alamatesoall
11-08-2013, 03:56 PM
http://pnu-club.com/imported/2013/11/883.jpg
اغلب ما گمان می‌کنیم که نسبت به خلاقیت کاملا باز و پذیرا هستیم، اما واقعا چه‌قدر خلاقیت را می‌پذیریم؟ چقدر ناخودآگاه دست رد به خلاقیت می‌زنیم؟ برای بالا رفتن خلاقیت در شرکت‌ها چه باید کرد؟
معمولا برای حل مسائل، خلاقیت بسیار تشویق می‌شود و شاید تا به حال بارها شنیده باشید که کلید موفقیت یک شرکت بزرگ، خلاقیت آن است. اما آیا واقعا خلاقیت به همان اندازه که ادعا می‌شود، پذیرفته می‌شود؟ تا چه حد به خلاقیت میدان می‌دهیم و چه‌قدر طاقت خلاقیت را داریم؟
ازآن‌جاکه ایده‌های خلاقانه اغلب جدیدند، برای آنهایی که بر روش‌های آزموده‌شده تکیه کرده‌اند، احساس عدم اطمینان و حتی ناراحتی ایجاد می‌کند. در نتیجه افراد برای کاهش این احساس عدم اطمینان، ناهشیارانه ایده‌های خلاقانه را رد می‌کنند. در واقع، رد کردن چنین ایده‌ای از پذیرفتن آن ساده‌تر است!
به گزارش دیسکاوری، محققین در مطالعه جدید خود، طی دو آزمایش، پاسخ‌های 213 دانشجو را به ایده‌های خلاقانه بررسی کردند. همچنین این ایده ها را طوری طراحی کرده بودند که هم جدید و هم مفید باشند.
در آزمایش اول افراد به دو گروه پایه و آزمایشی تقیسم شدند. به گروه آزمایشی گفته شد که در یک بخت‌آزمایی هستند، در نتیجه احساس عدم اطمینان در آن‌ها به وجود می‌آمد. سپس به‌آن‌ها مجموعه‌ای از واژگان داده می‌شد تا با برچسب‌های خوب یا بد و خلاقانه یا عملی آن‌ها را طبقه‌بندی کنند. مدت زمانی که طول می‌کشید افراد جواب دهند، نشان‌دهنده واکنش ضمنی یا ناهشیار آن‌ها بود. سپس از افراد پرسیده شد که چه نگرشی نسبت به خلاقیت دارند، در واقع این روشی ضمنی برای بررسی عکس‌العمل‌ها بود. با این که افراد اغلب خود را نسبت به خلاقیت خیلی باز معرفی کرده بودند، اما در جواب‌هایشان نوعی سوگیری علیه خلاقیت دیده می‌شد.
در آزمایش دوم، یک گروه را در موقعیتی با اطمینان پایین و گروه دیگر را در موقعیتی با عدم اطمینان کم‌تر قرار دادند. به یک گروه گفتند باید برای مسئله‌ای تنها و تنها یک راه‌حل کاملا درست ارائه دهند و به گروه دیگر گفتند هر تعداد پاسخ را که به ذهنشان می‌رسد، می‌توانند ارائه دهند.
سپس به هر دو گروه یک ابداع خلاقانه ارائه شد: کفش مخصوص به دویدن که با استفاده از نانوفناوری، ضخامت رویه‌اش عوض می‌شد تا پا خنک شود و تاول نزند. در مقایسه با گروهی که در موقعیت مطمئن‌تری قرار داشت، گروهی که در موقعیتی با عدم اطمینان زیاد بود، به این ایده خیلی کم‌تر به عنوان یک ایده خلاقانه امتیاز داد.
به نظر می‌رسد احساس عدم اطمینان باعث می‌شود افراد توانایی کم‌تری برای تشخیص خلاقیت داشته باشند.
جک گونگالو، استاد سازمان‌دهی رفتار در دانشگاه کورنل معتقد است از آن‌جا که گروهی که در موقعیت مطمئن‌تری بودند، ایده نانوفناوری را خلاقانه دانستند، بنابراین، عدم اطمینان روی سوگیری افراد و نه خود ایده تاثیر می‌گذارد. افرادی که در موقعیت عدم اطمینان قرار داشتند، برخلاف همسالانشان در گروه دیگر، پذیرای ایده‌های خلاقانه نبودند و ایده‌های عملی‌تر را ترجیح می‌دادند.
بنابراین، شرکت‌ها و موسسه‌ها و مجموعه‌های مختلف، قبل از هر چیز باید مطمئن شوند که جوی ایجاد کرده‌اند که پذیرای خلاقیت است. این نگرش حتی در بیرون از این مجموعه‌ها هم بازتاب خواهد داشت.
کونگالو در این‌باره می‌گوید: «مردم دوست دارند بگویند که پذیرای خلاقیت هستند، اما درون خود سوگیری منفی نسبت بدان دارند که باعث می‌شود ایده‌های خلاقانه را رد کنند. دانستن این موضوع برای افراد خلاق می‌تواند مفید باشد!»
