جنبش شاد زيستن - ديگر لباس تيره و سياه نخواهيم پوشيد

با درود .

اگرچه هنوزهم بسیاری از مردم ما عادت به پوشیدن لباس هایی با رنگ های تیره و به ویژه سیاه دارند اما هربازدید کننده با گشتی درشهر و نگاهی درفروشگاه های لباس درخواهد یافت که تحولی خزنده درجامعه وتمایل گروه های مختلف مردم و به ویژه جوانان درزمینه های گوناگونی همچون تنوع رنگ ومدل لباس ، آراستگی موی سر و چهره درحال شکل گیری است.

حقیقت این است که طی چند سال اخیر، مردم با اتحاد و همبستگی چشمگیر به فرهنگ اصیل ایرانی خود بازگشتی دوباره داشته اند ، در جستجوی خویشتن خویش برآمده و ازفرهنگ های وارداتی که ماتم زدگی ، سیه پوشی ، انزوا و گوشه گیری را توصیه و تجویزمی نماید، فاصله گرفته اند.

دراین جنبش مردمی که می توان آن را ((جنبش شادی)) نامید ازسویی شاهد توجه بیش ازپیش مردم و به ویژه جوانان به برگزاری جشن های ملی نوروز، مهرگان ، سده و چله هستیم و از سوی دیگررواج مدل های متنوع لباس با رنگ های شاد وسرزنده و اهمیت دادن جوانان به آراستگی چهره و موی سر و استقبال ازانواع موسیقی شاد و پرتحرک خبر ازرویکرد دوباره نسخه منسوخ اتحاد لباس درتلاش برآمده اند که با این جنبش مدنی ، فرهنگی و ملی به ستیز برخیزند.

ازنکات مهم وجالب توجه دراین جنبش مدنی ، نخست این که همه اقشارمردم با هر مرام و مسلک و دین و عقیده به نوبه خود درجنبش مدنی شادی به مشارکت پرداخته و دراین نوزنیی فرهنگی نقش اساسی ایفا می کنند. نکته مهم و جالب توجه دیگراین که در((جنبش مدنی شادی)) زنان ودختران جوان پرچمدار اصلی هستند ، یعنی همان قشری که درطول سال ها و یا بهتر بگوییم سده ها و هزاره ها از بسیاری جهات مورد ستم قرارگرفته اند واولیه ترین حقوق انسانی آنان از جمله حق انتخاب نوع ورنگ لباس وآرایش چهره به دلایل و توجیهات نه چندان موجه ازآنها سلب شده است .

بی گمان تمایل روزافزون دراستفاده ازرنگ های شاد وزنده درزندگی روزانه و پوشش ، نشان ازفرهنگ غنی چندین هزارساله آنها دارد که اگرچه دردوره هایی دچارانزوا شده همچون به حیات شکوهمند خود ادامه می دهد. ازدیدگاه پژوهشگران چگونگی به کاربردن رنگ های گوناگون درپارچه وجامعه با فرهنگ و ذوق ملی و پیشرفت شهرنشینی درمیان مردم یک سرزمین ویژه ای دارد. گذشته از اینها عوامل جغرافیایی ، ترکیبات مدنی محلی موثردرتولید رنگ،امکانات طبیعی تهیه انواع پارچه وآداب ورسوم مردم وبرداشت هایی که ازمفهوم رنگ ها دارند درانتخاب رنگ پوشش بی تاثیر نیستند.

برای نمونه ، مردمانی که درسرزمین های سرسبز وخرم زندگی می کنند باپوشیدن جامه های رنگارنگ سرخ وزرد وکبود ، رنگ وزیبایی طبیعت اطراف خود را به درون محیط خانواده های خود می آورند و گونه ای هماهنگی میان رنگ جامه و رنگ های طبیعی زیستگاه پدید می آورند. مردمانی که درسرزمین های گرم و صحرایی زندگی می کنند برای همرنگ شدن با محیط و فرار از گرما بیشتربه تن پوش های سفید و روشن روی می آورند. درسرزمینهایی که تهیه رنگدانه های طبیعی همچون روناس، قرمزدانه، حنا، نیل وارغوان ازطریق محصولات کشاورزی امکان پذیر است، مردم دررنگرزی جامه های ، خود ازاین رنگ بیشتراستفاده می کنند.

علاوه برآنچه گفته شد درفرهنگ کشورهای مختلف رنگ های گوناگون لباس ها حاوی پیام هایی فرهنگی هستند ومردم با انتخاب رنگ مورد نظرلباس ،ابلاغ کننده ی پیام ویژه ای خواهند بود . چنان که درفرهنگ اصیل ایرانی رنگ سیاه نشانه اهریمن (=انگره مینو=اندیشه بد، گفتاربد، کرداربد) ونشانه ناپاکی، سیاه اندیشی، بدکاری، بیماری، عفونت، پلیدی، چرک و اهریمنی، ظلمت و تیرگی، ظلم وظالم، استبداد مطلقه، مخفی کاری و پنهان کاری حقیقت، دوری از راستی و دورستی، مرگ ، نابودی وهمه صفات منفی است وچون ایرانیان پیوسته روی به سوی اندیشه مثبت وکردارمثبت دارند و از صفات منفی پرهیز می کنند خواستار جامعه ای شاد، روشن مردم سالار، تکثرگرا، قانونمند، پاک، آینده روشن، مردمی، راستگو، صلح جو، باروحیه ای شاد و سالم وتندرست وپارسا هستند ، لذا رنگ های شاد وبه ویژه رنگ سفید را برمی گزیند.

