fr.chemi3t
06-24-2012, 11:58 AM
جايزه نوبل شيمي به عنوان بزرگترين جايزه جهاني در اين حوزه علمي همه ساله به دانشمنداني كه در توسعه دنيايي بهتر تلاش كرده اند اعطا مي شود.
http://pnu-club.com/imported/2012/06/766.jpg
برندگان جايزه نوبل شيمي در مدت 108 سال گذشته از سال 1901 تا 2009 به شرح زير است:
1901- ژاكوگس هنريكوس وانت هوف از هلند براي كشف قانون فشار اسموزي در محلولها
1902- هرمن اميل فيشر از آلمان براي تلاشهاي در عرصه سنتز هيدروكربورها و آدنينها
1903- ازوانت آگوست آرهنيوس از سوئد براي گسترش شيمي با تئوري درباره افتراق الكتريكي
1904- ويليام رامسي از انگليس براي كشف گازهاي نجيب در هوا و تعيين موقعيت اين گازها در جدول تناوبي
1905- يوهانس فرديريش و ويلهلم آدولف فن باير از آلمان براي توسعه شيمي آلي و شيمي صنعتي با تلاشهايي در عرصه تركيبات هيدروآروماتيك
1906- هنري مويسان از فرانسه
1907- ادوارد باخنر از آلمان براي تحقيقاتي كه در بيوشيمي و براي كشف تخمير غير سلولي انجام داد
1908- ارنست راثرفورد از انگليس / نيوزلند براي كشف وجود مواد راديواكتيو
1909- ويلهلم اوستوالد از آلمان براي مطالعاتي كه در عرصه كاتاليزها و اصولي انجام داد كه براي حاكميت تعادل شيميايي و سرعت واكنش نقش بنيادي ايفا مي كنند
1910- اوتو والاخ از آلمان
1911- ماري كوري از فرانسه / لهستان براي خدماتي كه به پيشرفت شيمي از طريق كشف راديوم و پلونيوم انجام داد
1912- پل سباتيه از فرانسه براي ارائه متد هيدروژناز تركيبات آلي در حضور فلزات و ويكتور گريگنار از فرانسه براي توسعه گسترده در عرصه شيمي آلي انجام داد
1913- آلفرد وارنر از سوئيس براي كشف پيوند اتمها در مولكولها كه منجر به توسعه شيمي غيرآلي شد
1914- تئودور ويليام ريچاردز از آمريكا براي تعيين وزن اتمي تعداد زيادي از عناصر شيميايي
1915- ريچارد مارتي ويلستاتر از آلمان براي تحقيقاتي كه روي رنگدانه هاي گياهي به خصوص كلروفيلها انجام داد.
1916 و 1917 به دليل جنگ جهاني اول جايزه اي اعطا نشد.
1918- فريتز هابر از آلمان براي فرايند سنتز آمونياك
1919- جايزه اي اعطا نشد.
1920- والتر هرمن نرست از آلمان براي تحقيق درباره ترموشيمي
1921- فردريك سادي از انگليس براي تلاشهايي كه در عرصه شناخت شيمي مواد راديواكتيو و براي مطالعاتي كه درباره منشاء و ماهيت ايزوتوپها انجام داد
1922- فرانسيس ويليام آستون از انگليس
1923- فريتز پرگل از اتريش براي اختراع متد ميكروآناليز مواد آلي
1924- جايزه اي اعطا نشد.
1925- ريچارد آدولف زيگموندي از آلمان براي كشف ماهيت اهمگن محلولهاي كلوئيدي و براي متد توسعه شيمي كلوئيدها
1926- تئودور ازودبرگ از سوئد
1927- هاينريش اوتو ويلند از آلمان براي مطالعه درباره ساخت اسيدهاي صفراوي و مواد مرتبط با آنها
1928- آدولف اوتو راينهولد وينداوس از آلمان
1929- آرتور هاردن هانس كارل آگوست از انگبيش و سيمون وان ائلرشلپين از سوئد براي تحقيقات در عرصه تخمير قند و آنزيمهاي تخميركننده
1930- هانس فيشر از آلمان
1931- كارل بوش از آلمان
1932- ايروينگ لانگموير از آمريكا براي مطالعات در عرصه شيمي سطوح
1933- جايزه اي اعطا نشد.
