استاندارد 99، حسابرسان را ملزم مي‌کند که هنگام برآورد ريسک تقلب، حتما نتايجروش‌هاي تحليلي مقدماتي خود را مد نظر قرار دهند. محققان بسياري به بررسيپرونده‌هاي تقلب بزرگ در صورتهاي مالي پرداختند و اين موردکاوي‌ها حکايت از آنداشت که در بسياري از اين موارد حسابرس مي‌توانست با استفاده از روش‌هاي تحليليمقدماتي، پيش از انتشار صورتهاي مالي مذکور پرده از تقلب موجود در آنها بردارد. اما قصه تلخ همين جا است که حسابرسان بيانيه استاندارد حسابرسي شماره 82 که در سال 1997 با عنوان «رسيدگي به تقلبدر صورتهاي مالي» و بيانيه استاندارد حسابرسي شماره 99 که به فاصله چند سال، دردسامبر 2002، پيرو رسوايي‌هاي مالي هولناک به عنوان مکمل و جايگزين بيانيه 82 منتشرشد.اين دو بيانيه، حسابرسان را ملزم به برآوردي مجزا از ريسک اين که صورت‌هايمالي صاحبکار در برگيرنده ارائه نادرستي باشد، مي‌کردند. برآورد صحيح ريسک تقلب،جزيي حياتي از مرحله برنامه‌ريزي هر حسابرسي است؛ زيرا از نظر تئوريک، چنانچهبرآورد حسابرس از ريسک وجود تقلب در صورتهاي مالي، هر عددي به جز صفر باشد، ماهيتحسابرسي از رديابي، کشف و تجزيه و تحليل خطا، به يک بازي استراتژيک ميان حسابرسان ومديريت تغيير مي‌يابد.از روش‌هاي تحليلي به طور موثر براي برآورد ريسک تقلب در صورتهاي مالي بهره نمي‌برند
دانلود
