javad jan
05-01-2013, 01:26 PM
http://pnu-club.com/imported/2013/05/38.jpg
آزیتا حاجیان بازیگر نام آشنای ایران در روز مادر از مادران محبوب خود در سینما و تلویزیون می‌گوید، بازیگرانی چون سوسن تسلیمی در باشو غریبه کوچک، فاطمه معتمدآریا در گیلانه و دیگر مادران سینمای ایران که در نقش‌هایشان ماندگار شدند.
اگر بخواهیم در سینما و تلویزیون ایران هنرپیشه زنی را مثال بزنیم که نقش‌های مختلف و تیپ های متنوعی از او دیده ایم، آزیتا حاجیان یکی از بهترین گزینه‌هاست. هنرپیشه‌ای که در «آپارتمان» و «سفر سبز» حضوری موفق را در تلویزیون تجربه کرد و با «مش دریا» سریال «ساعت شنی» یکی از متفاوت ترین نقش‌های سریال‌های تلویزیونی را ایفا کرد.
حاجیان با «تا ثریا» سیروس مقدم بخشی دیگر از توانایی خود را به نمایش گذاشت و نقشی به یاد ماندنی را بازی کرد. این بازیگر مطرح در سینما نیز فیلم‌های به یاد ماندنی ای چون «دزد عروسک‌ها»، «آدم برفی»، «موج مرده»، «شمعی در باد» و ... را بازی کرد و برای بازی درخشان اش در «روبان قرمز» به عنوان بهترین بازیگر نقش اول زن در جشنواره هفدهم فیلم فجر انتخاب شد. به بهانه فرا رسیدن روز زن با این کارگردان و مدرس تئاتر گفت‌وگویی کوتاه داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
http://pnu-club.com/imported/2013/05/39.jpg
عکسی از سوسن تسلیمی
به اعتقاد شما تصویر ارائه شده از زنان در سینما و تلویزیون چقدر با واقعیت‌های موجود جامعه مطابق است و آیا سیمای کاملی از زنان ترسیم شده است؟
اصولا در تلویزیون هر تصویری نمی‌تواند بیانگر واقعیت محض موجود در جامعه باشد. به هر حال همان مقدار که بقیه مسائل اجتماعی را توانسته‌ایم منعکس کنیم این قضیه هم انعکاس داده شده است؛ اگر در مورد بقیه ناهنجاری‌ها یا مشکلات جامعه یا مسائل جدی توانستیم واقعیتی را در تلویزیون منعکس کنیم که تاثیرگذار باشد در مورد مادر و زن هم توانسته‌ایم. ضمن این‌که من این قضیه را نمی‌توانم منفک کنم؛ یک روند ممیزی است که شامل همه چیز می‌شود. مگر در مورد مردها توانسته‌ایم مصائب و مشکلاتشان را نشان دهیم که انتظار چنین مباحثی را در خصوص شخصیت زن داشته باشیم؛ یعنی به اعتقاد من این مسائل جدا از هم نیستند؛ نه در جامعه جداست، نه در خانواده و نه حتی در فلسفه. به اعتقاد من این جداسازی تضعیف واحدی به نام انسان است.
به هر حال برخی از مسائل و مشکلات را می‌توان با شکل و شمایلی درست و به گونه‌ای در زرورق نمایش بیان کرد.
بله در این خصوص گلایه‌هایی مطرح شده اما پرداخت عمیقی نشده متاسفانه در تلویزیون هیچ چیز را به صورت عمیق نمی‌توان پرداخت کرد.
به اعتقاد شما همه این نقصان‌ها معطوف خطوط قرمز تلویزیون است یا خودسانسوری که گریبانگیر نویسندگان شده است.
به هر حال نویسندگان ما بر اساس شناخت ممیزی‌های تلویزیون شروع به نگارش می‌کنند؛ یعنی به نوعی این به اصطلاح قواعد ملکه ذهن‌شان شده است. ما نویسندگان بسیار خوب و آگاهی داریم که در این حوزه زحمت می‌کشند ولی می‌دانند که از یکسری خطوط نباید فراتر بروند بنابراین خودشان سانسور می‌کنند تا انرژی‌شان در زمان پخش هدر نرود.
http://pnu-club.com/imported/2013/05/40.jpg
مشابه همان سرنوشتی که برای سریال «تا ثریا» رقم خورد.
