ماده دارای حافظه اختراع شد
این تركیب در اصل یك ماده اولیه است كه می‌توان از آن وسایل مختلفی ساخت اما این ماده می‌تواند دوباره به فرم اولیه خود تبدیل شود...
یك محقق آلمانی، موفق شد ماده‌ای اختراع كند كه دارای حافظه است. پایگاه اینترنتی دویچه‌وله ضمن اعلام این خبر افزود: این تركیب در اصل یك ماده اولیه است كه می‌توان از آن وسایل مختلفی ساخت اما این ماده می‌تواند دوباره به فرم اولیه خود تبدیل شود.گزارش می‌افزاید: این طرح قبل از هر چیز تحولی در علم پزشكی به همراه خواهد داشت.
بیش از هفتصد پژوهشگر از سراسر جهان، اعضا تشكیل‌دهنده شبكه جهانی به نام خلاق‌ترین مغزهای دنیای دانش هستند. اعضا این گروه سالانه یكبار، در كنفرانسی بین‌المللی با یكدیگر ملاقات می‌كنند و به تبادل اطلاعات و یافته‌های خود می‌پردازند.
در آخرین نشست این گروه كه در لس‌آنجلس برگزار شد ، جایزه ویژه خلاق‌ترین و بهترین اختراع به پژوهشگری از آلمان تعلق گرفت. براساس این گزارش به عنوان مثال اگر یك لیوان پلاستیكی ماست را در فر قرار دهیم و فر را كم كم گرم كنیم، تا جایی كه لیوان ذوب نشود فقط آهسته نرم شود، در یك درجه حرارت معین پلاستیك لیوان تبدیل به صفحه گرد كوچكی می‌شود. این صفحه گرد و كوچك همان فرم ابتدایی ماده اولیه است كه از آن لیوان ساخته شده بود.
ماده‌ای كه روی آن كار شده و شكل و فرم جدیدی پیدا كرده بود، اما اصل خود را فراموش نكرده است. "آندراس لندلاین" مخترع این ماده تلاش می‌كند این ویژگی خاص مواد را در علم پزشكی به كار بگیرد. این محقق به دنبال اجرای طرحی است كه بر پایه آن بتوان وسایل پزشكی را به صورت فشرده و كوچك شده وارد بدن كرد. در این نوع جراحی تنها لازم است كه سطح عضو برش كوچكی داده شود و سپس قطعه مورد نظر را از شكاف برش وارد بدن كرد.
روشی مانند رد كردن یك دكمه از جای دكمه. پس از آن كه قطعه مصنوعی وارد بدن شد، تحت تاثیر گرمای درونی بدن از هم باز می‌شود و تا اندازه مورد نیاز بزرگ می‌شود. این تركیب می‌تواند خود به خود حل شود در نتیجه نیازی به جراحی دوباره نیست تا آن را از بدن خارج كرد. ماده اولیه در اصل پلیمر چند كاره‌ای است كه می‌تواند دوباره به شكل اولیه خود تبدیل شود و گذشته از آن این قابلیت را دارد كه در بدن حل شود.
پردازش شیمیایی بسیار پیچیده‌ای لازم است تا بتوان ماده‌ای ساخت كه هر دو ویژگی را دارا باشد. اكثر تركیبات مصنوعی تنها یكی از این دو قابلیت را دارند. به همین جهت باید مواد متفاوتی را با هم و به مقدار مناسب تركیب كرد.با استفاده از این روش، لندلاین توانسته است یك نخ بخیه ویژه طراحی كند. این نخ كه مخصوص جراحی است می‌تواند خودبه‌خود در بدن گره بخورد. طول این نخ ویژه پنج سانتیمتری، تحت تاثیر حرارت می‌تواند تا ده سانتیمتر افزایش پیدا كند و سپس به حالت اولیه خود باز گردد.
حرارت سبب می‌شود كه ملكولهای تشكیل‌دهنده یك ماده به حركت دربیایند و كمی از هم دور شوند.بدین ترتیب می‌توان ماده‌ای طراحی كرد كه حساسیت بیشتری نسبت به گرما داشته باشد و تحت تاثیر گرما اندازه‌اش به طور محسوسی افزایش پیدا كند و پس از حذف حرارت بتواند به شكل اولیه خود بازگردد. به عبارتی باید به این ماده برنامه و دستور كار داد. با كمك این روش شاید بتوان وسایل پزشكی دیگری ساخت كه برای درمان بیمار لازم است مدت كوتاهی در بدن باقی بمانند.
مانند قطعاتی كه جایگزین پلاتین شود. پلاتین برای كمك به جوش خوردن استخوانهای شكسته و به شدت آسیب دیده در عضو مصدوم كار گذاشته می‌شوند و پس از جوش خوردن استخوان با عمل جراحی دوم از بدن خارج می‌شود.مشكل ماده طراحی شده این است كه تحت تاثیر گرما تنها یكبار می‌تواند به شكل اولیه خود بازگردد. لندلاین در حال حاضر مشغول تكمیل این طرح است.
او تصمیم دارد ماده‌ای طراحی كند كه تحت تاثیر نور تغییر كند. از آنجا كه نور از طول موجهای مختلفی تشكیل شده است او امیدوار است بتواند این پروسه تغییر و بازگشت را چندین بار و هربار با یك طول موج تكرار كند.
http://www.aftab.ir/news/2006/jan/25/c3c1138207967_scie
nce_education_computer_internet.php
