آشنایی با رشته تحصیلی مهندسی فناوری اطلاعات – دوره کارشناسی

از ابتدای دهه 1380 با اوج گرفتن مباحث مربوط به سیستمهای اطلاعاتی و فناوری اطلاعات در ایران، دانشگاههای کشور در صدد برآمدند تارده های مختلف تحصیلی را در این رشته ها برگزار نمایند. این خواسته با تصویب رشته مهندسی فناوری اطلاعات در دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد و رشته مدیریت فناوری اطلاعات در دوره کارشناسی ارشد به تحقق پیوست.
فناوری اطلاعات چیست؟
Information Technology یک واژه نسبتاً جدید است و شاید جایگزین مناسب و خوبی نباشد که به زبان انگلیسی اضافه شده است. مترادف آن در فرانسه Informatique و در روسی Informatika می باشد. برای بسیاری از مردم، فناوری اطلاعات مترادف با یک فناوری جدید است که از وسایل دارای ریز پردازنده استفاده می کند. مانند: ریزکامپیوترها، تجهیزات اتوماتیک، واژه پردازها و غیره . اما استفاده از دست ساخته های بشر برای گردآوری، تولید، ارتباطات، ثبت و ضبط، بازآرایی و استخراج اطلاعات به زمانی فراتر از زمان حاضر باز می گردد. برای حرفه ای ها، به معنای معرفی یک دوره جدید است. فناوری اطلاعات، اندیشه ای است برای آنکه اصول، رویه و واژگان کار با اطلاعات می تواند در یک الگوی سیستماتیک متحد رفتار کنند. بدبینان ممکن است بگویند که واژه فناوری اطلاعات فقط تلاش می کند که برخی از پیشرفتهای هدفمند تجاری الکترونیک و حرکات هدفمند سیاسی برای کنترل دستیابی به اطلاعات را ارزشمند سازد. حقیقت پشت این رفتار هر چه باشد، برای آنکه فناوری اطلاعات بتواند به عنوان یک فناوری یعنی کاربرد یک علم کاربردی باشد، باید دانش شناخته شده ای از اطلاعات وجود داشته باشد. لبته واژه علم اطلاعات بکار رفته و مورد استفاده قرار گرفته است و به شاخه ای از تقسیمات کتابداری با بازیابی اتوماتیک اسناد چاپی اطلاق شده ست. اما با توجه به کلیه جوانب کار با اطلاعات، محدودیت های بسیار زیادی در این شاخه نوظهور از فناوری موجود است. بیان مناسب آن ست که شخص باید به دانش فراوری سیستمهای الکترونیکی و علوم کامپیوتر چنان بنگرد که به تولیدات همگرای آنها صورت مشخصی بدهد. در هر دو علم بدبینانی وجود دارند و این بدبینی هنگامی از بین خواهد رفت که علم اطلاعات به یک بلوغی برسد که بتوان آن را فناوری اطلاعات نامید. ما نباید برای این منظور در این مرحله فرمول دقیق و جامعی ارائه کنیم بلکه باید بیشتر تلاش شود که با مثالها توضیح داده شود و در بخشهای اصلی و اساسی شرح و بسط داده شود. مباحثی که بطور جاری، در زیر چتر فناوری اطلاعات قالب بندی می شوند.

