انگلستان

پادشاهی متحد بریتانیای کبیر (United Kingdom of Gread Britain ) یا انگلستان ( England ) جزیره ای است واقع در اروپای غربی و اقیانوس اطلس شمالی و شمال غرب فرانسه . دریای شمال در شرق ، دریای مانش در جنوب و دریای ایرلند و جزیره ی ایرلند در غرب . پایتخت انگلیس ، شهر لندن ( London ) با 7 میلیون و 500 هزار نفر جمعیت می باشد . مساحت انگلیس 244.820 کیلومتر مربع و جمعیت آن 60 میلیون و 776 هزار نفر می باشد . از مهمترین شهرهای انگلستان می توان به ، بیرمنگام 977 هزار نفر ، لیدز 715 هزار نفر ، شفیلد 513 هزار نفر ، لیورپول 462 هزار نفر ، منچستر 390 هزار نفر و برادفورد 268 هزار نفر اشاره کرد . پادشاهی بریتانیا به انضمام انگلند ، شامل ، ویلز ، اسکاتلند و ایرلند شمالی نیز می شود . انگلستان دارای آب و هوایی معتدل و مرطوب می باشد که از مناطق پر باران نیز محسوب می گردد ، بیش از نیمی از روز در انگلیس آسمان پوشیده از ابر است . انگلستان کشوری پست می باشد ، پست ترین نقطه ی این کشور ، د فنز ( The Fens ) نام دارد که 4 - ( 4 متر از سطح دریا پایین تر است ) و در شرق انگلستان واقع شده است ، بلند ترین نقطه ی انگلیس نیز ، بن نویس ( Ben Nevis ) نام دارد که دارای 1343 متر ارتفاع و در شمال انگلستان جای گرفته است . منطقه ی باستانی ، استون هنج ( Stonehenge ) و سایر نشانه های فرهنگ پیش از تاریخ بریتانیا ، ساکنان اولیه ی این جزیره را به خاطر می آورد که در آغاز سلتیک ها ساکنان عمده ی جزیره را تشکیل می دادند . حمله ی رومی ها در اول پیش از میلاد به بریتانیا ، اولین ارتباط دیگر کشورهای اروپا با این جزیره بود . پس از اینکه در قرن پنجم میلادی آخرین لژیون های رومی بریتانیا را ترک کردند ، این کشور بار دیگر مورد هجوم آنگل ها ، ساکسون ها ، جوت ها و اسکاندیناویایی ها قرار گرفت . این حملات تاثیر چندانی بر سلتیک ها و مردمان ویلزی و اسکاتلندی نداشت ، پس از آن هفت پادشاهی بزرگ آنگلو ساکسون تاسیس شدند و برایتن های ( Britons ) اصلی کنترل ویلز و اسکاتلند را در دست گرفتند . در قرن 10 میلادی سرانجام کشور تحت حکومت پادشاهان وسکس ( Wes*** ) یا یکدیگر متحد گشت . پس از مرگ ادوارد در سال 1066 میلادی درگیری و شورش برای جانشینی او بریتانیا را دچار هرج و مرج ساخت ، دوک نرماندی ، ویلیام ( William ) در این هنگام به بریتانیا یورش برد و در سال 1066 در جنگی به نام " نبرد هاستینگز " ( Battle of Hastings ) ، هرولد دوم ( Harold II ) آخرین پادشاه وسکس را شکست داد . فاتح نرمن ، قوانین فرانسه ی نرمن و فئودالیسم را در انگلیس رواج داد . سلطنت هنری دوم ( Henry II ) اولین نفر از خاندان پلانتاژنت ( Plantagents ) از سال 1154 میلادی آغاز شد . هنری دوم سیاست تمرکز گرایی قدرت را به اجرا گذاشت و برای نجیب زادگان و اشرافیان اهمیت زیادی قائل بود . در سال 1272 ادوارد اول ( Edward I ) در انگلستان به قدرت رسید ، ادوارد اول به فتح ایرلند ادامه داد و انقیاد ویلز را به حکومت مرکزی کاهش داد ، پس از ادوارد اول ، پسرش ادوارد دوم ( Edward II ) به حکومت رسید ، ادوارد دوم در سال 1314 به اسکاتلند لشکرکشی کرد ولی در نبرد بانوکبورن ( Battle of Bannockburn ) از اسکاتلندی ها شکست خورد . از اواخر قرن 13 و اوایل قرن 14 میلادی مجلس عوام در بریتانیا گسترش یافت و همین عامل موجب توسعه ی این کشور گردید . ادوارد سوم ( Edward III ) که ادعای حکومت بر فرانسه