برخورد با ورم پستان كلبسیلایی مشكل است

برخورد با ورم پستان كلبسیلایی مشكل است.

اگر ببینید گاو ارزشمندتان درمعرض خطر ورم پستان كلی فرمی كشنده ای است،رنج می برید.یكی از محتمل ترین قاتلان گاو در بین كلی فرم های جهان،ورم پستان كلبسیلانومونیا می باشد. اغلب ورم پستان حاصل از این میكروارگانیسم از ورم پستان حاصل از E.Coli شدیدتر است. تنها راه تشخیص این بیماری كشف آزمایشگاهی می باشد.
با استفاده از درمان آنتی بیوتیكی در مقابله با ورم پستان های محیطی موفق نمی شویم. متاسفانه شواهد موثقی وجود دارند كه نشان می دهند ما با معالجه داخل پستانی قادر به درمان این عفونت ها نیستیم.بسیاری از گاوداران روش درمان یا عدم درمان را در گاوداری به كار می برند تا از اتلاف زمان،دارو و دور ریز شیر به دلیل درمان داخل پستانی بی مورد و بی فایده ورم پستان كلی فرمی اجتناب شود. این روش برای ورم پستان كلبسیلایی نیز صادق می باشد.بیشترین صدمه در اثر سموم می باشد و آنتی بیوتیك ها نیز نمی توانند در مقابله با این سموم كمك كنند.
آنتی بیوتیك ها عمومی دارای نقش معقولی هستند و آن پیش گیری از عفونت های خونی (سپتی سمی) در هنگامی است كه ارگانیسم ،غده پستان را ترك كرده و وارد جریان خون می شود. اگر گاوی با علایم شید و حاد ورم پستان بالینی دارید.(تب بالا،ضعف و چشم های گود افتاده) باید با درمان های حمایتی از جمله آنتی بیوتیك های عمومی به او كمك كنید. صدمه ای حاصل از ابتلا به كلبسیلا غالباً دایمی است و می تواند در شیردهی بعدی نیز وجود داشته باشد. این نوع ورم پستان با ورم پستان حاصل از E.Coli متفاوت است كه در آن اغلب كارتیه مبتلا بعد از دوره خشكی به تولید طبیعی باز می گردد.
بعضی از دامداران از واكسن j5 برای مقابله با میكروارگانیسم های كلی فرمی مانند E.Coli استفاده می كنند. عمده ترین مزیت آن كاهش شدت علایم بالینی می باشد.این امر بدین معنی است كه گاوهای واكسینه شده به عفونت كلی فرمی ملایم تری مبتلا خواهند شد.در واقع بیشتر موارد ورم پستان حاصل از E.Coli آن چنان ملایم می باشد كه به طوركامل تشخیص داده نمی شود. این واكسن ها باعث كاهش شدت ورم پستان بالینی شده و مرگ و میر حاصل از كلبسیلا را نیز كاهش می دهند،ولی ورم پستان كلبسیلایی آن چنان مضر است كه علایم بالینی زیادی را در گاوهای واكسینه شده خواهید دید. پس واكسن j5 هنوز باید بخشی از راهكار كلی كنترل ورم پستان باشد. با این حال هنوز هم مواردی از ورم پستان شدید را خواهید دید.
دقیق بدوشید....
رویه های دوشش و عملكرد ماشین دوشش روی نرخ عفونت های جدید در گله تاهیر خواهد داشت. اگر سرپستانك گاوها دارای تعداد زیادی باكتری باشد ورود میكروب ها به ماشین شیردوشی بدیهی بوده و احتمال بیشتری برای عفونت های جدید وجود داشت. ما می خواهیم كه تا قبل از اتصال ماشین شیردوش ،سرپستانك ها به طور فیزیكی تمیز ،خشك و ضدعفونی شده باشند. من توصیه می كنم كه سرپستانك همه گاوها را قبل از دوشش در یك میكروب كش تائید شده غوطه ور سازید،با استفاده از دستكش آنها را شسته و رگ زنی كنید و با حوله مخصوص هرگاو یا دستمال كاغذی آن را خشك نمایید. غوطه ور سازی بعد از دوشش با موادی كه در سرپستانك ایجاد سد می كنند.میتواند باعث كاهش فراوانی ورم پستان های بالینی شود.
عملكرد ماشین شیردوشی خود را مورد تجزیه و تحلیل دقیق قرار دهید تا از نبود تغییرات شدید فشار طی دوشش و مخصوصاً انتهای دوشش اطمینان حاصل كنید. به خاطر داشته باشید كه مزیت هایی كه از بهبود بهداشت در شیردوشی می برید. ممكن است اندك باشند.كلبسیلا یك باكتری محیطی است و بیشتر عفونت های جدید بین دو دوشش به وقوع می پیوندد.
اولین گام تشخیص گونه باكتریایی می باشد كه باعث ورم پستان حاد شده است. آزمایشگاه می تواند گونه ارگانیسم مسبب ورم پستان را از كشت نمونه های بالینی مشخص كند. هنگامی كه تائید شد ورم پستان گاوها به علت كلبسیلانومونیا است باید بفهمید كه میكروارگانیسم از كجا آمده است.
