fr.chemi3t
01-23-2013, 10:47 AM
(http://www.kimiagari.ir/post/1261)
آناتولی بوگروسکی، دانشمندی روسی در موسسه ی تحقیقاتی ذرات بنیادی در شهر پروتوینو بود که زیاد با شتاب دهنده ی ذره ای U-70 سر و کار داشت. در روز سیزدهم جولای سال 1978، بوگروسکی متوجه شد که یکی از قسمت های شتاب دهنده درست کار نمی کند. وقتی که او برای پیدا کردن مشکل، مشغول بررسی دستگاه شد، به خاطر از کار افتادن بعضی از سیستم های امنیتی یک پرتو پروتونی با سرش برخورد کرد!
بوگروسکی گزارش داد که هنگام برخورد، نوری هزار برابر روشن تر از نور خورشید دیده است ولی هیچ دردی احساس نکرده است. کمی بعد سمت چپ صورت او آن قدر ورم کرد که دیگر قیافه اش قابل تشخیص نبود. همکارانش او را به بیمارستان بردند ولی کسی انتظار نداشت که بوگروسکی زنده بماند. میزان تششعاتی که او دریافت کرده بود بسیار بیشتر از میزان کشنده بود.
http://pnu-club.com/imported/2013/01/165.jpg
پرتو از پشت سر او وارد و از کنار بینی اش خارج شده بود. پوست بخش هایی از سر و صورتش که پرتو سوزانده بود، در عرض چند روز کنده شد. دکتر ها حدس می زدند که بوگروسکی بعد از چند روز بمیرد ولی او بر خلاف انتظارات زنده ماند. از لحاظ ذهنی هم آسیبی به بوگروسکی وارد نشده بود. او حتی در سال های بعد دکترایش را هم گرفت.
عوارض جانبی مختلفی در انتظار این دانشمند روسی بودند ولی هیچکدام خطرناک نبودند. بعد از دو سال سمت چپ صورت او به طور کامل فلج شد. او نسبت به قبل زودتر از کار های فکری خسته می شد. بوگروسکی هر چند وقت یک دچار تشنج هم می شد. او به طور کامل قدرت شنوایی گوش چپش را از دست داد و در گوش راستش هم همیشه صدای ناخوشایندی می شنید.
بوگروسکی به فعالیت در دنیای علم ادامه داذ و نقش هماهنگ کننده ی آزمیشات فیزیک موسسه را بر عهده گرفت. به خاطر مخفیانه بودن آزمایشات شوروی، او نزدیک به ده سال اجازه نداشت با کسی درباره ی اتفاقی که برایش افتاده بود حرف بزند.
اگر امروز صورت آناتولی بوگروسکی را ببینید، با صحنه ی عجیبی روبرو خواهید شد. سمت راست صورت او مانند یک پیرمرد معمولی چروکیده شده است ولی سمت چپ صورت او در طول این 34 سال هیچ تغییری نکرده است، انگار که اصلا زمانی نگذشته است!
بوگروسکی تمایل دارد به دانشمندان سایر کشورها اجازه بدهد که روی او آزمایش انجام بدهند. به گفته ی خودش او نمونه ی فوق العاده ای برای آزمایش اثرات پروتون و محدودیت های بدن انسان است. ولی او تا کنون پول کافی برای خارج شدن از شهر پروتوینو را نداشته است.
آناتولی بوگروسکی، دانشمندی روسی در موسسه ی تحقیقاتی ذرات بنیادی در شهر پروتوینو بود که زیاد با شتاب دهنده ی ذره ای U-70 سر و کار داشت. در روز سیزدهم جولای سال 1978، بوگروسکی متوجه شد که یکی از قسمت های شتاب دهنده درست کار نمی کند. وقتی که او برای پیدا کردن مشکل، مشغول بررسی دستگاه شد، به خاطر از کار افتادن بعضی از سیستم های امنیتی یک پرتو پروتونی با سرش برخورد کرد!
بوگروسکی گزارش داد که هنگام برخورد، نوری هزار برابر روشن تر از نور خورشید دیده است ولی هیچ دردی احساس نکرده است. کمی بعد سمت چپ صورت او آن قدر ورم کرد که دیگر قیافه اش قابل تشخیص نبود. همکارانش او را به بیمارستان بردند ولی کسی انتظار نداشت که بوگروسکی زنده بماند. میزان تششعاتی که او دریافت کرده بود بسیار بیشتر از میزان کشنده بود.
http://pnu-club.com/imported/2013/01/165.jpg
پرتو از پشت سر او وارد و از کنار بینی اش خارج شده بود. پوست بخش هایی از سر و صورتش که پرتو سوزانده بود، در عرض چند روز کنده شد. دکتر ها حدس می زدند که بوگروسکی بعد از چند روز بمیرد ولی او بر خلاف انتظارات زنده ماند. از لحاظ ذهنی هم آسیبی به بوگروسکی وارد نشده بود. او حتی در سال های بعد دکترایش را هم گرفت.
عوارض جانبی مختلفی در انتظار این دانشمند روسی بودند ولی هیچکدام خطرناک نبودند. بعد از دو سال سمت چپ صورت او به طور کامل فلج شد. او نسبت به قبل زودتر از کار های فکری خسته می شد. بوگروسکی هر چند وقت یک دچار تشنج هم می شد. او به طور کامل قدرت شنوایی گوش چپش را از دست داد و در گوش راستش هم همیشه صدای ناخوشایندی می شنید.
بوگروسکی به فعالیت در دنیای علم ادامه داذ و نقش هماهنگ کننده ی آزمیشات فیزیک موسسه را بر عهده گرفت. به خاطر مخفیانه بودن آزمایشات شوروی، او نزدیک به ده سال اجازه نداشت با کسی درباره ی اتفاقی که برایش افتاده بود حرف بزند.
اگر امروز صورت آناتولی بوگروسکی را ببینید، با صحنه ی عجیبی روبرو خواهید شد. سمت راست صورت او مانند یک پیرمرد معمولی چروکیده شده است ولی سمت چپ صورت او در طول این 34 سال هیچ تغییری نکرده است، انگار که اصلا زمانی نگذشته است!
بوگروسکی تمایل دارد به دانشمندان سایر کشورها اجازه بدهد که روی او آزمایش انجام بدهند. به گفته ی خودش او نمونه ی فوق العاده ای برای آزمایش اثرات پروتون و محدودیت های بدن انسان است. ولی او تا کنون پول کافی برای خارج شدن از شهر پروتوینو را نداشته است.