fr.chemi3t
10-24-2012, 03:39 PM
پژوهشگران دانشگاه فلوریدا کشف کرده‌اند که یک کمپلکس نانوذره‌ای مصنوعی، معروف به نانوزیم، می‌تواند با قطع ماده ژنتیکی ویروس به درمان عفونت‌های ویروسی کمک کند. این رهیافت بدیع می‌تواند نقش ارزشمندی در ژنومیک کارکردی داشته باشد و توانایی ما را در برابر بیماری‌های پروتئینی مانند عفونت‌های ویروسی و سرطان‌ها بهبود بخشد.
این گروه نشان داد که نانوزیم طراحی شده برای درمان ویروس هپاتیت C (ویروس HCV) می‌تواند با تقلید از رفتار کمپکلس‌های فرونشاننده بر اساس RNA سلولی (RISC) در سلول‌های کشت شده و تست موش‌ها، به‌طور فعال RNA ویروس HCV را قطعه قطعه کند. این روش خیلی موثر است – گروه مذکور شاهد کاهش بیش از 99% در مقدار RNA ویروس HCV در موش‌هایی شد که با این نانوزیم درمان شده بودند.
RNA مانند DNA برای حیات ضروری است. زنجیره‌های دراز نوکلئوتیدی به RNA اجازه می‌دهند اطلاعات ژنتیکی را کدگذاری کند، سیمای ژن را کنترل نماید، و پاسخ‌های سیگنال‌های سلولی را مخابره کند. بسیاری از ویروس‌ها - مانند HCV - از RNA بعنوان ماده ژنتیکی اولیه استفاده می‌کنند.
RISCها ساختارهای چند پروتئینه‌ای هستند که از لایه‌های RNA بعنوان قالبی برای شناسایی و برش هدف RNA استفاده می‌کنند و به‌طور موثری باعث خاموشی ژنی می‌شوند. آندریو فایر و کرایگ میلو به‌طور مشترک برنده جایزه نوبل پزشکی و فیزیولوژی 2006 بخاطر کار جدیدشان روی تداخل RNA شدند. آنها پیشنهاد کردند که یک مولفه کاتالیزوری یا تقویتی می‌تواند در فرایند تداخل وجود داشته باشد. از زمان این کشف، استفاده از تداخل RNA برای کنترل سیمای ژنی بعنوان یک ابزار آزمایشگاهی بنیادی جهت مطالعه کارکرد ژن و گذرگاه‌های بیولوژیکی در سلول‌های زنده و ارگانیسم‌های زنده اهمیت پیدا کرد.
این رهیافت نانوذره‌ای مزایای زیادی نسبت به رهیافت‌های موجود برای فرونشانی RNA دارد. چارلز کاو، مدیر این گروه، می‌گوید: «نانوزیم ما نسبت به عامل‌های درمانی استفاده شده در سایر رهیافت‌ها پایدارتر است و می‌تواند بسادگی وارد سلول‌ها شده و هدف را گیر بیاندازد. بعلاوه، برش RNA هدف توسط ريبونوكلئاز ضمیمه انجام می‌شود، که مستقل از ریزمحیط‌های درون سلولی است.»
نتایج نشان می‌دهد که رهیافت نانوزیمی می‌تواند در سایر وضعیت‌هایی که نیازمند فرونشانی RNA هستند نیز استفاده شود. کاو می‌گوید: «رهیافت فرونشانی نانوزیمی RNA باعث تکامل روش‌های موجود تداخل RNA می‌شود و قابلیت زیادی برای تبدیل شدن به یک ابزار آزمایشگاهی عمومی برای ژنومیک کارکردی و یک ابزار دارویی موثر برای مبارزه با بیماری‌های عفونت ویروسی، سرطان‌ها، و سایر بیماری‌های وابسته به سیمای پروتئینی دارد.»
اين پژوهشگران جزئيات نتايج كار تحقيقاتي خود را در مجله‌ي Nature منتشر كرده‌اند.
این گروه نشان داد که نانوزیم طراحی شده برای درمان ویروس هپاتیت C (ویروس HCV) می‌تواند با تقلید از رفتار کمپکلس‌های فرونشاننده بر اساس RNA سلولی (RISC) در سلول‌های کشت شده و تست موش‌ها، به‌طور فعال RNA ویروس HCV را قطعه قطعه کند. این روش خیلی موثر است – گروه مذکور شاهد کاهش بیش از 99% در مقدار RNA ویروس HCV در موش‌هایی شد که با این نانوزیم درمان شده بودند.
RNA مانند DNA برای حیات ضروری است. زنجیره‌های دراز نوکلئوتیدی به RNA اجازه می‌دهند اطلاعات ژنتیکی را کدگذاری کند، سیمای ژن را کنترل نماید، و پاسخ‌های سیگنال‌های سلولی را مخابره کند. بسیاری از ویروس‌ها - مانند HCV - از RNA بعنوان ماده ژنتیکی اولیه استفاده می‌کنند.
RISCها ساختارهای چند پروتئینه‌ای هستند که از لایه‌های RNA بعنوان قالبی برای شناسایی و برش هدف RNA استفاده می‌کنند و به‌طور موثری باعث خاموشی ژنی می‌شوند. آندریو فایر و کرایگ میلو به‌طور مشترک برنده جایزه نوبل پزشکی و فیزیولوژی 2006 بخاطر کار جدیدشان روی تداخل RNA شدند. آنها پیشنهاد کردند که یک مولفه کاتالیزوری یا تقویتی می‌تواند در فرایند تداخل وجود داشته باشد. از زمان این کشف، استفاده از تداخل RNA برای کنترل سیمای ژنی بعنوان یک ابزار آزمایشگاهی بنیادی جهت مطالعه کارکرد ژن و گذرگاه‌های بیولوژیکی در سلول‌های زنده و ارگانیسم‌های زنده اهمیت پیدا کرد.
این رهیافت نانوذره‌ای مزایای زیادی نسبت به رهیافت‌های موجود برای فرونشانی RNA دارد. چارلز کاو، مدیر این گروه، می‌گوید: «نانوزیم ما نسبت به عامل‌های درمانی استفاده شده در سایر رهیافت‌ها پایدارتر است و می‌تواند بسادگی وارد سلول‌ها شده و هدف را گیر بیاندازد. بعلاوه، برش RNA هدف توسط ريبونوكلئاز ضمیمه انجام می‌شود، که مستقل از ریزمحیط‌های درون سلولی است.»
نتایج نشان می‌دهد که رهیافت نانوزیمی می‌تواند در سایر وضعیت‌هایی که نیازمند فرونشانی RNA هستند نیز استفاده شود. کاو می‌گوید: «رهیافت فرونشانی نانوزیمی RNA باعث تکامل روش‌های موجود تداخل RNA می‌شود و قابلیت زیادی برای تبدیل شدن به یک ابزار آزمایشگاهی عمومی برای ژنومیک کارکردی و یک ابزار دارویی موثر برای مبارزه با بیماری‌های عفونت ویروسی، سرطان‌ها، و سایر بیماری‌های وابسته به سیمای پروتئینی دارد.»
اين پژوهشگران جزئيات نتايج كار تحقيقاتي خود را در مجله‌ي Nature منتشر كرده‌اند.