تولارمي(تب خرگوش)
عامل بیماری تولارمی باکتری به نام فرانسی زلاتولارنسیس است. اسامی مختلفی برای بیماری تولارمی عنوان شده است از جمله می توان به: شبع طاعون، تب خرگوش (Rabbit fever)، تب مگس گوزن (Deer-fly fever)، بیماری اوهارا (Ohareis disease)،را نام برد.
بیماری تولارمی اولین بار در سال 1911 توسط ماک کوی از سنجاب در کالیفرنیا جدا شد.چند سال بعد فرانسیس این باکتری را عامل تولارمی نامگذاری کرد.
باکتری فرانسیس زلاتولارنسیس باکتری کوچک، گرم منفی و فاقد کپسول می باشد، این باکتری قادر به آلوده کردن انسان، جوندگان، ماهیان، حشرات، کنه ها و در واقع بیش از 100 گونه از جانوران است اما خرگوش بعنوان منبع اصلی بیماری شناخته شده است.
ابتلا انسان در کشورهای مختلف بیشتر از طریق شکارچیانی که با جوندگان در تماس بوده اند و یا از طریق نیش حشرات، بخصوص مگس و کنه گزارش شده است. در حال حاضر راههای انتقال بیماری را به انسان روشهای گوناگون می شناسند که شامل:
- تماس پوست یا سطوح مخاطی انسان با خون یا بافتهای آلوده حیوانات مبتلا به تولارمی.
- گزش توسط نیش کنه و یا مگس حامل باکتری.
- خوردن گوشت خوب پخته نشده خرگوش.
- نوشیدن آب آلوده.
- تنفس گرد و خاک آلوده به باکتری تولارمی.
خوشبختانه مورد انتقال از انسان به انسان تا کنون دیده نشده است.
بیماری تولارمی در حیواتات ایجاد جراحات گرانولوماتوز می کند، این جراحات نکروز و گاهی چرکین شده و گره های لنفاوی ناحیه ای که میکروب وارد بدن حیوان شده است را درگیر می کند.
در انسان علایم بیماری به مسیر آلودگی بستگی دارد. در محل ورود باکتری زخم ایجاد می شود و موجب تورم گره های لنفاوی آن ناحیه می شود. در صورتیکه باکتری از راه تنفس وارد بدن شود سبب ایجاد حالت ذات الریه(pneumonia) می شود. خوردن باکتری نیز موجب زخم در گلو و ایجاد درد در ناحیه شکم، اسهال و تهوع می شود. این باکتری همچنین در داخل بدن سبب ایجاد جراحات نکروتیک بر روی کبد و طحال می شود.
کنترل بیماری:
واکسن بیماری تولارمی در بسیاری از کشورها بخصوص امریکا موجود است، در صورت ابتلا انسان به تولارمی به راحتی می توان توسط آنتی بیوتیک های از جمله استرپتومایسین، اریترومایسین و با تاثیر کمتر کلرامفنیکل بیماری را تحت کنتل در آورد.
یک از راههای انتفال بیماری نیش مگس و کنه است که با پوشیدن لباسهای بلند و استفاده از کرمهای دافع حشرات و همچنین بررسی دقیق لباس و کفش قبل از پوشیدن از لحاظ اینکه کنه ها داخل آن قرار دارند یا خیر از انتقال بیماری می توان جلوگیری کرد.
در مناطق آلوده افراد باید از آشامیدن، حمام کردن، شنا کردن در رودخانه ها خودداری نمایند، در این مناطق افراد در هنگام کار کردن با حیوانات حتما از دستکش استفاده کنند تا از انتقال باکتری از طریق حیوانات آلوده جلوگیری به عمل آید.
در صورتیکه افراد در مناطق آلوده زندگی می کنند در زمانی که احساس تهوع، گلو درد و درد درنقاط مختلف بدن می نمایند باید توسط پزشک مورد معاینه قرار گیرند.
درپايان سوالي ازخوانندگان محترم داشتم؟
آياممكن است خرگوشهاي اهلي خانگي هم به اين بيماري مبتلا شوند؟
جهت پيشگيري براي خرگوشهاي اهلي چه كارميتوان كرد؟