1934- هارولد كلايتون اوري از آمريكا براي كشف هيدروژن سنگين
1935- فردريك ژوليو و ايرن ژوليو كوري از فرانسه براي سنتز عناصر جديد راديواكتيوي
1936- پطروس ژوزفيوس ويلهلموس وبي از هلند براي خدماتي كه به شناخت ساختار مولكولي از طريق مطالعه بر روي دوقطبي هاي الكتريك و تفرق پرتوهاي ايكس و الكترونها در گازها انجام داده بود.
1937- پل كار از سوئيس براي مطالعه بر روي كاروتونوئيدها و فلاوينها، ويتامينهاي A و B2 و والتر نورمن هاورث از انگليس براي مطالعه درياره هيدروكربورها و ويتامين C
1938- ريچارد كوهن از آلمان براي كار بروي كاروتنوئيدها و ويتامينها
1939- آدولف فردريش يوهان بوهتنادخت از آلمان براي كار بر روي هورمونهاي وابسته به جنس و لاوسلاف روژيچكا از سوئيس براي كار بر روي پلي متيلن
از 1940 تا 1942 به دليل جنگ دوم جهاني جايزه اي اعطا نشد.
1943- جورج د- هوزي از مجارستان براي كشف استفاده از ايزوتوپها به عنوان ردياب در مطالعه بر روي فرايندهاي شيميايي
1944- اوتو هان از آلمان
1945- آرتوري ايلماري ويرتانن از فنلاند
1946- جيمز باچلر سامر از آمريكا براي كشف آنزيم هايي كه مي توانند بلوري شوند. جان هوارد نوثروپ و وندل مرديت استنلي از آمريكا براي آماده ساز آنزيمها و پروتئينهاي ويروسها به يك شكل خالص بلوري
1947- رابرت رابينسون از انگليس براي مطالعه درباره توليد ماهيت گياهي و سنتز آلكالوئيدها
1948- آرنه ويلهلم كائورين تيزليوس از سوئد
1949- ويليام فرانسيس ژاكويي از آمريكا براي تحقيقاتي كه در عرصه ترموديناميك شيميايي به خصوص براي مطالعه رفتار مواد در دماي پايين انجام داد.
1950- اوتو پل هرمن ديلز و كورت آلدر از آلمان غربي
1951- ادوين متيسون مك ميلان و گلين تئودور سيبورگ از آمريكا براي كشف شيمي عناصر با عدد اتمي بالاتر از عدد اتمي اورانيوم
1952- آرچر جان پورتر مارتين و ريچارد لارنس ميلينگتون سينگ از انگليس براي اختراع دستگاه كروماتوگرافي
1953- هرمن اشتائودينگر از آلمان غربي براي كشف در عرصه شيمي ماكرومولكولي
1954- لوئيس كارل پلينگ از آمريكا براي براي تحقيقاتي كه در عرصه كشش مولكولي و كاربردهاي آن براي توضيح ساختار مواد پيچيده انجام دادند.
1955- وينسنت دو ويگناد از آمريكا براي تحقيقاتي كه درباره بيوشيمي تركيبات مهم گوگردي به خصوص سنتز هورمونهاي پلي پپتيدي انجام داد.
1956- كريل نورمن هاينسلوود از انگليس و نيكولاي نيكولاوويچ سمينوف از اتحاد جماهير شوروي سابق براي تحقيقاتي كه درباره مكانيزمهاي واكنشهاي شيميايي انجام دادند.
