javad jan
04-27-2013, 11:50 AM
http://pnu-club.com/imported/2013/04/4099.jpg
اشکان خطیبی بازیگر سینمای ایران برای تولد 73 سالگی آلپاچینو بازیگر بزرگ سینما نامه نوشت. در ادامه این نامه خواندنی را بخوانید!
آقای پاچینوی عزیز سلام.
از اینکه وقت گذاشتید و این نامه رو می‌خونید بی‌اندازه از شما تشکر می‌کنم.
تولدتون مبارک. حقیقتش خیلی دوست داشتم از نزدیک می‌دیدمتون تا کادوی تولدتون رو شخصا تقدیم می‌کردم و این فرصت رو پیدا می‌کردم تا بهتون بگم: چقدر خوشحالم از اینکه در آن سالی که آقای «کاپولا» می‌خواست «پدرخوانده» را بسازد، مافیا نتوانست «فرانک سیناترا» را در فیلم بچپاند و تست «جیمز کان» برای نقش «مایکل کورلئونه» افتضاح از آب درآمد و ایشان سر حرف خودشان ایستادند و کمپانی را مجبور به قبول شما کردند و شما درخشیدید و بعدتر در «صورت زخمی» به آنها فهماندید که اگر بخواهید حتی می‌توانید موش فاضلاب باشید!
و اینکه چطور است که با این سن‌تان هنوز از خیلی از شركای جوانتان انگیزه و انرژی بیشتری دارید؟ در واقع چی میشه که با این همه زوری که می‌زنن باز هم به‌چشم نمیان؟ یا اینکه آیا خودتون رو یک ریچارد معاصر می‌دونید؟ چطوری یه بازیگر میتونه؟! و... .
اما متاسفانه به دلیل تحریم‌ها، قیمت بلیت‌های هوایی بسیار گران‌شده و از آن طرف کشور شما خیلی سخت ویزا می‌دهد... از این رو تصمیم گرفتم این نامه را برایتان بنویسم.
راستی چند سالتون میشه؟ ... ٧٣سال؟!!
واقعا؟!! یعنی چی؟ میشه خواهش کنم سنتون رو دیگه به کسی نگید؟ من از این قضیه سن خیلی می‌ترسم. دوست ندارم بهش فکر کنم. لطفا دیگه سیگار نکشید و مراقب سلامتیتون باشید. اگر تو شهر «بوستون» بودید تو هیچ مسابقه‌ای شرکت نکنید! خوب غذا بخورید و استراحت کنید. به‌خدا هیچ احتیاجی نیست خودتون رو به زحمت بندازید و فیلم‌هایی مثل stand up guy یا righteous kill را بازی کنید. ما با همون «دنی براسکو» و heat می‌تونیم رفع دلتنگی کنیم. باور کنید... اینو از قول من به آقای «دنیرو» هم بگید.
آنقدر دوست داشتم رو صحنه می‌دیدمتون. شنیدم روی صحنه، صداتون اصلا این خشی که تو فیلم‌ها داره‌رو، نداره...
یعنی هنوز نقشی مونده که دلتون بخواد بازی کنید؟! «شاه لیر» مثلا؟ تا کجا میشه برای ایفای یک نقش پیش رفت؟
اشکان خطیبی بازیگر سینمای ایران برای تولد 73 سالگی آلپاچینو بازیگر بزرگ سینما نامه نوشت. در ادامه این نامه خواندنی را بخوانید!
آقای پاچینوی عزیز سلام.
از اینکه وقت گذاشتید و این نامه رو می‌خونید بی‌اندازه از شما تشکر می‌کنم.
تولدتون مبارک. حقیقتش خیلی دوست داشتم از نزدیک می‌دیدمتون تا کادوی تولدتون رو شخصا تقدیم می‌کردم و این فرصت رو پیدا می‌کردم تا بهتون بگم: چقدر خوشحالم از اینکه در آن سالی که آقای «کاپولا» می‌خواست «پدرخوانده» را بسازد، مافیا نتوانست «فرانک سیناترا» را در فیلم بچپاند و تست «جیمز کان» برای نقش «مایکل کورلئونه» افتضاح از آب درآمد و ایشان سر حرف خودشان ایستادند و کمپانی را مجبور به قبول شما کردند و شما درخشیدید و بعدتر در «صورت زخمی» به آنها فهماندید که اگر بخواهید حتی می‌توانید موش فاضلاب باشید!
و اینکه چطور است که با این سن‌تان هنوز از خیلی از شركای جوانتان انگیزه و انرژی بیشتری دارید؟ در واقع چی میشه که با این همه زوری که می‌زنن باز هم به‌چشم نمیان؟ یا اینکه آیا خودتون رو یک ریچارد معاصر می‌دونید؟ چطوری یه بازیگر میتونه؟! و... .
اما متاسفانه به دلیل تحریم‌ها، قیمت بلیت‌های هوایی بسیار گران‌شده و از آن طرف کشور شما خیلی سخت ویزا می‌دهد... از این رو تصمیم گرفتم این نامه را برایتان بنویسم.
راستی چند سالتون میشه؟ ... ٧٣سال؟!!
واقعا؟!! یعنی چی؟ میشه خواهش کنم سنتون رو دیگه به کسی نگید؟ من از این قضیه سن خیلی می‌ترسم. دوست ندارم بهش فکر کنم. لطفا دیگه سیگار نکشید و مراقب سلامتیتون باشید. اگر تو شهر «بوستون» بودید تو هیچ مسابقه‌ای شرکت نکنید! خوب غذا بخورید و استراحت کنید. به‌خدا هیچ احتیاجی نیست خودتون رو به زحمت بندازید و فیلم‌هایی مثل stand up guy یا righteous kill را بازی کنید. ما با همون «دنی براسکو» و heat می‌تونیم رفع دلتنگی کنیم. باور کنید... اینو از قول من به آقای «دنیرو» هم بگید.
آنقدر دوست داشتم رو صحنه می‌دیدمتون. شنیدم روی صحنه، صداتون اصلا این خشی که تو فیلم‌ها داره‌رو، نداره...
یعنی هنوز نقشی مونده که دلتون بخواد بازی کنید؟! «شاه لیر» مثلا؟ تا کجا میشه برای ایفای یک نقش پیش رفت؟