کي اولين بار کليد زد؟

ايام قديم تا قرن 18 ميلادي ، قديمي ترين شکل قفل ، قفلي است که در ويرانه هاي خرساباد نزديکي نينوا، پيدا شده است و حدود 4 هزار سال قدمت دارد. اين قفل چوبي است و چند ميله چوبي قابل حرکت دارد که در سوراخ هايي مناسب روي کلون مي افتند و کلون را در وضعيت بسته نگه مي دارند. کليد آن هم چوبي است و ميله هايي دارد و مي توان آن را در شياري در کلون داخل کرد. ميله هاي کليد، ميله هاي قابل حرکت قفل را به ارتفاع مناسب بالا مي برند و بيرون کشيدن کلون ممکن مي شد. مصريان قديم ، اين نوع قفل را مي شناختند و نمونه هايي از آن در ژاپن و نروژ نيز به دست آمده است. در حفره هاي تپه چغازنبيل در استان ايلام ، کلون و ميله هايي سنگي پيدا شده که قدمت آن به قرن سيزدهم ميلادي مي رسد. روميان ، قفلها و کليدهاي فلزي را اختراع کردند و براي اولين بار از ضامن ها براي ايمني قفل استفاده کردند. قفلهاي ضامن دار صدها سال ، تنها وسيله اطمينان بخش براي مردمان به شمار مي رفت. در واقع ضامن ها همان برآمدگي هاي اطراف سوراخ کليد در قفل هستند، به طوري که اگر کليدي ، شيارهايي متناظر با ضامن ها نداشته باشد، گردانيدن و حرکت آن در قفل ممکن نيست. طي قرنهاي متمادي ، قفل سازها ابتکارهاي فراواني در طرح ضامن ها ارائه کردند و در نتيجه ، کليدهاي پرپيچ و خمي پيدا شد. روميان ، کليدهاي کوچکي هم مي ساختند و آنها را به عنوان انگشتر به دست مي کردند؛ همچنين علاوه بر قفلهاي ثابت ، قفل قابل انتقال را هم وارد کار کردند. قفل سازان قرون وسطي ، بخصوص در کشور آلمان ، در ساختن قفلهاي ظريف تبحر خاصي داشتند. کليدها و قسمتهاي متحرک قفل را بسيار پرکار و ضامن ها را بسيار در هم پيچيده مي ساختند و ظاهر قفلها رابه طور بسيار زيبايي تزيين مي کردند. با اين همه ، توجه و نياز فراواني که در آن روزگاران پرآشوب به قفلهاي مطمئن بود، در سازوکار قفلها چندان پيشرفتي حاصل نشد. درهم پيچيدگي ضامن ها و پنهان کردن سوراخ کليد، تنها وسيله ايمني به شمار مي رفت