1957- الكساندر آر. تاد از انگليس براي كار درباره نوكلئوتيد و كوانزيمهاي نوكلئوتيدي
1958- فرديريك سانگر از انگليس براي كار روي ساختار پروتئينها به خصوص انسولين
1959- ياروسلاو هريروفسكي از چكسلاواكي
1960- ويلارد فرانك ليبي از آمريكا براي توسعه متد استفاده از كربن 14 براي تعيين سن در باستان شناسي، زمين شناسي، ژئوفيزيك و ديگر شاخه هاي علم
1961- ملوين كالوين از آمريكا
1962- مكس فرديناند پروتس و جان كاودري كندريو از انگليس براي مطالعه روي ساختار پروتئيهاي كروي
1963- كارل زيگلر از آلمان غربي و جوليو ناتا از ايتاليا براي كشف در عرصه شيمي و فناوري پليمرها
1964- دوروتي كراوفوت هاجكين از انگليس براي تعيين ساختارهاي مهم مواد بيوشيميايي با استفاده از تكنيكهاي پرتوهاي ايكس
1965- رابرت بارنس وودوارد اي آمريكا براي موفقيت چشمگيري كه در سنتزهاي آلي به دست آورد.
1966- رابرت سندرسون موليكن از آمريكا براي كشش شيميايي و ساختار الكترونيكي مولكولها از طريق مطالعه اوربيتالهاي مولكولي
1967- مانفرد ايجن از آلمان غربي، رونالد جورج ريفورد نوريش و جورج پورتر از انگليس
1968- لارس اوزانگر از آمريكا/ نروژ
1969- درك هارولد ريچارد بارتون از انگليس و اود هاسل از نروژ براي توسعه مفهوم صورت بندي و كاربردهاي آن در شيمي
1970- لوئيس فدريكو لليور از آرژانتين براي كشف نوكلئوتيدهاي قندي و نقش آنها در بيوسنتزهاي كربوهيدارتها
1971- جرالد هرتزبرگ از كاناد براي شناخت ساختار الكترونيكي و هندسي مولكولها به خصوص راديكالهاي آزاد
1972- كريستين بي. آنفيسن از آمريكا براي كار بر روي ريبونوكلئوآزها و استنفورد مورد و ويليام اچ. اشتين از آمريكا براي درك اتصالات موجود ميان ساختار شيميايي و فعاليت كاتاليكي مولكول ريبونوكلئويئك
1973- ارنست اوتو از آلمان و فيشر جفريو از انگليس
1974- پل جي. فلوري از آمريكا براي كار نظري و تجربي در شيمي فيزيك ماكرومولكولها
1975- جان واركاپ كورفورث از استراليا/ انگليس و ولاديمير پرلاگ از سوئيس براي كار بر روي استرئوشيمي واكنشهاي كاتاليزه شده توسط آنزيمها
1976- ويليام نان ليپسكومب از آمريكا
1977- ايليا رومانوويچ پريگونژيني از بلژيگ براي تحقيق درباره ترموديناميك غير متعادل به خصوص توسعه تئوري ساختارهاي پراكنده
1978- پيتر دي. ميشل از انگليس براي درك انتقال انرژي زيستي از طريق فرمولاسيون تئوري كيميوسماتيك
1979- هربرت سي. براون از آمريكا و جورج ويتيگ از آلمان غربي براي توسعه استفاده از تركيبات محتوي عناصر بور و فسفر در سنتزهاي آلي
1980- پل برگ از آمريكا براي مطالعات بنيادي درباره بيو شيمي اسيدهاي نوكلئيك به خصوص DNA دوباره تركيب كننده ، والتر گيلبرت از آمريكا و فردريك سنگر از انگليس
1981- كنيچي فوكوي از ژاپن و روالد هافمن از آمريكا براي توسعه تئوريهاي مستقل درباره مكانيزيمهاي واكنشهاي شيميايي
1982- آرون كلاگ از انگليس/ ليتواني براي توسعه ميكروسكوپ الكترونيكي كريستالگراف و كشف ساختار بيولوژيكي پروتئين اسيد نوكلئيك پيچيده
