ttrasn
06-15-2012, 12:55 AM
مورچه خوار سر وقت!
اگر کاربران سایر توزیع‌های لینوکسی به تأخیر در انتشار عادت کرده‌اند، اوبونتو به انتشار در زمان از پیش تعیین‌شده پایبند است. اگرچه این مطلب در کل به سود اوبونتو نیست و شایعات مبنی بر انتشار توزیع بدون رفع باگ‌های باز را قوت می‌بخشد. اما این‌بار «مورچه‌خوار دقیق» (Precise Pangolin) آمده است تا اعتبار از دست رفته اوبونتو را بازگرداند.
مقدمه
پنج‌شنبه ۷ اردیبهشت ماه نسخه جدیدی از اوبونتوی پر‌طرفدار منتشر شد. انتشار این نسخه از اوبونتو از دو جنبه حائز اهمیت است. نخست آن‌که بعد از چندین سال که اوبونتو در صدر فهرست پر کاربردترین (به گفته بعضی پر جست‌وجو‌ترین!) توزیع لینوکسی جا خوش کرده بود، پس از انتشار نسخه 11,10 جایگاه خود را که چندان هم سخت به دست نیاورده بود به سادگی به لینوکسی به نام «مینت» واگذار کرد که خود بر پایه اوبونتو است!
جنبه دوم اهمیت انتشار نسخه جدید اوبونتو سیستم منوی جدید HUD یا همان Heads-Up Display اوبونتو است.از دست دادن جایگاه برای همه توزیع‌ها دردناک است، اما برای اوبونتو که کمتر کسی فکرش را می‌کرد روزی جایگاه خود را که در فاصله زیادی از سایر توزیع‌ها قرار داشت از دست بدهد، این تغییر بسیار دردناک‌تر است. از طرف دیگر اختلاف گروه توسعه‌دهندگان اوبونتو با گروه توسعه‌دهندگان گنوم بر سر گنوم‌شل (که در نهایت منجر به توسعه پوسته یونیتی برای اوبونتو شد) کاربران بیشتری را از ادامه استفاده از اوبونتو منصرف کرد. اگر بخواهیم دقیق‌تر موشکافی کنیم شاید بتوان دلیل از دست دادن جایگاه اوبونتو را همین بلندپروازی‌ها و پافشاری بر سیاست‌های خود دانست.
مورد دیگری که می‌تواند بر اهمیت این نسخه بیافزاید Long Term Support یا پشتیبانی طولانی مدت از این نسخه است. پشتیبانی ۳ ساله از نسخه دسکتاپ (که برای به‌روزرسانی‌های امنیتی این پشتیبانی به ۵ سال می‌رسد) باعث می‌شود که برخی کاربران کمتر راغب به به‌روزرسانی اوبونتو به نسخه‌های عادی مانند 12,10 باشند؛ بنابراین، کانونیکال باید تمام جوانب امر برای این نسخه را سنجیده باشد که حداقل تا ۳ سال آینده این نسخه بدون مشکل جدی قابل استفاده باشد.
بارگذاری و نصب
اگرچه حجم فایل Image برای رایت روی سی‌دی طبق معمول زیاد به نظر می‌رسد (۶۹۸ مگابایت برای نسخه ۶۴ بیتی و ۷۰۱ مگابایت برای نسخه ۳۲ بیتی!) اما به راحتی روی یک CD معمولی رایت می‌شود. اصرار کانونیکال به انتشار فایل Image با محدودیت حجم سی‌دی و همچنین ارائه نسخه alternate با وجود عدم استقبال از این نسخه نسبت به نسخه دسکتاپ و سرور، خود جای سؤال دارد!
بارگذاری سیستم‌عامل از دیسک دو دقیقه و ۲۶ثانیه طول کشید. خاموش شدن سیستم پس از نصب از روی دیسک زنده هم ۸ ثانیه به طول انجامید که زمان بسیار خوبی محسوب می‌شود.نصب اوبونتو (با نصب و تنظیمات زبان فارسی) به ده دقیقه زمان نیاز داشت. سیستم فایلی پیش‌فرض برای نصب ext4 است اما امکان استفاده از btrfs نیز وجود دارد. باید توجه داشت که در صورت استفاده از این سیستم فایلی جدید برای پارتیشن “/” (پارتیشن ریشه) باید یک پارتیشن boot/ با فرمت ext4 یا دیگر سیستم‌های فایلی کاملاً پشتیبانی شده ساخت تا سیستم قادر به بوت شدن باشد.
