Borna66
06-03-2009, 10:01 PM
خوشحالی و خوشبختی واقعی امری نیست که آن را مال خود سازیم. خوشحالی و خوشبختی واقعی امری است که باید آن را بیاموزیم.
http://pnu-club.com/imported/2009/06/119.jpg
همه ما از یاد برده‌ایم که چه کسی هستیم. گه گاهی خود و هویت واقعی خود را به یاد می‌آوریم، اما مجددا آن را از یاد می‌بریم. سفر ما به سوی خوشبختی واقعی و بازگشت به اصل خویش نیز همین است. این سفر هرگز در امتداد یک خط مستقیم نیست، بلکه در امتداد مسیری منحنی و دایره‌وار است. پس از هرجا که آغاز می‌کنیم مجدد به همانجا برمی‌گردیم، اما با هر دور، درد فراموشی کمتر می‌شود و به یاد آوردن ساده‌تر می‌گردد.
مسیر رشد روحی و معنوی ما انسان‌ها درست مانند مسیر پرواز یک عقاب در آسمان است. عقاب هرگز در امتداد خطی مستقیم بالا نمی‌رود. بلکه می‌چرخد و می‌چرخد و مساحتی محدود و مشخص را چندین بار – اما هر بار در ارتفاعی بالاتر – دور می‌زند.
سفر ما نیز همین‌گونه است. یعنی رسیدن ما به کمال، یکپارچگی و وحدت وجود آغازینمان به تدریج و آرام آرام رخ می‌دهد تا بدان جا که با حقیقت درمی‌آمیزیم و با آن یکی می‌شویم.
تال مود می‌گوید: "بر شانه هر یک از تیغه‌های علف فرشته‌ای آرمیده که زیر گوش او زمزمه می‌کند که رشد کن و بالا برو"
بدانید که شما نیز در سفر خود به سوی اصل و مبدا، به خود رها نشده‌اید. هر انسانی، مراقبان و نگهبانانی دارد. معلمان و آموزگاران شما هنگامی بر سر راهتان قرار می‌گیرند که بدان‌ها نیاز داشته باشید و آمادگی آن را یافته باشید. در گذشته نیز راهنمایان و آموزگارانی داشته‌اید. برخی از آن‌ها را می‌شناسید و برخی را نمی‌شناسید . فراموش نکنید که راهنمایان و آموزگاران شما به شکل‌های مختلفی بر سر راهتان ظاهر می‌شوند و در این میان بهترین آن‌ها حتی ممکن است به شکل راهنما و آموزگار به نظر نیایند.
کار و وظیفه‌ی راهنمایان، آموزگاران و معلمان در این سفر این نیست که شما را جایی ببرند، بلکه کار و وظیفه اصلی آنان این است که به شما کمک کنند به جایی که هستید توجه کنید و در آنجا حضور داشته باشید. خود را بیابید و بدانید در کجا و برای چه در این آفرینش قرار دارید و بالاتر از همه این‌ها بدانید که زندگی و عشق چه مفهوم والایی دارند.
منبع:ایسنا
http://pnu-club.com/imported/2009/06/119.jpg
همه ما از یاد برده‌ایم که چه کسی هستیم. گه گاهی خود و هویت واقعی خود را به یاد می‌آوریم، اما مجددا آن را از یاد می‌بریم. سفر ما به سوی خوشبختی واقعی و بازگشت به اصل خویش نیز همین است. این سفر هرگز در امتداد یک خط مستقیم نیست، بلکه در امتداد مسیری منحنی و دایره‌وار است. پس از هرجا که آغاز می‌کنیم مجدد به همانجا برمی‌گردیم، اما با هر دور، درد فراموشی کمتر می‌شود و به یاد آوردن ساده‌تر می‌گردد.
مسیر رشد روحی و معنوی ما انسان‌ها درست مانند مسیر پرواز یک عقاب در آسمان است. عقاب هرگز در امتداد خطی مستقیم بالا نمی‌رود. بلکه می‌چرخد و می‌چرخد و مساحتی محدود و مشخص را چندین بار – اما هر بار در ارتفاعی بالاتر – دور می‌زند.
سفر ما نیز همین‌گونه است. یعنی رسیدن ما به کمال، یکپارچگی و وحدت وجود آغازینمان به تدریج و آرام آرام رخ می‌دهد تا بدان جا که با حقیقت درمی‌آمیزیم و با آن یکی می‌شویم.
تال مود می‌گوید: "بر شانه هر یک از تیغه‌های علف فرشته‌ای آرمیده که زیر گوش او زمزمه می‌کند که رشد کن و بالا برو"
بدانید که شما نیز در سفر خود به سوی اصل و مبدا، به خود رها نشده‌اید. هر انسانی، مراقبان و نگهبانانی دارد. معلمان و آموزگاران شما هنگامی بر سر راهتان قرار می‌گیرند که بدان‌ها نیاز داشته باشید و آمادگی آن را یافته باشید. در گذشته نیز راهنمایان و آموزگارانی داشته‌اید. برخی از آن‌ها را می‌شناسید و برخی را نمی‌شناسید . فراموش نکنید که راهنمایان و آموزگاران شما به شکل‌های مختلفی بر سر راهتان ظاهر می‌شوند و در این میان بهترین آن‌ها حتی ممکن است به شکل راهنما و آموزگار به نظر نیایند.
کار و وظیفه‌ی راهنمایان، آموزگاران و معلمان در این سفر این نیست که شما را جایی ببرند، بلکه کار و وظیفه اصلی آنان این است که به شما کمک کنند به جایی که هستید توجه کنید و در آنجا حضور داشته باشید. خود را بیابید و بدانید در کجا و برای چه در این آفرینش قرار دارید و بالاتر از همه این‌ها بدانید که زندگی و عشق چه مفهوم والایی دارند.
منبع:ایسنا