Isooda
09-21-2013, 06:21 PM
روند تغییرات و محدودیتهای زنجیره تامین صنعت خودرو
حسین عادل نیا نجف آبادی
چکیده: اصلی ترین روند تغییرات در زنجیره تامین خودرو در دهه اخیر، مشتمل بر مواردی چون، ادغام و تصاحب مالکیت شرکتها، برون سپاری، رشد دربخش تامین کنندگان، تقاضای مشتری و بازار پس از فروش است. از طرفی محدودیتها و الزامات پیش رو (http://pnu-club.com/forums/272-%D9%85%D8%AF%D9%8A%D8%B1%D9%8A%D8%AA-%D8%B5%D9%86%D8%B9%D8%AA%D9%8A)ی زنجیره تامین خودرو، در زمینه مشتری، دولت، فناوری، زیست محیطی و اقتصادی آنها را در اتخاذ استراتژی مناسب ترغیب و ملزم نموده است.این مقاله به همت Bordeaux Management School)BEM) بر پایه صنعت خودروی اروپایی ارائه شده است و در آن سعی شده تمام موارد فوق مورد بررسی قرار گیرند.
روند زنجیره تامین خودرو
در سراسر دهه اخیر، زنجیره تامین خودرو اروپایی، تغییرات عمدهای را در سازمانها، ساخت و تولید و فناوری خود تجربه کردهاند. اصلیترین روند تغییرها، در زمینههای یکپارچهسازی تامینکنندگان و خودروسازان، برون سپاری و رشد بخش تامینکنندگان، تقاضای مشتری و رشد بازار پس از فروش میباشند.
ادغام – برنامه
تغییر سریعی، طی چند سال گذشته صنعت خودرو را متحول کرده است و خودروسازان و تامینکنندگان آنها را برای توانمندتر کردن هستههای مرکزی، کسب تخصصها، افزایش کارایی در فعالیتها، تمرکز بر منابع و کاهش هزینهها تحت فشار قرار داده است. حرکت شرکتها به سوی بزرگتر و قدرتمندتر شدن از طریق ادغام و تصاحب مالکیت آنها، تمام زمینههای زنجیره تامین خودرو را طی یکپارچهسازی دچار تغییر میکند.
تا هنگامی که ادغامها و تصاحب مالکیتها به صورت شکل 1 شود، ادغام سازی مداوم، تغییر مداوم زمین بازی صنعت خودرو را به ویژه در میان تامینکنندگان و صنایع وابسته بدنبال داشته است. روند یکپارچهسازی، مقیاس فعالیتهای تجاری شرکتها را تغییر میدهد و به آنها کمک میکند تا خودشان را برای رقابتهای داخلی و کسب تخصص و تمرکز منابع توانمند کنند. ادغام سازی، شبکههای زنجیره تامین را همانند فرآیندهای مدیریت زنجیره تامین ساده میکند. این تسهیل، تمامی اجزاء شبکه مشتمل بربازیگران فرعی صنعت خودرو و مشتریان، بویژه خودروسازان و تامین کنندگان رده بالا که پیمانکاران جزء آنها دائما در حال کاهش است، را در بر میگیرد. با دستیابی به این مزیت، شرکتها قادرند بر کاهش هزینهها و افزایش حاشیه سود که تا پیش از این به دلیل رقابت شدید در این صنعت کم بوده، مدیریت داشته باشند.
همانند خودروسازان که نفوذ خود را در بازارهای جدید و جهانی گسترش دادهاند، تامین کنندگان رده اول نیز مجبورند گسترش یابند و یا این که توانایی تعقیب مشتریان خودروسازان را در خود ایجاد کنند. تمام این فاکتورها، اهرم فشاری بر تامینکنندگان خودرو است که آنها بازیگران بزرگتر با قابلیتهای متنوعتر شوند و از ادغام و تصاحب مالکیتها برای رسیدن به تخصصهای مورد نیاز برای حفظ بقا در میدان بازی استفاده کنند.
در سطح دومین رده تامینکنندگان، تغییر در اندازه و مقیاس ادامه مییابد. از آن جا که تامینکنندگان رده دوم شرکتهای منطقهای تامینکننده انواع اجناس و محصولات هستند، گستردگی جغرافیایی مطلوب و اندازه اقتصادی اصلیترین محرکها برای ادغامها و تصاحب مالکیتها در میان شرکتها است. تامینکنندگان رده دوم، برای کسب توانائیهای طراحی و مهندسی طی قراردادهایشان با شرکتهای خودرساز تلاش مجدانهای میکنند. آنها این کار را برای جلوگیری از کهنگی و منسوخ شدن سازمان خود انجام میدهند. تامینکنندگان رده دوم با یک دیدگاه عقلانی در تلاشند که نه تنها از طریق اخذ طرح و ساخت ساده یا مونتاژ، بلکه از طریق فعالیت طراحی و مهندسی ایجاد ارزش کنند. در عین حال، خودروساز فعالیتهایی را برای ارزش آفرینی به تامینکنندگان واگذار میکند که تامینکنندگان مسؤلیت مشارکت در ریسک سرمایه گذاری در تکنولوژیهای نوین آن را پذیرا هستند.
