پروتئيني سالم در فسيل دايناسوري 80 ميليون ساله
پروتئيني سالم در فسيل دايناسوري 80 ميليون ساله
مواد پروتئيني نسبتاً کاملي در فسيل و بافت‌هاي نرم هاردوسوري 80 ميليون ساله مباحث تازه‌اي را در ماندگاري طولاني مدت اين نوع بافت‌ها در بدن موجودات منقرض شده به وجود آورد.
اين اکتشاف دومين ساختار پروتئيني سالم در استخوان‌هاي فسيل شده دايناسورها بوده و رابطه تکاملي دايناسورها و پرندگان را به اثبات مي رساند.
به گفته ديرينه شناسان، پيشتر از اين، فرض بر آن بود که پروتئين‌ها، با مرگ موجودات بلافاصله از بين رفته و جاي آنها را مواد معدني پر کرده و پس از گذشت يک ميليون سال اين مواد کاملا جايگزين بافت‌هاي پروتئيني مي‌شدند. اما اين کشف 80 ميليون ساله تمام فرضيات پيشين را نقض کرد.
ديرينه‌شناسان اميدوارند، اين اکتشاف، نشانه‌هاي دقيقي از نحوه تکامل اين موجودات را نشان داده و دلايل همانند نبودن انقراض دايناسورها و پرندگان را مشخص کند.
پيش از اين نيز بافت‌هاي نسبتاً سالمي در فسيل يک تي رکس با قدمتي در حدود 70 ميليون سال کشف شده بود که تا مدت‌ها مباحث متعددي را ميان دانشمندان و ديرينه‌شناسان مبني بر درست بودن يا نبودن اين فرضيه به وجود آورده بود.
