alamatesoall
02-24-2013, 05:45 PM
امپراتوري ايران به دست مادها بنيان‌گذاري شد و هخامنشيها آن را به اوج شكوهش رساندند. گستره‌ي آن امپراتوري بيشتر سرزمين‌هاي خاورميانه را شامل مي‌شد و از ساحل غربي دريايي مديترانه تا مرزهاي هندوستان را در بر مي‌گرفت.
مادها و هخامنشيها از آريايي‌ها بودند كه نياكانشان از سرزمين‌هاي سرد شمال به ايران سرازير شدند و در غرب و جنوب غرب فلات ايران ساكن شدند. آنان بخش مهمي از انديشه‌هاي فرهنگي، نظامي و سياسي خود را از ساكنان بومي ايران و تمدن‌هايي كه پيرامون رودهاي دجله و فرات تشكيل شده بود، گرفتند و با پرورش آن‌چه از ديگران گرفته بودند، يكي از درخشان‌ترين تمدن‌هاي عصر خود را به پايه‌گذاري كردند.
ده هزار سال تمدن
اقوام بومي ايران نخستين كساني بودند كه گندم و جو را شناختند، ابزار كشاورزي سنگي و مفرغي ساختند و جانوران را اهلي كردند. نخستين آثار سفالي در محل شهر باستاني سِيَلك، نزديك كاشان، و بهترين ظرف هاي لعابي و سراميك از تپه حصار دامغان به دست آمده است. نخستين ابزار ريسندگي و بافندگي در غار كمربند، نزديك بهشهر، يافت شده است كه به 7 هزار سال پيش از ميلاد مسيح بازمي‌گردد. اين يافته‌ها و شواهد ديگر، به خوبي نشان مي‌دهند كه ايران بيش از ده هزار سال پيشينه‌ي تمدن دارد.
ورود آريايي‌ها
آريايي‌ها حدود 5 هزار سال پيش در منطقه اوراسيا، نزديك كوه‌هاي اورال بين آسيا و اروپا، زندگي مي‌كردند و به علت سرد شدن هوا و طولاني بودن تاريكي شب مجبور شدند به مناطق گرم‌تر مهاجرت كنند. حدود 3 هزار سال پيش، دسته‌اي از آنان به اروپا، دسته‌اي به هندوستان و دسته‌اي به فلات ايران مهاجرت كرد. دسته اخير از طريق خوارزم و قفقاز به سرزميني وارد شدند كه ابتدا ايريانا، سپس آريانا و اِران و سرانجام ايران نام گرفت.
سه قوم بزرگ
وقتي آريايي‌ها به فلات ايران وارد شدند، به سه شعبه تقسيم شدند. پارس‌ها در جنوب ايران و استان كنوني فارس و بخشي از ايلام ساكن شدند؛ هخامنشيها و ساسانيان از اين گروه بودند. مادها در غرب ايران به ويزه دامنه‌هاي الوند مستقر شدن و بعدها امپراتوري ماد را به وجود آوردند. پارت‌ها نيز به خراسان بزرگ وارد شدند؛ اشكانيان از اين گروه بودند. بخشي از پارت‌ها به نام سكاها بين درياي خزر و درياچه آرال ساكن شدند و بعدها مزاحمت‌هايي براي هخامنشيها به وجود آوردند. مهاجمان آريايي كه از تمدن بهره‌ي اندكي برده بودند، فرهنگ بومي ايران را كسب كردند و در مقابل جنگ آوري و دلاوري را به بوميان ايران آموختند.
دين آريايي‌ها
آريايي‌ها چون از سرزمين‌هاي سرد با شب هاي طولاني به ايران مهاجرت كرده بودند، به خورشيد(مهر يا ميترا) و هرچه كه نوراني بود، احترام مي‌گذاشتند. احترام به آتش نيز به خاطر گرمي بخشي و روشني آن بود. مدتي پس از استقرار آريايي‌ها در ايران، پيامبري به نام زرتشت از ميان آنان برخاست و ايرانيان به اهورامزدا، به معناي داناي بزرگ، معتقد شدند كه در واقع خداوند يكتا بود. البته، آنان به فرشتگاني مانند آناهيتا( ناهيد كه فرشته‌ي آب بود و نيز مهر، ميترا كه فرشته‌ي خورشيد بود)احترام مي‌گذاشتند. دين زرتشت در زمان مادها و هخامنشيها شكوفا شد و پيروان زيادي پيدا كرد.