رابطه نزدیک بین خودروسازان و تامین کنندگان آنها – منبع
علیرغم این که دانستههای ما در مورد خودروسازها زیاد است، راجع به تامینکنندگان آنها که بیش از دو یا سه مجموعه از خودرو (قطعات روی هم سوار شده خودرو) را به خودروساز برای مونتاژ نهایی آماده میکنند، کمتر آشنایی داریم. مجموعه قطعهسازان بسیاری از (http://pnu-club.com/forums/272-%D9%85%D8%AF%D9%8A%D8%B1%D9%8A%D8%AA-%D8%B5%D9%86%D8%B9%D8%AA%D9%8A)شرکتها با روابط مختلف با خودروسازان و مجموعه سازان محصول نهایی از شرکتهای پیمانکاران فرعی و شرکتهای تابعه پیمانکاران را شامل میشوند. هنگامی که تامینکنندگان رده اول، برای ساخت مجموعهای خاص متمرکز میشوند، هر یک از این مجموعهها توسط تامینکنندگان رده دوم یا سوم تامین میگردد. خودروسازان تقریبا تمام مجموعههای خودرو را از بیرون خود تامین میکنند. فعالیت اصلی آنها مونتاژ است، که حرکت آن از ورق شکل داده شده برای مونتاژ بدنه آغاز و تا رنگ آمیزی و مونتاژ ادامه مییابد.
بر اساس منابع تامین موجود خودروساز، قراردادهای بازرگانی شرکت با تامینکنندگان از طریق یک شرکت پیمانکار فرعی، منعقد و نگهداری میشود. این شرکتهای پیمانکار فرعی بدنبال خرید مجموعهها از سایر شرکتها میباشند. به دلیل تفاوت وضعیت از یک شرکت به شرکت دیگردر برخی موارد برای تامین تا سه سطح پیمانکاری وجود دارد. برخی تامینکنندگان رده اول فقط مونتاژ میکنند، به طوری که تمام قطعات برای استفاده را خریداری میکنند. در اینجا یک جریان منظم شبکه بین شرکت پیمانکار و دیگر شرکتها برقرار است. قراردادهای این شرکتها با خودروسازان است. یک شرکت تامینکننده رده اول، همانند حلقه زنجیر بین خودروساز و شرکتهای گوناگون عمل میکند، به گونهای که جریان یکنواخت مواد برای تغذیه خط مونتاژ و رسیدگیهای انتقال مجموعهها به کارخانه مونتاژ را تضمین میکند.
به عنوان مثال، کارخانه فولکسواگن در شهر پالملای پرتغال است و تعدادی دیگر از شرکتهایش که انواع خدمات نگهداری و همکاری در فروش و خدمات رنگ ارائه میکنند در همان محل هستند. شرکتها از آغاز با این طرح سازمانی برپا شدهاند. اهداف فولکسواگن رسیدن به کیفیت فنی بهتر در محصول طی تخصصی کردن موضوع بوده است. داشتن تامینکنندگان در مجاورت خود اجازه کنترل بیشتری روی محصولات سازمانی و کیفیت آنها داشته است. ارتباط بین انواع هزینهها نیز در این بین قابل توجه است. در مبحث سنجههای عملکرد مشاهده میشود که دوره تامین کالا، در تامینکنندگان از خودروسازان کمتر است. زیرا تامینکنندگان برای تحویل به موقع، از سوی مشتریان، تحت فشار هستند.
چون بهرهوری ارزش افزوده معمولا در (http://pnu-club.com/forums/272-%D9%85%D8%AF%D9%8A%D8%B1%D9%8A%D8%AA-%D8%B5%D9%86%D8%B9%D8%AA%D9%8A)تامینکنن دگان کمتر از خودروسازان است، لذا دستمزدها در تامینکنندگان کمتر از خودروسازان است. از اینرو میتوان گفت، هزینه نیروی کار، دلیل خودروسازان و تامینکنندگان رده بالاتر آنها برای برون سپاری فعالیتهای آنها است. به گونه مشابه، با توجه به این که دستمزدها در خودروسازان و تامینکنندگان رده اول از پیمانکاران ردههای پایینتر بیشتر است، از این رو بهرهوری ارزش افزوده نیز در خودروسازان و رده اولها بیشتر است. در مبحث اندازهگیریها، تفصیل بیشتری از این مطالب وجود دارد.
