javad jan
04-03-2013, 10:45 AM
http://pnu-club.com/imported/2013/04/290.jpg
حسین پناهی سالها پیش از این در گفتگویی با ماهنامه «فیلم» خاطراتی را از دوران طلبگی خود بیان کرده بود. بخشهایی از این گفته‌ها را در ادامه این مطلب می‌خوانید.
حسین پناهی بازیگر و نویسنده درگذشته ایرانی همواره به واسطه افکار متفاوتی که داشت مورد توجه رسانه ها قرار می گرفت. او سالها پیش از این در گفتگویی با ماهنامه «فیلم» خاطراتی را از دوران طلبگی خود بیان کرده بود. بخشهایی از این گفته ها را می خوانید:
در دوران کوتاه طلبگی به جای کتاب معتبر و سالم «اصول کافی» ، «بوف کور» می‌خواندم و اکنون که انواع پیتزاها را می‌شناسم و فاصله استکهلم تا بن را از حفظ هستم گاهی دلم برای آن روزهای پیامبرانه طلبگی و نثر جامع المقدمات و چکمه‌های لاستیکی و سرمای قطبی قم تنگ می‌شود.
از جهنم دیگران برای خودم بهشت می سازم
به هر حال شعرای دیوانه یادم داده‌اند که از جهنم دیگران برای خودم بهشت بسازم ...
نمی‌توانیم احساساتمان را تقسیم بر دو کنیم
زندگی حسین پناهی استثنایی نیست. دنیایش استثنایی است. دنیایی که زندگی در آن با خیلی‌ها سرنوشت مشترک دارد . امروز ساختار زندگی به گونه ای‌ست که نمی‌توانیم احساساتمان را تقسیم بر دو کنیم.
کم نیستند آدمهایی که به اتوبوسها نرسیده‌اند
یا باید بدویم و به اتوبوس برسیم یا باید بمانیم و به کلاغها خیره شویم و کم نیستند آدمهایی که به اتوبوسها نرسیده‌اند.
حسین پناهی سالها پیش از این در گفتگویی با ماهنامه «فیلم» خاطراتی را از دوران طلبگی خود بیان کرده بود. بخشهایی از این گفته‌ها را در ادامه این مطلب می‌خوانید.
حسین پناهی بازیگر و نویسنده درگذشته ایرانی همواره به واسطه افکار متفاوتی که داشت مورد توجه رسانه ها قرار می گرفت. او سالها پیش از این در گفتگویی با ماهنامه «فیلم» خاطراتی را از دوران طلبگی خود بیان کرده بود. بخشهایی از این گفته ها را می خوانید:
در دوران کوتاه طلبگی به جای کتاب معتبر و سالم «اصول کافی» ، «بوف کور» می‌خواندم و اکنون که انواع پیتزاها را می‌شناسم و فاصله استکهلم تا بن را از حفظ هستم گاهی دلم برای آن روزهای پیامبرانه طلبگی و نثر جامع المقدمات و چکمه‌های لاستیکی و سرمای قطبی قم تنگ می‌شود.
از جهنم دیگران برای خودم بهشت می سازم
به هر حال شعرای دیوانه یادم داده‌اند که از جهنم دیگران برای خودم بهشت بسازم ...
نمی‌توانیم احساساتمان را تقسیم بر دو کنیم
زندگی حسین پناهی استثنایی نیست. دنیایش استثنایی است. دنیایی که زندگی در آن با خیلی‌ها سرنوشت مشترک دارد . امروز ساختار زندگی به گونه ای‌ست که نمی‌توانیم احساساتمان را تقسیم بر دو کنیم.
کم نیستند آدمهایی که به اتوبوسها نرسیده‌اند
یا باید بدویم و به اتوبوس برسیم یا باید بمانیم و به کلاغها خیره شویم و کم نیستند آدمهایی که به اتوبوسها نرسیده‌اند.