O M I D
01-24-2013, 07:56 PM
منشور حقوق بشر کوروش بزرگ موسوم به استوانه کوروش استوانه‌ای سفالین (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%81%D8%A7%D9%84) است که در سال ۵۳۹ پیش از میلاد به فرمان کوروش دوم (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4_%D8%AF%D9%88%D9%85) هخامنشی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%D8%AE%D8%A7%D9%85%D9%86%D8%B4%DB%8C) شاهنشاه ایران ساخته شده و دور تا دور آن مجموعه‌ای از سخنان و دستورات شاهنشاه به خط میخی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AE%D8%B7_%D9%85%DB%8C%D8%AE%DB%8C) بابلی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) نقش گردیده است. این استوانه که به عنوان «اولین منشور حقوق بشر» در جهان شناخته می‌شود،در پایه‌های شهر بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) قرار داده شده بوده است.
اکتشاف
در حدود سال ۱۲۸۵ خورشیدی (۱۸۷۹-۱۸۸۲) به هنگام کاوشهای باستان‌شناسی در بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) در میانرودان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D8%B1%D9%88%D8%A F%D8%A7%D9%86)، هورمزد رسام (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%87%D9%88%D8%B1%D9%85%D8%B2%D8% AF_%D8%B1%D8%B3%D8%A7%D9%85&action=edit&redlink=1)، باستان‌شناس (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D8%B 4%D9%86%D8%A7%D8%B3) بریتانیایی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%AA%D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7) آسوری‌تبار (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D8%B3%D9%88%D8%B1%DB%8C)، استوانهٔ سفالین (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B3%D9%81%D8%A7%D9%84%DB%8C%D9% 86&action=edit&redlink=1) موسوم به کوروش کبیر را یافت که شامل نوشته‌هایی به خط میخی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AE%D8%B7_%D9%85%DB%8C%D8%AE%DB%8C) بود. جنس این استوانه (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%86%D9%87) از گل رس (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%DA%AF%D9%84_%D8%B1%D8%B3&action=edit&redlink=1) است، ۲۳ سانتی‌متر طول و ۱۱ سانتی‌متر عرض دارد و دور تا دور آن در حدود ۴۰ خط به زبان آکادی (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86_%D8%A2%DA %A9%D8%A7%D8%AF%DB%8C&action=edit&redlink=1) و به خط میخی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AE%D8%B7_%D9%85%DB%8C%D8%AE%DB%8C) بابلی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) نوشته شده‌است. بررسی‌ها نشان داد که نوشته‌های استوانه در سال ۵۳۹ پیش از میلاد مسیح به دستور کوروش بزرگ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4_%D8%AF%D9%88%D9%85) پس از شکست نبونید (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A8%D9%88%D9%86%DB%8C%D8%AF) (بخت‌النصر (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%AE%D8%AA%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D9%86%D8%B 5%D8%B1)) و گشوده شدن شهر بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84)، نویسانده شده، به عنوان سنگ بنای یادبودی در پایه‌های شهر بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) قرار داده شده‌است. در حال حاضر این لوح سفالین استوانه‌ای در بخش «ایران باستان» در موزه بریتانیا (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D9%88%D8%B2%D9%87_%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%AA% D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7) نگهداری می‌شود.
از سوی دیگر در سال‌های اخیر آشکار شد که بخشی از یک لوحه استوانه‌ای که آن را از آن نبونبید (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%86%D8%A8%D9%88%D9%86%D8%A8%DB% 8C%D8%AF&action=edit&redlink=1) پادشاه بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) می‌دانستند، در حقیقت پاره‌ای از استوانه کوروش بزرگ، از سطرهای ۳۶ تا ۴۳ است. پس از این کشف، این پاره از لوح استوانه‌ای که در دانشگاه ییل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87_%DB%8C% DB%8C%D9%84) (Yale) در آمریکا (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7) نگهداری می‌شد، به موزه بریتانیا (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D9%88%D8%B2%D9%87_%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%AA% D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7) در لندن (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%84%D9%86%D8%AF%D9%86) انتقال داده شد و به استوانه اصلی پیوست گردید.