حسین عادل نیا نجف آبادی
چکیده: اصلی ترین روند تغییرات در زنجیره تامین خودرو در دهه اخیر، مشتمل بر مواردی چون، ادغام و تصاحب مالکیت شرکتها، برون سپاری، رشد دربخش تامین کنندگان، تقاضای مشتری و بازار پس از فروش است. از طرفی محدودیتها و الزامات پیش رو (http://pnu-club.com/forums/272-%D9%85%D8%AF%D9%8A%D8%B1%D9%8A%D8%AA-%D8%B5%D9%86%D8%B9%D8%AA%D9%8A)ی زنجیره تامین خودرو، در زمینه مشتری، دولت، فناوری، زیست محیطی و اقتصادی آنها را در اتخاذ استراتژی مناسب ترغیب و ملزم نموده است.این مقاله به همت Bordeaux Management School)BEM) بر پایه صنعت خودروی اروپایی ارائه شده است و در آن سعی شده تمام موارد فوق مورد بررسی قرار گیرند.
روند زنجیره تامین خودرو
در سراسر دهه اخیر، زنجیره تامین خودرو اروپایی، تغییرات عمدهای را در سازمانها، ساخت و تولید و فناوری خود تجربه کردهاند. اصلیترین روند تغییرها، در زمینههای یکپارچهسازی تامینکنندگان و خودروسازان، برون سپاری و رشد بخش تامینکنندگان، تقاضای مشتری و رشد بازار پس از فروش میباشند.
ادغام – برنامه
تغییر سریعی، طی چند سال گذشته صنعت خودرو را متحول کرده است و خودروسازان و تامینکنندگان آنها را برای توانمندتر کردن هستههای مرکزی، کسب تخصصها، افزایش کارایی در فعالیتها، تمرکز بر منابع و کاهش هزینهها تحت فشار قرار داده است. حرکت شرکتها به سوی بزرگتر و قدرتمندتر شدن از طریق ادغام و تصاحب مالکیت آنها، تمام زمینههای زنجیره تامین خودرو را طی یکپارچهسازی دچار تغییر میکند.
تا هنگامی که ادغامها و تصاحب مالکیتها به صورت شکل 1 شود، ادغام سازی مداوم، تغییر مداوم زمین بازی صنعت خودرو را به ویژه در میان تامینکنندگان و صنایع وابسته بدنبال داشته است. روند یکپارچهسازی، مقیاس فعالیتهای تجاری شرکتها را تغییر میدهد و به آنها کمک میکند تا خودشان را برای رقابتهای داخلی و کسب تخصص و تمرکز منابع توانمند کنند. ادغام سازی، شبکههای زنجیره تامین را همانند فرآیندهای مدیریت زنجیره تامین ساده میکند. این تسهیل، تمامی اجزاء شبکه مشتمل بربازیگران فرعی صنعت خودرو و مشتریان، بویژه خودروسازان و تامین کنندگان رده بالا که پیمانکاران جزء آنها دائما در حال کاهش است، را در بر میگیرد. با دستیابی به این مزیت، شرکتها قادرند بر کاهش هزینهها و افزایش حاشیه سود که تا پیش از این به دلیل رقابت شدید در این صنعت کم بوده، مدیریت داشته باشند.
همانند خودروسازان که نفوذ خود را در بازارهای جدید و جهانی گسترش دادهاند، تامین کنندگان رده اول نیز مجبورند گسترش یابند و یا این که توانایی تعقیب مشتریان خودروسازان را در خود ایجاد کنند. تمام این فاکتورها، اهرم فشاری بر تامینکنندگان خودرو است که آنها بازیگران بزرگتر با قابلیتهای متنوعتر شوند و از ادغام و تصاحب مالکیتها برای رسیدن به تخصصهای مورد نیاز برای حفظ بقا در میدان بازی استفاده کنند.
در سطح دومین رده تامینکنندگان، تغییر در اندازه و مقیاس ادامه مییابد. از آن جا که تامینکنندگان رده دوم شرکتهای منطقهای تامینکننده انواع اجناس و محصولات هستند، گستردگی جغرافیایی مطلوب و اندازه اقتصادی اصلیترین محرکها برای ادغامها و تصاحب مالکیتها در میان شرکتها است. تامینکنندگان رده دوم، برای کسب توانائیهای طراحی و مهندسی طی قراردادهایشان با شرکتهای خودرساز تلاش مجدانهای میکنند. آنها این کار را برای جلوگیری از کهنگی و منسوخ شدن سازمان خود انجام میدهند. تامینکنندگان رده دوم با یک دیدگاه عقلانی در تلاشند که نه تنها از طریق اخذ طرح و ساخت ساده یا مونتاژ، بلکه از طریق فعالیت طراحی و مهندسی ایجاد ارزش کنند. در عین حال، خودروساز فعالیتهایی را برای ارزش آفرینی به تامینکنندگان واگذار میکند که تامینکنندگان مسؤلیت مشارکت در ریسک سرمایه گذاری در تکنولوژیهای نوین آن را پذیرا هستند.
