وضعيت بازار براي شترمرغ
پيش‌بينی می‌كنيم كه در پايان برنامه چهارم توسعه حدود 5تا 6هزار شترمرغ مولد داشته باشيم كه در آن صورت سالانه 100هزار شترمرغ پرواری توليد شده و روانه كشتارگاه و بازار مصرف می‌شود.
در همين حال نگران اين موضوع است كه نكند صنعت شترمرغ هم در ايران به سرنوشت صنعت گاوداری دچار شود.
بازار شترمرغ در ايران فعلا در مرحله توليد و تكثير است و فاز نهايی آن كه صادرات و مصرف است از سال‌های آينده آغاز می‌شود.
البته كارگزار اين صنعت در ايران بخش خصوصی است. شترمرغداران با سرمايه خودشان كار را شروع كرده‌اند و بی آنكه تسهيلاتی از دولت بگيرند، همچنان مشغول‌اند. شايد بعدها كه گوشت شترمرغ، سفره مردم را رنگين كرد، مسوولان از مزيت‌های اين منبع انرژی باخبر شوند.
در حال حاضر اروپايی‌ها بيشترين متقاضيان گوشت شترمرغ‌اند و حدود 70درصد صادرات شترمرغ آفريقا را جذب می‌كنند. ژاپنی‌ها هم خواهان پوست شترمرغ هستند چون روش‌های صنعتی‌سازی آن را می‌دانند. كفش چرمی ژاپنی با نشان شترمرغ را حتما ديده‌ايد.
سرانه مصرف گوشت شترمرغ در ايران در حال حاضر 50گرم است(!) در حالی كه سرانه گوشت قرمز 16 تا 17كيلوگرم است. هر دو سرانه پايين است. اما اين كجا و آن كجا! با اين حال قيمت هر كيلو گوشت شترمرغ حتی در صورت توليد انبوه حدود 2هزار تومان گران‌تر از گوشت قرمز (گاو و گوسفند و...) خواهد بود كه البته ارزش آن را دارد
