مخراج کاری نگین 1

مخراجکاری نگین چیست؟ نحوه و قرار گرفتن نگین ها بر روی پایه یا همان مخراج کاری، قسمتی از طراحی درست انگشتر می باشد.
- پایه چنگه ای (prong):
این نوع پایه بیشتر برای مدل های تک نگین سولیتر (solitare)، استفاده می شود و توجه بیننده را بیشتر به نگین معطوف می کند تا به فلزی که آن را احاطه کرده است.
وظیفه اصلی پایه، نگهداری نگین به صورتی امن است، ضمن اینکه اجازه دهد تا نور به راحتی وارد الماس شده و بیشترین درخشش را داشته باشد.
هرچه میزان فلز به کار رفته در پایه بیشتر باشد، نگین محفوظ تر است و هرچه کمتر باشد، امکان درخشش الماس بیشتر می شود.
پایه چنگه ای وی (V) شکل (V-prong):
چنگه هایی که از بالا به صورت (V) شکل، انحنا داشته باشند را مدل چنگه ای وی شکل می گویند.
این نوع پایه معمولاً برای الماس هایی با گوشه های زاویه دار مثل گوشه های برش مربع شکل پرنسی یا نوک الماس گلابی شکل استفاده می شود.
این نوع چنگه حفاظتی مضاعف را به زاویه هایی که ظریف و شکننده هستند و یا در معرض آسیب دیدگی قرار داند را می دهد.
نوع دیگر مدل پایه چنگه ای ، اشتراکی (common prong) است. در این مدل سنگ ها را طوری کنار هم قرار می دهند که چنگه های اضافی در آن استفاده نمی شوند.
پایه دیواره دار یا حفره ای (Bezel )
در این مدل، یک دیواره از فلز گرانبها دورتادور الماس را احاطه می کند.
نوع دیگر آن به صورت قوسی، فقط قسمتی از الماس را در بر می گیرد که به این مدل نیمه دیواره می گویند که شاهری مدرن به آن می دهد.
این نوع پایه برای مدل هایی با برش فانتزی استفاده می شود، مانند مدل گلابی شکل که یک قوس از فلز گرانبها به دور گوشه پهن گلابی و چنگه وی شکل ، قسمت باریک آن را در بر می گیرد.
پایه کانالی (Channel)
این پایه مخصوص، الماس های گرد است و ظاهری براق و مجلل را به وجود می آورد. با انتخاب الماس های گرد، طراح صفی مرتب از سنگها را با درخششی بیشتر از سنگهای باگت خلق می کند. در این مدل، نگین ها به خوبی محافظت شده و لبه های آنها در معرض هیچ گونه ضربه و سائیدگی قرار نمی گیرد.