یک محیط سفارشی شده; تمام چیزی که یک برنامه نویس می خواهد!
داشتن تمرکز برای افرادی که به اصطلاح Knowledge Worker هستند، مثل نویسندگان یا برنامه نویسان، بسیار مهم است. این تمرکز در محیط های شلوغ و پر استرس و محیطی که فرد در آن احساس راحتی نکند به دست نمی آید. یک برنامه نویس به عنوان فردی که از دانش و قدرت تفکرش برای انجام کارها استفاده می کند، برای انجام وظیفه خود به نحو مطلوب و با بازدهی بالا نیاز به یک محیط سفارشی (=Customize) شده دارد. منظورم از محیط سفارشی شده، محیطی است که فرد برنامه نویس در آن احساس راحتی کند، تمرکز کافی داشته باشد و بتواند در آن بر اساس سلیقه خودش تغییر ایجاد کند.
http://pnu-club.com/imported/2010/02/1.jpg?w=600
برنامه نویسان مستقل از این لحاظ مشکلی ندارند. اتاق کارشان بر اساس سلیقه و شیوه خودشان چیده شده و تایم کاری مشخص به خود را دارند. شاید یکی از بزرگترین مشکلات برنامه نویسان مستقل، نداشتن یک آفیس مستقل از محل زندگی است. به علت اینکه اکثر برنامه نویسان مستقل در خانه کار می کنند، شاید آن تمرکز و بازدهی مطلوب و محیط سفارشی را بدست نیاورند. اتفاقاتی که در محیط خانه اش می افتد، تلفن هایی که به او می شود و حتی وقتی که مادر یا همسرش او را برای نهار یا شام صدا می زند، همه و همه می توانند تمرکز یک برنامه نویس مستقل را برهم بزنند. اما در کل وضعیت یک برنامه نویس مستقل در این مورد از یک برنامه نویس استخدام شده خیلی بهتر است! برنامه نویس مستقل میز کارش را هر طوری که می خواهد می چیند، تنظیمات کامپیوترش را به دلخواهش عوض می کند، هر نرم افزاری لازم داشته باشد بدون اجازه گرفتن از کسی روی کامپیوترش نصب می کند و مهمتر از هر چیزی، هر ساعتی که بازدهی بیشتری دارد کار می کند.
برنامه نویسانی که برای شرکت ها کار می کنند شرایط متفاوت تری دارند. در اینجا این برنامه نویسان هستند که باید خودشان را با محیط شرکت وقف بدهند. البته این وقف دادن همیشه هم بد نیست. ممکن است برنامه نویس قبلاً از سورس کنترل استفاده نمی کرده و حالا در این شرکت مجبور باشد از این ابزار استفاده کند. این اصلاً بد نیست. اما این شرایط وقتی آزاردهنده می شود که برنامه نویس در محیط کاری شرکت احساس راحتی نکند. مخصوصاً در بدو ورود یک برنامه نویس تازه استخدام شده به یک شرکت، این موضوع خیلی اتفاق می افتد. البته در اکثر موارد این عادی است که حداقل یک هفته زمان لازم است تا فرد تازه وارد خودش را با شرایط جدید، محیط و افراد نا آشنا وقف دهد. نکته ای که وجود دارد این است که یک شرکت موفق باید کاری کند که زمان وقف پیدا کردن یک برنامه نویس تازه وارد (منظور تازه وارد شده به شرکت) با شرایط، محیط، افراد و ابزارهای آن شرکت کاهش یابد. این اول برای خود شرکت سود دارد و بعد برای آن فرد تازه وارد به شرکت! کاهش دادن این زمان هم به نظر من فقط با باز گذاشتن دست برنامه نویس برای سفارشی کردن محیط کارش بدست می آید.
اجازه دهید برنامه نویس میز کارش را خودش بچیند، کامپیوترش را سفارشی کند، نرم افزارهایی که لازم دارد نصب کند، نرم افزارهایی که نمی خواهد حذف کند و در کل محیط مجازی اش را بر اساس علاقه اش تنظیم کند. اگر کامپیوترش قدیمی است و جوابگوی کار برنامه نویس نیست آن را عوض کنید. حتماً در این مورد نظر او را هم بپرسید. میز، صندلی و مانیتور استاندارد تهیه کنید تا سلامت برنامه نویس به خطر نیفتد. در صورت امکان سعی کنید اتاق برنامه نویسان را از هم جدا کنید یا حداقل با پارتیشن بین آن ها فاصله بگذارید. این کار باعث می شود که تمرکز یک برنامه نویس روی کدهایی که می نویسد بیشتر شود. ممکن است در یک اتاق باز، پرسیدن سئوال یا درخواست کمک یک همکار تمام تمرکز برنامه نویس را به هم بزند که بدست آوردن همان تمرکز برای برنامه نویس زمان زیادی خواهد گرفت. حداقل کاری که می توانید بکنید این است که قانونی بگذارید که هنگام کدنویسی کسی صحبت نکند!
هرچند محیط پر استرس روی کیفیت کار هر کسی تاثیر منفی دارد اما این تاثیر در کار برنامه نویسان بسیار بیشتر است. سعی کنید محیطی دوستانه، مفرح و با امکانات مناسب در اختیار برنامه نویسان قرار دهید. به طور مثال یک وایت برد در بخش برنامه نویسی نصب کنید. نکته مهم دیگر مربوط به تغذیه مناسب برنامه نویسان است. صبحانه و نهار مناسب و در دسترس بودن نوشیدنی های مختلف مثل چای و قهوه بسیار مهم است. یک برنامه نویس گرسنه نمی تواند به درستی تمرکز کند. یک برنامه نویس بدون نوشیدن نمی تواند حتی یک خط کد بنویسد!
قرار نیست مطلب خیلی طولانی شود. هدف این مطلب لوس کردن برنامه نویسان نیست. شما باید در کنار انجام دادن کارها از برنامه نویسان انتظار کار کردن با بازدهی بالا داشته باشید. به طور مثال از برنامه نویسان بخواهید در هنگام کار، موبایل خودشان را خاموش کنند. شرکت های نرم افزاری موفقی مثل مایکروسافت، گوگل، فیس بوک، توییتر و موزیلا محیط های لذت بخشی را برای برنامه نویسان خود آماده کرده اند و به آن ها اجازه می دهند در محیط های سفارشی شده کار کنند. فکر میکنم یکی از دلایل موفقیت آن ها همین باشد! در آخر به یاد داشته باشید که منفعت انجام دادن تمام این کارها در آخر به جیب شما مدیران شرکت ها سرازیر خواهد شد!
پ.ن : برای نمونه شما یکی از کارکنان توییتر را فالو کنید، متوجه می شوید که این ها یا در حال آبجو خوردن هستن و یا در حال پارتی گرفتن! من نمیدونم اینا کی کار میکنن!
