سالروز استقلال تاجيكستان كه «اوستا» آن را سرزمين كامل و بهترين منطقه اي در جهان كه اهورامزدا آفريد اعلام كرده است

سالروز استقلال تاجيكستان كه «اوستا» آن را سرزمين كامل و بهترين منطقه اي در جهان كه اهورامزدا آفريد اعلام كرده است


http://pnu-club.com/imported/2009/09/3255.jpg


http://pnu-club.com/imported/2009/09/3256.jpg

شادي نوروزي در تاجيکستان

نهم سپتامبر سال 1991 تاجيكستان 7 ميليون و دويست و پنجاه هزار نفري 143
هزار كيلومتر مربعي اعلام استقلال كرد و روز ملي اين كشور پارسي زبان و ايراني تبار است. تاريخدانان تاجيكستان را مادر ايران زمين بشمار مي آورند زيرا كه نه تنها ايرانيان بلكه آرين ها از آنجا برخاسته اند. در "اوستا" از سرزميني كه امروز تاجيكستان است به عنوان بهترين مكان و منطقه در روي زمين كه اهورامزدا (خداي يگانه بزرگ) آفريده ياد شده است. به نوشته زرتشت، اين منطقه ـ يك سرزمين كامل است (هدف؛ آب و هوا و محصولات و انسانهاي آن). در نوشته هاي زرتشت و آثار آن دوره، آرين هاي فرارود «تاجيانTaa - jiaan» نوشته شده اند. اين سرزمين از شش هزار سال پيش مسکوني بوده و مردمي متمدن داشته است. مورخان کارشناس دوران باستان و آرين شناسان نوشته اند که تاجيکهاي هزاره پيش از ميلاد يک طايفه ايراني به نام کامبوجا Kambojas بودند که به زبان اوستايي (پارسي قديمي تر - زبان زرتشت) سخن مي گفتند و مورخ همراه اسکندر باکتريانا (در اوستا: باخديBakhdi = بلخ) و تخار را بخشي از منطقه آنان ذکر کرده که عمدتا ميان دو رود بزرگ (آمودريا و سيردريا) ميزيستند.
مورخان عهد سلوکيها اشکانيان (پارتها) را برخاسته از ميان آنان نوشته اند و مورخان رومي و اروپايي همه خراساني ها و تبرستاني ها (مازندراني ها) را از همان طايفه ايراني دانسته اند. يزدگرد سوم در پي شكست هاي نظامي اش به همين منطقه پناه برده بود كه با مرگ او ايرانيان هم استقلال و حاكميت خود را از دست دادند. همين تاجيكان زبان پارسي و فرهنگ، منش و تمدن ايراني را محافظت كردند كه با پيدايش سامانيان به سراسر ايران گسترش يافت. سامانيان كه از سرزمين تاجيكان برخاستند از نخستين دسته ايرانياني بشمار مي آيند كه استقلال و حاكميت ايران را زنده كردند. تا قرن دهم ميلادي و آغاز مهاجرت اقوام ترکيک به فرارود، بکار بردن واژه تاجيک، زياد مرسوم نبود و همه ايرانيان خود را پارس مي ناميدند و از زماني واژه تاجيک مصرا بکار رفت که پارسيان فرارود و ايران خاوري (افغانستان امروز) خواستند خود را از ترکان مشخص سازند و از آن پس" ترک و تاجيک" براي مشخص ساختن افراد آن منطقه بکار رفت. قبلا هم برخي از خراساني ها براي مشخص شدن از عربان خود را پارسيوان مي خواندند.
تاجيكستان امروز، داراي بيش از 99 درصد باسواد است و همه آيين هاي ايراني بويژه نوروز را گرامي مي دارد. اين سرزمين كه تا پايان دوران سامانيان سراسر شمال آمودريا (جيحون) را شامل مي شد بتدريج براثر هجوم اقوام آلتائيك كوچك شد و آخرين ضربه را از رهبران شوروي خورد كه برغم مقاومت سغدي ها (خجندي ها) قسمت هاي ديگري از آن را به جمهوري هاي مجاور دادند. تلاش تاجيكان بود كه جمهوري شوروي تاجيكستان در 1929 تاسيس شد و در نهم سپتامبر 1991 اعلام استقلال كرد و در ششم نوامبر 1994 داراي قانون اساسي شد و اصحاب نظر آن را كم دشمن ترين كشور جهان قلمداد كرده اند. همين بي دشمن بودن سبب شده است كه همه بخواهند در آنجا سرمايه گذاري كنند و مناسبات داشته باشند: چين، روسيه، هند و آمريكا همه با تاجيكستان دوستي نزديك دارند. اين سرزمين مورد علاقه ويژه پارسيان هند و زرتشتيان جهان است. تاجيکستان در دل خود داراي انواع معادن از جمله نفت است. تاجيكستان كه پرچم اتحاد فرهنگي پارسي زبانان و ايراني تبارها را به دوش مي كشد شامل سه ايالت و چند منطقه ديگر است و ايالت سغد (خجند) آن كه پايگاه مهاجرت آرين ها بشمار مي رود و كوروش در آنجا كشته شد تا مانع ورود اقوام با تمدن پايين به ايران زمين شود معروفتر از ايالات ديگر است. تاجيكها با گذاردن نام اسماعيل ساماني (احياءگر زبان فارسي و فرهنگ ايراني) بر بلندترين قله آن كشور قدرشناسي خود را نسبت به او نشان داده اند، همچنين گذاردن نام سامانيان بر واحد پولشان (ساماني) و بزرگداشت شعراء و دانشمندان ايران زمين.
رودكي از پدران شعر پارسي نوين، زاده و برخاسته از تاجيكستان است. سران شوروي همواره از آن نگران بودند كه تاجيكان آسياي ميانه و افغانستان با ايران متحد شوند و امپراتوري پارسها زنده شود.

امامعلي رحمان رئيس جمهور تاجيکستان که تلاش هاي او براي گسترش فرهنگ ايراني و ايجاد همبستگي ميان ايرانيان معروف است تا سال 2013 در اين مقام خواهد بود. تاجيکستان که در دهه 1990 يک دوره بحران را تجربه کرد در دوران حکومت رحمان از ثبات و آرامش ويژه و پيشرفت برخوردار بوده است.

http://pnu-club.com/imported/2009/09/3257.jpg
رحمان