نویسنده :بهنوش خرم‌روز
منبع : خبر آنلاین
اغلب ما گمان می‌کنیم که نسبت به خلاقیت کاملا باز و پذیرا هستیم، اما واقعا چه‌قدر خلاقیت را می‌پذیریم؟ چقدر ناخودآگاه دست رد به خلاقیت می‌زنیم؟ برای بالا رفتن خلاقیت در شرکت‌ها چه باید کرد؟
معمولا برای حل مسائل، خلاقیت بسیار تشویق می‌شود و شاید تا به حال بارها شنیده باشید که کلید موفقیت یک شرکت بزرگ، خلاقیت آن است. اما آیا واقعا خلاقیت به همان اندازه که ادعا می‌شود، پذیرفته می‌شود؟ تا چه حد به خلاقیت میدان می‌دهیم و چه‌قدر طاقت خلاقیت را داریم؟
ازآن‌جاکه ایده‌های خلاقانه اغلب جدیدند، برای آنهایی که بر روش‌های آزموده‌شده تکیه کرده‌اند، احساس عدم اطمینان و حتی ناراحتی ایجاد می‌کند. در نتیجه افراد برای کاهش این احساس عدم اطمینان، ناهشیارانه ایده‌های خلاقانه را رد می‌کنند. در واقع، رد کردن چنین ایده‌ای از پذیرفتن آن ساده‌تر است!
به گزارش دیسکاوری، محققین در مطالعه جدید خود، طی دو آزمایش، پاسخ‌های 213 دانشجو را به ایده‌های خلاقانه بررسی کردند. همچنین این ایده ها را طوری طراحی کرده بودند که هم جدید و هم مفید باشند.
در آزمایش اول افراد به دو گروه پایه و آزمایشی تقیسم شدند. به گروه آزمایشی گفته شد که در یک بخت‌آزمایی هستند، در نتیجه احساس عدم اطمینان در آن‌ها به وجود می‌آمد. سپس به‌آن‌ها مجموعه‌ای از واژگان داده می‌شد تا با برچسب‌های خوب یا بد و خلاقانه یا عملی آن‌ها را طبقه‌بندی کنند. مدت زمانی که طول می‌کشید افراد جواب دهند، نشان‌دهنده واکنش ضمنی یا ناهشیار آن‌ها بود. سپس از افراد پرسیده شد که چه نگرشی نسبت به خلاقیت دارند، در واقع این روشی ضمنی برای بررسی عکس‌العمل‌ها بود. با این که افراد اغلب خود را نسبت به خلاقیت خیلی باز معرفی کرده بودند، اما در جواب‌هایشان نوعی سوگیری علیه خلاقیت دیده می‌شد.
در آزمایش دوم، یک گروه را در موقعیتی با اطمینان پایین و گروه دیگر را در موقعیتی با عدم اطمینان کم‌تر قرار دادند. به یک گروه گفتند باید برای مسئله‌ای تنها و تنها یک راه‌حل کاملا درست ارائه دهند و به گروه دیگر گفتند هر تعداد پاسخ را که به ذهنشان می‌رسد، می‌توانند ارائه دهند.
سپس به هر دو گروه یک ابداع خلاقانه ارائه شد: کفش مخصوص به دویدن که با استفاده از نانوفناوری، ضخامت رویه‌اش عوض می‌شد تا پا خنک شود و تاول نزند. در مقایسه با گروهی که در موقعیت مطمئن‌تری قرار داشت، گروهی که در موقعیتی با عدم اطمینان زیاد بود، به این ایده خیلی کم‌تر به عنوان یک ایده خلاقانه امتیاز داد.
به نظر می‌رسد احساس عدم اطمینان باعث می‌شود افراد توانایی کم‌تری برای تشخیص خلاقیت داشته باشند.
جک گونگالو، استاد سازمان‌دهی رفتار در دانشگاه کورنل معتقد است از آن‌جا که گروهی که در موقعیت مطمئن‌تری بودند، ایده نانوفناوری را خلاقانه دانستند، بنابراین، عدم اطمینان روی سوگیری افراد و نه خود ایده تاثیر می‌گذارد. افرادی که در موقعیت عدم اطمینان قرار داشتند، برخلاف همسالانشان در گروه دیگر، پذیرای ایده‌های خلاقانه نبودند و ایده‌های عملی‌تر را ترجیح می‌دادند.
بنابراین، شرکت‌ها و موسسه‌ها و مجموعه‌های مختلف، قبل از هر چیز باید مطمئن شوند که جوی ایجاد کرده‌اند که پذیرای خلاقیت است. این نگرش حتی در بیرون از این مجموعه‌ها هم بازتاب خواهد داشت.
کونگالو در این‌باره می‌گوید: «مردم دوست دارند بگویند که پذیرای خلاقیت هستند، اما درون خود سوگیری منفی نسبت بدان دارند که باعث می‌شود ایده‌های خلاقانه را رد کنند. دانستن این موضوع برای افراد خلاق می‌تواند مفید باشد!»
نویسنده :بهنوش خرم‌روز
منبع : خبر آنلاین