یا جوادالائمه ادرکنی (ع)
تسلیت به جهت فرارسیدن شهادت جگرگوشه ی امام رضا (ع)
دارم دلي درياي خون از ظلــــــم و عــــــدوان ***** بهر بصر ، از درد و قسمــت کــــرده طغــــــيان
مرغ دلم را کــــــــرده صيـــــــادي نشــــــــانه*****مي سوزم و مي ســــــازم از دســــت زمانــــــــه
بر دام محنت ، مبتلا شـــد مــــــــرغ جانــــــم ***** ديگــــر نمــــــانده طاقــــــــت و تاب و توانـــــــم
در ماتم فرزنـــــــد سلطــــــــان خراســــــــان ***** يعني جواد ، ابن الرضـــا ، محبــــــوب جانــــان
شا هي که رويش قبله اهــــل وفـــــا بــــــــود *****هم کان علم و حلــــــم وهم بحــــــــر عطـــــا بود
ان تالي قران ، ولــــــي حـــــــــي سرمــــــــد ***** کشــــــاف اهل نهـــــــــان ، مــــــــرات احمـــــد
از بهر قتـــل مقتــــــــــداي ربــــع مسکـــــون ***** پنجه به خونش کرده رنگين دخـــت مامــــــــــون
يارب ، شد از زهر جفا قلبـــــــش پريشـــــان *****افسرده خاطر شـــــد عزيـــــز حــــــي سبحــــــان
زهر ستم بر قلب محزونــش اثــــــر کــــــــرد *****خون جگر جاري ز مژگـــان بصــــــــر کـــــــــرد
هر لحظه او مي گفت در ســــــوز و گــــدازم *****من سوختم از تشنگي ، يارب ، چــــه ســــــــازم
جاري ز جوي ديده ام ، سيـلاب خون اســـت*****درد و غم و اندوه من ، از حد فـــــزون اســـــــت
در را برويش بستـــه ان شـــــوم ستمگــــــر*****با لعل عطــشان داده جـــــان سبــــــط پيمبـــــــــر
چون کهــــــربا گشتــــــــه جمــــال دلربايــش ***** گشته کمــــان از بار غــــــم ، قــــــــد رسايــــــش
در نوجواني ، گلشن عمــــرش خــزان شــــد *****حيران و مفتون از غمــش ، پير و جوان شـــــــد
چون جد مظلومش حسين،لب تشنـه جان داد*****جان را به راه حي سبحــــــــان ، ارمغــــــــان داد
از دود اهـش ، نيلگــــــون روي فلـــک شــــد*****حال دگرگون ، خاطر جـــــــن و ملــــــــک شــــــــد
گراز تنش ، از زهر کين ، تاب و توان رفـــت *****جسم حسين ، عـريان و راســــش بر سنان رفـــت
از خون شــــــريان حسيــــــن و نوجوانــــان *****رنگين شــده صحــــــرا و روي مهـــــــر تابـــــان
ام المصائب ، دختــــــر زهــــــراي اطهـــــــر*****بگرفــت در بر ، همچــــو جان ، جســــم بـــــرادر
گفتا برادر جان ، تويـي نـــــــور دو عينــــــم *****اي سر بريـــــده از قـــــفا ، بيکــــــس حسينــــــــم
برخيز و فکر زينــــب دور از وطــــــن کــــن ***** يـاد از غـــــزالان حرم ، فخــــــر زمــــــــن کـــــن
جسم لطيفت همچو مصحــف گشتــــه اوراق ***** در دامــــن صحــــــرا و بر مــــــــرات خـــــــــلاق
من ذاکر و مــــــــداح سلطــــــــان عبـــــــادم ***** يک قطــــــــره از دريـــــاي احســــــان جــــــــوادم
***************************
پشت این حجره ی زهرآلوده
جگری بر سر خاک افتاده
لبه ی تیغ ز بس کاری بود
بر دل سوخته چاک افتاده
این جوان بیکس و یار است مگر
که به جز زخم ندارد مرهم
در نگاهش رمقی بود اگر
می رود از سر و رویش کم کم
بغض دیرینه ی ۱ رجاله
زهر پاشید بر آیینه تان
لب ۱ مشت مونث می ریخت
خنده بر سوختن سینه تان
سیل در باغ خدا افتاده
شده جاری عرق پیشانی
چشمتان داشت سیاهی می رفت
آه از این نفس پایانی
شانتان هشت اجل از این حرف
بر دهان من و ما سنگین است
که بیفتی وسط مخروبه
این همان تجربه ی دیرین است
این خرابه است بیا گریه کنیم
تا به ۱ روضه حواله بدهند
یعنی بر دامن ما خاکی از
پای مجروح ۳ ساله بدهند
التماس دعا:79:
