-
هانیه توسلی
http://pnu-club.com/imported/mising.jpg ۱۷ خرداد ۱۳۵۸ در همدان متولد شد
۱۷ ساله بود که فعالیت های هنری خود را با تئاتر های عروسکی شروع کرد.
فارغ التحصیل رشته تئاتر ( نمایش نامه نویسی) از دانشگاه آزاد است.
با یک فیلم کوتاه از مهدی کرم پور به نام ( روی جاده نمناک ) بازیگری را آغاز کرد.
سینما برایش با “شام آخر ” شروع شد بدین ترتیب که فریدون جیرانی کارگردان فیلم یاد شده یک کار کوتاه از وی دیده و پسندیده بود و او را برای حضور در این فیلم دعوت کرد.
ممکن است در نگاه اول آدم خودخواهی بنظر برسد اما او ضمن رد کردن این موضوع در مورد خودش می گوید: “من چون خردادی هستم دو لایه را در خودم کاملا کشف کردم زمانی بسیار شوخ و خوشحالم و زمانی هم در تنهایی به فکر فرو میروم در لحظه زندگی میکنم و به هیچ وجه اگر از کسی خوشم نیاید ریا کاری نمی کنم همان چیزی هستم که هستم.”
ایفای نقش در سینما و تلویزیون را متفاوت میداند.
علاقه ای به این موضوع ندارد که سینما را از تلویزیون جدا کند چون جنس بازی برایش اهمیت بیشتری دارد در این مورد می گوید: “این نقش است که اگر مجذوبم کند حیطه فعالیتش زیاد برایم مهم نیست”
به اعتقاد وی آماده نبودن فیلمنامه پیش از کلید خوردن کار بر بازی بازیگر تاثیر منفی میگذارد.
از دیدگاه وی تخصص و متمرکز شدن روی یک کار نتیجه بسیار بهتر و عمیق تری بجا میگذارد. در این مورد می گوید:” کسانی که دست به هر کاری میزنند شاید وسعت آنها مثل اقیانوس شود ولی عمقی به اندازه بند انگشت خواهند داشت”.
برای بازی در “شب های روشن” نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر زن از جشنواره فیلم فجر شد. خیلی ها فکر میکردند او سیمرغ بلورین را به خود اختصاص خواهد داد اما چنین نشد. توسلی در این باره میگوید: “وقتی به اختتامیه رفتم نتایج را میدانستم و البته اگر داور بودم خودم هم همین کار را می کردم”
در مورد بازی در” جایی برای زندگی” و حضور در کنار بازیگرانی همچون عزت ا… انتظامی, هدیه تهرانی و آتیلا پسیانی میگوید: “تجربه متفاوتی بود. فیلمبرداری سختی داشتیم چون لوکیشن فیلم بسیار گرم بود… ولی تجربه خیلی خوبی بود. کار با عزت ا… انتظامی و همین که اصلا در این کار همراهشان بودم و همچنین هدیه تهرانی که بعنوان یک ستاره دوستش دارم خوب بود”
در سال ۸۰ که سال ورودش به سینما بود در سه فیلم به ایفای نقش پرداخت و در سالهای بعد تقریبا هر سال در یک فیلم حضور یافته است
در” من ترانه ۱۵ سال دارم” به کارگردانی رسول صدر عاملی قرا ر بود حضوری کوتاه داشته باشد یک نقش کوتاه تک سکانسی که بخاطر درگیر بودن وی با سریال تلویزیونی “غریبه” نگار جواهریان آن نقش را بازی کرد.
چند سال پس از آنکه از حضور در” من ترانه…” باز ماند در کار دیگری با عنوان” دیشب باباتو دیدم آیدا” با رسول صدر عاملی به همکاری پرداخت و در این فیلم سینمایی انتخاب بازیگران را بر عهده داشت
در میان فیلمهایش “شبهای روشن” و “شام آخر” را بیشتر دوست دارد. “شبهای روشن” را از این جهت می پسندد که جنس بازی خاصی در آن ارائه نموده و “شام آخر” را هم بخاطر اینکه اولین تجربه اش در سینما بشمار میرود .
اگر روزی او را در هئیت یک کارگردان یا نویسنده دیدید خیلی تعجب نکنید. اما فعلا خیالتان راحت باشد که به این زودیها این اتفاق نخواهد افتاد. وی میگوید: “هنوز برای کارگردانی وسوسه نشده ام چون احساس میکنم به آن حد نرسیده ام که صاحب نظر باشم و بتوانم روی طرحی آن طور که باید و شاید کارکنم و آنرا به سرانجام برسانم. در حیطه سینما بیشتر دوست دارم بنویسم.”
از بازی بازیگرانی مثل ایزابل کوپر به خاطر نگاههای بسیار سردی که دارند لذت می برد، اما الگویی برای بازیگری ندارد.
علاقه بسیاری به اسطوره شناسی دارد و کتابهای مربوط به این مقوله را مطالعه و تجزیه و تحلیل میکند.
اینکه انسان هیچ آرزویی نداشته باشد را نهایت آرزومندی میداند و بزرگترین آرزوی خودش هم همین است که هیچ ارزویی نداشته باشد
نقاشی و موسیقی را آنچنان دوست دارد که می گوید” به این باور رسیده ام که بدون این دو نمی توانم زندگی کنم” در کنار این دو هنر عکاسی هم جزئی از علایق اوست
در بازیگری از بازیهای اغراق شده متنفر است
منبع سایت تفریحی
-