در جریان جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی ایران (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D8%B4%D9%86%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C_%DB% B2%DB%B5%DB%B0%DB%B0_%D8%B3%D8%A7%D9%84%D9%87_%D8% B4%D8%A7%D9%87%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%87%DB%8C_%D8%A 7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86)، منشور کوروش به رغم مخالفت دولت وقت بریتانیا برای چند روز به ایران (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86) آورده شد و به نمایش در آمد.
ساخت منشور کوروش دوم (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4_%D8%AF%D9%88%D9%85) ، بنیان‌گذار پادشاهی ایران و آغازگر سلسله هخامنشیان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%D8%AE%D8%A7%D9%85%D9%86%D8%B4%DB%8C%D8%A7%D 9%86)، پس از تسخیر بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84)، در بابل تاج‌گذاری کرد و اعلام عفو عمومی داد؛ ادیان بومی را آزاد اعلام کرد؛ برای جلب محبت مردم میانرودان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86%D8%B1%D9%88%D8%AF%D8%A7%D 9%86) (بین‌النهرین (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%DB%8C%D9%86%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D9%86%D9%8 7%D8%B1%DB%8C%D9%86))، مردوک (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B1%D8%AF%D9%88%DA%A9) که کهن‌ترین خدای بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) بود را به رسمیت شناخته، او را نیایش کرد و سپاس گفت. او هیچ گروه انسانی را به بردگی نگرفت و سپاهیانش را از تجاوز به مال و جان رعایا بازداشت. او تمامی کسانی را که به اسارت به بابل آورده شده بودند گرد هم آورد و منزلگاه آنها را به ایشان بازگرداند. کوروش همچنین قوم یهود (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D9%87%D9%88%D8%AF%DB%8C%D8%AA) را نیز از اسارت و بیگاری در بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) آزاد کرد.
به دستور کوروش، شرح وقایع و دستورات وی روی یک لوح استوانه‌ای سفالین نگاشته شد به عنوان سنگ بنای یادبودی در پایه‌های شهر بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) قرار گرفت.
جایگاه این سند به عنوان نخستین منشور حقوق بشر شناخته می‌شود و در سال ۱۹۷۱ میلادی، سازمان ملل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D8%A7%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86_%D9%85%D9%84% D9%84_%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%AF) آن را به شش زبان رسمی سازمان منتشر کرد. بدلی از این منشور در مقر سازمان ملل متحد (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D8%A7%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86_%D9%85%D9%84% D9%84_%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%AF) در شهر نیویورک (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%DB%8C%D9%88%DB%8C%D9%88%D8%B1%DA%A9) نگهداری می‌شود.