1983- هنري تاب از آمريكا براي كار بر روي مكانيزمهاي واكنشهاي انتقال الكترونها به خصوص فلزات پيچيده
1984- رابرت بروس مريفيلد از آمريكا براي توسعه متدولوژي سنتز شيميايي روي يك ماتريكس جامد
1985- هربرت آي. هاوپتمن و جروم كارل از آمريكا براي موفقيتي كه در توسعه متدهاي مستقيم براي تعيين ساختارهاي بلوري
1986- دادلي آر. هرشبلچ از آمريكا، يوان تي. لي از آمريكا/ تايوان و جان سي. پولاني از مجارستان
1987- دونالد جي. كرام از آمريكا، ژان ماري لن از فرانسه و چارلز جي. پدرسون از آمريكا
1988- يوهان ديزنهاوفر، رابرت هابر و هارموت ميخل از آلمان غربي براي تعيين ساختار سه بعدي يك مركز واكنش فوتوسنتزي
1989- سيدني آلتمن از كانادا/ آمريكا و توماس آر. سچ از آمريكا براي كشف خصوصيات RNA
1990- الياس جيمز كوري از آمريكا براي توسعه تئوري و متدولوژي سنتز آلي
1991- ريچارد آر. ارنست از سوئيس براي توسعه متدولوژي طيف نگاري با روزنانس مغناطيسي هسته اي با وضوح تصوير بالا
1992- رودولف اي. ماركوس از آمريكا براي تئوري واكنشهاي انتقال الكترونها در سيستمهاي شيميايي
1993- كري بي. موليس از آمريكا براي اختراع متد واكنش در زنجيره پليمراز و مايكل اسميت از كانادا
1994- جورج اي. اولا از آمريكا براي تحقيق درباره كربوكاتيونها
1995- پل جي. كراتزن از هلند، ماريو جي. مولينا از آمريكا/ مكزيك و فرانك شروود رولند از آمريكا براي كار درباره شيمي اتمسفر به خصوص تشكيل اوزون
1996- رابرت كورل از امريكا، هارود كرتو از انگليس و ريچارد اسمالي از آمريكا
1997- جينز سي. اسكو از دانمارك براي كشف آنزيم بوني در تبادل سديم- پتاسيم و پل دي. بوير از آمريكا و جان اي. واكر از انگليس
1998- جان اي. پاپل از انگليس براي توسعه متدهاي محاسباتي در شيمي كوانتوم و والتر كوهن از آمريكا براي توسعه تئوري كاربردي چگالي
1999- احمد زويل از مصر/ آمريكا براي مطالعه درباره انتقال واكنشهاي شيميايي با استفاده از طيف نگاري در يك كوادريليوم ثانيه
2000- آلن جي. هيگر از آمريكا، آلن جي مك ديارميد از آمريكا/ نيوزلند و هيدكي شيراكاوا از ژاپن
2001- كي. بري شارپلس و ويليام اس. نولز از آمريكا وو ريوجي نويوري از ژاپن براي كار درباره واكنشهاي اكسيداسون فعال شده توسط كاتاليزهاي كايرال
2002- جان بي. فن از آمريكا و كيوچي تاناكا از ژاپن و كورت ووثريش از سوئيس براي توسعه طيف نگاري با رزونانس مغناطيسي هسته اي وو تعيين ساختار سه بعدي ماكرومولكولهاي بيولوژيكي در محلول
2003- پيتر آگر و رودريك مك كنين از آمريكا براي كشف كانالهاي غشاي سلولي
2004- آرون سيچانور، آورام هرشكو، اريون روز از آمريكا
2005- رابرت گرابز و ريچارد اشروك از آمريكا و ايوه شائوين از فرانسه
2006- راجر ديويد كورنبرگ از آمريكا
2007- گرهارد ارتل از آلمان به پاس تحقيقاتي كه در زمينه واكنش هاي شيميايي روي سطوح جامد انجام داد
2008- به اسامو شيمومورا از ژاپن، مارتين چالفاي و راجر.واي. تيسين از آمريكا به خاطر كشف و گسترش پروتئين درخشان سبز.
