Borna66
06-24-2009, 05:10 PM
در حالي كه بيشتر كشورهاي همسايه و منطقه خاورميانه، متقاضي انتقال ديتا از راه ايران هستند، به دليل برخي كج‌سليقگي‌هاي شماري از مديران وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات و بهره‌برداري نكردن بهينه از شبكه ملي فيبر نوري، سالانه از ميلياردها تومان درآمد حاصل از اين صنعت، نصيب كشور نمي‌شود.
در حالي كه كشورهاي روسيه، تركيه، عراق و كشورهاي خاورميانه همچون عربستان، خواهان اين هستند كه از راه ايران به شبكه بين‌المللي اينترنت بپيوندند، متأسفانه به علت برخي ناآگاهي‌ها، تاكنون اين كار انجام نشده است.
اين گزارش حاكي است، تعيين قيمت بيش از پنجاه يورو براي انتقال هر stm1 در هر كيلومتر، باعث شده است كه بيشتر شركت‌هاي متقاضي با دور زدن ايران و پيمودن راه ده تا دوازده هزار كيلومتري، خود را به شبكه جهاني متصل كنند؛ اين در حالي است كه قيمت جهاني انتقال هر stm1، سه تا پنج يورو در هر كيلومتر است.
اين گزارش مي‌افزايد: از سال 1386 تاكنون، با نصب و راه‌اندازي هزاران كيلومتر فيبر نوري در كشور و بهره‌برداري از شبكه فيبر نوري سرتاسري، ايران توانايي و ظرفيت انتقال اطلاعات را چندين برابر آنچه مورد نياز متقاضيان است، دارد ولي با وجود اين‌كه هزينه‌هاي نگهداري از شبكه پرداخت مي‌شود، به دليل آشنا نبودن مسئولان ذيربط با شرايط جهاني و موقعيت استراتژيك جمهوري اسلامي ايران، عملا سالانه ميليون‌ها دلار زيان به منافع ملي وارد مي‌شود.
از سوي ديگر، انتقال خطوط ارتباطي كشورهاي همسايه از ايران از جمله روسيه، ضمن به دست آوردن درآمد سرشار، از لحاظ امنيتي نيز در راستاي منافع ملي است چون هنگامي كه ايران به عنوان گذرگاه اطلاعاتي كشورهاي گوناگون قرار مي‌گيرد، طبيعتا تهديد اين خط ارتباطي با ممانعت‌هاي افكار عمومي و صاحبان سرمايه كشورها روبه‌رو مي‌شود، زيرا از دست دادن يك راه كوتاه كه تعرفه‌هايش مطابق نرخ‌هاي بين‌المللي است يعني ميلياردها دلار ضرر.
بنا بر اين گزارش، با احتساب هر stm1 چهار يورو در هر كيلومتر و با توجه به انتقال يك stm1 به مسافت چهار هزار كيلومتر، ماهانه بيست هزار يورو عايد دولت ايران مي‌شود و اكنون با توجه به ظرفيت stm1 35 و بيش از بيست هزار كيلومتر فيبر نوري، سالانه دست‌كم 33 ميليون دلار از بيت‌المال هدر مي‌رود.
در حالي كه انتقال هر stm1 از خليج فارس، امارات يا قطر بين پنج تا شش هزار تومان هزينه دارد؛ اين هزينه در ايران به دليل تعرفه بالا در حدود 37 هزار تومان است و اين خود نيز دليلي است كه ضمن گران بودن هزينه‌هاي اينترنت، باعث شده تا هر stm1 بين تعداد بسياري متقاضي توزيع شود كه موجب افزايش اختلالات شبكه شده و در نهايت، شهروندان ايراني با پرداخت هزينه بالا از كيفيت بسيار پايين شبكه نيز رنج ببرند.
در حالي كه كشورهاي روسيه، تركيه، عراق و كشورهاي خاورميانه همچون عربستان، خواهان اين هستند كه از راه ايران به شبكه بين‌المللي اينترنت بپيوندند، متأسفانه به علت برخي ناآگاهي‌ها، تاكنون اين كار انجام نشده است.
اين گزارش حاكي است، تعيين قيمت بيش از پنجاه يورو براي انتقال هر stm1 در هر كيلومتر، باعث شده است كه بيشتر شركت‌هاي متقاضي با دور زدن ايران و پيمودن راه ده تا دوازده هزار كيلومتري، خود را به شبكه جهاني متصل كنند؛ اين در حالي است كه قيمت جهاني انتقال هر stm1، سه تا پنج يورو در هر كيلومتر است.
اين گزارش مي‌افزايد: از سال 1386 تاكنون، با نصب و راه‌اندازي هزاران كيلومتر فيبر نوري در كشور و بهره‌برداري از شبكه فيبر نوري سرتاسري، ايران توانايي و ظرفيت انتقال اطلاعات را چندين برابر آنچه مورد نياز متقاضيان است، دارد ولي با وجود اين‌كه هزينه‌هاي نگهداري از شبكه پرداخت مي‌شود، به دليل آشنا نبودن مسئولان ذيربط با شرايط جهاني و موقعيت استراتژيك جمهوري اسلامي ايران، عملا سالانه ميليون‌ها دلار زيان به منافع ملي وارد مي‌شود.
از سوي ديگر، انتقال خطوط ارتباطي كشورهاي همسايه از ايران از جمله روسيه، ضمن به دست آوردن درآمد سرشار، از لحاظ امنيتي نيز در راستاي منافع ملي است چون هنگامي كه ايران به عنوان گذرگاه اطلاعاتي كشورهاي گوناگون قرار مي‌گيرد، طبيعتا تهديد اين خط ارتباطي با ممانعت‌هاي افكار عمومي و صاحبان سرمايه كشورها روبه‌رو مي‌شود، زيرا از دست دادن يك راه كوتاه كه تعرفه‌هايش مطابق نرخ‌هاي بين‌المللي است يعني ميلياردها دلار ضرر.
بنا بر اين گزارش، با احتساب هر stm1 چهار يورو در هر كيلومتر و با توجه به انتقال يك stm1 به مسافت چهار هزار كيلومتر، ماهانه بيست هزار يورو عايد دولت ايران مي‌شود و اكنون با توجه به ظرفيت stm1 35 و بيش از بيست هزار كيلومتر فيبر نوري، سالانه دست‌كم 33 ميليون دلار از بيت‌المال هدر مي‌رود.
در حالي كه انتقال هر stm1 از خليج فارس، امارات يا قطر بين پنج تا شش هزار تومان هزينه دارد؛ اين هزينه در ايران به دليل تعرفه بالا در حدود 37 هزار تومان است و اين خود نيز دليلي است كه ضمن گران بودن هزينه‌هاي اينترنت، باعث شده تا هر stm1 بين تعداد بسياري متقاضي توزيع شود كه موجب افزايش اختلالات شبكه شده و در نهايت، شهروندان ايراني با پرداخت هزينه بالا از كيفيت بسيار پايين شبكه نيز رنج ببرند.