برگردان
در این لوح استوانه‌ای، کوروش (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4_%D8%AF%D9%88%D9%85) پس از معرفی خود و دودمانش و شرح مختصر فتح بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84)، می‌گوید که تمام دستاوردهایش را با کمک و رضایت مردوک (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B1%D8%AF%D9%88%DA%A9) خدای بابلی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) به انجام رسانده است. وی سپس بیان می‌کند که چگونه آرامش و صلح را برای مردم بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) و کشور سومر (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%88%D9%85%D8%B1) به ارمغان آورده، و پیکر خدایانی که نبونید (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A8%D9%88%D9%86%DB%8C%D8%AF) از نیایشگاه‌های مختلف برداشته و در بابل گردآوری کرده بوده را به نیایشگاه‌های اصلی آنها در میانرودان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D8%B1%D9%88%D8%A F%D8%A7%D9%86) و غرب ایران (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86) برگردانده‌است. پس از آن، کوروش (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4_%D8%AF%D9%88%D9%85) می‌گوید که چگونه نیایشگاه‌های ویران‌شده را از نو ساخته و مردمی را که اسیر پادشاه‌های بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) بودند به میهن‌شان برگردانده‌است. در این نوشته اشارهٔ مستقیمی به آزادی قوم یهود (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D9%87%D9%88%D8%AF) از اسارت بابلیان نشده، اما با مطالعه و پژوهش منابع تاریخی مشخص شده‌است که آزادی یهودیان بخشی از سیاست کوروش پس از فتح بابل بوده است
اکتشاف
در حدود سال ۱۲۸۵ خورشیدی (۱۸۷۹-۱۸۸۲) به هنگام کاوشهای باستان‌شناسی در بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) در میانرودان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D8%B1%D9%88%D8%A F%D8%A7%D9%86)، هورمزد رسام (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%87%D9%88%D8%B1%D9%85%D8%B2%D8% AF_%D8%B1%D8%B3%D8%A7%D9%85&action=edit&redlink=1)، باستان‌شناس (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D8%B 4%D9%86%D8%A7%D8%B3) بریتانیایی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%AA%D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7) آسوری‌تبار (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D8%B3%D9%88%D8%B1%DB%8C)، استوانهٔ سفالین (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B3%D9%81%D8%A7%D9%84%DB%8C%D9% 86&action=edit&redlink=1) موسوم به کوروش کبیر را یافت که شامل نوشته‌هایی به خط میخی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AE%D8%B7_%D9%85%DB%8C%D8%AE%DB%8C) بود. جنس این استوانه (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%86%D9%87) از گل رس (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%DA%AF%D9%84_%D8%B1%D8%B3&action=edit&redlink=1) است، ۲۳ سانتی‌متر طول و ۱۱ سانتی‌متر عرض دارد و دور تا دور آن در حدود ۴۰ خط به زبان آکادی (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86_%D8%A2%DA %A9%D8%A7%D8%AF%DB%8C&action=edit&redlink=1) و به خط میخی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AE%D8%B7_%D9%85%DB%8C%D8%AE%DB%8C) بابلی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) نوشته شده‌است. بررسی‌ها نشان داد که نوشته‌های استوانه در سال ۵۳۹ پیش از میلاد مسیح به دستور کوروش بزرگ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4_%D8%AF%D9%88%D9%85) پس از شکست نبونید (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A8%D9%88%D9%86%DB%8C%D8%AF) (بخت‌النصر (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%AE%D8%AA%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D9%86%D8%B 5%D8%B1)) و گشوده شدن شهر بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84)، نویسانده شده، به عنوان سنگ بنای یادبودی در پایه‌های شهر بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) قرار داده شده‌است. در حال حاضر این لوح سفالین استوانه‌ای در بخش «ایران باستان» در موزه بریتانیا (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D9%88%D8%B2%D9%87_%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%AA% D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7) نگهداری می‌شود.
از سوی دیگر در سال‌های اخیر آشکار شد که بخشی از یک لوحه استوانه‌ای که آن را از آن نبونبید (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%86%D8%A8%D9%88%D9%86%D8%A8%DB% 8C%D8%AF&action=edit&redlink=1) پادشاه بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) می‌دانستند، در حقیقت پاره‌ای از استوانه کوروش بزرگ، از سطرهای ۳۶ تا ۴۳ است. پس از این کشف، این پاره از لوح استوانه‌ای که در دانشگاه ییل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87_%DB%8C% DB%8C%D9%84) (Yale) در آمریکا (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7) نگهداری می‌شد، به موزه بریتانیا (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D9%88%D8%B2%D9%87_%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%AA% D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7) در لندن (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%84%D9%86%D8%AF%D9%86) انتقال داده شد و به استوانه اصلی پیوست گردید.
در جریان جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی ایران (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D8%B4%D9%86%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C_%DB% B2%DB%B5%DB%B0%DB%B0_%D8%B3%D8%A7%D9%84%D9%87_%D8% B4%D8%A7%D9%87%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%87%DB%8C_%D8%A 7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86)، منشور کوروش به رغم مخالفت دولت وقت بریتانیا برای چند روز به ایران (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86) آورده شد و به نمایش در آمد.