در مقدمه سرفصل دروس رشته مهندسی فناوری اطلاعات چنین آمده است که : " در اجرای اصول مختلف قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، نظر به حجم عظیم اطلاعات از طرفی و نقش بلا انکار آن در کیفیت مدیریت و اداره امور و همچنین نقش ابزاری تکنولوژی کامپیوتر در کیفیت جمع آوری و سازماندهی اطلاعات از طرفی و نقش امکانات در نشر و انتقال سریع آن، پس از بررسی و مطالعه مباحث فنون کامپیوتر و شبکه های اطلاعاتی و همچنین مدیریت، دوره کارشناسی فناوری اطلاعات تدوین می گردد." همچنین در همان جزوه اهداف دوره، تربیت کارشناسانی ذکر شده است که در زمینه مطالعه، طراحی، ساخت، راه اندازی و نگهداری سیستمهای سخت افزاری و نرم افزاری، جمع آوری، سازمان دهی، طبقه بندی، استفاده و انتقال اطلاعات تبحر لازم را داشته باشند و نقش و توانایی آنها به شرح زیر خواهد بود:
1- مطالعه، بررسی و امکان نجی سخت افزار، شبکه و نرم افزار مورد نیاز
2- جمع آوری، سازماندهی و طبقه بندی اطلاعات
3-ایجاد و نگهداری نرم افزارهای مورد نیاز مانند: پست فارسی، ابزار جستجوی اطلاعات فارسی، گفتگوی فارسی و...
4- طراحی و پیاده سازی شبکه های محلی
5-مطالعه و بررسی ابزار مخابراتی مناسب برای انتقال اطلاعات
6-مطالعه و بررسی سیستمهای نرم افزاری مناسب برای سازماندهی و استفاده اطلاعات مانند: سیستمهای عامل، سیستمهای بانک اطلاعاتی و ...
7-مطالعه و شناسایی شیوه های جدید برای اطلاع رسانی
در ضرورت و اهمیت دوره نیز چنین آمده است :
1- حجم عظیم اطلاعات و عدم امکان جمع آوری ، سازماندهی، انتقال و استفاده آنها به شیوه های سنتی
2- نقش سرعت، دقت و صحت اطلاعات در مدیریت و عدم امکان تامین آنها بدون استفاده از تکنولوژی کامپیوتر و اینترنت.
3- نفوذ روزافزون تجهیزات کامپیوتری و مخابراتی در جوامع بشری و لزوم ارتباط آنها به منظور اطلاع رسانی سریع.
5- لزوم همگامی با جوامع بشری و استفاده از امکانات روز در یک نگاه کلی به عناوین زیبای فوق
جدا از دروس عمومی که طبق قوانین باید در تمامی رشته ها باشد، در دروس پایه این رشته: دروس ریاضی عمومی 1 و2_ معادلات دیفرانسیل _ آمار و احتمالات کاربردی _ کار گاه عمومی و فیزیک 1 و2 به چشم می خورد. ما چه حد ریاضیات از دانشجویان این رشته انتظار داریم. دید سنتی به وجود دروس ریاضی عمومی در تمامی رشته های مهندسی بدون توجه به نیاز آن رشته به این دروس نشأت گرفته از تفکر دهه 1960 آمریکاست که ما را بر آن داشته است که در تدوین رشته های جدید در سال 2000 نیز همان تفکر را پیگیری کنیم. در سر فصلهای بسیاری از دانشگاههای دنیا می بینیم که در کل سه یا چهار سال تحصیل دوره کارشناسی ، یک یا دو درس با نام " ریاضی کاربرد در مهندسی فناوری اطلاعات" که شامل : توابع یک و چند متغیره، حد، مشتق، انتگرال، جبر خطی، منطق، گراف، درخت، آمار و احتمال و ... است دارد. .
در بخش دروس اصلی، 90% درس ها را دروس رشته مهندسی نرم افزار تشکیل می دهد با این تصور که کار اصلی فارغ التحصیلان با کامپیوتر است و این نشات گرفته از همان تفکر ابزاری به فناوری اطلاعات است نه اندیشه ای. به کامپیوتر به عنوان یک ابزار فناوری اطلاعات نگاه نشده بلکه به عنوان خود فناوری اطلاعات نگاه شده است.

جالب آنست که در موضوعات درس مبانی کامپیوتر و برنامه سازی به تدریس زبان پاسکال اشاره شده است که سالهاست از رده خارج شده است. و جالبتر آنکه خود دانشگاههای طراح، در این درس زبان جاوا که یک زبان oop است و بسیار برای این رشته مفید است را تدریس می کنند. اگر بپذیریم نقش سخت افزار نیز در فناوری اطلاعات مهم است، از مجموع 61 واحد دروس اصلی رشته، فقط 15 واحد را دروس سخت افزاری تشکیل می دهند و در بین آنها درسی بنام مبانی الکترونیک دیجیتال دیده می شود که به عقیده اهل فن، مباحثی که در این درس گنجانیده شده است ( از مشخصات عملی مدارات دیجیتال تا cmos) حدود 12 واحد رشته مهندسی الکترونیک و 8 واحد رشته مهندسی نرم افزار است که طبیعتاً تدریس همه این مباحث در یک نیمسالامکان پذیر نیست .
در دروس اصلی به درس اصول و مبانی مدیریت و همچنین درس رفتار سازمانی برخورد می کنیم که باز شامل حدود 15 واحد رشته های مدیریت است ( سازمان_ منابع انسانی_ مالی_ بازاریابی_ رفتارسازمانی) در کلیه درس های این رشته به درسی مانند تجزیه و تحلیل یستمهای اطلاعاتی یا سیستمهای اطلاعاتی دیریت (MIS) که موضوعیت اصلی رشته می باشد بر نمی خوریم.

مقدمه:
در اجرای اصول قانون اساسی ایران، جمهوری اسلامی ایران، از جمله بند "ب" اصول 2 و 12 اصل سوم، و ایجاد شرایط تحقق بند 4 همین اصول و نیز اجرای اصل 30 و بند 7 اصل 43 و ایجاد شرایط تحقق بندهای 8 و 1 این اصل و اصول دیگر و نظر به حجم عظیم اطلاعات از طرفی و نقش بلا انکار آن در کیفیت جمع آوری و سازماندهی اطلاعات از طرفی و نقش امکانات اینترنت در نشر و انتقال سریع آن، پس از بررسی و مطالعه مباحث فنون کامپیوتر و شبکه های اطلاعاتی و مدیریت، دوره کارشناسی فناوری اطلاعات با مشخصات زیر تدوین می گردد.

1.تعریف و اهداف:
دوره کارشناسی مهندسی فناوری اطلاعات یکی از مجموعه های آموزش عالی در زمینه فنی مهندسی است و هدف از آن تربیت کارشناسانی است که در زمینه مطالعه، طراحی، ساخت، طبقه بندی، استفاده و انتقال اطلاعات تبحر لازم را داشته باشند.

2.طول دوره و شکل نظام:
طول متوسط این دوره 4 سال می باشد و برنامه درسی آن برای 8 ترم طرح ریزی شده است. طول هر ترم 16 هفته آموزشی کامل، مدت هر واحد درس نظری 16 ساعت، عملی و آزمایشگاهی 32 ساعت (48 ساعت با تشخیص دانشکده) و کارگاهی 48 ساعت و طول مدت کارآموزی، یک دوره 2 ماهه می باشد.
از آنجا که دروس در سه شاخۀ سخت افزار و نرم افزار و فناوری اطلاعات ارائه می شوند، تعیین گرایش تخصصی دانشجویان پس از گذرانیدن موفقیت آمیز حداقل 75 واحد از دروس پایه و اصلی و براساس انتخاب دانشجو و هدایت و نظارت اساتید محترم راهنما صورت می گیرد.

3.واحدهای درسی:

1. دروس عمومی 20 واحد
2. دروس پایه 21 واحد
3. دروس اصلی 61 واحد
4. دروس تخصصی 29 واحد
5. دروس اختیاری 9 واحد
جمع کل واحدها 140 واحد

4.نقش و توانایی:

فارغ التحصیلان این دوره قابلیت و مهارت های زیر را خواهند داشت:
1-مطالعه، بررسی و امکان سنجی سخت افزار، شبکه و نرم افزار مورد نیاز
2-جمع آوری، سازمان دهی و طبق بندی اطلاعات
3-ایجاد و نگهداری نرم افزار های مورد نیاز مانند: پست فارسی، ابزار جستجوی اطلاعات فارسی، گفتگوی فارسی و .......
4-طراحی و پیاده سازی شبکه های محلی
5-مطالعه و بررسی ابزار مخابراتی مناسب برای انتقال اطلاعات
6-مطالعه و بررسی سیستم های نرم افزاری مناسب برای سازماندهی و استفاده اطلاعات مانند سیستمهای عامل، سیستم های بانک اطلاعاتی و ....
7-مطالعه و شناسایی شیوه های جدید برای اطلاع رسانی

5. ضرورت و اهمیت:

1- حجم عظیم اطلاعات و عدم امکان جمع آوری، سازماندهی، انتقال و استفاده آنها به شیوه های سنتی
2- نقش سرعت، دقت و صحت اطلاعات در مدیریت و عدم امان تأمین آنها بدون استفاده از تکنولوژی کامپیوتر و اینترنت
3- نفوذ روزافزون تجهیزات کامپیوتری و مخابراتی در جوامع بشری و لزوم ارتباط آنها به منظور اطلاع رسانی سریع
4- لزوم همگانی با جوامع بشری و استفاده از امکانات روز


به نقل از سایت مهندسان ایران

رشته مهندسی فناوری اطلاعات یکی از جدیدترین رشته های دانشگاهی در ایران است. این رشته در سال 81 مورد پذیرش وزارت علوم قرار گرفت و تا به حال در سال های تحصیلی 81-82 و 82-83 این رشته ارائه شده است . برخی از مهمترین دانشگاه هایی که این رشته در آنها ارائه می شود عبارتند از : صنعتی شریف, علم و صنعت, تربیت مدرس و پلی تکنیک.

کارشناسی ارشد این رشته نیز از همان سال شروع به پذیرش دانشجو کرده است. در ادامه با توجه به آغاز ثبت نام آزمون کارشناسی ارشد به معرفی دروس این رشته می پردازیم و ضرایب و گرایش های کارشناسی ارشد این رشته را بررسی می کنیم.

کارشناسی:

دروس این مقطع بسیار شبیه به دروس رشته کامپیوتر است و تقریبا دروس اصلی آن با دروس گرایش نرم افزار مهندسی کامپیوتر یکسان است ولی دروس تخصصی و اختیاری آن تقریبا به طور کامل با آن متفاوت است. مجموع واحد هایی که دانشجو برای اخذ مدرک لیسانس باید بگذراند 149 واحد است.

_ دروس پایه و عمومی :

مجموعا شامل 41 واحد است. 20 واحد عمومی و 21 واحد پایه. دروسی مانند رياضی ۱ , فيزيک۱ و ... جزو دروس پایه این رشته است و دروس عمومی آن شبیه سایر رشته های دانشگاهی شامل دروسی مانند معارف, انقلاب, فارسی عمومی و... است.

_ دروس اصلی :

مجموعا شامل 62 واحد است و در کل تنها در چهار درس (شبکه های کامپيوتری 2 , اقتصاد مهندسی , آز شبکه و مبانی الکترونیک دیجیتال ) یعنی 10 واحد با دروس اصلی رشته مهندسی کامپیوتر فرق دارد. اسامی این دروس و ضرایب آنها به قرار زیر است:
ساختمان های گسسته 3
مبانی کامپیوتر و برنامه سازی 4
زبان ماشین و برنامه نویسی سیستم 3
ساختمان داده 3
مدار منطقی 3
معماری 3
برنامه سازی پیشرفته 3
سیستم عامل 3
نظریه زبان و ماشین 3
پایگاه داده 3
طراحی الگوریتم 3
مهندسی نرم افزار 1 3
مهندسی نرم افزار 2 3
شبکه های کامپیوتری 1 3
شبکه های کامپیوتری 2 3
مبانی الکترونیک دیجیتال 3
هوش مصنوعی 3
اقتصاد مهندسی 3
آزمایشگاه شبکه 1
آزمایشگاه پایگاه داده 1
ارایه مطالب 2
زبان تخصصی 2
آز سیستم عامل 1

_ دروس تخصصی : مجموعا شامل 31 واحد است که بطور کامل با دروس تخصی رشته مهندسی کامپیوتر متفاوت است. اسامی این دروس و ضرایب آنها به قرار زیر است:
مبانی فناوری اطلاعات
مهندسی فناوری اطلاعات
تجارت الکترونیک
مدیریت و کنترل پروژه فناوری اطلاعات
مهندسی فناوری اطلاعات 2
گرافیک کامپیوتری
اصول و مبانی مدیریت
مولتی مدیا
پروژه فناوری اطلاعات
کارآموزی

_دروس اختیاری :

دروس اختیاری دروسی است که دانشجو باید از میان آنها به دلخواه 5 درس یعنی 15 واحد را انتخاب کند. از میان این دروس درس هایی ما نند" گرافیک و خبره "به دانشجویان رشته نرم افزار نیز ارائه می شود. اسامی این دروس و ضرایب آنها به قرار زیر است.

مديريت نگهداری فناوری اطلاعات
تحقيق در عمليات
سيستم های خبره
مديريت رفتار سازمانی
تعامل انسان و کامپيوتر
مباحث نو در فناوری اطلاعات
سيستم اطلاعات جغرافيايیgis
شبيه سازی کامپيوتری
طراحی و پياده سازی کتابخانه الکترونيک
بهينه سازی کاربردی
نرم افزارهای توزيع شده
آموزش مجازی

کارشناسی ارشد :
این مقطع شامل نیمسال تحصیلی است و در 32 واحد به دانجویان ارائه می شود. پذیرش از رشته های مهندسی کامپیوتر, مهندسی الکترونیک و مهندسی صنایع نیز صورت می گیرد.

_گرایش ها

1- تجارت الكترونيكي
2-سيستمهاي چند‌رسانه‌اي
3-مديريت سيستمهاي اطلاعاتي
4-امنيت اطلاعات
5- شبكه‌هاي كامپيوتري
6- مهندسي فناوري اطلاعات (IT)

_ضرایب دروس و مواد امتحانی :

1- زبان تخصصي، 2-دروس مشترك (شامل ساختمانهاي گسسته، ساختمانهاي داده ها، طراحي الگوريتم، مهندسي نرم‌افزار ، شبكه‌هاي كامپيوتري) 3- اصول و مباني مديريت، 4- اصول طراحي پايگاه‌ داده‌ها، 5- هوش مصنوعي، 6- سيستمهاي عامل، 7- معماري كامپيوتر. ضرايب به ترتيب دروس عبارتند از:
1- تجارت الكترونيكي (1، 2، 1، 1، 1، 1و0) 2-سيستمهاي چند رسانه‌اي (1، 2، 1، 1، 1، 1 و0 )
3- مديريت سيستمهاي اطلاعاتي (1، 2، 2، 1، 1، 1 و0) 4 - امنيت اطلاعات (1،‌ 2، 0، 1، 1، 1و 1)
5- شبكه‌هاي كامپيوتري (1، 2، 0، 1، 1، 1 و 1)6- ضرايب همانند گرايش تجارت الكترونيكي

_ دروس دوره ارشد :
الف- دانش زير بنائي (دروس اصلي پايه) 6 واحد
ب- دانش عمليات تخصصي (دروس اصلي تخصصي) 9 واحد
پ- دانش يک حوزه تخصصي (دروس اختياري) 9 واحد
ج- سمينار و روش تحقيق در فناوري اطلاعات 2 واحد
د- پروژه کارشناسي ارشد 6 واحد


_چند نکته:
با توجه به گرایشات مختلف دروس اصلی تخصصی در دو گرایش ( سيستمهاي تکنولوژي اطلاعات ITS و تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات ITC ) ارائه می شود.

برای پذیرفته شدگانی که رشته کارشناسی آنها IT نبوده است حداکثر شش واحد جبرانی بصورت پیش نیاز ارائه می شود.

_ دروس اصلی ( مشترک )
مديريت و برنامه ريزی منابع اطلاعاتی ۳
مهندسی مجدد الکترونيکی فرايندهای کسب و کار ۳

_ دروس تخصصی ( ITC )
شبکه های کاميیوتری و انتقال داده ها ۳
ارزيابی عملکرد سيستم های کامپيوتری ۳
سيستم های خبره و مهندسی دانش ۳


_ دروس تخصصی ( ITS)
واسط های تجارت الکترونيک ۳
بازاريابی استراتژيک بر روی اينترنت ۳
استراتژی تکنولوژی اطلاعات ۳

منبع: www.tehranpnuit.blogfa.com

در هزاره سوم، «فناوری اطلاعات» (IT) به عنوان عمده‌ترین محور تحول و توسعه در جهان منظور شده است و دستاوردهای ناشی از آن، آن‌چنان با زندگی مردم عجین گردیده كه روی‌گردانی از آن، اختلالی عظیم در جامعه و رفاه و آسایش مردم به وجود می‌آورد. برای مثال، رایانه‌ای شدن بسیاری از امور جاری مردم، انجام بسیاری از كارهای روزمره بانكی با استفاده از اینترنت و شبكه‌های ارتباطی در منزل و خانه‌ها، آموزش الكترونیكی و مجازی و عدم نیاز به حضور در كلاس‌های درس، توسعه و ترویج تجارت الكترونیكی از نتایج و دستاوردهای فناوری اطلاعات است. عواملی كه هرچند در مراحل اولیه رشد و تكامل قرار دارند اما در همین حد نیز در رفاه و آسایش انسان نقش بسیار مهمی دارند. ضمناً فناوری اطلاعات (انگلیسی: Information Technology یا IT)، همچنانکه به‌وسیله «انجمن فناوری اطلاعات آمریکا (ITAA‎)» تعریف شده است، «به مطالعه، طراحی، توسعه، پیاده‌سازی، پشتیبانی یا مدیریت سیستم‌های اطلاعاتی مبتنی بر رایانه، خصوصا برنامه‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزار رایانه می‌پردازد». به طور کوتاه، فناوری اطلاعات با مسائلی مانند استفاده از رایانه‌های الکترونیکی و نرم‌افزار سروکار دارد تا تبدیل، ذخیره، حفاظت، پردازش، انتقال و بازیابی اطلاعات به شکلی مطمئن و امن انجام پذیرد. اخیرا تغییر اندکی در این عبارت داده می‌شود تا این اصطلاح به طور روشن دایره ارتباطات الکترونیک را نیز شامل گردد. بنابراین عده‌ای بیشتر مایلند تا عبارت «فناوری اطلاعات و ارتباطات» (Information and Communications Technology) یا به اختصار (ICT) را بکار برند.
از همین رو امروزه تمامی كشورها در زمینه فناوری اطلاعات و عمومیت بخشیدن به آن در جامعه تلاشی پیگیر دارند. در ایران نیز برای تربیت نیروی متخصص و كارآمد در این زمینه و حركت سریع در این عرصه، رشته «مهندسی فناوری اطلاعات» در دانشگاه‌ها و مراكز آموزش عالی ارائه می‌شود و در مقطع كارشناسی و كارشناسی ارشد دانشجو می‌پذیرد.

