javad jan
07-11-2013, 03:12 PM
معنای لعن و نفرین
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم، بسم الله الرحمن الرحیم
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ؛ وَ اسْمَعْ نِدَائِي إِذَا نَادَيْتُكَ وَ اسْمَعْ دُعَائِي إِذَا دَعَوْتُكَ وَ أَقْبِلْ عَلَيَّ إِذَا نَاجَيْتُكَ فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَيْكَ وَ وَقَفْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ»؛[1]
مقدّمه اين‌طور كه در نوشتههای من وجود دارد، حدود پنج سال گذشته، در ماه مبارك رمضان، بحث دعا را شروع کردهام؛[2] و يك بحثي در دعا است كه من درباره آن بحث نكردهام. انشاءالله، اگر خدا توفيقي عنايت كند ميخواهم آن بحث را مطرح كنم.
ماه مبارک رمضان ماه نزول و صعود است! قبل از آنكه وارد بحث شوم اين مطلب را عرض ميكنم كه به تعبير اهل معرفت، ماه مبارك رمضان، ماه سلوك الياللهتعالي است، دار ضيافت الله است. تعبيرات مختلفي در اين باب وجود دارد. ماه مبارك رمضان، ماه فرود و نزول و ماه صعود است. نزول و فرود، يعني كلام الهي از مصدر وحي نازل ميشود و از ناحيه ربّ به سوي عبد فرود ميآيد، خداوند با بندگانش سخن ميگويد. لذا قرآن، در ليلهي قدر كه ماه مبارك رمضان است بر قلب مقدّس پيغمبراكرم نازل شد. لذا ماه نزول كلام الهي به سوي بندگانش است. از آن طرف ماه صعود هم است، يعني ماهي است كه ربّ به عبدش اجازه داده است كه بدون حجاب با او سخن بگويد و آنچه كه مورد نظرش است در تمام امور دنيوي و اخروي، با خدا و ربّش در ميان بگذارد. ماههاي ديگر هم همينطور است، امّا خصوصيّت اين ماه اين است كه در اين ماه بررسي كردن دعاها عند الرّب هيچ توقّفی ندارد و تسريع در اجابت صورت می‌گیرد. من در گذشته این بحث را گفتهام و نميخواهم وارد اين بحث بشوم. لذا اهل معرفت، از قرآن به قرآن نازل تعبير ميكنند و از دعا به قرآن صاعد تعبیر میکنند و ميگويند: دعا هم قرآن است؛ امّا قرآن صاعد است. قرآن کریم از ناحيه ربّ نزول پيدا ميكند و دعا از ناحيهي عبد به سوي مولايش صعود پيدا ميكند. پس این ماه، ماه راز و نياز است؛ ماه گسستن از سوي ربّ است و پيوستن به ربّ است؛ اصلاً ما هر تعبيري نسبت به ماه مبارك رمضان كنيم باز هم نارسا خواهد بود.
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم، بسم الله الرحمن الرحیم
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ؛ وَ اسْمَعْ نِدَائِي إِذَا نَادَيْتُكَ وَ اسْمَعْ دُعَائِي إِذَا دَعَوْتُكَ وَ أَقْبِلْ عَلَيَّ إِذَا نَاجَيْتُكَ فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَيْكَ وَ وَقَفْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ»؛[1]
مقدّمه اين‌طور كه در نوشتههای من وجود دارد، حدود پنج سال گذشته، در ماه مبارك رمضان، بحث دعا را شروع کردهام؛[2] و يك بحثي در دعا است كه من درباره آن بحث نكردهام. انشاءالله، اگر خدا توفيقي عنايت كند ميخواهم آن بحث را مطرح كنم.
ماه مبارک رمضان ماه نزول و صعود است! قبل از آنكه وارد بحث شوم اين مطلب را عرض ميكنم كه به تعبير اهل معرفت، ماه مبارك رمضان، ماه سلوك الياللهتعالي است، دار ضيافت الله است. تعبيرات مختلفي در اين باب وجود دارد. ماه مبارك رمضان، ماه فرود و نزول و ماه صعود است. نزول و فرود، يعني كلام الهي از مصدر وحي نازل ميشود و از ناحيه ربّ به سوي عبد فرود ميآيد، خداوند با بندگانش سخن ميگويد. لذا قرآن، در ليلهي قدر كه ماه مبارك رمضان است بر قلب مقدّس پيغمبراكرم نازل شد. لذا ماه نزول كلام الهي به سوي بندگانش است. از آن طرف ماه صعود هم است، يعني ماهي است كه ربّ به عبدش اجازه داده است كه بدون حجاب با او سخن بگويد و آنچه كه مورد نظرش است در تمام امور دنيوي و اخروي، با خدا و ربّش در ميان بگذارد. ماههاي ديگر هم همينطور است، امّا خصوصيّت اين ماه اين است كه در اين ماه بررسي كردن دعاها عند الرّب هيچ توقّفی ندارد و تسريع در اجابت صورت می‌گیرد. من در گذشته این بحث را گفتهام و نميخواهم وارد اين بحث بشوم. لذا اهل معرفت، از قرآن به قرآن نازل تعبير ميكنند و از دعا به قرآن صاعد تعبیر میکنند و ميگويند: دعا هم قرآن است؛ امّا قرآن صاعد است. قرآن کریم از ناحيه ربّ نزول پيدا ميكند و دعا از ناحيهي عبد به سوي مولايش صعود پيدا ميكند. پس این ماه، ماه راز و نياز است؛ ماه گسستن از سوي ربّ است و پيوستن به ربّ است؛ اصلاً ما هر تعبيري نسبت به ماه مبارك رمضان كنيم باز هم نارسا خواهد بود.