2009- ونكاترمن راماكريشنان از انگليس، توماس اي. استيتز از آمريكا و آدا اي. يوناث از رژيم صهيونيستي به پاس خدماتي كه در كشف ساختار و عملكرد ريبوزمها انجام دادند.
http://pnu-club.com/imported/2012/06/766.jpg
برندگان جايزه نوبل شيمي در مدت 108 سال گذشته از سال 1901 تا 2009 به شرح زير است:
1901- ژاكوگس هنريكوس وانت هوف از هلند براي كشف قانون فشار اسموزي در محلولها
1902- هرمن اميل فيشر از آلمان براي تلاشهاي در عرصه سنتز هيدروكربورها و آدنينها
1903- ازوانت آگوست آرهنيوس از سوئد براي گسترش شيمي با تئوري درباره افتراق الكتريكي
1904- ويليام رامسي از انگليس براي كشف گازهاي نجيب در هوا و تعيين موقعيت اين گازها در جدول تناوبي
1905- يوهانس فرديريش و ويلهلم آدولف فن باير از آلمان براي توسعه شيمي آلي و شيمي صنعتي با تلاشهايي در عرصه تركيبات هيدروآروماتيك
1906- هنري مويسان از فرانسه
1907- ادوارد باخنر از آلمان براي تحقيقاتي كه در بيوشيمي و براي كشف تخمير غير سلولي انجام داد
1908- ارنست راثرفورد از انگليس / نيوزلند براي كشف وجود مواد راديواكتيو
1909- ويلهلم اوستوالد از آلمان براي مطالعاتي كه در عرصه كاتاليزها و اصولي انجام داد كه براي حاكميت تعادل شيميايي و سرعت واكنش نقش بنيادي ايفا مي كنند
1910- اوتو والاخ از آلمان
1911- ماري كوري از فرانسه / لهستان براي خدماتي كه به پيشرفت شيمي از طريق كشف راديوم و پلونيوم انجام داد
1912- پل سباتيه از فرانسه براي ارائه متد هيدروژناز تركيبات آلي در حضور فلزات و ويكتور گريگنار از فرانسه براي توسعه گسترده در عرصه شيمي آلي انجام داد
1913- آلفرد وارنر از سوئيس براي كشف پيوند اتمها در مولكولها كه منجر به توسعه شيمي غيرآلي شد
1914- تئودور ويليام ريچاردز از آمريكا براي تعيين وزن اتمي تعداد زيادي از عناصر شيميايي
1915- ريچارد مارتي ويلستاتر از آلمان براي تحقيقاتي كه روي رنگدانه هاي گياهي به خصوص كلروفيلها انجام داد.
1916 و 1917 به دليل جنگ جهاني اول جايزه اي اعطا نشد.
1918- فريتز هابر از آلمان براي فرايند سنتز آمونياك
1919- جايزه اي اعطا نشد.
1920- والتر هرمن نرست از آلمان براي تحقيق درباره ترموشيمي
1921- فردريك سادي از انگليس براي تلاشهايي كه در عرصه شناخت شيمي مواد راديواكتيو و براي مطالعاتي كه درباره منشاء و ماهيت ايزوتوپها انجام داد
1922- فرانسيس ويليام آستون از انگليس
1923- فريتز پرگل از اتريش براي اختراع متد ميكروآناليز مواد آلي
1924- جايزه اي اعطا نشد.
1925- ريچارد آدولف زيگموندي از آلمان براي كشف ماهيت اهمگن محلولهاي كلوئيدي و براي متد توسعه شيمي كلوئيدها
1926- تئودور ازودبرگ از سوئد
1927- هاينريش اوتو ويلند از آلمان براي مطالعه درباره ساخت اسيدهاي صفراوي و مواد مرتبط با آنها
1928- آدولف اوتو راينهولد وينداوس از آلمان
1929- آرتور هاردن هانس كارل آگوست از انگبيش و سيمون وان ائلرشلپين از سوئد براي تحقيقات در عرصه تخمير قند و آنزيمهاي تخميركننده
1930- هانس فيشر از آلمان
1931- كارل بوش از آلمان
1932- ايروينگ لانگموير از آمريكا براي مطالعات در عرصه شيمي سطوح
1933- جايزه اي اعطا نشد.