را داشت ، آغازگر جنگ های خونین یکصد ساله بین بریتانیا و فرانسه بود ، این جنگ ها بیش از یکصد سال از سال 1338 تا 1453 میلادی ادامه داشت . پایان این جنگ با فقر و نارضایتی های گسترده ی مردم بریتانیا همراه بود که با جنگ های پراکنده همراه بود ، در این میان امراضی مانند طاعون و وبا نیز در انگستان شیوع پیدا کرد ، بروز جنگ ها و اپیدمی شدن بیماری های واگیر باعث کاهش جمعیت بریتانیا به یک سوم جمعیت سابق شد . جنگ های گلهای سرخ ( Wars of Roses ) جنگ های داخلی و سیاسی بود که از سال 1455 تا 1485 طی سی سال آشفتگی شدید سیاسی را در بریتانیا به همراه داشت ، این جنگ بین مجلس های یورک و لانکاستر به وقوع پیوست که سرانجام به برتری هنری تودور ( Henry Tudor ) که بعدها با نام هنری هشتم ( Henry VIII ) پس از پیروزی در جنگ بوسوورث فیلد ( Bosworth Field ) پادشاه انگلستان شد ، انجامید . در مدت سلطنت هنری هشتم ( بین 1509 تا 1547 ) کلیسای انگلیس ادعای استقلال از کلیسای کاتولیک را نمود . در دوره ی ادوارد ششم ( Edward VI ) و ماری ( Mary ) به سبب تعصب مفرط دینی این دو نفر ، کشور به نوعی دچار فنتیسیزم مذهبی شد ، این روند در دوران حکمرانی دختر هنری ، الیزابت اول ( Elizabeth I ) تا حدودی تعدیل گشت . در سال 1558 و به دنبال شدت یافتن رقابت های استعماری بین بریتانیا و اسپانیا ، نیروی دریایی اسپانیا ، ناوگانی را در زمان فیلیپ دوم ( Philip II ) پادشاه اسپانیا به جنگ بریتانیا فرستاد ، این ناوگان شکست سنگینی را متحمل شد و سپس در اثر طوفان دریایی نابود شد . طی دوران حکومت الیزابت اول ، انگلستان به یک قدرت جهانی مبدل گشت . جانشین الیزابت ، استوارت ( Stuart ) به همراه جیمز ششم ( James VI ) پادشاه اسکاتلند تحت عنوان ، جیمز اول ( James I ) به هم پیوسته و با هم متحد شدند . در دوران استوارت ها بریتانیا رو به قهقرا رفت ، به علت فساد دربار این کشور با بدهی های سنگین مواجه شد و برای جبران آن از مردم مالیات های سنگین دریافت می کرد . پس از استوارت ها ، چارلز اول ( Charles I ) پادشاه بریتانیا شد ، او از همان ابتدا با پارلمان مشکل داشت و در سال 1642 این اختلافات به اوج خود رسید و انقلابیونی نظیر اولیور کرامول ( Oliver Cromwell ) دست به طغیان برداشتند ، چارلز اول در سال 1949 شکست خورده و دستگیر و اعدام شد ، در همین زمان نظام سلطنتی ملغی اعلان ونظام جمهوری برقرار شد و کرامول در مسند قدرت نشست ، او نیز به مانند چارلز اول با پارلمان بریتانیا اختلاف داشت ، بدین ترتیب پارلمان را منحل کرد . در سال 1660 حکومت کرامول ساقط و مجددا در بریتانیا نظام سلطنتی حاکم گشت و چارلز دوم ( Charles II ) به عنوان پادشاه انگلستان معرفی شد . درگیری بین پادشاه و پارلمان کماکان نیز ادامه یافت ، عاقبت چارلز دوم مجبور به مصالحه شد . برادر چارلز دوم ، جیمز دوم ( James II ) هیچکدام از شایستگی های برادرش را نداشت و به دنبال انقلاب سال 1688 از قدرت کنار رفت . پس از او ، دخترش ماری و شوهرش ، ویلیام ( William ) حکومت را در انگلستان در دست گرفتند . در دوره ی سلطنت ملکه آن ( Queen Anne ) بین سالهای 1702 تا 1714 بریتانیا توسط دوک مارلبرو ( Duke of Marlborogh ) صاحب پیروزی هایی مقابل فرانسه در بلنهایم ( Blenheim ) ، اودنارده ( Oudenarde ) و مالپلاک ( Malplaquet ) در جنگ های متوالی با اسپانیا شد . انگلیس و اسکاتلند در سال 1707 و طی پیمان ( Act of Union ) به هم پیوستند . سپس جورج اول ( George I ) به پادشاهی بریتانیا رسید ، دوره ی جورج اول مصادف با جنگ های مستعمراتی با فرانسه و بسط و گسترش یافتن مستعمرات امپراطوری بریتانیا در سراسر جهان ، اعم از آمریکای شمالی و شبه قاره ی هند بود . این پیشرفت ها و توسعه ی قلمرو با شورش ها و طغیان هایی در مستعمرات آمریکایی بریتانیا از جمله خود آمریکا همراه بود که طی آن در سال 1774 آمریکا از بریتانیا اعلام استقلال کرد . درگیری های بریتانیا و فرانسه مجددا در سال 1793 در طی جنگ های ناپلئونیک ( Napoleonic Wars ) از سر گرفته شد ، این جنگ ها در سال 1815 در واترلو ( Waterloo ) خاتمه یافت . عصر ویکتوریا ، پس از حاکمیت ملکه ویکتوریا ( Queen Victoria ) به این دوره اطلاق شد ، دوران ملکه ویکتوریا که بیش از 64 سال ( از سال 1837 تا سال 1901 ) بر بریتانیا حکومت می کرد ، از دوران طلایی تاریخ بریتانیا به شمار می رود . ملکه ویکتوریا اصلاحات دموکراتینیققا در سرلوحه ی ساختار دولتی خود قرار داد ، او همچنین در سال 1839 ، اصلاحاتی را تحت عنوان ، اصلاحات بیل ( Reform Bill ) در بریتانیا به مورد اجرا گذاشت . دو جنگ مهم بریتانیا در دوره ی ملکه ویکتوریا ، جنگ کریمه ( Crimean War ) از سال 1854 تا 1856 با روسیه و جنگ بوئر ( Boer War ) بین سالهای 1899 تا 1902 در جنوب آفریقا بوده است . در این دوره مستعمرات بریتانیا در قاره ی آفریقا به طور چشمگیری افزایش یافت . پس از ملکه ویکتوریا ، ادوارد هفتم ( Edward VII ) از سال 1901 تا 1910 پادشاه بریتانیا شد . دوران ادوارد هفتم مصادف با آشفتگی و پریشانی در داخل و خارج از بریتانیا بود که حاصل بی کفایتی شاه و درباریان بود . در سال 1910 جورج پنجم ( George V ) در بریتانیا به قدرت رسید ، بریتانیا پس از حمله ی آلمان به بلژیک وارد جنگ جهانی اول شد . کابینه ی ائتلافی بریتانیا به رهبری هربرت اسکوئیت ( Herbert Asquith ) و سپس در سال 1916 توسط سیاستمدار ویلزی ، دیوید لوید جورج ( David Lloyd George ) و پس از جنگ جهانی اول در سال 1926 تشکیل شد . در دسامبر 1921 ، ایرلند از بریتانیا این کشور اعلام استقلال کرد . در 20 ژانویه ی 1936 ، ادوارد هشتم ( Edward VIII ) پس از مرگ پدرش بر تخت پادشاهی تکیه زد ، او پس از 11 ماه در 11 دسامبر 1939 به علت مشکلات خانوادگی استعفا نمود و برادرش ، جورج ششم ( George VI ) جایگزین او شد . تلاش های نخست وزیر بریتانیا ، نویل چمبرلین ( Neville Chamberlain ) برای جلوگیری از رشد تهدید نازیسم و جنگی دیگر بی فایده ماند و آلمان ها در اول سپتامبر 1939 به لهستان یورش بردند ، بدین ترتیب بریتانیا در 3 سپتامبر 1939 به عنوان یکی از متفقین وارد جنگ جهانی دوم شد ، در بهار 1940 ، چمبرلین از سمتش استعفا داد و یک محافظه کار به نام ، وینستون چرچیل ( Winston Churchill ) نخست وزیری بریتانیا را در جنگ جهانی دوم بر عهده گرفت . چرچیل نیز در 8 می 1945 از سمت خود استعفا داد . در جولای همان سال حزب کارگر اکثریت کرسی های پارلمان را به دست آورد و کلمنت آتلی ( Clement R. Attlee ) نخست وزیر بریانیا شد . در سال 1951 چرچیل مجددا نخست وزیر انگلستان شد و رهبری دولت را در حزب محافظه کار بر عهده گرفت . جورج ششم در 6 فوریه ی 1952 درگذشت و دخترش ، الیزابت دوم ( Elizabeth II ) به عنوان ملکه ی بریتانیا منصوب شد . چرچیل در سال 1957 به علت بیماری استعفا داد و هارولد مک میلان ( Harold Macmillan ) و سر آلک داگلاس ( Sir Alec Douglas ) به عنوان جانشینان او انتخاب شدند . در سال 1964 هارولد ویلسون ( Harold Wilson ) رهبر حزب کارگر به پیروزی رسید و حزب کارگر مجددا در سال 1970 با نخست وزیری ادوارد هت ( Edeard Heath ) قدرت را در دست گرفت . خانم مارگارت تچر ( Margaret Thatcher ) در 3 می 1979 به عنوان اولین نخست وزیر زن بریتانیا از حزبش ، حزب محافظه کار که با به دست آوردن 339 کرسی از پارلمان ، حائز اکثریت پارلمان بریتانیا شد ، انتخاب گردید . در 2 آوریل 1982 آرژانتین با 11 هزار نیرو به جزایر تحت تصرف بریتانیا ، جزایر فالکلند حمله برد ، بریتانیا نیز به سرعت وارد عمل شد ، آرژانتین که به این جزایر " مالویناس " ( Malvinas ) می گوید ، ادعای مالکیت این جزایر را مطرح می کند ، جزایر فالکلند از سال 1832 تحت کنترل بریتانیا بوده است ، این جنگ پس از 6 هفته در 14 ژوئن 1982 با شکست و عقب نشینی نیروهای آرژانتین خاتمه یافت . اگرچه بریتانیا با پاره ای مشکلات اقتصادی و ستیزه در زمینه ی سیاست خارجی مواجه بود ولی تچر برای سومین دوره نخست وزیر بریتانیا شد ، پس از آن محبوبیت تچر به طرز ملموسی کاهش پیدا کرد و همین زمینه را برای استعفای او فراهم کرد ، تچر در نوامبر 1987 استعفا داد و هم حزبی او ، جان میور ( John Major ) از حزب محافظه کار به نخست وزیری بریتانیا رسید . پس از 18 سال با به قدرت رسیدن حزب کارگر به رهبری ، " تونی بلیر " ( Tony Blair ) در ماه می 1997 حکومت محافظه کاران بر بریتانیا خاتمه یافت ، او با بیل کلینتون رئیس جمهور سابق آمریکا به سبب جوانی اش در هنگام تصدی پست نخست وزیری ، علاقه به شرکت و مصاحبه های تلویزیونی و میانه روی مقایسه می شود . بلیر به اصلاحاتی در زمینه ی قانون اساسی بریتانیا اقدام کرد ، بیلر همچنین دو پارلمان جدا در ویلز و اسکاتلند در سال 1999 تشکیل داد ، بریتانیا همچنین در جولای 1997 در مورد موقعیت مستعمراتی هنگ کنگ نیز از خود نرمش نشان داد . در اکتبر 1997 نیز بلیر با رهبر سین فین به نام گری آدامز ( Garry Adams ) ملاقات نمود ، پس از 76 سال این اولین ملاقات نخست وزیر بریتانیا با رهبر سین فین های ایرلند شمالی بود . در پایان ، در سال 1998 پیمان صلحی نیز به نام پیمان جمعه ی نیک ( Good Friday Agreement ) بین دو طرف به امضا رسید که بلیر قول داد صلح را بین کاتولیک ها و پروتستان ها در ایرلند شمالی برقرار کند . در دسامبر 1998 بریتانیا با آمریکا در زمینه ی حمله ی هوایی به عراق پس از اخراج بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی توسط صدام ، همکاری کرد . در بهار 1999 بریتانیا رهبری نیروهای ناتو را در عملیات کوزوو بر عهده گرفت ، نتیجه ی آن صرفنظر کردن ، اسلوبودان میلوسویچ ( Slobodan Milosevic ) رئیس جمهور یوگسلاوی از این منطقه بود . در فوریه ی 2001 بیماری های پا و دهان در میان احشام بریتانیا به شدت شیوع پیدا کرد و بیشتر کشورها خرید گوشت قرمز را از بریتانیا ممنوع اعلام کردند ، این قضیه به کشتار چندین هزار راس ، گاو ، خوک و بز انجامید تا از مبتلا شدن سایر احشام به این بیماری جلوگیری شود . در ژوئن 2001 تونی بلیر برای دومین دوره نخست وزیر بریتانیا شد و حزب او ، یعنی حزب کارگر 413 کرسی از کرسی های پارلمان را از آن خود کرد . بریتانیا پس از حملات تروریستی 11 سپتامبر به یکی از متحدان وفادار آمریکا بدل شد . نیروهای بریتانیایی در جنگ افغانستان در اکتبر 2001 با