mahnaz_amidi
01-27-2009, 11:37 AM
چاقي عارضه پيچيده‌اي است که با تجمع بيش از حد بافت چربي مشخص مي‌شود. چاقي با بسياري از مشکلات سلامتي از جمله بيماري هاي عروقي مرتبط است.کشف هورمون لپتين باعث پيشرفت هر چه بيشتر تحقيقات در زمينه چاقي شد. دليل عمدۀ اين پيشرفت آن بود که نشان داد از بافت چربي سيگنال هاي آوران به سيستم عصبي مرکزي صادر مي‌شود. لپتين که توسط ژن چاقي توليد مي‌شود يک هورمون پروتئيني است با تودۀ مولکولي kDa 16 که به طور عمده از بافت چربي ترشح مي‌شود در تنظيم وزن بدن نقش کليدي داشته باشد. بهتر است بگوييم که لپتين به عنوان يک مکانيزم هشدار دهنده براي تنظيم محتواي چربي بدن عمل مي‌کند. اين هورمون با افزايش فعاليت سيستم عصبي سمپاتيک و ليپوليز موجب بالا رفتن انرژي مصرفي مي‌گردد. لپتين با تاثير بر گيرنده هاي هيپوتالاموسي اشتها را نيز مهار مي‌کند. بنابر اين اثر خالص عملکرد لپتين در جهت کاهش وزن است، اما کمبود اين هورمون و يا مقاومت نسبت به اثرات آن، هر دو مي تواند سبب افزايش وزن شود. مقاومت لپتين که با افزايش آن در خون همراه است، در چاقي انسان بسيار شايع‌تر از کمبود اين هورمون مي‌باشد. در سال‌هاي اخير پژوهش‌هاي فراواني بر همراهي لپتين با افزايش فشار خون شرياني و ضربان قلب تأکيد کرده‌اند. لپتين مستقل ازCRP ، که خود يک نشانگر التهابي است، با بيماري هاي عروقي مرتبط است و اين يافته اشاره بر اهميت ميزان چربي بدن در بروز مشکلات قلبي عروقي دارد.
گيرنده‌هاي لپتين بر روي ديواره اندوتليوم و سلول هاي عضلات صاف عروق وجود دارد. به همين دليل لپتين اثرات واسطه‌اي گيرنده‌اي را بر توان و رشد عروقي اعمال مي‌کند. در سطح سلولي لپتين عضلات صاف عروق را براي پروليفريشن تحريک مي‌کند. کلسيفه شدن عروقي نيز در مدل‌هاي تجربي به وسيله لپتين شتاب گرفته است. اين هورمون فشار اکسيداتيو در ديواره عروق را افزايش مي‌دهد که موجب آسيب آنها مي‌گردد. بنابراين در يک جمع بندي کلي مي‌توان به اين نتيجه رسيد که ميزان لپتين در خون، با سلامت قلبي عروقي مرتبط است.
بيشتر تحقيقات نشان داده‌اند که رژيم غذايي متعادل وکم چرب و تمرين بدني، سطوح لپتين را در خون کاهش مي‌دهند، حتي اگر کاهش وزن قابل ملاحظه اي نيز رخ ندهد.کاهش لپتين از طريق ورزش، با تغييرات تعادل انرژي، بهبود حساسيت انسولين و تغييرات مناسب ليپيد‌هاي خون همراه است. بررسي تغييرات لپتين همراه با فعاليت بدني از مباحثي است که به خصوص در چاقي نوجواني و جواني از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. در اين زمان هنوز ديگر فاکتور هاي خطر بيماري‌هاي عروقي خود نمايي نمي‌کنند، در حالي که مطالعات بسياري بر آغاز روند خشکي و آسيب عروقي در سنين نوجواني تأکيد دارند
گيرنده‌هاي لپتين بر روي ديواره اندوتليوم و سلول هاي عضلات صاف عروق وجود دارد. به همين دليل لپتين اثرات واسطه‌اي گيرنده‌اي را بر توان و رشد عروقي اعمال مي‌کند. در سطح سلولي لپتين عضلات صاف عروق را براي پروليفريشن تحريک مي‌کند. کلسيفه شدن عروقي نيز در مدل‌هاي تجربي به وسيله لپتين شتاب گرفته است. اين هورمون فشار اکسيداتيو در ديواره عروق را افزايش مي‌دهد که موجب آسيب آنها مي‌گردد. بنابراين در يک جمع بندي کلي مي‌توان به اين نتيجه رسيد که ميزان لپتين در خون، با سلامت قلبي عروقي مرتبط است.
بيشتر تحقيقات نشان داده‌اند که رژيم غذايي متعادل وکم چرب و تمرين بدني، سطوح لپتين را در خون کاهش مي‌دهند، حتي اگر کاهش وزن قابل ملاحظه اي نيز رخ ندهد.کاهش لپتين از طريق ورزش، با تغييرات تعادل انرژي، بهبود حساسيت انسولين و تغييرات مناسب ليپيد‌هاي خون همراه است. بررسي تغييرات لپتين همراه با فعاليت بدني از مباحثي است که به خصوص در چاقي نوجواني و جواني از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. در اين زمان هنوز ديگر فاکتور هاي خطر بيماري‌هاي عروقي خود نمايي نمي‌کنند، در حالي که مطالعات بسياري بر آغاز روند خشکي و آسيب عروقي در سنين نوجواني تأکيد دارند