وا..( با مکث و خنده) در سریال «تا ثریا» خود نویسنده یک سری ممیزی‌ها را لحاظ نکرد چرا که خیلی جوان بود و باورش نسبت به تلویزیون باور مثبت‌تری بود. ما حتی در مرحله تولید همه مراحل را تصویربرداری کردیم و صحنه‌های سختی را به لحاظ بازیگری اجرا کردیم و خیلی خوشحال بودیم که چقدر خوب است که تلویزیون دارد رشد می‌کند! اما در مرحله نمایش تا آنجا که مطلوب و ممکن بود کار تکه پاره شد.
http://pnu-club.com/imported/2013/05/41.jpg
عکسی از فاطمه معتمد آریا در گیلانه
قول داده بودیم وقت کمتری از شما بگیریم پس به عنوان آخرین سوال برایمان بگویید تاثیرگذارترین تصویری که از شخصیت زن یا مادر در سینما و تلویزیون دیده‌اید مربوط به کدام نقش و اثر بوده است؟
من جزو محبوبانم می‌توانم به فیلم «باشو غریبه کوچک» اشاره کنم که «نایی» شخصیت زن فیلم همچون دیگر آثار بیضایی، شخصیت محوری فیلم است و توسط خانم سوسن تسلیمی به بهترین شکل اجرا شد. «نایی» جزو ماندگارترین مادران سینمای ایران است. بسیاری از نقش‌هایی که دوستان دیگر هم ایفا کردند در مرحله بازی و اجرا بسیار تاثیرگذار بود مثل «گیلانه» در فیلمی به همین نام ساخته رخشان بنی‌اعتماد که توسط فاطمه معتمدآریا اجرا شد و یکی از باور پذیرترین و باز هم ماندگارترین مادرهای ایرانی در سینمای ایران تصویر شد اما متاسفانه در شرایطی اکران شد که دیده نشد. دوستان بازیگر خوب و خیلی با تعهد کار می‌کنند اما شرایط پخش، ممیزی، صلاحدیدهای مقطعی و... کاملا سیطره دارد بر همه چیز.
حیف که فرصت تان محدود است و گفتنی بسیار.
بله حرف ناگفته که بسیار است. انشالله در فرصتی دیگر که بشود با هم در این باره صحبت می‌کنیم.
آزیتا حاجیان بازیگر نام آشنای ایران در روز مادر از مادران محبوب خود در سینما و تلویزیون می‌گوید، بازیگرانی چون سوسن تسلیمی در باشو غریبه کوچک، فاطمه معتمدآریا در گیلانه و دیگر مادران سینمای ایران که در نقش‌هایشان ماندگار شدند.
اگر بخواهیم در سینما و تلویزیون ایران هنرپیشه زنی را مثال بزنیم که نقش‌های مختلف و تیپ های متنوعی از او دیده ایم، آزیتا حاجیان یکی از بهترین گزینه‌هاست. هنرپیشه‌ای که در «آپارتمان» و «سفر سبز» حضوری موفق را در تلویزیون تجربه کرد و با «مش دریا» سریال «ساعت شنی» یکی از متفاوت ترین نقش‌های سریال‌های تلویزیونی را ایفا کرد.
حاجیان با «تا ثریا» سیروس مقدم بخشی دیگر از توانایی خود را به نمایش گذاشت و نقشی به یاد ماندنی را بازی کرد. این بازیگر مطرح در سینما نیز فیلم‌های به یاد ماندنی ای چون «دزد عروسک‌ها»، «آدم برفی»، «موج مرده»، «شمعی در باد» و ... را بازی کرد و برای بازی درخشان اش در «روبان قرمز» به عنوان بهترین بازیگر نقش اول زن در جشنواره هفدهم فیلم فجر انتخاب شد. به بهانه فرا رسیدن روز زن با این کارگردان و مدرس تئاتر گفت‌وگویی کوتاه داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
http://pnu-club.com/imported/2013/05/39.jpg
عکسی از سوسن تسلیمی
به اعتقاد شما تصویر ارائه شده از زنان در سینما و تلویزیون چقدر با واقعیت‌های موجود جامعه مطابق است و آیا سیمای کاملی از زنان ترسیم شده است؟
اصولا در تلویزیون هر تصویری نمی‌تواند بیانگر واقعیت محض موجود در جامعه باشد. به هر حال همان مقدار که بقیه مسائل اجتماعی را توانسته‌ایم منعکس کنیم این قضیه هم انعکاس داده شده است؛ اگر در مورد بقیه ناهنجاری‌ها یا مشکلات جامعه یا مسائل جدی توانستیم واقعیتی را در تلویزیون منعکس کنیم که تاثیرگذار باشد در مورد مادر و زن هم توانسته‌ایم. ضمن این‌که من این قضیه را نمی‌توانم منفک کنم؛ یک روند ممیزی است که شامل همه چیز می‌شود. مگر در مورد مردها توانسته‌ایم مصائب و مشکلاتشان را نشان دهیم که انتظار چنین مباحثی را در خصوص شخصیت زن داشته باشیم؛ یعنی به اعتقاد من این مسائل جدا از هم نیستند؛ نه در جامعه جداست، نه در خانواده و نه حتی در فلسفه. به اعتقاد من این جداسازی تضعیف واحدی به نام انسان است.
