اشتباهات گزارشگری

اشتباهات فاحش گزارشگران ورزشی رسانه ملی این روزها به شکل فوق‌العاده‌ای افزایش یافته به نوعی که می‌توان در طول یک گزارش‌ده‌ها نکته و ایراد کلامی از گزارشگران ثابت برنامه‌های ورزشی سیما گرفت، بسیاری از صاحب‌نظران عرصه رسانه مهم‌ترین دلیل این اتفاق را نبود نظارت تخصصی بر عملکرد این طیف از افراد شاغل در رسانه ملی می‌دانند.

اشتباهات متعدد و پی در پی گزارشگران ورزشی رسانه ملی در برنامه‌های ورزشی سیما به ویژه گزارش‌های پخش مستقیم مسابقات فوتبال این روزها باعث شده بیشتر مخاطبان این رسانه به نبود نظارت کافی بر عملکرد این گروه به شدت معترض شوند و از مسوولان رسانه ملی درخواست کنند هرچه سریع‌تر وضعیت فعلی را بهبود بخشند تا اعصاب مخاطب رسانه‌ملی بازیچه دست افراد کم اصلاع نشود.

این اتفاق باری نخستین بار رخ نداده بلکه این چندمین باریست که مخاطبان ورزشی صدا و سیما نسبت به عملکرد گزارشگران ورزشی این رسانه لب به اعتراض باز می‌کنند و خواستار پیگیری جدی دست اندرکاران در این خصوص می‌شوند. علی رغم این که در تمامی برنامه‌های ورزشی رسانه ملی مجریان برنامه‌ها اعلام می‌کنند ما آماده دریافت انتقادات و پیشنهادات مخاطبان خود هستیم، اما در عمل متوجه این مساله می‌شویم که نظر مخاطبان کوچک‌ترین تاثیری در روند تهیه برنامه ندارد چرا که محصولی که روی آنتن می‌رود بر اساس سلیقه شخصی تهیه کنندگان تولید و به مخاطب ارائه می‌شود.

بسیاری از صاحب‌نظران عرصه رسانه معتقدند،نبود نظارت کافی بر عملکرد مجریان و گزارشگران ورزشی باعث شده تعداد کثیری از گزارشگران ورزشی سیما با دانشی اندک و اطلاعاتی غلط اقدام به گزارش رویدادهای ورزشی کنند تا مخاطب مجبور به اعتراض شود.

مخاطبان رسانه‌ملی این روزها بر سر این دو راهی مانده‌اند که آیا گزارشگران ما حرفه‌ای هستند یا آماتور؟ این سوال برای مخاطبان ورزشی سیما بی‌پاسخ مانده که چطور مدیریت ورزشی رسانه‌ملی که خود را صاحب سبک و نوآوری می‌داند، فکری برای برون رفت گزارشگران ورزشی از وضعیت فعلی نمی‌کند،شاید در نگاه نخست این ادعا دور از واقعیت به نظر بیاید اما اگر گزارش یکی از گزارشگران ورزشی سیما را از ابتدا تا انتها با دقت زیر نظر بگیرد متوجه می‌شود گزارشگر بازی در عین بی‌دقتی چگونه اطلاعات غلط و غیر واقعی خود را با لخنی حق به جانب به خورد مخاطب می‌دهد که در نهایت این مخاطب است که با اینتردید مواجه می‌شود که شاید من اشتباه می‌کنم!

برخی گزارشگران در ارائه آمارو اطلاعات غلط به مخاطب ید طولایی دارند برایشان نظر مخاطب اصلا مهم نیست چون اگر غیر از این بود ترجیح می‌دانندبه جای پافشاری بر گفتار غلط خود اشکال خود را برطرف کنند و اصلاعات صحیح را به مخاطب خود ارائه دهند. به عنوان مثال می‌توان به گزارش‌بازی تیم ملی ایران مقابل تیم ملی ایسلند اشاره کرد،علیرضا علیفرد در گزارش این بازی از ابتدا نام مربی دروازه بانان تیم ملی را به اشتباه " عبدالکنوب " تلفظ کرد در صورتی که در لیستی که اسامی بازیکناناو کادر فنی تیم ملی ایران و ایسلند را قید کرده بودند نام وی " ابه کنوب " نوشته شده بود.

گزارشگر پا به سن گذاشته رسانه ملی در این بازی چنان نام این فرد را به زبان می‌اورد که بسیاری از مخاطبان این برنامه ورزشی تصور کردند مربی هلندی تیم ملی قبل از این بازی نام خود را تغییر داده و تبعیت یکی از کشورهایی عربی را کسب کرده بود!

البته این تنها اشتباه فاحش گزارشگر بازی ایران - ایسلند نبود چرا که او بازیکنان تیم ملی ایران هم به خوبی نمی‌شناخت و زمانی که " امیر حسین فشنگ‌چی" به عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین شد او را به جای یکی دیگر از بازیکنان فوتبال ایران اشتباه گرفت و خطاب به بینندگان تلویزیونی گفت:"‌امیر هوشنگ فشنگ‌چی یکی از بازیکنان جناح چپ تیم ملی است!"