ایرانیان دردوران هخامنشی به انتخاب رنگ جامه های خود اهمیت زیادی می دادند. بنابر نوشته های (( استرابون ))،زیر جامه های ایرانیان ازپارچه های سفید و جامه های رویی ازرنگ های گوناگون بوده و از پوشیدن جامه های سیاه سخت پرهیزمی کردند. بنا به اشاره ای (( دیوژن لرتیوس)) ، مردمان ایرانی برای نمایان ساختن پاکی درون (اشای درونی) ومنش پاک ، جامه های سفید می پوشند که درضمن نمایانگر(اشای بیرونی) یا پاکی ظاهر نیز بود وامروزه شاهدیم که دانش نوین نیزازاین شیوه ایرانیان تقلید می کند و درمراکزپزشکی ، بیمارستان ها، آزمایشگاه ها ومراکز پژوهشی که (( پاکی بیرون )) اهمیت دارد، استفاده از لباس سفید متداول است ودراتاق های جراحی برای آرامش بخشیدن بیماران ازرنگ سبزکه محبوب ترین رنگ پس ازسفید نزد ایرانیان بوده استفاده می کنند.

دردوران هخامنشی رنگ ارغوانی، رنگ تجملی و تشریفاتی و ویژه آیین های شاهنشاهی بود.این رنگ نماد(( مهر)) بود وازاین رو گل های ارغوانی را نیز به پیشگاه مهرنیاز می کردند. برای این آیین ها ، رنگ ارغوان را که کالایی گران بها بود وازآمیختن یک گونه صدف دریایی کمیاب واملاح زرساخته می شد،ازفنیقیه به ایران می آوردند. پارچه هایی که با ارغوان رنگ می شد،بسیارگران بها بود ودرخشندگی وزیبایی چشم نوازی داشت هخامنشی ها بهترین پارچه های ارغوانی را برای دوخت لباس به کارمی بردند گزنفون درباره رنگ جامه کوروش بزرگ دربابل نوشته است : ((... قبایی نیم ارغوانی و نیم سفید که ویژه شاه بود برتن می کرد ونیم شلواری با رنگ شاد وردایی ارغوانی پوشیده بود.)) کتزیاس هم نوشته است( شاه جامه گران بهای ارغوانی برتن وتاجی بلند برسرداشت ... )) کرتیوس روفوس درباره ی جامه داریوش سوم نوشته است : ((...آرایش وزیورهای داریوش یاد زیورهای دیگران را ازدل ها می زدود . میان قبای او ارغوانی با گلابتون سیمین وملیله دوزی شده بود وردای (شنل) اوبا دو شاهین زرین که بروی آن دوخته شده بود و می درخشید تزئین شده بود.))

ازدیگررنگ های مورد پسند برای جامه دردوران هخامنشی رنگ زعفرانی و دیگر رنگ زرین بود که یادآور درخشش و شکوهمندی مهرفروزان بود. به گواهی کاشی های رنگارنگ یافت شده در شهر شوش که اکنون درموزه (( لوور)) پاریس نگهداری می شوند، رنگ تن پوش رزمی سربازان گارد جاویدان دردوره هخامنشی (( نارنگی )) یا (( نارنجی)) بود.

ایرانیان درطول تاریخ درجامه های خود ازرنگ های پخته و متین بهره می بردند و رنگ های گرم و شاد را دوست می داشتند و این را می توان از رنگ آمیزی کاشی های لعابی یافت شده درشهرشوش ، نگاره های ظروف سفالی ، زرین وسیمین ، نگارگری ایرانی، و... به خوبی دریافت . رنگ های مورد استفاده درلباس های ایرانیان معمولا سبز،آبی آسمانی، فیروزه ای، لاجوردی، سرخ، کبود و قهوه ای هستند وترکیبات همین رنگ ها را علاوه برپارچه های لباس درفرش های ارزشمند ایرانیان می توان یافت .

هنوزهم این دلبستگی ایرانیان را به لباس هایی با رنگ های شاد می توان درگوشه و کناراین سرزمین کهنسال مشاهده کرد. چنانکه ایرانیان کرد، لر، گیلانی، مازندرانی ، بلوچ،ارمنی،زرتشتی،یهودی،خ وزستا نی،خراسانی،آذری و... با لباس های شاد و خیال انگیز خود جای خاک پاک این مرزپرگهررا متن کاشی کاری های پردیس گونه موجود دربناهای تاریخی همانند ساخته اند و خوشبختانه نسل جوان امروز ایران میراث داران خوبی برای این آیین های کهن هستند و ثابت کرده اند که جز راه نیاکان راهی را درپیش نخواهد گرفت.

ممنون از مطلبتون. قبل از خواندن فكر ديگري كرده بودم. مثلا رنگ سبز و ......

تازه جالب اينكه انتظار داشتم تمام نوشته هاتون را سبز ببينم:36: