گوگرد
گوگرد اولین قارچ کش موثر بوده که استفاده از ان به قرنها پیش بر میگردد. این ماده به عنوان یک قارچ کش محافظتی است که روی جوانه زنی کنیدیوم اثر بازدارندگی دارد. استفاده از ترکیب گوگرد و آهک ابتدا برای کنترل سفیدک پودری میوه ها توصیه شد و ترکیبات و مخلوطهای دیگر گوگرد(بیش از 20نوع) هنوز به طور وسیعی در سیب، انگور و دیگر محصولات زراعی به کار میرود.
گوگرد علیه چند جایگاه بیوشیمیایی عمل می کند. ضمن بازداری از تنفس سلولی،تولید سولفید هیدروژن را کاهش داده، پروتئینها را تخریب کرده و با فلزات سنگین در درون سلول قارچی تشکیل کلات می دهد. فعالیت انتخابی گوگرد علیه سفیدکهای پودری ممکن است به خصوصیت رشد بی حفاظ و منحصر به فردشان نسبت داده شود و یا ممکن است ناشی از جذب به وسیله لایه های چربی کنیدیوم باشد.
گوگرد دارای فعالیت کنه کشی نیز می باشد. به طور مثال علیه کنه های تار عنکبوتی استفاده می شود ولی در شرایط مرطوب و گرم(بالاتر از35 درجه سانتیگراد) ممکن است گیاهسوزی بدهد.
مس
مس، درابتدا به شکل سولفات مس، برای کنترلTilletia grisea در گندم استفاده شد. ولی استفاده از ان توسعه نیافت تا مشاهده میلاردت در فرانسه در سال1882. او مشاهده نمود که تیمارهای سولفات مس و آهک که در اطراف جاده ها استفاده شده بود تا دزدان انگور را بترساند، همراه شده بود با کنترل سفیدک کرکی(Plasmopara viticola). این موضوع باعث قبول مخلوط بردو به عنوان یک تیمار روزمره برای سفیدک کرکی انگور شد.
قارچ کشهای مسی از قبیل مخلوط بردو و اکسی کلرید مس هنوز به تنهایی یا به صورت ترکیب با سموم سیستمیک از قبیل سیموکسانیل(cymoxanil) به کار می روند،تا تعدادی از بیماری های انگورP. viticola، سیب زمینی و گوجه فرنگیPhytophthora infestance ،رازک Pseudomonas humuli، موزMycosphaerella musicola، قهوهColletotrichum kahawae و چایExobasidium vexas را کنترل کنند. ساخت محصولات حاوی مس افزایش و ادامه یافته و تالات مس(Copper tallate) اخیرا به عنوان تشدید کننده فعالیت تعدادی از قارچ کشهای آلی توصیف شده است.
مس، به شکلcu++، به راحتی درون قارچهای حساس تجمع یافته، با آنزیمهای دارای گروههای سولفیدریل(sulphydryl)، هیدروکسیل(Hydroxyl)، آمینو(Amino) یا کربوکسیل (Carboxyl) ترکیب شده، آنها را غیر فعال نموده و باعث به هم خوردن متابولیسم عمومی و سلامت سلول می شود.
محصولات مس علاوه بر همراه بودن با همه حفاظت کننده های غیر متحرک، به طور متناوب برای دستیابی به پوشش مناسب و بالا بردن کنترل بیماری در مزرعه استفاده می شوند و با وجودیکه ممکن است تاثیرات قارچ کشی آنها کاهش یابد، به صورت نسبتاً نامحلول در آب ساخته می شوند تا از تا ثیرات گیاهسوزی یون مس اجتناب شود. همچنین از شسته شدن قارچ کش بوسیله باران کاسته شده تا پس ار کاربرد اولیه برای مدت طولانی سودمند باشد.
جیوه
قارچ کش های وابسته به جیوه ابتدا به عنوان محصولات غیر آلی در دسترس قرار گرفتند. لیکن در دهه 1930 شروع به تولید مواد آلی از این فلز شد و پذیرش گسترده آن برای استفاده، بخصوص برای ضدعفونی کردن بذر بالا گرفت. استفاده از جیوه به خاطر پتانسیل خسارت به محیط زیست و سمیت بالا به شدت کاهش یافته است. با این حال هنوز تعداد بسیار اندکی از قارچ کش های جیوه ای در بعضی کشورها روی درختان زینتی و چمن در فصل زمستان استفاده می شود.