ساخت منشور کوروش دوم (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4_%D8%AF%D9%88%D9%85) ، بنیان‌گذار پادشاهی ایران و آغازگر سلسله هخامنشیان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%D8%AE%D8%A7%D9%85%D9%86%D8%B4%DB%8C%D8%A7%D 9%86)، پس از تسخیر بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84)، در بابل تاج‌گذاری کرد و اعلام عفو عمومی داد؛ ادیان بومی را آزاد اعلام کرد؛ برای جلب محبت مردم میانرودان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86%D8%B1%D9%88%D8%AF%D8%A7%D 9%86) (بین‌النهرین (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%DB%8C%D9%86%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D9%86%D9%8 7%D8%B1%DB%8C%D9%86))، مردوک (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B1%D8%AF%D9%88%DA%A9) که کهن‌ترین خدای بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) بود را به رسمیت شناخته، او را نیایش کرد و سپاس گفت. او هیچ گروه انسانی را به بردگی نگرفت و سپاهیانش را از تجاوز به مال و جان رعایا بازداشت. او تمامی کسانی را که به اسارت به بابل آورده شده بودند گرد هم آورد و منزلگاه آنها را به ایشان بازگرداند. کوروش همچنین قوم یهود (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D9%87%D9%88%D8%AF%DB%8C%D8%AA) را نیز از اسارت و بیگاری در بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) آزاد کرد.
به دستور کوروش، شرح وقایع و دستورات وی روی یک لوح استوانه‌ای سفالین نگاشته شد به عنوان سنگ بنای یادبودی در پایه‌های شهر بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) قرار گرفت.
جایگاه این سند به عنوان نخستین منشور حقوق بشر شناخته می‌شود و در سال ۱۹۷۱ میلادی، سازمان ملل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D8%A7%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86_%D9%85%D9%84% D9%84_%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%AF) آن را به شش زبان رسمی سازمان منتشر کرد. بدلی از این منشور در مقر سازمان ملل متحد (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D8%A7%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86_%D9%85%D9%84% D9%84_%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%AF) در شهر نیویورک (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%DB%8C%D9%88%DB%8C%D9%88%D8%B1%DA%A9) نگهداری می‌شود.
برگردان
در این لوح استوانه‌ای، کوروش (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4_%D8%AF%D9%88%D9%85) پس از معرفی خود و دودمانش و شرح مختصر فتح بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84)، می‌گوید که تمام دستاوردهایش را با کمک و رضایت مردوک (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B1%D8%AF%D9%88%DA%A9) خدای بابلی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) به انجام رسانده است. وی سپس بیان می‌کند که چگونه آرامش و صلح را برای مردم بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) و کشور سومر (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%88%D9%85%D8%B1) به ارمغان آورده، و پیکر خدایانی که نبونید (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A8%D9%88%D9%86%DB%8C%D8%AF) از نیایشگاه‌های مختلف برداشته و در بابل گردآوری کرده بوده را به نیایشگاه‌های اصلی آنها در میانرودان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D8%B1%D9%88%D8%A F%D8%A7%D9%86) و غرب ایران (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86) برگردانده‌است. پس از آن، کوروش (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4_%D8%AF%D9%88%D9%85) می‌گوید که چگونه نیایشگاه‌های ویران‌شده را از نو ساخته و مردمی را که اسیر پادشاه‌های بابل (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84) بودند به میهن‌شان برگردانده‌است. در این نوشته اشارهٔ مستقیمی به آزادی قوم یهود (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D9%87%D9%88%D8%AF) از اسارت بابلیان نشده، اما با مطالعه و پژوهش منابع تاریخی مشخص شده‌است که آزادی یهودیان بخشی از سیاست کوروش پس از فتح بابل بوده است