بسته‌ها، برنامه‌ها و به‌روزرسانی‌ها
هسته 0,2,3، گنوم 3,4، فایرفاکس۱۱، مجموعه اداری لیبره آفیس 3,5,2 و یونیتی 5,10 ویژگی‌های برتر این نسخه هستند. در این میان استفاده از گنوم 3,4 نکته مثبتی به شمار می‌آید.زمانی که برای نصب بسته گیمپ به مرکز نرم‌افزاری اوبونتو رفتیم، با انبوهی از تبلیغات مواجه شدیم. گویا کانونیکال برای کسب درآمد از اوبونتو روی فروشگاه آنلاینش، Ubuntu one و فروش موزیک حساب ویژه‌ای باز کرده است. نکته‌ای که به احتمال زیاد به مذاق بسیاری از کاربران قدیمی‌تر خوش نخواهد آمد (شكل1).
http://pnu-club.com/imported/2012/06/596.jpg (http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/2012/6/ubuntu124aa.jpg)
شکل 1- تبلیغات اوبونتو در
Ubuntu Software Centre
پس از گذشت ۳ روز از انتشار اوبونتو، سری به مرکز به‌روز‌رساني این نسخه زدم و متوجه شدم که طی این مدت ۷۰ مگابایت وصله و به‌روزرسانی امنیتی برای اوبونتو منتشر شده‌است. این به‌روزرسانی‌ها شامل نسخه جدید فایرفاکس، بسته زبان برای فایرفاکس، هدرها و دیگر بسته‌های مربوط به هسته می‌شد.سرعت عمل گروه توسعه برای انتشار به روز‌رسانی‌ها در این مورد ستودنی است.
بررسی
مورچه‌خوار پولکی ما پس از نصب در نخستين بارگذاری از روی دیسک سخت، به ۴۶ ثانیه زمان نیاز داشت که این مدت زمان در دفعه‌هاي بعد به ۲۲ ثانیه کاهش یافت. این مدت زمان با آرمان‌های اوبونتو که قصد دارد استارت‌آپ را به ۱۰ ثانیه و حتی کمتر برساند، بسیار متناقض است (در نسخه‌های پیشین شاهد بارگذاری‌هایی در مدت زمان ۱۲ و حتی ۱۰ ثانیه هم بودیم). مدت زمان لازم برای خاموش شدن کامل سیستم ۵ ثانیه است که زمان بسیار مناسب و خوبی است. اوبونتو اگرچه از میزکار گنوم به صورت پیش‌فرض استفاده می‌کند اما هیچ‌گاه از پوسته گنوم‌شل استفاده نکرده است. «یونیتی» پوسته‌ای است که اوبونتو روی گنوم سری۳ کشیده است و در این مدت کانونیکال نسخه‌های زیادی را منتشر کرده تا کاربران را به استفاده از آن ترغیب کند.
در این راه کانونیکال از هر کاری برای اثبات حقانیت ادعای خود درمورد گنوم‌شل بهره جسته که جدیدترین آن‌ها سیستم منوی جدید اوبونتو (HUD) است. سیستم منوی اوبونتو از ابتدای ظهور یونیتی، روی یکپارچه شدن منوی پنجره‌ها و برنامه‌های فعال در پنل بالایی میزکار تمرکز کرده بود. مسئله‌ای که بسیاری از کاربران برای عادت به آن زمان زیادی نیاز داشتند و البته مورد مهم‌تر آن را باید عدم تجمیع بسیاری از برنامه‌ها با این ویژگی و دوگانه شدن مکان منوها دانست. این مورد حتی در نسخه جدید اوبونتو نیز وجود دارد و برنامه‌های پیش‌فرض و پر‌استفاده اوبونتو مانند لیبره‌آفیس هم تطبیق خوبی با مکان جدید منوها ندارد). (شکل۲)
http://pnu-club.com/imported/2012/06/597.jpg (http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/2012/6/ubuntu124bb.jpg)
شکل 2- شکل بالا منوهای ناتیلوس را نشان می‌دهد که به خوبی با یونیتی یکپارچه شده و به پنل بالا انتقال یافته‌اند و در مقابل شکل پایین منوهای برنامه لیبره آفیس را نشان می‌دهد که روی بدنه اصلی برنامه قرار گرفته‌اند.