آمریکا همراه شدند . بلیر همچنین در جنگ عراق که در مارچ 2003 آغاز شد نیز با آمریکا مشارکت نمود . در ماه مارچ 2003 بر اساس یک نظرسنجی در روزنامه ی تایمز ( Times ) چاپ لندن ، تنها 19 % از پرسش شوندگان بریتانیایی با مداخله ی نظامی مستقیم بریتانیا بدون فرمان سازمان ملل موافقت کردند . بریتانیا در 20 مارچ 2003 با بیش از 45 هزار نیرو وارد جنگ عراق شد ، جنگ عراق باعث استعفای سه تن از وزیران کابینه ی بلیر شد . جنگ عراق باعث کاهش شدید محبوبیت بلیر در میان بریتانیایی ها شد . در انتخابات 5 می 2005 حزب کارگر با برتری بسیار خفیف ، کمرنگ و ضعیف بر دیگر احزاب ، تنها 36 % کرسی های پارلمان را به خود اختصاص داد ، احزاب محافظه کار و لیبرال دموکرات به ترتیب 33 % و 22 % کرسی های پارلمان را از آن خود کردند و بدین تریتب بلیر برای دور سوم نخست وزیر بریتانیا شد . از همین موقع نیز زمزمه هایی مبنی بر جانشینی گوردون براون ، وزیر خزانه داری بریتانیا به جای بلیر به گوش می رسید . در 7 جولای 2005 میلادی چهار انفجار تروریستی در متروی لندن و یکی در ایستگاه اتوبوس ، زنگ خطری برای جلوگیری از گسترش بنیاد گرایی اسلامی در جهان بود . در این حملات تروریستی 52 نفر کشته و بیش از 700 نفر زخمی شدند ، چهار مرد اسلامگرا که سه تن از آنها متولد بریتانیا بودند به عنوان عوامل انتخاری انفجارها معرفی شدند . پس از این حادثه ی تروریستی بلیر بار دیگر بر مبارزه با افراط گرایی اسلامی تاکید کرد و آنرا ایدئولوژی شرارت نامید ، بسیاری از کشورهای جهان حملات تروریستی به مترو لندن را محکوم کردند . در آوریل 2006 رسوایی دولت بلیر در سال 1999 به دنبال آزادی 1023 مجرم خارجی که در میان آنها قاتلان و متجاوزان به عنف نیز به چشم می خوردند در عوض اخراج آنها و دیپورت کردن آنها به کشور مطبوعشان خشم محافل بریتانیایی را برانگیخت . در آگوست 2006 پلیس لندن طرح حملات های تروریستی گسترده بر علیه چندین هواپیمای بریتانیا به مقصد آمریکا را کشف و خنثی نمود ، در این میان چندین تبعه ی پاکستانی نیز به عنوان منظون بازداشت شدند . در فوریه ی 2007 بلیر اعلام کرد تعداد 1600 تن از 7100 نیروی مستقر در جنوب عراق ، طی چند ماه آینده این کشور را ترک خواهند کرد . در 27 ژوئن 2007 تونی بلیر از قدرت کناره گرفت و گوردون براون ( Gordon Brown ) هم حزبی او از حزب کارگر جانشین وی شد . هنوز دو روز از آغاز دوره ی نخست وزیری براون نگذشته بود که پلیس لندن یک اتومبیل بمب گذاری شده را در غرب لندن کشف و خنثی کرد . پلیس لندن در 30 ژوئن چندین اسلامگرا را به ظن شرکت در این عملیات تروریستی دستگیر کرد . در جولای 2007 ، چهار مرد مسلمان به جرم تلاش برای بمب گذاری در سیستم ترانزیت فرودگاه گلاسگو در 21 جولای 2005 به زندان محکوم شدند . نژاد 92 % بریتانیایی ها سفید ( شامل : 83 % انگلیسی ، 8 % اسکاتلندی ، 5 % ویلزی و 3 % ایرلند شمالی ) ، 2 % سیاه ، 1 % هندی ، 1 % پاکستانی و 1 % نیز دورگه می باشد . همچنین دین 71 % مردم انگلیس ، مسیحی ( شامل : انگلیکان ، کاتولیک ، پرسبیترین و متدیست ) ، 2 % مسلمان و 1 % نیز هندو می باشد . زبان رسمی انگلستان ، انگلیسی است ، زبان های گالیک ، ویلزی و منکس نیز رایج می باشد . واحد پول بریتانیا ، پوند استرلین با واحد جزء ( پنی ) نام دارد . از مهمترین صادرات بریتانیا می توان به سوخت ، مواد شیمیایی ، خوار و بار و مواد غذایی و آشامیدنی و تنباکو اشاره کرد .