رابطه نزدیک بین خودروسازان و تامین کنندگان آنها – منبع
علیرغم این که دانستههای ما در مورد خودروسازها زیاد است، راجع به تامینکنندگان آنها که بیش از دو یا سه مجموعه از خودرو (قطعات روی هم سوار شده خودرو) را به خودروساز برای مونتاژ نهایی آماده میکنند، کمتر آشنایی داریم. مجموعه قطعهسازان بسیاری از (http://pnu-club.com/forums/272-%D9%85%D8%AF%D9%8A%D8%B1%D9%8A%D8%AA-%D8%B5%D9%86%D8%B9%D8%AA%D9%8A)شرکتها با روابط مختلف با خودروسازان و مجموعه سازان محصول نهایی از شرکتهای پیمانکاران فرعی و شرکتهای تابعه پیمانکاران را شامل میشوند. هنگامی که تامینکنندگان رده اول، برای ساخت مجموعهای خاص متمرکز میشوند، هر یک از این مجموعهها توسط تامینکنندگان رده دوم یا سوم تامین میگردد. خودروسازان تقریبا تمام مجموعههای خودرو را از بیرون خود تامین میکنند. فعالیت اصلی آنها مونتاژ است، که حرکت آن از ورق شکل داده شده برای مونتاژ بدنه آغاز و تا رنگ آمیزی و مونتاژ ادامه مییابد.
بر اساس منابع تامین موجود خودروساز، قراردادهای بازرگانی شرکت با تامینکنندگان از طریق یک شرکت پیمانکار فرعی، منعقد و نگهداری میشود. این شرکتهای پیمانکار فرعی بدنبال خرید مجموعهها از سایر شرکتها میباشند. به دلیل تفاوت وضعیت از یک شرکت به شرکت دیگردر برخی موارد برای تامین تا سه سطح پیمانکاری وجود دارد. برخی تامینکنندگان رده اول فقط مونتاژ میکنند، به طوری که تمام قطعات برای استفاده را خریداری میکنند. در اینجا یک جریان منظم شبکه بین شرکت پیمانکار و دیگر شرکتها برقرار است. قراردادهای این شرکتها با خودروسازان است. یک شرکت تامینکننده رده اول، همانند حلقه زنجیر بین خودروساز و شرکتهای گوناگون عمل میکند، به گونهای که جریان یکنواخت مواد برای تغذیه خط مونتاژ و رسیدگیهای انتقال مجموعهها به کارخانه مونتاژ را تضمین میکند.
به عنوان مثال، کارخانه فولکسواگن در شهر پالملای پرتغال است و تعدادی دیگر از شرکتهایش که انواع خدمات نگهداری و همکاری در فروش و خدمات رنگ ارائه میکنند در همان محل هستند. شرکتها از آغاز با این طرح سازمانی برپا شدهاند. اهداف فولکسواگن رسیدن به کیفیت فنی بهتر در محصول طی تخصصی کردن موضوع بوده است. داشتن تامینکنندگان در مجاورت خود اجازه کنترل بیشتری روی محصولات سازمانی و کیفیت آنها داشته است. ارتباط بین انواع هزینهها نیز در این بین قابل توجه است. در مبحث سنجههای عملکرد مشاهده میشود که دوره تامین کالا، در تامینکنندگان از خودروسازان کمتر است. زیرا تامینکنندگان برای تحویل به موقع، از سوی مشتریان، تحت فشار هستند.
چون بهرهوری ارزش افزوده معمولا در (http://pnu-club.com/forums/272-%D9%85%D8%AF%D9%8A%D8%B1%D9%8A%D8%AA-%D8%B5%D9%86%D8%B9%D8%AA%D9%8A)تامینکنن دگان کمتر از خودروسازان است، لذا دستمزدها در تامینکنندگان کمتر از خودروسازان است. از اینرو میتوان گفت، هزینه نیروی کار، دلیل خودروسازان و تامینکنندگان رده بالاتر آنها برای برون سپاری فعالیتهای آنها است. به گونه مشابه، با توجه به این که دستمزدها در خودروسازان و تامینکنندگان رده اول از پیمانکاران ردههای پایینتر بیشتر است، از این رو بهرهوری ارزش افزوده نیز در خودروسازان و رده اولها بیشتر است. در مبحث اندازهگیریها، تفصیل بیشتری از این مطالب وجود دارد.