اکنون مورچه خوار باغ وحش کانونیکال سیستم جدیدی را برای دسترسی به آیتم‌های منوها معرفی کرده است. در این سیستم جدید با زدن کلید Alt می‌توانید مقصود خود را از رفتن به منو تایپ کنید تا سیستم شما را به مسیر درست راهنمایی کند یا لینک دهد. شکل ۲ در حالتی تهیه شده است که در هنگام اجرای فایرفاکس به دنبال واژه tools در منوی این برنامه بودیم! (شكل3)
http://pnu-club.com/imported/2012/06/598.jpg (http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/2012/6/ubun124cc.jpg)
شکل 3- HUD سیستم منوی جدید اوبونتو
یکی از نکات مثبت اوبونتو در تشخیص منطقه زمانی و حدس طرح صفحه کلید سیستم در هنگام نصب بود. این مورد در نسخه پیشین اوبونتو نیز دیده می‌شد اما نکته منفی این مورد به مشکلات پس از نصب برمی‌گردد که به صورت مدام پیام عدم پشتیبانی و نصب کامل زبان (فارسی) را به نمایش در می‌آورد و نکته بدتر این‌که با نصب بسته‌های مورد نیاز باز هم مشکل به قوت خود باقی می‌ماند. (شکل‌هاي۴ و ۵)
http://pnu-club.com/imported/2012/06/599.jpg (http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/2012/6/ubuntu124dd.jpg)
شکل 4- پیغام اخطار برای نصب بسته‌های مربوط به پشتیبانی از زبان فارسی
http://pnu-club.com/imported/2012/06/600.jpg (http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/2012/6/ubuntu124ee.jpg)
شکل 5- به رغم نصب بسته‌های مورد نیاز برای زبان فارسی باز هم پیغام خطا ظاهر می‌شود.
پشتیبانی اوبونتو از سخت‌افزارها همیشه خوب و مثال زدنی بوده است. در لپ‌تاپی که اوبونتو روی آن مورد آزمايش قرار گرفت، کلیه سخت‌افزارها نظیر کارت صدا، وب‌کم، کارت گرافیک، اترنت با سرعت ۱گیگابیت بر ثانیه و حتی کارت شبکه بی‌سیم با چیپ‌ست Broadcom نیز به درستی شناسایی شده و قابل استفاده بودند.انتقادی که در این بخش می‌توان به اوبونتو وارد کرد این است که با توجه به وجود درایور متن باز برای سخت‌افزارهایی نظیر آداپتور شبکه بی‌سیم و کارت گرافیکی و کارکرد صحیح این قطعه‌ها، اصرار به کاربر برای نصب نسخه متن بسته و غیر آزاد (منتشر شده توسط شرکت سازنده) کاملاً غیر ضروری به نظر می‌رسد و مرحله‌ای اضافی است و برای کاربران متعصب به استفاده از نرم‌افزارهای آزاد، پیام پیشنهاد نصب درایور متن بسته یک سخت‌افزار کاملاً آزار‌دهنده است.
مورد دیگری که از ویژگی‌های این نسخه به شمار می‌رود (البته شاهد حضور همتای آن در گنوم ۳ نیز هستیم) امکان جست‌وجوی فایل‌های ویدیویی موجود روی هارد‌دیسک یا جست‌وجو در فروشگاه‌ها و مراکز آنلاین پخش ویدیو مانند یوتیوب است. این گزینه Video Lens نام دارد و با مراجعه به Dash می‌توان نام ویدیو را جست‌وجو کرد تا نتایج محلی و آنلاین نمایش داده شود.
این نسخه آن‌طور که در نکات انتشار آن آمده است (و در منوی گراب دیسک زنده نیز قابل مشاهده است) از ترجمه به ۴۱ زبان پشتیبانی می‌کند. مخازن باینری Precise Pangolin شامل ۳۹۲۲۶ بسته است که طبق معمول بسته‌های اوبونتو در چهار مخزن Main (مخزن نرم‌افزاری اوبونتو که حاوی بسته‌ها و نرم‌افزارهای آزاد است که کانونیکال به طور رسمی از آن‌ها پشتیبانی می‌کند)، Restricted (مخزن حاوی نرم‌افزارهای غیر‌آزاد با پشتیبانی رسمی کانونیکال)، Universe (مخزن غیر رسمی حاوی برنامه‌های آزاد که توسط توسعه‌دهندگان داوطلب توسعه داده می‌شود) و Multiverse (مخزن حاوی نرم‌افزارهای غیر آزاد و متن بسته که توسط افراد داوطلب توسعه‌‌داده می‌شود) نگه‌داری می‌شوند.