1934- هارولد كلايتون اوري از آمريكا براي كشف هيدروژن سنگين
1935- فردريك ژوليو و ايرن ژوليو كوري از فرانسه براي سنتز عناصر جديد راديواكتيوي
1936- پطروس ژوزفيوس ويلهلموس وبي از هلند براي خدماتي كه به شناخت ساختار مولكولي از طريق مطالعه بر روي دوقطبي هاي الكتريك و تفرق پرتوهاي ايكس و الكترونها در گازها انجام داده بود.
1937- پل كار از سوئيس براي مطالعه بر روي كاروتونوئيدها و فلاوينها، ويتامينهاي A و B2 و والتر نورمن هاورث از انگليس براي مطالعه درياره هيدروكربورها و ويتامين C
1938- ريچارد كوهن از آلمان براي كار بروي كاروتنوئيدها و ويتامينها
1939- آدولف فردريش يوهان بوهتنادخت از آلمان براي كار بر روي هورمونهاي وابسته به جنس و لاوسلاف روژيچكا از سوئيس براي كار بر روي پلي متيلن
از 1940 تا 1942 به دليل جنگ دوم جهاني جايزه اي اعطا نشد.
1943- جورج د- هوزي از مجارستان براي كشف استفاده از ايزوتوپها به عنوان ردياب در مطالعه بر روي فرايندهاي شيميايي
1944- اوتو هان از آلمان
1945- آرتوري ايلماري ويرتانن از فنلاند
1946- جيمز باچلر سامر از آمريكا براي كشف آنزيم هايي كه مي توانند بلوري شوند. جان هوارد نوثروپ و وندل مرديت استنلي از آمريكا براي آماده ساز آنزيمها و پروتئينهاي ويروسها به يك شكل خالص بلوري
1947- رابرت رابينسون از انگليس براي مطالعه درباره توليد ماهيت گياهي و سنتز آلكالوئيدها
1948- آرنه ويلهلم كائورين تيزليوس از سوئد
1949- ويليام فرانسيس ژاكويي از آمريكا براي تحقيقاتي كه در عرصه ترموديناميك شيميايي به خصوص براي مطالعه رفتار مواد در دماي پايين انجام داد.
1950- اوتو پل هرمن ديلز و كورت آلدر از آلمان غربي
1951- ادوين متيسون مك ميلان و گلين تئودور سيبورگ از آمريكا براي كشف شيمي عناصر با عدد اتمي بالاتر از عدد اتمي اورانيوم
1952- آرچر جان پورتر مارتين و ريچارد لارنس ميلينگتون سينگ از انگليس براي اختراع دستگاه كروماتوگرافي
1953- هرمن اشتائودينگر از آلمان غربي براي كشف در عرصه شيمي ماكرومولكولي
1954- لوئيس كارل پلينگ از آمريكا براي براي تحقيقاتي كه در عرصه كشش مولكولي و كاربردهاي آن براي توضيح ساختار مواد پيچيده انجام دادند.
1955- وينسنت دو ويگناد از آمريكا براي تحقيقاتي كه درباره بيوشيمي تركيبات مهم گوگردي به خصوص سنتز هورمونهاي پلي پپتيدي انجام داد.
1956- كريل نورمن هاينسلوود از انگليس و نيكولاي نيكولاوويچ سمينوف از اتحاد جماهير شوروي سابق براي تحقيقاتي كه درباره مكانيزمهاي واكنشهاي شيميايي انجام دادند.
