O M I D
08-15-2012, 12:17 PM
http://pnu-club.com/imported/2012/08/667.jpg
احسان حدادی و محسن ربانی، دو چهره مطرح دوومیدانی ایران برای هم‌دردی با زلزله‌زدگان هم‌اکنون در تبریز هستند.
خبرآنلاین: برای صحبت با حدادی، با تلفن او تماس گرفتیم اما دستگاه تلفن همراه او خاموش بود. به محسن ربانی، ركورددار پرش با نیزه ایران كه همراهش است زنگ زدیم تا حدادی را پیدا كنیم. ربانی هم تلفن را به حدادی داد تا چند دقیقه‌ای با او حرف بزنیم. حدادی می‌گوید: «به اهر رفته بودیم و الان دوباره به تبریز برگشتیم. آنجا شرایط خوبی نبود. همه ناراحت بودند. شوك بزرگی به این خطه وارد شد. آمده بودیم چند ثانیه به مردم اینجا روحیه بدهیم چون كار دیگری از دستم برنمی‌آید. از ما در فرودگاه خیلی خوب استقبال كردند. من هم وظیفه‌ام بود كه بیایم كنار این مردم باشم. مردم را دلداری می‌دادیم. خیلی هم خوشحال می‌شدند وقتی ما را می‌دیدند. خودم از این كارم راضی‌ام.»
به حدادی می‌گوییم تو اولین نفری بودی كه از میان مدال‌آوران المپیك لندن به مناطق زلزله زده رفتی كه در جواب می‌گوید: «من كاری ندارم كه اولین نفر هستم یا نه. فقط می‌خواستم به مردم روحیه بدهم، به آن‌هایی كه این اتفاق برایشان افتاده بود. اكثر آن‌هایی كه فوت كرده‌اند، من را می‌شناختند چون یك هفته قبل مسابقه من را در تلویزیون دیده بودند. ولی الان نیستند. وقتی آمدم اینجا، دیدن مناطق زلزله زده برایم خیلی غمناك بود. اما دیدم مردم روحیه‌شان خوب است و وقتی ما را می‌دیدند لبخند روی لب‌هایشان می‌نشست. پیش یك آقایی رفتیم كه از خانه‌اش جز خاك هیچ چیزی نمانده بود. مادرش هم فوت كرده بود. از دار دنیا فقط چند تا مرغ برایش مانده بود. تا لحظه‌ای كه من پیش او بودم من را در بغلش گرفته بود و می‌خندید. می‌گفت خواست خدا بوده كه این اتفاق بیفتد.»
حدادی در پایان می‌گوید: «یك سری كمك‌ها را انجام دادم و به آن‌ها گفتم كه اگر لازم است تا آخر كار بمانم. هرچند كه كار زیادی از دستم برنمی‌آید اما گفتم تا آخرش بمانم كه گفتند نه. تشكر كردند و گفتند نمی‌خواهد بمانی. من هم فردا برمی‌گردم تهران.»
احسان حدادی و محسن ربانی، دو چهره مطرح دوومیدانی ایران برای هم‌دردی با زلزله‌زدگان هم‌اکنون در تبریز هستند.
خبرآنلاین: برای صحبت با حدادی، با تلفن او تماس گرفتیم اما دستگاه تلفن همراه او خاموش بود. به محسن ربانی، ركورددار پرش با نیزه ایران كه همراهش است زنگ زدیم تا حدادی را پیدا كنیم. ربانی هم تلفن را به حدادی داد تا چند دقیقه‌ای با او حرف بزنیم. حدادی می‌گوید: «به اهر رفته بودیم و الان دوباره به تبریز برگشتیم. آنجا شرایط خوبی نبود. همه ناراحت بودند. شوك بزرگی به این خطه وارد شد. آمده بودیم چند ثانیه به مردم اینجا روحیه بدهیم چون كار دیگری از دستم برنمی‌آید. از ما در فرودگاه خیلی خوب استقبال كردند. من هم وظیفه‌ام بود كه بیایم كنار این مردم باشم. مردم را دلداری می‌دادیم. خیلی هم خوشحال می‌شدند وقتی ما را می‌دیدند. خودم از این كارم راضی‌ام.»
به حدادی می‌گوییم تو اولین نفری بودی كه از میان مدال‌آوران المپیك لندن به مناطق زلزله زده رفتی كه در جواب می‌گوید: «من كاری ندارم كه اولین نفر هستم یا نه. فقط می‌خواستم به مردم روحیه بدهم، به آن‌هایی كه این اتفاق برایشان افتاده بود. اكثر آن‌هایی كه فوت كرده‌اند، من را می‌شناختند چون یك هفته قبل مسابقه من را در تلویزیون دیده بودند. ولی الان نیستند. وقتی آمدم اینجا، دیدن مناطق زلزله زده برایم خیلی غمناك بود. اما دیدم مردم روحیه‌شان خوب است و وقتی ما را می‌دیدند لبخند روی لب‌هایشان می‌نشست. پیش یك آقایی رفتیم كه از خانه‌اش جز خاك هیچ چیزی نمانده بود. مادرش هم فوت كرده بود. از دار دنیا فقط چند تا مرغ برایش مانده بود. تا لحظه‌ای كه من پیش او بودم من را در بغلش گرفته بود و می‌خندید. می‌گفت خواست خدا بوده كه این اتفاق بیفتد.»
حدادی در پایان می‌گوید: «یك سری كمك‌ها را انجام دادم و به آن‌ها گفتم كه اگر لازم است تا آخر كار بمانم. هرچند كه كار زیادی از دستم برنمی‌آید اما گفتم تا آخرش بمانم كه گفتند نه. تشكر كردند و گفتند نمی‌خواهد بمانی. من هم فردا برمی‌گردم تهران.»