در بحث گرافیک، اوبونتو از اوبونتوهای سابق کمی فاصله گرفته است. اوبونتو در نسخه‌های اولیه خود، به نوعی نام انتشار نسخه را در شکل پس‌زمینه میزکار استفاده می‌کرد، در حالی‌که این روند در چند نسخه اخیر به یک پس‌زمینه رنگی زیبا و تقریباً ثابت تغییر کرده است. شکل پس‌زمینه این نسخه بسیار همانند نسخه پیشین است (مگر در ترکیب چند رنگ) و تم هم همان تمی است که چند نسخه‌ای است در اوبونتو به زیبایی خودنمایی می‌کند.اصرار اوبونتو به استفاده از Banshee به نتیجه نرسید و کانونیکال سرانجام از Rhythmbox در این نسخه استفاده کرد. اوبونتو در نسخه‌های پیشین نیز از F-Spot به عنوان برنامه مدیریت تصاویر استفاده می‌کرد که این برنامه نیز جای خود را به Shotwell داده است. استفاده از برنامه‌های بحث برانگیز و پر سر و صدا مانند Banshee و Shotwell در اوبونتو تازگی ندارد اما کوتاه آمدن از موضع اتخاذ شده جای تقدیر دارد!
انتقاد دیگری که می‌توان به اوبونتو وارد دانست، دوگانگی در پوسته یونیتی است. بر خلاف گنوم‌شل که در آن تمامی ابزارها به سمت استفاده در تجهیزات لمسی پیش رفته‌اند و گزینه‌های انتخابی با فاصله‌هاي زیادی نسبت به یکدیگر قرار گرفته و آیکون‌های بزرگی هم دارند، اما در یونیتی اوبونتو یک دوگانگی برای استفاده در تجهیزات لمسی و استفاده در کامپیوترهای شخصی دیده می‌شود.در یونیتی اگرچه نشانه‌های استفاده در تجهیزات لمسی به خوبی مشاهده می‌شود اما از طرفی وجود لینک‌ها و دکمه‌هایی که به سختی در تجهیزات لمسی قابل استفاده هستند، یونیتی را در یک دوگانگی برای استفاده در تجهیزات لمسی یا استفاده در سیستم‌های میزکار قرار داده است. (شکل۶)
http://pnu-club.com/imported/2012/06/601.jpg (http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/2012/6/ubuntu124gg.jpg)
شکل 6- دکمه‌ها و گزینه‌های کوچک و نزدیک به هم هنوز برای تجهیزات لمسی بهینه نشده‌اند.
نتیجه‌گیری
اگرچه همیشه اوبونتو را بابت پافشاری بر تصمیماتش ستوده‌ایم، اما در ظاهر این پا‌فشاری‌ها به قیمت از دست دادن رتبه و کاربرانش تمام شده است. بسیاری از کاربران از رابط جدید اوبونتو راضی نیستند، منوها و آیکون‌های کنترلی پنجره‌ها را در مکان سنتی خود می‌خواهند و سایر تنظیمات و بهینه‌سازی‌های اوبونتو را دوست ندارند و به همین دلیل است که لینوکس مینت توانسته‌است کاربران گریخته از اوبونتو را به سوی خود بکشاند. شاید شاتل‌ورث، کانونیکال و تیم توسعه اوبونتو استفاده از اوبونتو در تجهیزات همراه مانند موبایل و تبلت را بیشتر دوست داشته باشند و به همین خاطر است که در چند سال گذشته صحبت‌های زیادی را مبنی بر استفاده از اوبونتو در تجهیزات قابل حمل شنیده‌ایم.
اوبونتو که در هنگام ظهور بسیار سریع به محبوبیت رسید و در اوج قرار گرفت، این روزها برای در اوج ماندن کارهای سخت‌تری پیش‌رو دارد و ظاهراً پروژه‌هایش دیر بازده‌تر شده‌اند.هر‌چه هست، باید منتظر ماند و دید اوبونتو با یونیتی و قرار گرفتن به‌عنوان سیستم‌عامل در تجهیزات همراه، می‌تواند اعتبار از دست رفته خود را باز‌یابد و دوباره به اوج محبوبیت برگردد یا باید با برداشتن یک گام به عقب، سعی در راضی نگه‌داشتن کاربران دسکتاپ خود کند.
