Borna66
06-10-2009, 10:41 AM
پس از شروع به قتل عام سال 1894 ارامنه توسط دولت ترکيه، خانواده گورِکيان تصميم به مهاجرت به غرب گرفت. گابريل در يک توقف کوتاه در استانبول به دنيا آمد ( 21 نوامبر 1900 ) . مسافرت به غرب با بچه کوچک دشوار بود و خانواده گورِکيان راهی تهران شد. پدر گابريل بلافاصله به عنوان جواهر شناس در دربار مظفرالدين شاه استخدام شد. گابريل که اصليت ارمنی داشت و در ترکيه متولد شده بود به همراه دو خواهر و برادر خود مليت ايرانی انتخاب کرد.
در ده سالگی پس از طی دوره ابتدايی در تهران برای ادامه تحصيل به يک کالج خصوصی در وين فرستاده شد و مانند خواهر خود که پيانيست حرفه ای بود، علاقه زيادی به موسيقی نشان داد و در آنجا به فراگيری ويولون پرداخت اما بموقع دريافت که استعداد لازم را برای اين کار ندارد. بنابراين با تشويق خانواده به تحصيل معماری مشغول شد.
اتريش در آغاز قرن بيستم کانون انواع مباحث و جدل های هنری بود که بر شکل گيری هنری گابريل تأثير بسزايی داشت. در سال 1915 در مدرسه معماری آکادمی هنرهای کاربردی وين ثبت نام کرد. اين مدرسه با آتليه دکوراسيون که ژوزف هوفمان تأسيس کرده بود، ارتباط نزديک داشت. بدين ترتيب گورکيان در دوره تحصيل ( 1915 - 1918 ) از کلاس های درس معمار معروف اتريشی اسکار استرناد و همکاری با دفتر ژوزف هوفمان که از پيشگامان هنر معماری مدرن بود، بهره برد.
گورکيان بعد از اخذ ديپلم در 1921 ميلادی و پس از سفری به قصد مطالعه کارهای معماری به چند کشور اروپايی، پاريس را جهت اقامت و فعاليت اختيار کرد. او در اين دوره با هانری سواژ که از معماران پيشرو فرانسه بود آشنا شد و در دفتر وی به کار پرداخت. همان دفتری که وارطان هوانسيان نيز با آن همکاری داشت. سوواژ که استعداد او را تشخيص داده بود، در جهت آشنا کردن گورکيان با اصول معماری مدرن و کاربرد تکنيک های جديد ساختمانی بسيار کوشيد.
از سال 1922 در دفتر ماله استيونز به کار مشغول شد و سپس به رياست اين دفتر و سرپرستی آتليه معماری آن نايل آمد. از آن زمان به بعد نام وی در کنار بزرگان جنبش معماری مدرن اروپا نظير لکور بوزيه قرار گرفت. در نقدی که در سال 1923 درباره نمايشگاه معروف سالن پاييز تحرير شده، چنين آمده است: " قسمت معماری در سالن نمايشگاه، چهار اسم را در رأس ديگران معرفی می کند، گورِکيان، لکوربوزيه، لوکات و ژان شارل مورو که همگی از پيشگامان هنر معماری مدرن هستند."
گورکيان در سال 1312 شمسی به دنبال بالا گرفتن بحران اقتصادی - اجتماعی سالهای 1930 اروپا برای اقامت به تهران آمد. در بدو ورود از او برای طراحی دو ويلا دعوت شد. سپس از وی درخواست شد که رياست دفتر معماری شهرداری تهران را قبول کند.
گورکيان در مدت چهار سال اقامت خود در ايران، فعالانه به کار مشغول بود و حدود 20 ساختمان به همراه چندين پروژه اجرا نشده از او به يادگار مانده است. او بيان خاصی در زمينه معماری که هماهنگ با تحولات موجود و نشانگر شرايط خاص آن زمان بود، ارايه کرد.
وی در ايران تعداد قابل ملاحظه ای ويلای مسکونی و ساختمان های عمومی و اداری طراحی کرد که اهم آنها به شرح زير است:
- کاخ دادگستری
- ساختمان وزارت خارجه
- ساختمان وزارت صنايع
- آمفی تآتر مدرسه نظام
- باشگاه افسران که با نظارت وارطان به اتمام رسيد.
- ويلاهای آقايان پناهی، خسروانی، سياسی، ملک اصلانی، فيروز و نظام مافی.
گورکيان به خاطر بيماری همسرش در سال 1316 تهران را ترک کرد و به انگلستان رفت و از سال 1937 تا 1940 ميلادی در انگلستان اقامت کرد. وی در سال 1940 به فرانسه بازگشت و به علت اشغال کشور در جنوب فرانسه اقامت گزيد. در سال 1944 پس از آزادی فرانسه به پاريس رفت و در فعاليت های بازسازی پس از جنگ شرکت کرد.
از سال 1948 گورکيان عازم آمريکا شد و تا سال 1969 در آنجا اقامت داشت و در دانشکده فنی آلاباما و سپس دانشکده معماری ايلی نويز به تدريس پرداخت. در سال 1969 به علت بيماری همسرش به جنوب فرانسه که دارای آب و هوای مناسب تری بود، بازگشت. همسر گابريل پس از مدت کوتاهی در جنوب فرانسه درگذشت و خود او نيز در سال 1970 فوت شد.
