احمد بن مصطفی علوی، شاعر و صوفی نامدار قرن بیستم بود. وی در سال 1869، در مستغانم کشور الجزایر زاده شد، او تحصیلات ابتدایی را نیز پدرش تمام کرد. پس از مرگ پدرش در سال 1866 او تا 1894، در مستغانم کار می کرد. او نخست پیرو طریقه عیساویه بود. در سال 1894، احمد علوی به مراکش سفر کرد، و پیروی محمد بوزیدی را نمود. وی موسس شاخه علویه از فرقه شاذلیه در تصوف بود. او در ژوئیه 1934 درگذشت
