ما بیشتر از طریق سیم اطلاعات‌مان را رد و بدل می کردیم و بعد از طریق هوا، اما در آینده ای نزدیک بدن ما می تواند نقش یک کانال ارتباطی را ایفا کند.
محققان دانشگاه کره در سئول با کاشت دو الکترود که به فاصله 30 سانتی متر از هم در پوست یک فرد قرار گرفته بودند، برای اولین بار اطلاعاتی را با سرعت 10 مگابیت در ثانیه منتقل کردند.
این الکترودها، بسیار ظریف و قابل انعطاف بوده و بسیار کمتر از اتصالات دیگر از جمله بلوتوث انرژی مصرف می کنند. زیرا امواج الکترومغناطیسی با توجه به فرکانس کمی که دارند، با میرایی اندکی در مسیری که امواج را از خروج از مدار محافظت می کند، از داخل پوست عبور می کنند.
http://pnu-club.com/imported/2010/04/837.jpg
محققان کره ای بیشتر از اینکه دسترسی مستقیم افراد به اینترنت را مد نظر گرفته باشند، روی فواید سلامت فناوری های شان متمرکز شده اند.
کنترل امواج حیاتی همانند کنترل قند خون و فعالیت الکتریکی قلب بسیار دشوار است. زیرا در تمامی این موارد حیات فرد بسته به کنترل امواج حیاتی است. در مورد اتصال به اینترنت از طریق بدن نیز امواج الکترو مغناطیسی برای حفظ اتصال به اینترنت ضروری است.
سانگ- هون لی، یکی از اعضای تیم این پروژه در دانشگاه کره در سئول می گوید: اگر از فناوری بی سیم برای کنترل این امواج استفاده می کردیم، حتما نیاز به باتری وجود داشت.
وی می افزاید: شبکه ای که اطلاعات را از طریق پوست منتقل می کند، نیاز به انرژی را تا 90 درصد کاهش می دهد.
خطری در کار نیست
یک لینک ارتباطی با کارکرد مشابه برای نخستین بار در سال 2005 توسط محققان دانشگاه توکیو به نمایش درآمد، با این تفاوت که الکترودهای به کار رفته، بزرگ و سفت و سخت بودند و از کلرید نقره ساخته شده بودند. این ماده شیمیایی در صورت تماس مداوم با پوست دست ممکن است موجب ناراحتی های پوستی شود.
اما لی و همکارانش یک الکترود فلزی را با پلیمر سیلیکونی پوشش دادند. آنها برای اطمینان از سلامت پوستی این الکترودها، از داوطلبان درخواست کردند الکترودها را به مدت یک هفته پشت گوش یا روی شانه خود قرار دهند. تیم تحقیقاتی لی همچنین آزمایش هایی را برای جلوگیری از سم زدگی سلولی (سیتوتوکسیسیتی) به عمل آوردند.
این دستگاه تنها 300 میکرومتر، یعنی به اندازه سه تار مو ضخامت دارد و در آزمایش ها، 700 هزار بار در برابر زاویه 90 درجه خم شد.
الکترود زیرپوستی
این تیم کره ای در حال حاضر با یک تولید کننده بزرگ در حال همکاری است تا شبکه های نظارت بر سلامت را با استفاده از این الکترودها توسعه دهد.
به گفته لی، نسخه های آینده این الکترودها ممکن است برای مراقبت های پزشکی طولانی مدت مانند قلب نگاری یا مغزنگاری برقی، در زیر پوست جاسازی شود.
محققان شرکت مخابراتی NTT ژاپن هم در حال تحقیق روی شبکه های درون بدن هستند تا افراد بتوانند تنها با لمس الکترودها برای مثال در منزل یا یک گاو صندوق را باز کنند.
جان لچ، مهندس برق و کامپیوتر دانشگاه ویرجینیا در آمریکا می گوید: اینکه اکثر دستگاه‌ها و ابزارهای الکترونیکی امروزی برای پروتکل‌های بی سیم مانند بلوتوث طراحی شده است، احتمال به کارگیری الکترودهای پوستی در این ابزارها را بالا می برد. شما برای اتصال یک شبکه درون بدنی به تلفن همراه، به یک دریافت کننده مخصوص نیاز دارید.
این در حالی است که امروزه، دیگر کمتر تلفن همراهی از قابلیت بلوتوث بی بهره است.
لچ می افزاید: در موارد پزشکی، استفاده از بدن به عنوان یک مسیر ارتباطی، منطقی تر به نظر می رسد.
ما باید به دنبال سیستم های ارتباطی کم مصرف تری باشیم، چون انتقال داده ها به صورت بی سیم، انرژی بسیاری می سوزاند.