گابريل گورِکيان در ايران کمتر شناخته است. اگرچه اقامت او در ايران کوتاه بود اما همگی وی را به عنوان يک معمار ايرانی می شناسند. او از مفاخر کشور ماست
در ده سالگی پس از طی دوره ابتدايی در تهران برای ادامه تحصيل به يک کالج خصوصی در وين فرستاده شد و مانند خواهر خود که پيانيست حرفه ای بود، علاقه زيادی به موسيقی نشان داد و در آنجا به فراگيری ويولون پرداخت اما بموقع دريافت که استعداد لازم را برای اين کار ندارد. بنابراين با تشويق خانواده به تحصيل معماری مشغول شد.
اتريش در آغاز قرن بيستم کانون انواع مباحث و جدل های هنری بود که بر شکل گيری هنری گابريل تأثير بسزايی داشت. در سال 1915 در مدرسه معماری آکادمی هنرهای کاربردی وين ثبت نام کرد. اين مدرسه با آتليه دکوراسيون که ژوزف هوفمان تأسيس کرده بود، ارتباط نزديک داشت. بدين ترتيب گورکيان در دوره تحصيل ( 1915 - 1918 ) از کلاس های درس معمار معروف اتريشی اسکار استرناد و همکاری با دفتر ژوزف هوفمان که از پيشگامان هنر معماری مدرن بود، بهره برد.
گورکيان بعد از اخذ ديپلم در 1921 ميلادی و پس از سفری به قصد مطالعه کارهای معماری به چند کشور اروپايی، پاريس را جهت اقامت و فعاليت اختيار کرد. او در اين دوره با هانری سواژ که از معماران پيشرو فرانسه بود آشنا شد و در دفتر وی به کار پرداخت. همان دفتری که وارطان هوانسيان نيز با آن همکاری داشت. سوواژ که استعداد او را تشخيص داده بود، در جهت آشنا کردن گورکيان با اصول معماری مدرن و کاربرد تکنيک های جديد ساختمانی بسيار کوشيد.
از سال 1922 در دفتر ماله استيونز به کار مشغول شد و سپس به رياست اين دفتر و سرپرستی آتليه معماری آن نايل آمد. از آن زمان به بعد نام وی در کنار بزرگان جنبش معماری مدرن اروپا نظير لکور بوزيه قرار گرفت. در نقدی که در سال 1923 درباره نمايشگاه معروف سالن پاييز تحرير شده، چنين آمده است: " قسمت معماری در سالن نمايشگاه، چهار اسم را در رأس ديگران معرفی می کند، گورِکيان، لکوربوزيه، لوکات و ژان شارل مورو که همگی از پيشگامان هنر معماری مدرن هستند."
گورکيان در سال 1312 شمسی به دنبال بالا گرفتن بحران اقتصادی - اجتماعی سالهای 1930 اروپا برای اقامت به تهران آمد. در بدو ورود از او برای طراحی دو ويلا دعوت شد. سپس از وی درخواست شد که رياست دفتر معماری شهرداری تهران را قبول کند.
گورکيان در مدت چهار سال اقامت خود در ايران، فعالانه به کار مشغول بود و حدود 20 ساختمان به همراه چندين پروژه اجرا نشده از او به يادگار مانده است. او بيان خاصی در زمينه معماری که هماهنگ با تحولات موجود و نشانگر شرايط خاص آن زمان بود، ارايه کرد.
وی در ايران تعداد قابل ملاحظه ای ويلای مسکونی و ساختمان های عمومی و اداری طراحی کرد که اهم آنها به شرح زير است:
- کاخ دادگستری
- ساختمان وزارت خارجه
- ساختمان وزارت صنايع
- آمفی تآتر مدرسه نظام
- باشگاه افسران که با نظارت وارطان به اتمام رسيد.
- ويلاهای آقايان پناهی، خسروانی، سياسی، ملک اصلانی، فيروز و نظام مافی.
گورکيان به خاطر بيماری همسرش در سال 1316 تهران را ترک کرد و به انگلستان رفت و از سال 1937 تا 1940 ميلادی در انگلستان اقامت کرد. وی در سال 1940 به فرانسه بازگشت و به علت اشغال کشور در جنوب فرانسه اقامت گزيد. در سال 1944 پس از آزادی فرانسه به پاريس رفت و در فعاليت های بازسازی پس از جنگ شرکت کرد.
از سال 1948 گورکيان عازم آمريکا شد و تا سال 1969 در آنجا اقامت داشت و در دانشکده فنی آلاباما و سپس دانشکده معماری ايلی نويز به تدريس پرداخت. در سال 1969 به علت بيماری همسرش به جنوب فرانسه که دارای آب و هوای مناسب تری بود، بازگشت. همسر گابريل پس از مدت کوتاهی در جنوب فرانسه درگذشت و خود او نيز در سال 1970 فوت شد.
گابريل گورِکيان در ايران کمتر شناخته است. اگرچه اقامت او در ايران کوتاه بود اما همگی وی را به عنوان يک معمار ايرانی می شناسند. او از مفاخر کشور ماست