شما باید دریابید كه در كدام بخش از محیط گاو این میكرووارگانیسم در حال رشد است تا به موفقیت دست یابید. نباید فكر كنید كه ورم پستان كلبسیلایی فقط یك بدشانسی بوده و گاوهای شما با یك ارگانیسم محیطی كه برای هر كسی ممكن است پیش بیاید مواجه شده اند. به كلبسیلا به عنوان یك مهاجم نگاه كنید . همه گاوداری ها این مشكل را ندارند.
این میكروارگانیسم بیشتر در بستر وجود دارد. اگر در كشت آزمایشگاهی بستر،كلبسیلانومونیا تشخیص داده شد،حتی اگر میزان آن كم باشد ممكن است شما را دچار مشكل كند . اگر میزان این باكتری در هر گرم از بستر بیش از یك میلیون باشد به شیوع موارد بالای ورم پستان بالینی منجر خواهد شد. تا زمانی كه گاوها را جدا نكرده و میكرواركانیسم ها را حذف نكنید،آرامشی وجود نخواهد داشت. اگر بهاربندها مناسب نیستند بهترین راه ،خارج ساختن گاوها از ساختمان و تمیز كردن تمام استال ها است. در یك برنامه ریزی بلند مدت شما مجبور خواهید بود نوعی از بستر را انتخاب كنید ك از رشد كلبسیلا پیش گیری شود.
بسترهای آلی،مواد مغذی مورد نیاز برای رشد باكتری های را فراهم می كنند اگر بستر بیشتر از 7 تا 10 روز باقی بماند،تعداد كلی فرم ها افزایش یافته و به سطح خطرناكی می رسد. هر چه دفعات بسترریزی بیشتر باشد (2 تا 3 بار در هفته) تعداد باكتری های كلی فرمی كاهشی پیدا می كند.
بسترهای با منشاء چوبی (خاك اره ،كاغذ یا تفاله) اغلب دارای جمعیت بالایی از كلبسیلانومونیا می باشند. مشكلات دو تا سه روز بعد از بستر ریزی آغاز خواهد شد . تعدد بستر ریزی با خاك اره های تر ممكن است زیان بخش باشد. زیرا در صورتی كه خاك اره تر باشد. جمعیت باكتریایی به سرعت به حداكثر تعداد خود می رسد . استفاده از تراشه های خشك شده با حرارت نسبت به تراشه های چوب مرطوب،جمعیت باكتریایی كمتری ایجاد می كند. اما به محض این كه رطوبت وارد بسترهای خشك حرارت دیده شود رشد باكتری ها مجدداً آغاز خواهدشد.
از آنجایی كه درباره رشد كلبسیلا نومونیا بر روی كاه گزارشی دیده نشده چنین بسترهایی می توانند به جای خاك اره به منظور توقف رشد میكروارگانیسم ها مورد استفاده قرار گیرند. در ضمن شواهد خوبی وجود دارد كه كمپوست جامد كود،احتمالاً مورد هجوم كلبسلانومونیا قرار نمی گیرد. ماسه هم از نظر آسایش دام و هم از نظر شمار باكتریایی پایین تر ،بستری بسیار عالی می باشد.
آیا به جایگاه ها رسیدگی می كنید؟
از پودر كلسیم به عنوان بستر غیرآلی یا افزودنی بستر استفاده می شود. سنگ آهك آبدار،Ca(OH)2 به شدت قلیایی بوده (PH بیشتر از 12) و در صورتی كه به تنهایی استفاده گردد باعث ترك خوردگی شدید سرپستانك ها می شود. كربنات كلسیم،كمتر قلیایی است (PH آن در حدود 8 می باشد) و هنگامی كه به بستر افزوده شود و یا مستقیماً استفاده شود مشكلات پوستی ایجاد نمی كند.
ژپیس یا گچ (CaSO4) ماده معدنی اصلی در صخره های لایه لایه ست و PH آن بسیارنزدیك خنثی می باشد در نتیجه برای پوست سرپستانك بسیار بی آزار است. بسترهای فاقد مواد مغذی باعث می شود شمار كلی فرم های بستر درهر گرم به كمتر از 104 عدد برسد. پودرهای گچ برای كنترل كلبسیلا سودمند می باشند.
اخیراً افزودنی های تجاری جدیدی به بازار آمده كه برخی از آنها رسی هستند. هیچ اطلاعاتی كه نشان دهندۀ تاثیر این افزودنی ها روی كلبسیلا باشد وجود ندارد. بسترهای لاستیكی باعث می شوند كه مشكل نرمی بستر را حل كرده و شمار باكتریایی بستر را پایین نگه داریم. لایه نرم توسط پارچه ای مستحكم محصور شده و از طرف دیگر باعث كمتر شدن سطح بستر مورد نیاز میگردد. استفاده از عوامل خشك كننده مانند لایه نازكی از بسترهای آلی خشك یا پودرهای مصنوعی ،برای كنترل رطوبت كافی است.