اگر کاربران سایر توزیع‌های لینوکسی به تأخیر در انتشار عادت کرده‌اند، اوبونتو به انتشار در زمان از پیش تعیین‌شده پایبند است. اگرچه این مطلب در کل به سود اوبونتو نیست و شایعات مبنی بر انتشار توزیع بدون رفع باگ‌های باز را قوت می‌بخشد. اما این‌بار «مورچه‌خوار دقیق» (Precise Pangolin) آمده است تا اعتبار از دست رفته اوبونتو را بازگرداند.
مقدمه
پنج‌شنبه ۷ اردیبهشت ماه نسخه جدیدی از اوبونتوی پر‌طرفدار منتشر شد. انتشار این نسخه از اوبونتو از دو جنبه حائز اهمیت است. نخست آن‌که بعد از چندین سال که اوبونتو در صدر فهرست پر کاربردترین (به گفته بعضی پر جست‌وجو‌ترین!) توزیع لینوکسی جا خوش کرده بود، پس از انتشار نسخه 11,10 جایگاه خود را که چندان هم سخت به دست نیاورده بود به سادگی به لینوکسی به نام «مینت» واگذار کرد که خود بر پایه اوبونتو است!
جنبه دوم اهمیت انتشار نسخه جدید اوبونتو سیستم منوی جدید HUD یا همان Heads-Up Display اوبونتو است.از دست دادن جایگاه برای همه توزیع‌ها دردناک است، اما برای اوبونتو که کمتر کسی فکرش را می‌کرد روزی جایگاه خود را که در فاصله زیادی از سایر توزیع‌ها قرار داشت از دست بدهد، این تغییر بسیار دردناک‌تر است. از طرف دیگر اختلاف گروه توسعه‌دهندگان اوبونتو با گروه توسعه‌دهندگان گنوم بر سر گنوم‌شل (که در نهایت منجر به توسعه پوسته یونیتی برای اوبونتو شد) کاربران بیشتری را از ادامه استفاده از اوبونتو منصرف کرد. اگر بخواهیم دقیق‌تر موشکافی کنیم شاید بتوان دلیل از دست دادن جایگاه اوبونتو را همین بلندپروازی‌ها و پافشاری بر سیاست‌های خود دانست.
مورد دیگری که می‌تواند بر اهمیت این نسخه بیافزاید Long Term Support یا پشتیبانی طولانی مدت از این نسخه است. پشتیبانی ۳ ساله از نسخه دسکتاپ (که برای به‌روزرسانی‌های امنیتی این پشتیبانی به ۵ سال می‌رسد) باعث می‌شود که برخی کاربران کمتر راغب به به‌روزرسانی اوبونتو به نسخه‌های عادی مانند 12,10 باشند؛ بنابراین، کانونیکال باید تمام جوانب امر برای این نسخه را سنجیده باشد که حداقل تا ۳ سال آینده این نسخه بدون مشکل جدی قابل استفاده باشد.
بارگذاری و نصب
اگرچه حجم فایل Image برای رایت روی سی‌دی طبق معمول زیاد به نظر می‌رسد (۶۹۸ مگابایت برای نسخه ۶۴ بیتی و ۷۰۱ مگابایت برای نسخه ۳۲ بیتی!) اما به راحتی روی یک CD معمولی رایت می‌شود. اصرار کانونیکال به انتشار فایل Image با محدودیت حجم سی‌دی و همچنین ارائه نسخه alternate با وجود عدم استقبال از این نسخه نسبت به نسخه دسکتاپ و سرور، خود جای سؤال دارد!
بارگذاری سیستم‌عامل از دیسک دو دقیقه و ۲۶ثانیه طول کشید. خاموش شدن سیستم پس از نصب از روی دیسک زنده هم ۸ ثانیه به طول انجامید که زمان بسیار خوبی محسوب می‌شود.نصب اوبونتو (با نصب و تنظیمات زبان فارسی) به ده دقیقه زمان نیاز داشت. سیستم فایلی پیش‌فرض برای نصب ext4 است اما امکان استفاده از btrfs نیز وجود دارد. باید توجه داشت که در صورت استفاده از این سیستم فایلی جدید برای پارتیشن “/” (پارتیشن ریشه) باید یک پارتیشن boot/ با فرمت ext4 یا دیگر سیستم‌های فایلی کاملاً پشتیبانی شده ساخت تا سیستم قادر به بوت شدن باشد.