نخستين امپراتوري
مادها نخستين امپراتوري ايران را به وجود آوردند و بيش از 150 سال بر نواحي غرب ايران از همدان تا آذربايجان و بخش هايي از بين النهرين حكومت كردند. آمادانا مركز حكومت مادها بود كه چندي بعد به هگمتانه، به معني محل تجمع، مشهور شد. هگمتانه يادآور گرد هم‌آيي بزرگ مادها براي انتخاب ديااُكو به عنوان نخستين پادشاه ماد است. ديااُكو، كه خود را داور مي‌ناميد، در سال 706 پيش از ميلاد قبيله‌هاي ماد را عليه آشوريان متحد كرد و كوشيد بر سلطه‌ي آنان بر مادها خاتمه دهد. اين آرزو در حكومت هوَخشََتَرِه، فرزند ديااُكو، به حقيقت پيوست. مادها در سال 612 پيش از ميلاد شهر نينوا، پايتخت آشور، را به كمك بابِلي ها تسخير كردند و به سال‌ها ويرانگري و ستم بيش از اندازه آشوريان خاتمه دادند.
كوروش بزرگ
كوروش فرزند كمبوجيه از قوم پارس و ماندانا، دختر آزيدِهاگ پادشاه ماد، بود كه بر اثر فشار بيش از اندازه مادها بر قوم پارس، به جنگ پدربزرگش رفت، او را شكست داد، هگمتانه را گرفت و سلسله‌ي هخامنشي را در سال 550 پيش از ميلاد بنيان نهاد. چندي بعد، كِرِزوس، پادشاه ليدي، به تحريك يوناني‌ها بر ضد كوروش قيام كرد. از اين رو، كوروش به آسياي صغير لشكر كشيد و سارد، پايتخت ليدي، را گرفت. پادشاه هخامنشي در سال 538 پيش از ميلاد، بابل را فتح كرد و همه‌ي اسيران و بردگان را آزاد كرد و فرمان داد هيچ خانه‌اي ويران نشود، مال هيچ‌فردي چپاول نشود و همه آزاد باشند.
مادها و هخامنشيها از آريايي‌ها بودند كه نياكانشان از سرزمين‌هاي سرد شمال به ايران سرازير شدند و در غرب و جنوب غرب فلات ايران ساكن شدند. آنان بخش مهمي از انديشه‌هاي فرهنگي، نظامي و سياسي خود را از ساكنان بومي ايران و تمدن‌هايي كه پيرامون رودهاي دجله و فرات تشكيل شده بود، گرفتند و با پرورش آن‌چه از ديگران گرفته بودند، يكي از درخشان‌ترين تمدن‌هاي عصر خود را به پايه‌گذاري كردند.
ده هزار سال تمدن
اقوام بومي ايران نخستين كساني بودند كه گندم و جو را شناختند، ابزار كشاورزي سنگي و مفرغي ساختند و جانوران را اهلي كردند. نخستين آثار سفالي در محل شهر باستاني سِيَلك، نزديك كاشان، و بهترين ظرف هاي لعابي و سراميك از تپه حصار دامغان به دست آمده است. نخستين ابزار ريسندگي و بافندگي در غار كمربند، نزديك بهشهر، يافت شده است كه به 7 هزار سال پيش از ميلاد مسيح بازمي‌گردد. اين يافته‌ها و شواهد ديگر، به خوبي نشان مي‌دهند كه ايران بيش از ده هزار سال پيشينه‌ي تمدن دارد.
ورود آريايي‌ها
آريايي‌ها حدود 5 هزار سال پيش در منطقه اوراسيا، نزديك كوه‌هاي اورال بين آسيا و اروپا، زندگي مي‌كردند و به علت سرد شدن هوا و طولاني بودن تاريكي شب مجبور شدند به مناطق گرم‌تر مهاجرت كنند. حدود 3 هزار سال پيش، دسته‌اي از آنان به اروپا، دسته‌اي به هندوستان و دسته‌اي به فلات ايران مهاجرت كرد. دسته اخير از طريق خوارزم و قفقاز به سرزميني وارد شدند كه ابتدا ايريانا، سپس آريانا و اِران و سرانجام ايران نام گرفت.
