتی كودكان را با هم در اتاقی كه دارای دوربین مخفی بود قرار داد و اسباب بازی را در پشت آنها قرار داد و هنگام خروج از اتاق به آنها گفته شد به اسباب بازی نگاه نكنند. در 9 مورد از 10 مورد دوربین مخفی نشان داد كه كودكان به آن نگاه كردند.


اما زمانی كه از آنها پرسیده شد نگاه كرده اند یا خبر اغلب جواب منفی دادند.


برای بچه های بزرگتر تحت نظارت دوربین مخفی صفحه ای از سئوالات داده شد كه پاسخ آنها در پشت صفحه بود و از بچه ها خواسته شد تا پاسخها را نگاه نكنند. برخی سئوالات بسیار راحت بود مانند اینكه چه كسی در كاخ سفید زندگی می كند. اما بچه هایی كه پاسخها را نگاه كرده بودند مثلا در پاسخ به اینكه چه كسی تونس را كشف كرد نوشته بودند: پرسیدوس آكمن"، و زمانی كه از آنها پرسیده شد چطور این جواب را می دانستند آنها پاسخ دادند كه در كلاس تاریخ آن را یاد گرفته اند