به هر حال برخی از مسائل و مشکلات را می‌توان با شکل و شمایلی درست و به گونه‌ای در زرورق نمایش بیان کرد.
بله در این خصوص گلایه‌هایی مطرح شده اما پرداخت عمیقی نشده متاسفانه در تلویزیون هیچ چیز را به صورت عمیق نمی‌توان پرداخت کرد.
به اعتقاد شما همه این نقصان‌ها معطوف خطوط قرمز تلویزیون است یا خودسانسوری که گریبانگیر نویسندگان شده است.
به هر حال نویسندگان ما بر اساس شناخت ممیزی‌های تلویزیون شروع به نگارش می‌کنند؛ یعنی به نوعی این به اصطلاح قواعد ملکه ذهن‌شان شده است. ما نویسندگان بسیار خوب و آگاهی داریم که در این حوزه زحمت می‌کشند ولی می‌دانند که از یکسری خطوط نباید فراتر بروند بنابراین خودشان سانسور می‌کنند تا انرژی‌شان در زمان پخش هدر نرود.
http://pnu-club.com/imported/2013/05/40.jpg
مشابه همان سرنوشتی که برای سریال «تا ثریا» رقم خورد.
وا..( با مکث و خنده) در سریال «تا ثریا» خود نویسنده یک سری ممیزی‌ها را لحاظ نکرد چرا که خیلی جوان بود و باورش نسبت به تلویزیون باور مثبت‌تری بود. ما حتی در مرحله تولید همه مراحل را تصویربرداری کردیم و صحنه‌های سختی را به لحاظ بازیگری اجرا کردیم و خیلی خوشحال بودیم که چقدر خوب است که تلویزیون دارد رشد می‌کند! اما در مرحله نمایش تا آنجا که مطلوب و ممکن بود کار تکه پاره شد.
http://pnu-club.com/imported/2013/05/41.jpg
عکسی از فاطمه معتمد آریا در گیلانه
قول داده بودیم وقت کمتری از شما بگیریم پس به عنوان آخرین سوال برایمان بگویید تاثیرگذارترین تصویری که از شخصیت زن یا مادر در سینما و تلویزیون دیده‌اید مربوط به کدام نقش و اثر بوده است؟
من جزو محبوبانم می‌توانم به فیلم «باشو غریبه کوچک» اشاره کنم که «نایی» شخصیت زن فیلم همچون دیگر آثار بیضایی، شخصیت محوری فیلم است و توسط خانم سوسن تسلیمی به بهترین شکل اجرا شد. «نایی» جزو ماندگارترین مادران سینمای ایران است. بسیاری از نقش‌هایی که دوستان دیگر هم ایفا کردند در مرحله بازی و اجرا بسیار تاثیرگذار بود مثل «گیلانه» در فیلمی به همین نام ساخته رخشان بنی‌اعتماد که توسط فاطمه معتمدآریا اجرا شد و یکی از باور پذیرترین و باز هم ماندگارترین مادرهای ایرانی در سینمای ایران تصویر شد اما متاسفانه در شرایطی اکران شد که دیده نشد. دوستان بازیگر خوب و خیلی با تعهد کار می‌کنند اما شرایط پخش، ممیزی، صلاحدیدهای مقطعی و... کاملا سیطره دارد بر همه چیز.
حیف که فرصت تان محدود است و گفتنی بسیار.
بله حرف ناگفته که بسیار است. انشالله در فرصتی دیگر که بشود با هم در این باره صحبت می‌کنیم.