بسته‌ها، برنامه‌ها و به‌روزرسانی‌ها
هسته 0,2,3، گنوم 3,4، فایرفاکس۱۱، مجموعه اداری لیبره آفیس 3,5,2 و یونیتی 5,10 ویژگی‌های برتر این نسخه هستند. در این میان استفاده از گنوم 3,4 نکته مثبتی به شمار می‌آید.زمانی که برای نصب بسته گیمپ به مرکز نرم‌افزاری اوبونتو رفتیم، با انبوهی از تبلیغات مواجه شدیم. گویا کانونیکال برای کسب درآمد از اوبونتو روی فروشگاه آنلاینش، Ubuntu one و فروش موزیک حساب ویژه‌ای باز کرده است. نکته‌ای که به احتمال زیاد به مذاق بسیاری از کاربران قدیمی‌تر خوش نخواهد آمد (شكل1).
http://pnu-club.com/imported/2012/06/596.jpg (http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/2012/6/ubuntu124aa.jpg)
شکل 1- تبلیغات اوبونتو در
Ubuntu Software Centre
پس از گذشت ۳ روز از انتشار اوبونتو، سری به مرکز به‌روز‌رساني این نسخه زدم و متوجه شدم که طی این مدت ۷۰ مگابایت وصله و به‌روزرسانی امنیتی برای اوبونتو منتشر شده‌است. این به‌روزرسانی‌ها شامل نسخه جدید فایرفاکس، بسته زبان برای فایرفاکس، هدرها و دیگر بسته‌های مربوط به هسته می‌شد.سرعت عمل گروه توسعه برای انتشار به روز‌رسانی‌ها در این مورد ستودنی است.
بررسی
مورچه‌خوار پولکی ما پس از نصب در نخستين بارگذاری از روی دیسک سخت، به ۴۶ ثانیه زمان نیاز داشت که این مدت زمان در دفعه‌هاي بعد به ۲۲ ثانیه کاهش یافت. این مدت زمان با آرمان‌های اوبونتو که قصد دارد استارت‌آپ را به ۱۰ ثانیه و حتی کمتر برساند، بسیار متناقض است (در نسخه‌های پیشین شاهد بارگذاری‌هایی در مدت زمان ۱۲ و حتی ۱۰ ثانیه هم بودیم). مدت زمان لازم برای خاموش شدن کامل سیستم ۵ ثانیه است که زمان بسیار مناسب و خوبی است. اوبونتو اگرچه از میزکار گنوم به صورت پیش‌فرض استفاده می‌کند اما هیچ‌گاه از پوسته گنوم‌شل استفاده نکرده است. «یونیتی» پوسته‌ای است که اوبونتو روی گنوم سری۳ کشیده است و در این مدت کانونیکال نسخه‌های زیادی را منتشر کرده تا کاربران را به استفاده از آن ترغیب کند.
در این راه کانونیکال از هر کاری برای اثبات حقانیت ادعای خود درمورد گنوم‌شل بهره جسته که جدیدترین آن‌ها سیستم منوی جدید اوبونتو (HUD) است. سیستم منوی اوبونتو از ابتدای ظهور یونیتی، روی یکپارچه شدن منوی پنجره‌ها و برنامه‌های فعال در پنل بالایی میزکار تمرکز کرده بود. مسئله‌ای که بسیاری از کاربران برای عادت به آن زمان زیادی نیاز داشتند و البته مورد مهم‌تر آن را باید عدم تجمیع بسیاری از برنامه‌ها با این ویژگی و دوگانه شدن مکان منوها دانست. این مورد حتی در نسخه جدید اوبونتو نیز وجود دارد و برنامه‌های پیش‌فرض و پر‌استفاده اوبونتو مانند لیبره‌آفیس هم تطبیق خوبی با مکان جدید منوها ندارد). (شکل۲)
http://pnu-club.com/imported/2012/06/597.jpg (http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/2012/6/ubuntu124bb.jpg)
شکل 2- شکل بالا منوهای ناتیلوس را نشان می‌دهد که به خوبی با یونیتی یکپارچه شده و به پنل بالا انتقال یافته‌اند و در مقابل شکل پایین منوهای برنامه لیبره آفیس را نشان می‌دهد که روی بدنه اصلی برنامه قرار گرفته‌اند.
