fr.chemi3t
10-16-2012, 01:26 PM
يک تيم تحقيقاتي روشي براي رهاسازي دارو ارائه کرده است که با استفاده از آن ميتوان دارو را در يک بازه زماني طولاني با نرخ مشخصي رهاسازي کرد. يکي از مشکلات در رهاسازي دارويي آن است که رهاسازي در طولاني مدت با نرخ ثابتي انجام نميشود که اين مشکل در اين پروژه حل شده است. براي اين کار از يک پوشش پليمري روي ساختاري حفرهدار استفاده شده است.
زماني که دوز دارو در بدن اهميت زيادي داشته باشد و از سويي بخواهيم با استفاده از از روش رهاسازي دارو را به بافت هدف برسانيم، انگاه نرخ رهاسازي دارو به يک پارامتر مهم در اين فرآيند تبديل ميشود. طي سالهاي اخير محققان روشهاي متعددي براي رهاسازي کنترل شده دارو ارائه کردهاند اما بيشتر اين روشها براي رهاسازي مولکولهاي بزرگ مناسب است و اگر دارو ابعاد کوچکي داشته باشد، نظير نانوذرات، آنگاه اين روشها پاسخگو نيستند.
http://pnu-club.com/imported/2012/10/684.jpg
محققان دپارتمان بيومهندسي، روشي براي رهاسازي با نرخ ثابت ارائه کردند که در دراز مدت دارو و ماکرومولکولها ميتوانند در بدن آزاد شوند. با اين کار چالش ديرين در اين فرآيند، يعني رهاسازي ناگهاني دارو، حل ميشود. رهبر اين تيم تحقيقاتي سانجيب باتاچارايا و پاول دوچينه هستند، آنها از مواد نانوحفرهاي و نانوکرهها براي اين کار استفاده کردند. براي اين کار روي اين ترکيبات ساختارهاي زيست سازگار پلياتيلن گليکول رشد دادند. اندازه اين حفره افزايش داده ميشود در نتيجه مولکولهاي درشت نظير بازدارنده تريپسين با وزن مولکولي 23 هزار کيلو دالتون وارد آن ميشود. اين ترکيبات در طول مدت چهار هفته با نرخ مشخصي رهاسازي مي شود. نتايج اين تحقيق در قالب مقالهاي تحت عنوان The release approached a constant rate over the full duration of the experiment for pore-expanded MSNs, but not for the untreated MSNs در نشريهActa Biomaterialia به چاپ رسيده است. يکي از مزاياي اين روش آن است که پوشش پليمري مانع از پخش ناگهاني محتويات نانوحفره ميشود.
سانجيب باتاچارايا ميگويد ابعاد حفرههاي موجود در اين سيستم و همچنين مقدار پليمر به کار رفته در سطح اين ساختار پارامترهاي بسيار حياتي در اين فرآيند هستند. محققان روشهاي بهبود اين فرآيند را مورد بررسي قرار ميدهند سانجيب باتاچارايا ميافزايد رهاسازي مولکولها در يک بازه زماني طولانيمدت کاري دشوار است اما يکي از مزاياي اين سيستم آن است که براي چند هفته ميتوان مواد را با نرخ ثابتي رهاسازي کرد. ما در نظر داريم از اين سيستم نه تنها براي ماکرومولکولها بلکه براي مواد ديگر نيز استفاده نمائيم.
منبع:nano.ir
زماني که دوز دارو در بدن اهميت زيادي داشته باشد و از سويي بخواهيم با استفاده از از روش رهاسازي دارو را به بافت هدف برسانيم، انگاه نرخ رهاسازي دارو به يک پارامتر مهم در اين فرآيند تبديل ميشود. طي سالهاي اخير محققان روشهاي متعددي براي رهاسازي کنترل شده دارو ارائه کردهاند اما بيشتر اين روشها براي رهاسازي مولکولهاي بزرگ مناسب است و اگر دارو ابعاد کوچکي داشته باشد، نظير نانوذرات، آنگاه اين روشها پاسخگو نيستند.
http://pnu-club.com/imported/2012/10/684.jpg
محققان دپارتمان بيومهندسي، روشي براي رهاسازي با نرخ ثابت ارائه کردند که در دراز مدت دارو و ماکرومولکولها ميتوانند در بدن آزاد شوند. با اين کار چالش ديرين در اين فرآيند، يعني رهاسازي ناگهاني دارو، حل ميشود. رهبر اين تيم تحقيقاتي سانجيب باتاچارايا و پاول دوچينه هستند، آنها از مواد نانوحفرهاي و نانوکرهها براي اين کار استفاده کردند. براي اين کار روي اين ترکيبات ساختارهاي زيست سازگار پلياتيلن گليکول رشد دادند. اندازه اين حفره افزايش داده ميشود در نتيجه مولکولهاي درشت نظير بازدارنده تريپسين با وزن مولکولي 23 هزار کيلو دالتون وارد آن ميشود. اين ترکيبات در طول مدت چهار هفته با نرخ مشخصي رهاسازي مي شود. نتايج اين تحقيق در قالب مقالهاي تحت عنوان The release approached a constant rate over the full duration of the experiment for pore-expanded MSNs, but not for the untreated MSNs در نشريهActa Biomaterialia به چاپ رسيده است. يکي از مزاياي اين روش آن است که پوشش پليمري مانع از پخش ناگهاني محتويات نانوحفره ميشود.
سانجيب باتاچارايا ميگويد ابعاد حفرههاي موجود در اين سيستم و همچنين مقدار پليمر به کار رفته در سطح اين ساختار پارامترهاي بسيار حياتي در اين فرآيند هستند. محققان روشهاي بهبود اين فرآيند را مورد بررسي قرار ميدهند سانجيب باتاچارايا ميافزايد رهاسازي مولکولها در يک بازه زماني طولانيمدت کاري دشوار است اما يکي از مزاياي اين سيستم آن است که براي چند هفته ميتوان مواد را با نرخ ثابتي رهاسازي کرد. ما در نظر داريم از اين سيستم نه تنها براي ماکرومولکولها بلکه براي مواد ديگر نيز استفاده نمائيم.
منبع:nano.ir