در این مطلب هیچ تردیدی نیست که در هر کاری ممکن است اشتباه روی دهد و کاملا طبیعی است برخی اوقات هر فردی مرتکب اشتباه شود اما زمانی که اشتباه تبدیل به عادت شد هیچ کسی نمی تواند به سادگی این معضل را هضم کند، مثلا زمانی که جواد خیابانی از ابتدای بازی استقلال - شاهین پارس جنوبی نام بازیکن پرویی استقلال را " ری‌نالدو " خطاب می‌کند دیگر نمی‌توان این مساله را اتفاق تلقی کرد، یا جایی که محمد سیانکی در بازی بارسلونا "زلاتان ابراهیموویچ" را نود دقیقه " زولاتان" می خواند دیگر مخاطب نمی‌تواند اصرار به اشتباه این فرد را تحمل کند.

یا زمانی که عادل فردوسی‌پور در بازی استقلال - راه‌آهن ، میلاد زنیدپور را مهاجم تیم سایپا می‌خواند و در صحنه گل دوم راه آهن این تیم می‌گوید:"‌حمله استقلال(!) روی دروازه سایپا و حالا گل راه آهن وارد دروازه طالب‌لو (!) می‌شود!" دیگر نمی‌توان توقع داشت،مخاطب در برابر این اتفاقات لبخند بزند.

نمونه‌های بسیار زیادی از این قبیل جملات وجود دارد که می‌توان با نوشتن آنها کتابی چند صد صفحه‌ای از اشتباهات گزارشگران ورزشی سیما تدوین کرد، اما تجربه نشان داده با نوشتن و مرور اشتباهات این افراد هیچ چیز درست نمی‌شود و تنها راهی که می‌تواند این معضل را برطرف کند نظارت کافی مسوولان ذی‌ربط رسانه ملی است که متاسفانه در شرایط فعلی چنین عاملی در گروه ورزش سیما دیده نمی‌شود.

حالا علاوه بر سوتي هايي كه ميدن گستاخي هايي كه ميكنن خيلي جالبه و با كمال پُر رويي نظر كارشناسي نشده اش رو تحويل مخاطب ميده

همين شنبه-شب بازي يووه-اينتر برگشته ميگه دلپيرو با خودش درگيري داره :290:

آخه بگو الان اين حرفي كه زدي يعني چي؟؟!؟!؟

واقعا بايد تاسف خورد تازه بهترينشون هم فردوسي پور هستش

بیشتر حرفا رو که به خاطر جذاب شدن گزارششون می زنن

مریم کامیاب / خبرگزاری پارس فوتبال
چند سالی است که اغلب مردم، عادل فردوسی پور را بهترین گزارشگر تلوزیون می دانند و او در مقایسه با گزارشهای ضعیف همکارانش یکه تاز شده و به بتی در بین گزارشگران تبدیل شده.جواد خیابانی که از فردوسی پور باسابقه تر است در شروع کار گزارشگری با گزارشهای جذاب و حماسی اش موفق بود و روزهای خوبی داشت ولی رفته رفته کیفیت کارش به شدت تنزل یافت .
مزدک میرزایی هم همچنان می خواهد مثل فردوسی پور گزارش کند و فکر می کند با انتقادهایی که از همه می کند مثل فردوسی پور محبوب می شود. مدتهاست که در گزارشهای مزدک به جای گزارش فوتبال باید شنونده ی انتقادهای فراوان و با حرصش باشیم انتقادهایی که اغلب باعث واکنش اشخاص می شود.
پیمان یوسفی دیگر گزارشگری است که گزارشهای نه چندان دلچسب و جذابش ثابت می کند بیشتر به درد همان مجری گری تلوزیون می خورد.

به دلیل اینگونه گزارشهای همکاران عادل,او با اطلاعات بسیار کاملش نه تنها در فوتبال بلکه در سایر رشته ها که از این نظر هیچ گزارشگری به گرد پایش نمی رسد و با گزارشهای بدون اشتباهش در بین سایرین یکه تازی می کند.در واقع آنقدر عادل بی رقیب شده که هر حرفی در هر گزارش مسابقه ای بزند همه می خواهند آن را تایید کنند.
هنوز فراموش نکرده ایم صحبتش در بازی المان و غنا در جام جهانی :<<ژیانهای غنا در برابر بنزهای المانی نتوانستند مقاومت کنند>> عبارتی که چون عادل گفته بود حتما به نظر همه جالب بود ولی اگر هر شخص دیگری غیر از فردوسی پور گفته بود حالا باید از شدت انتقاد همه بر علیه اش گزارشگری را کنار میگذاشت.
در پایان می توانیم با یاداوری گزارشگر صربستانی که در جام جهانی و در بازی المان و صربستان علت نبود رابرت انکه دروازه بان المانها را که چند ماه قبل به دلیل خود کشی از دنیا رفته بود را مصدومیت عنوان کرد و به دلیل این اشتباه فاحش از کارش اخراج شد,به گزارشگران وطنی خودمان امیدوار شویم...