اکنون مورچه خوار باغ وحش کانونیکال سیستم جدیدی را برای دسترسی به آیتم‌های منوها معرفی کرده است. در این سیستم جدید با زدن کلید Alt می‌توانید مقصود خود را از رفتن به منو تایپ کنید تا سیستم شما را به مسیر درست راهنمایی کند یا لینک دهد. شکل ۲ در حالتی تهیه شده است که در هنگام اجرای فایرفاکس به دنبال واژه tools در منوی این برنامه بودیم! (شكل3)
http://pnu-club.com/imported/2012/06/598.jpg (http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/2012/6/ubun124cc.jpg)
شکل 3- HUD سیستم منوی جدید اوبونتو
یکی از نکات مثبت اوبونتو در تشخیص منطقه زمانی و حدس طرح صفحه کلید سیستم در هنگام نصب بود. این مورد در نسخه پیشین اوبونتو نیز دیده می‌شد اما نکته منفی این مورد به مشکلات پس از نصب برمی‌گردد که به صورت مدام پیام عدم پشتیبانی و نصب کامل زبان (فارسی) را به نمایش در می‌آورد و نکته بدتر این‌که با نصب بسته‌های مورد نیاز باز هم مشکل به قوت خود باقی می‌ماند. (شکل‌هاي۴ و ۵)
http://pnu-club.com/imported/2012/06/599.jpg (http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/2012/6/ubuntu124dd.jpg)
شکل 4- پیغام اخطار برای نصب بسته‌های مربوط به پشتیبانی از زبان فارسی
http://pnu-club.com/imported/2012/06/600.jpg (http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/2012/6/ubuntu124ee.jpg)
شکل 5- به رغم نصب بسته‌های مورد نیاز برای زبان فارسی باز هم پیغام خطا ظاهر می‌شود.
پشتیبانی اوبونتو از سخت‌افزارها همیشه خوب و مثال زدنی بوده است. در لپ‌تاپی که اوبونتو روی آن مورد آزمايش قرار گرفت، کلیه سخت‌افزارها نظیر کارت صدا، وب‌کم، کارت گرافیک، اترنت با سرعت ۱گیگابیت بر ثانیه و حتی کارت شبکه بی‌سیم با چیپ‌ست Broadcom نیز به درستی شناسایی شده و قابل استفاده بودند.انتقادی که در این بخش می‌توان به اوبونتو وارد کرد این است که با توجه به وجود درایور متن باز برای سخت‌افزارهایی نظیر آداپتور شبکه بی‌سیم و کارت گرافیکی و کارکرد صحیح این قطعه‌ها، اصرار به کاربر برای نصب نسخه متن بسته و غیر آزاد (منتشر شده توسط شرکت سازنده) کاملاً غیر ضروری به نظر می‌رسد و مرحله‌ای اضافی است و برای کاربران متعصب به استفاده از نرم‌افزارهای آزاد، پیام پیشنهاد نصب درایور متن بسته یک سخت‌افزار کاملاً آزار‌دهنده است.
مورد دیگری که از ویژگی‌های این نسخه به شمار می‌رود (البته شاهد حضور همتای آن در گنوم ۳ نیز هستیم) امکان جست‌وجوی فایل‌های ویدیویی موجود روی هارد‌دیسک یا جست‌وجو در فروشگاه‌ها و مراکز آنلاین پخش ویدیو مانند یوتیوب است. این گزینه Video Lens نام دارد و با مراجعه به Dash می‌توان نام ویدیو را جست‌وجو کرد تا نتایج محلی و آنلاین نمایش داده شود.
این نسخه آن‌طور که در نکات انتشار آن آمده است (و در منوی گراب دیسک زنده نیز قابل مشاهده است) از ترجمه به ۴۱ زبان پشتیبانی می‌کند. مخازن باینری Precise Pangolin شامل ۳۹۲۲۶ بسته است که طبق معمول بسته‌های اوبونتو در چهار مخزن Main (مخزن نرم‌افزاری اوبونتو که حاوی بسته‌ها و نرم‌افزارهای آزاد است که کانونیکال به طور رسمی از آن‌ها پشتیبانی می‌کند)، Restricted (مخزن حاوی نرم‌افزارهای غیر‌آزاد با پشتیبانی رسمی کانونیکال)، Universe (مخزن غیر رسمی حاوی برنامه‌های آزاد که توسط توسعه‌دهندگان داوطلب توسعه داده می‌شود) و Multiverse (مخزن حاوی نرم‌افزارهای غیر آزاد و متن بسته که توسط افراد داوطلب توسعه‌‌داده می‌شود) نگه‌داری می‌شوند.