سه قوم بزرگ
وقتي آريايي‌ها به فلات ايران وارد شدند، به سه شعبه تقسيم شدند. پارس‌ها در جنوب ايران و استان كنوني فارس و بخشي از ايلام ساكن شدند؛ هخامنشيها و ساسانيان از اين گروه بودند. مادها در غرب ايران به ويزه دامنه‌هاي الوند مستقر شدن و بعدها امپراتوري ماد را به وجود آوردند. پارت‌ها نيز به خراسان بزرگ وارد شدند؛ اشكانيان از اين گروه بودند. بخشي از پارت‌ها به نام سكاها بين درياي خزر و درياچه آرال ساكن شدند و بعدها مزاحمت‌هايي براي هخامنشيها به وجود آوردند. مهاجمان آريايي كه از تمدن بهره‌ي اندكي برده بودند، فرهنگ بومي ايران را كسب كردند و در مقابل جنگ آوري و دلاوري را به بوميان ايران آموختند.
دين آريايي‌ها
آريايي‌ها چون از سرزمين‌هاي سرد با شب هاي طولاني به ايران مهاجرت كرده بودند، به خورشيد(مهر يا ميترا) و هرچه كه نوراني بود، احترام مي‌گذاشتند. احترام به آتش نيز به خاطر گرمي بخشي و روشني آن بود. مدتي پس از استقرار آريايي‌ها در ايران، پيامبري به نام زرتشت از ميان آنان برخاست و ايرانيان به اهورامزدا، به معناي داناي بزرگ، معتقد شدند كه در واقع خداوند يكتا بود. البته، آنان به فرشتگاني مانند آناهيتا( ناهيد كه فرشته‌ي آب بود و نيز مهر، ميترا كه فرشته‌ي خورشيد بود)احترام مي‌گذاشتند. دين زرتشت در زمان مادها و هخامنشيها شكوفا شد و پيروان زيادي پيدا كرد.
نخستين امپراتوري
مادها نخستين امپراتوري ايران را به وجود آوردند و بيش از 150 سال بر نواحي غرب ايران از همدان تا آذربايجان و بخش هايي از بين النهرين حكومت كردند. آمادانا مركز حكومت مادها بود كه چندي بعد به هگمتانه، به معني محل تجمع، مشهور شد. هگمتانه يادآور گرد هم‌آيي بزرگ مادها براي انتخاب ديااُكو به عنوان نخستين پادشاه ماد است. ديااُكو، كه خود را داور مي‌ناميد، در سال 706 پيش از ميلاد قبيله‌هاي ماد را عليه آشوريان متحد كرد و كوشيد بر سلطه‌ي آنان بر مادها خاتمه دهد. اين آرزو در حكومت هوَخشََتَرِه، فرزند ديااُكو، به حقيقت پيوست. مادها در سال 612 پيش از ميلاد شهر نينوا، پايتخت آشور، را به كمك بابِلي ها تسخير كردند و به سال‌ها ويرانگري و ستم بيش از اندازه آشوريان خاتمه دادند.
كوروش بزرگ
كوروش فرزند كمبوجيه از قوم پارس و ماندانا، دختر آزيدِهاگ پادشاه ماد، بود كه بر اثر فشار بيش از اندازه مادها بر قوم پارس، به جنگ پدربزرگش رفت، او را شكست داد، هگمتانه را گرفت و سلسله‌ي هخامنشي را در سال 550 پيش از ميلاد بنيان نهاد. چندي بعد، كِرِزوس، پادشاه ليدي، به تحريك يوناني‌ها بر ضد كوروش قيام كرد. از اين رو، كوروش به آسياي صغير لشكر كشيد و سارد، پايتخت ليدي، را گرفت. پادشاه هخامنشي در سال 538 پيش از ميلاد، بابل را فتح كرد و همه‌ي اسيران و بردگان را آزاد كرد و فرمان داد هيچ خانه‌اي ويران نشود، مال هيچ‌فردي چپاول نشود و همه آزاد باشند.