آشیانه عقاب(اقامتگاه مورد علاقه آدولف هیتلر )
http://pnu-club.com/imported/2009/09/1649.jpg
نمایی از آشیانهٔ عقاب بربای رشته کوه‌های آلپ.
http://pnu-club.com/imported/2009/09/1650.jpg
نمایی از ورودی تونل به آسانسور زیرزمینی که به آشیانهٔ عقاب منتهی می‌شود. تصویر مربوط به سال ۱۹۵۴ میلادی.
آشیانهٔ عقاب (در آلمانی: Kehlsteinhaus تلفظ: کِل‌شتَین‌هاوس، در انگلیسی مشهور به: Eagle's Nest) نام اقامتگاه مورد علاقه آدولف هیتلر رهبر آلمان نازی بود که بربالای کوه‌های آلپ قرار داشت.
کِل‌شتَین‌هاوس برای پنجاهمین سالروز تولد هیتلر به عنوان «هدیهٔ سورپرایز تولد» از سوی مقامات ارشد حزب نازی ساخته شد. هدف اصلی آنها ساخت مکانی برای آدولف هیتلر بود که درآنجا بتواند به دور از شلوغی‌های همیشگی و با توجه به موقعیت استثنایی محل به استراحت بپردازد.
مسئولیت ساخت آشیانه عقاب به عهده مارتین بورمن بود که رئیس دفتر خصوصی آدولف هیتلر بود. مراحل ساخت آشیانهٔ عقاب ۱۳ ماه به طول انجامید و نهایتا برای پنجاهمین سالگرد تولد هیتلر در سال ۱۹۳۹ میلادی آماده شد.
آشیانه عقاب برروی بالاترین نقطه کوه کهلشتاین به ارتفاع ۱۸۳۴ متر قرار دارد که به‌وسیله یک راه ۶٫۵ کیلومتری که تنها برای این منظور ساخته شده بود، به آشیانه عقاب متصل می‌شد. مخارج ساخت این راه درآنزمان ۳۰ میلیون مارک (برابر با ۳۰۰ میلیون دلار کنونی) شد. برای ۱۲۴ متر پایانی، آسانسوری عمودی در زیر تونلی که در عمق ۱۲۴ متری زیر سطح آشیانه عقاب احداث شده بود، استفاده شد. در مراحل ساخت آسانسور که از داخل، آشیانه عقاب را به تونل زیرزمینی وصل می‌کرد، ۱۲ کارگر ساختمانی جان خود را از دست دادند. در اتاق اصلی پذیرایی یک شومینه مرمرین ایتالیایی قرار دارد که توسط دیکتاتور ایتالیایی بنیتو موسیلینی به هیتلر هدیه داده شده بود. طراحی داخلی آشیانه عقاب بر عهده پائل لازلو بود.
گفتنی است که هیتلر با وجود علاقه‌ای که به آشیانه عقاب داشت، اما تنها در حدود ۱۰ بار و هر بار کمتر از نیم ساعت درآنجا اقامت گزید و از این روی آشیانه عقاب از سیر حملات مخرب جنگ جهانی دوم سالم و دست نخورده باقی ماند.
نیروهای کماندویی واحد ۱۰۱ هوایی آمریکا، اولین گروهی بودند که توانستند خود را پس از خودکشی هیتلر و همسرش اوا براون به آشیانه عقاب برسانند و آنجا را تحت کنترل خود درآورند. تا سال ۱۹۶۰ میلادی آشیانهٔ عقاب در دست نیروهای آمریکایی قرار داشت تا اینکه نهایتا به استان باوریا آلمان بازپس داده شد و همینک به عنوان مکانی توریستی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