1957- الكساندر آر. تاد از انگليس براي كار درباره نوكلئوتيد و كوانزيمهاي نوكلئوتيدي
1958- فرديريك سانگر از انگليس براي كار روي ساختار پروتئينها به خصوص انسولين
1959- ياروسلاو هريروفسكي از چكسلاواكي
1960- ويلارد فرانك ليبي از آمريكا براي توسعه متد استفاده از كربن 14 براي تعيين سن در باستان شناسي، زمين شناسي، ژئوفيزيك و ديگر شاخه هاي علم
1961- ملوين كالوين از آمريكا
1962- مكس فرديناند پروتس و جان كاودري كندريو از انگليس براي مطالعه روي ساختار پروتئيهاي كروي
1963- كارل زيگلر از آلمان غربي و جوليو ناتا از ايتاليا براي كشف در عرصه شيمي و فناوري پليمرها
1964- دوروتي كراوفوت هاجكين از انگليس براي تعيين ساختارهاي مهم مواد بيوشيميايي با استفاده از تكنيكهاي پرتوهاي ايكس
1965- رابرت بارنس وودوارد اي آمريكا براي موفقيت چشمگيري كه در سنتزهاي آلي به دست آورد.
1966- رابرت سندرسون موليكن از آمريكا براي كشش شيميايي و ساختار الكترونيكي مولكولها از طريق مطالعه اوربيتالهاي مولكولي
1967- مانفرد ايجن از آلمان غربي، رونالد جورج ريفورد نوريش و جورج پورتر از انگليس
1968- لارس اوزانگر از آمريكا/ نروژ
1969- درك هارولد ريچارد بارتون از انگليس و اود هاسل از نروژ براي توسعه مفهوم صورت بندي و كاربردهاي آن در شيمي
1970- لوئيس فدريكو لليور از آرژانتين براي كشف نوكلئوتيدهاي قندي و نقش آنها در بيوسنتزهاي كربوهيدارتها
1971- جرالد هرتزبرگ از كاناد براي شناخت ساختار الكترونيكي و هندسي مولكولها به خصوص راديكالهاي آزاد
1972- كريستين بي. آنفيسن از آمريكا براي كار بر روي ريبونوكلئوآزها و استنفورد مورد و ويليام اچ. اشتين از آمريكا براي درك اتصالات موجود ميان ساختار شيميايي و فعاليت كاتاليكي مولكول ريبونوكلئويئك
1973- ارنست اوتو از آلمان و فيشر جفريو از انگليس
1974- پل جي. فلوري از آمريكا براي كار نظري و تجربي در شيمي فيزيك ماكرومولكولها
1975- جان واركاپ كورفورث از استراليا/ انگليس و ولاديمير پرلاگ از سوئيس براي كار بر روي استرئوشيمي واكنشهاي كاتاليزه شده توسط آنزيمها
1976- ويليام نان ليپسكومب از آمريكا
1977- ايليا رومانوويچ پريگونژيني از بلژيگ براي تحقيق درباره ترموديناميك غير متعادل به خصوص توسعه تئوري ساختارهاي پراكنده
1978- پيتر دي. ميشل از انگليس براي درك انتقال انرژي زيستي از طريق فرمولاسيون تئوري كيميوسماتيك
1979- هربرت سي. براون از آمريكا و جورج ويتيگ از آلمان غربي براي توسعه استفاده از تركيبات محتوي عناصر بور و فسفر در سنتزهاي آلي
1980- پل برگ از آمريكا براي مطالعات بنيادي درباره بيو شيمي اسيدهاي نوكلئيك به خصوص DNA دوباره تركيب كننده ، والتر گيلبرت از آمريكا و فردريك سنگر از انگليس
1981- كنيچي فوكوي از ژاپن و روالد هافمن از آمريكا براي توسعه تئوريهاي مستقل درباره مكانيزيمهاي واكنشهاي شيميايي
1982- آرون كلاگ از انگليس/ ليتواني براي توسعه ميكروسكوپ الكترونيكي كريستالگراف و كشف ساختار بيولوژيكي پروتئين اسيد نوكلئيك پيچيده
1983- هنري تاب از آمريكا براي كار بر روي مكانيزمهاي واكنشهاي انتقال الكترونها به خصوص فلزات پيچيده
1984- رابرت بروس مريفيلد از آمريكا براي توسعه متدولوژي سنتز شيميايي روي يك ماتريكس جامد
1985- هربرت آي. هاوپتمن و جروم كارل از آمريكا براي موفقيتي كه در توسعه متدهاي مستقيم براي تعيين ساختارهاي بلوري
1986- دادلي آر. هرشبلچ از آمريكا، يوان تي. لي از آمريكا/ تايوان و جان سي. پولاني از مجارستان
1987- دونالد جي. كرام از آمريكا، ژان ماري لن از فرانسه و چارلز جي. پدرسون از آمريكا
1988- يوهان ديزنهاوفر، رابرت هابر و هارموت ميخل از آلمان غربي براي تعيين ساختار سه بعدي يك مركز واكنش فوتوسنتزي
1989- سيدني آلتمن از كانادا/ آمريكا و توماس آر. سچ از آمريكا براي كشف خصوصيات RNA
1990- الياس جيمز كوري از آمريكا براي توسعه تئوري و متدولوژي سنتز آلي
1991- ريچارد آر. ارنست از سوئيس براي توسعه متدولوژي طيف نگاري با روزنانس مغناطيسي هسته اي با وضوح تصوير بالا
1992- رودولف اي. ماركوس از آمريكا براي تئوري واكنشهاي انتقال الكترونها در سيستمهاي شيميايي
1993- كري بي. موليس از آمريكا براي اختراع متد واكنش در زنجيره پليمراز و مايكل اسميت از كانادا
1994- جورج اي. اولا از آمريكا براي تحقيق درباره كربوكاتيونها
1995- پل جي. كراتزن از هلند، ماريو جي. مولينا از آمريكا/ مكزيك و فرانك شروود رولند از آمريكا براي كار درباره شيمي اتمسفر به خصوص تشكيل اوزون
1996- رابرت كورل از امريكا، هارود كرتو از انگليس و ريچارد اسمالي از آمريكا
1997- جينز سي. اسكو از دانمارك براي كشف آنزيم بوني در تبادل سديم- پتاسيم و پل دي. بوير از آمريكا و جان اي. واكر از انگليس
1998- جان اي. پاپل از انگليس براي توسعه متدهاي محاسباتي در شيمي كوانتوم و والتر كوهن از آمريكا براي توسعه تئوري كاربردي چگالي
1999- احمد زويل از مصر/ آمريكا براي مطالعه درباره انتقال واكنشهاي شيميايي با استفاده از طيف نگاري در يك كوادريليوم ثانيه
2000- آلن جي. هيگر از آمريكا، آلن جي مك ديارميد از آمريكا/ نيوزلند و هيدكي شيراكاوا از ژاپن
2001- كي. بري شارپلس و ويليام اس. نولز از آمريكا وو ريوجي نويوري از ژاپن براي كار درباره واكنشهاي اكسيداسون فعال شده توسط كاتاليزهاي كايرال
2002- جان بي. فن از آمريكا و كيوچي تاناكا از ژاپن و كورت ووثريش از سوئيس براي توسعه طيف نگاري با رزونانس مغناطيسي هسته اي وو تعيين ساختار سه بعدي ماكرومولكولهاي بيولوژيكي در محلول
2003- پيتر آگر و رودريك مك كنين از آمريكا براي كشف كانالهاي غشاي سلولي
2004- آرون سيچانور، آورام هرشكو، اريون روز از آمريكا
2005- رابرت گرابز و ريچارد اشروك از آمريكا و ايوه شائوين از فرانسه
2006- راجر ديويد كورنبرگ از آمريكا
2007- گرهارد ارتل از آلمان به پاس تحقيقاتي كه در زمينه واكنش هاي شيميايي روي سطوح جامد انجام داد
2008- به اسامو شيمومورا از ژاپن، مارتين چالفاي و راجر.واي. تيسين از آمريكا به خاطر كشف و گسترش پروتئين درخشان سبز.
2009- ونكاترمن راماكريشنان از انگليس، توماس اي. استيتز از آمريكا و آدا اي. يوناث از رژيم صهيونيستي به پاس خدماتي كه در كشف ساختار و عملكرد ريبوزمها انجام دادند.