مثالی از قارچ کش های جیوه ای:
کلرید جیوه یک ظرفیتی ،کلرید جیوه دو ظرفیتی، اکسید جیوه
قلع
فعالیت زنده کشی عمومی قلع، استفاده از آن را در کشاورزی محدود کرده است،هر چند ترکیباتی از قبیل: تری بوتیل قلع،خاصیت قارچ کشی دارند. بیشترین ارزشمندی فراورده های قلع به عنوان زنده کش در رنگهای دریایی است، ولی نگرانیهای پتانسیل آلوده سازی محیط ،استفاده از آن را به مخاطره انداخته است. فن تین استات(Fentin acetate) و فن تین هیدروکساید(Fentin hydroxide) در طیف وسیعی از محصولات برای کنترل تعدادی از بیماری ها به کار می روند. Jaafar
10-23-2006, 11:37 PM
قارچ کش های فسفره آلی(Organophosphorus fungicidea)
قارچ کش های فسفره آلی از جوانه زنی کنیدیوم و تشکیل آپرسوریوم جلوگیری می کند. دیتالیمفوس (Ditalimfos) یک سفیدک پودری کش است که در سیب،هلو،کدو ورز با مقداری فعالیت علیه V. inaequalis استفاده می شود. این قارچ کش ترکیبی غیر سیستمیک است ولی در گیاه به حالت گازی توزیع مجدد می یابد.
تری آمیفوس(Triamiphos) سیستمیک است و علیه سفیدک های پودری سیب،گلابی، انگور و گیاهان زینتی فعال می باشد.
پیرازوفوس(Pyrazophos) خصوصیاتی مشابه با دو قارچ فوق دارد و استفاده عمده ای در کنترل سفیدک های پودری کدوئیانS. Fuliginea وE.cichoracearum، غلات E. graminis، گیاهان زینتی و رازک دارد.
هیدروکربونهای آروماتیک و ساختمان های وابسته
(Aromatic hydrocarbons and related struclures)
هگزاکلروبنزن (Hexachlorobenzene) ، کوئینتوزین (Quintozene) ،تکنازین (Tecnazene) ،کلرونب (Chloroneb) ، دی کلران(Dicloran) ،اتری دیازول(Etridiazole) ،2-فنیل فنل(2-phenylphenol) و بای فنیل(Biphenyl) به دلیل خاصیت موتا ژنی در قارچ ها کشف شدند. این ترکیبات دارای پتانسیل تجاری کنترل چند پاتوژن از جمله بیماری های خاکزاد و بذر زاد پنبه،سبزیجات،چغندرقند و گیاهان باغبانی هستند.
این قارچ کش ها تورم نوک ریسه ها و لوله های تندشی را تحریک می کنند و در نتیجه اغلب لیز می گردند.ولی علیه جوانه زنی اسپور بی اثر هستند. مخصوصا هیدروکربونهای آروماتیک تغییرات شدیدی را در عمل غشاء تحریک می کنند. انحرافات میتو کندریا یی شامل بزرگ شدن کریستاها و تخریب غشاها می باشد. تخریب شبکه آندوپلاسمی(Endoplasmic reticulum) و غشای پلاسمایی(Plasmalemma) ، اغلب با دیگر اثرات از قبیل تولید زیاد واکو ئل(واکوئل زایی)، پوشش های هسته و ضخیم شدن دیوارخه سلولی همراه می شود. تاثیرات دیواره سلولی ممکن است باعث کاهش(خروج) پروتئین های ممانعت کننده کیتین و گلوکان در غشای پلاسمایی شود، و تولید اجزای دیواره سلولی را افزایش دهد. هیدروکربن های آروماتیک اثرشان را با تخریب پروکسیداسیون چربی اعمال می کنند.
نیتروبنزن های کلریناته شده(Chlorinated nitrobenzenes) و کلرونب(Chloroneb) مقداری فعالیت سیستمیک دارند. بقیه در فاز بخار توزیع مجدد می یابند(هگزاکلروبنزن، کلرونب 2- فنیل فنل).
دی کاربو کسیمید ها(Dicarboximides)
دیکلوزولین(Dichlozoline) قدی می ترین دی کاربوکسیمید تجاری است و در کنترل sclerotinia و Botrytis استفاده می شود. ترکیبات جدید تر شامل ایپرودیون(Iprodione) وین کلوزولین(Vinclozolin) ،پروسایمیدون(Procymidone) ،کلوزولینات(Chlozolinate) و متومکلان(Metomeclan) میباشد.
طیف کنترلی این گروه شامل Helminthosporium , Sclerotinia sclerotiorum , Alternaria , Septoria , Phoma , B. cinerea , Monilia spp وRhizoctonia spp در انگور ، دانه های روغنی، رازک ، گیاهان زینتی ، درختان میوه ، حبوبات ،غلات و سبزیجات می باشد.
در کاربوکسیمیدها از جوانه زنی اسپور جلوگیری نموده و باعث انشعاب زایی ، تورم زایی و لیز شدن ریسه ها می گردند.