4- وضعیت دانشگاهها:
با نگاهی به دانشگاههای مجری رشته متوجه خواهیم شد که رشته معمولاً در دانشکده های کامپیوتر ارائه می گردد و دانشکده خاص یا حتی درون دانشکده، دپارتمان خاص خود را ندارد. و جدا از کمبودهای مکانی، این از آنجا ناشی می شود که به این تصور رسیده اند که رشته ترکیبی از کامپیوتر، مدیریت و اطلاع رسانی است و یک رشته نیست.
گذشته از این، وضعیت اساتید در این رشته نیزجای بحث دارد. همانطور که اشاره شد، رشته فناوری اطلاعات میان رشته ای بوده و یک رشته خالص نیست. متاسفانه قبل از راه اندازی رشته، به این حقیقت که لازمست ما در این رشته، اساتیدی میان رشته ای داشته ای داشته باشیم توجهی نشده است. مثلاً در درس تجارت الکترونیک لازمست استادی داشته باشیم که اقتصاد بداند، بازاریابی بداند، کامپیوتر بداند، با پروتکل های اینترنت و امنیت آشنا باشد. حال در کل جامعه ایران چند نفر برای تدریس چنین درسی داریم؟ ما همیشه در طراحی رشته های میان رشته ای، ترکیب موضوعات را به دانشجو واگذاشته ایم. درس های متنوع از رشته های مختلف را طراحی کرده ایم و اساتیدی متبحر در هریک از رشته ها را به کلاس فرستاده ایم و از دانشجو خواسته ایم خودش مباحث را ترکیب کند و رشته اش را بدست آورد درس های گسسته از سه رشته طراحی کرده ایم اما از دروس ترکیبی به ندرت استفاده کرده ایم، چون استاد ترکیبی نداریم . جالب آنست که بر حسب دانسته های استادمان درس طراحی کرده ایم نه بر حسب نیاز دانشجویمان. و با این طراحی انتظار هم نداریم تا دانشجویان ترکیبی هم داشته باشیم. دانشجویان از هر مطلب چیزی می دانند اما در حقیقت خاصیتی کاربردی ندارند چون ترکیبی درس نخوانده اند. بجای آنکه ابتدا تعدادی از اساتید را برای دوره های تخصصی ترکیبی مانند: تجارت الکترونیک_ آموزش الکترونیک و ... به خارج اعزام کرده و سپس رشته را راه اندازی کنیم، خیال خود را راحت کرده و دروس گسسته طراحی کرده ایم و در واقع صورت مساله را پاک کرده ایم.
متاسفانه در کشورمان همیشه برنامه ای را اجرا کرده ایم و سپس به دنبال نیازهای اجرایی آن گشته ایم. برای رشته ، استاد، کتاب، مقاله و ... تهیه نکرده ایم و رشته را راه اندازی کرده ایم.

[salam aali bood kheili vaght bood donbale hamchin matlabi migashtam mamnoon age betooni rahnamayim koni ke man mitoonam che shoglayi entekhab konam ba in reshtam mamnoon misham azat

دوست عزیز خوش آمدید! برای ارسال در انجمن ها لطفا فارسی تایپ بفرمایید.

با تشکر