در بحث گرافیک، اوبونتو از اوبونتوهای سابق کمی فاصله گرفته است. اوبونتو در نسخه‌های اولیه خود، به نوعی نام انتشار نسخه را در شکل پس‌زمینه میزکار استفاده می‌کرد، در حالی‌که این روند در چند نسخه اخیر به یک پس‌زمینه رنگی زیبا و تقریباً ثابت تغییر کرده است. شکل پس‌زمینه این نسخه بسیار همانند نسخه پیشین است (مگر در ترکیب چند رنگ) و تم هم همان تمی است که چند نسخه‌ای است در اوبونتو به زیبایی خودنمایی می‌کند.اصرار اوبونتو به استفاده از Banshee به نتیجه نرسید و کانونیکال سرانجام از Rhythmbox در این نسخه استفاده کرد. اوبونتو در نسخه‌های پیشین نیز از F-Spot به عنوان برنامه مدیریت تصاویر استفاده می‌کرد که این برنامه نیز جای خود را به Shotwell داده است. استفاده از برنامه‌های بحث برانگیز و پر سر و صدا مانند Banshee و Shotwell در اوبونتو تازگی ندارد اما کوتاه آمدن از موضع اتخاذ شده جای تقدیر دارد!
انتقاد دیگری که می‌توان به اوبونتو وارد دانست، دوگانگی در پوسته یونیتی است. بر خلاف گنوم‌شل که در آن تمامی ابزارها به سمت استفاده در تجهیزات لمسی پیش رفته‌اند و گزینه‌های انتخابی با فاصله‌هاي زیادی نسبت به یکدیگر قرار گرفته و آیکون‌های بزرگی هم دارند، اما در یونیتی اوبونتو یک دوگانگی برای استفاده در تجهیزات لمسی و استفاده در کامپیوترهای شخصی دیده می‌شود.در یونیتی اگرچه نشانه‌های استفاده در تجهیزات لمسی به خوبی مشاهده می‌شود اما از طرفی وجود لینک‌ها و دکمه‌هایی که به سختی در تجهیزات لمسی قابل استفاده هستند، یونیتی را در یک دوگانگی برای استفاده در تجهیزات لمسی یا استفاده در سیستم‌های میزکار قرار داده است. (شکل۶)
http://pnu-club.com/imported/2012/06/601.jpg (http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/2012/6/ubuntu124gg.jpg)
شکل 6- دکمه‌ها و گزینه‌های کوچک و نزدیک به هم هنوز برای تجهیزات لمسی بهینه نشده‌اند.
نتیجه‌گیری
اگرچه همیشه اوبونتو را بابت پافشاری بر تصمیماتش ستوده‌ایم، اما در ظاهر این پا‌فشاری‌ها به قیمت از دست دادن رتبه و کاربرانش تمام شده است. بسیاری از کاربران از رابط جدید اوبونتو راضی نیستند، منوها و آیکون‌های کنترلی پنجره‌ها را در مکان سنتی خود می‌خواهند و سایر تنظیمات و بهینه‌سازی‌های اوبونتو را دوست ندارند و به همین دلیل است که لینوکس مینت توانسته‌است کاربران گریخته از اوبونتو را به سوی خود بکشاند. شاید شاتل‌ورث، کانونیکال و تیم توسعه اوبونتو استفاده از اوبونتو در تجهیزات همراه مانند موبایل و تبلت را بیشتر دوست داشته باشند و به همین خاطر است که در چند سال گذشته صحبت‌های زیادی را مبنی بر استفاده از اوبونتو در تجهیزات قابل حمل شنیده‌ایم.
اوبونتو که در هنگام ظهور بسیار سریع به محبوبیت رسید و در اوج قرار گرفت، این روزها برای در اوج ماندن کارهای سخت‌تری پیش‌رو دارد و ظاهراً پروژه‌هایش دیر بازده‌تر شده‌اند.هر‌چه هست، باید منتظر ماند و دید اوبونتو با یونیتی و قرار گرفتن به‌عنوان سیستم‌عامل در تجهیزات همراه، می‌تواند اعتبار از دست رفته خود را باز‌یابد و دوباره به اوج محبوبیت برگردد یا باید با برداشتن یک گام به عقب، سعی در راضی نگه‌داشتن کاربران دسکتاپ خود کند.