alamatesoall
06-04-2012, 07:19 PM
http://pnu-club.com/imported/2012/06/160.jpg
از ميان عوامل آمادگى جسماني، استقامت قلبى - تنفسى بيشترين معناى ضمنى را براى سلامت در طول عمر دارا مىباشد؛ اما رشد آن در کودکان در هالهاى از موهومات قرار دارد. متخصصان سالهاى بسيارى فکر مىکردند که سيستمهاى قلبى - عروقى و تنفسى در کودکان ظرفيت کار کردن دامنهدار آنها را محدود مىکند. بهطورى که در مباحث قبلى اشاره شد، اگرچه نوعى تعبير غلط در مورد اندازهٔ رگهاى خونى به اين نظر کمک کرد و به زودى نادرستى آن ثابت شد، تا چند دهه اين شايعه و موهوم پايدار بود (کارپويچ، ۱۹۳۷ و ۱۹۹۱). علاوه بر اين بسيارى از والدين و معلمان بر اين باور هستند که کودکان بهطور خودکار و به اندازهٔ کافى براى آمادگى جسمانى خود تمرين و فعاليت دارند و نهايتاً بر اين عقيده هستند که کودکان به انجام فعاليتهاى ورزشى شديد براى بهبود آمادگى جسمانى خود نياز ندارند.
مطالعات انجام شده در سالهاى اخير (بيلى ۱۹۷۶، گيليام و همکاران، ۱۹۷۷ و مورتن و همکاران، ۱۹۹۰) عکس اين قضيه را با نشان دادن شيوهٔ زندگى غير متحرک بسيارى از بزرگسالان امروزى و اثر آن در نحوهٔ زندگى و فرزندان آنها ثابت مىکند. درصد بالايى از کودکان و نوجوانان يک يا چند علامت خطرآفرين براى بيمارى قلبى - عروقى را نشان مىدهند. کودکانى که در وضعيت ضعيف جسمى باشند احتمالاً اين حالت را در طول عمر خود حفظ مىکنند. مديران ورزشى و معلمان بايد رشد استقامت دستگاههاى قلبى - تنفسى را بهطور کامل بدانند و از پتانسيل آن در پاسخ به فعاليتهاى ورزشى آگاه باشند تا بتوانند کودکان را تشويق کنند براى رسيدن به سطح مناسب از آمادگى جسمانى و انجام فعاليت شديد بدنى تلاش کنند.
بحث در زمينهٔ استقامت، با انطباقهاى اساسى فيزيولوژيک ناشى از فعاليتهاى بدنى و ورزش آغاز مىشود. اجراء آزمونهاى استقامت توسط افراد، نشانه و بازتابى از عوامل متنوع و مختلف است؛ براى مثال، افرادى که داراى هماهنگى عصبى - عضلانى خوبى هستند مىتوانند با کفايت بهتر حرکت کنند و به احتمال زياد مىتوانند مدت بيشترى به فعاليت در مقايسه با ديگران ادامه دهند. اجراء برخى از آزمونها نياز به حفظ و نگهدارى يا هماهنگى دارد که انجام آن براى کودکان دشوار است. عوامل فرهنگى نيز ممکن است بر اجراء آزمون تأثير گذارد؛ زيرا در بعضى اوقات، فرهنگ تعيينکننده است و به فرد تحميل مىشود که آيا در فعاليت ورزشى و بدنى شديد بهمنظور افزايش استقامت خود با تمام توان شرکت کند يا نه و آيا اين کار از نظر اجتماعى مقبول است يا نه؟
با شناسايى اين واقعيت که عواملى از اين قبيل در اندازهگيرى استقامت نقش دارند، سعى مىکنيم تا توجه خود را به عواملى معطوف کنيم که بهطور مستقيم بر استقامت فرد اثر مىگذارند.
از ميان عوامل آمادگى جسماني، استقامت قلبى - تنفسى بيشترين معناى ضمنى را براى سلامت در طول عمر دارا مىباشد؛ اما رشد آن در کودکان در هالهاى از موهومات قرار دارد. متخصصان سالهاى بسيارى فکر مىکردند که سيستمهاى قلبى - عروقى و تنفسى در کودکان ظرفيت کار کردن دامنهدار آنها را محدود مىکند. بهطورى که در مباحث قبلى اشاره شد، اگرچه نوعى تعبير غلط در مورد اندازهٔ رگهاى خونى به اين نظر کمک کرد و به زودى نادرستى آن ثابت شد، تا چند دهه اين شايعه و موهوم پايدار بود (کارپويچ، ۱۹۳۷ و ۱۹۹۱). علاوه بر اين بسيارى از والدين و معلمان بر اين باور هستند که کودکان بهطور خودکار و به اندازهٔ کافى براى آمادگى جسمانى خود تمرين و فعاليت دارند و نهايتاً بر اين عقيده هستند که کودکان به انجام فعاليتهاى ورزشى شديد براى بهبود آمادگى جسمانى خود نياز ندارند.
مطالعات انجام شده در سالهاى اخير (بيلى ۱۹۷۶، گيليام و همکاران، ۱۹۷۷ و مورتن و همکاران، ۱۹۹۰) عکس اين قضيه را با نشان دادن شيوهٔ زندگى غير متحرک بسيارى از بزرگسالان امروزى و اثر آن در نحوهٔ زندگى و فرزندان آنها ثابت مىکند. درصد بالايى از کودکان و نوجوانان يک يا چند علامت خطرآفرين براى بيمارى قلبى - عروقى را نشان مىدهند. کودکانى که در وضعيت ضعيف جسمى باشند احتمالاً اين حالت را در طول عمر خود حفظ مىکنند. مديران ورزشى و معلمان بايد رشد استقامت دستگاههاى قلبى - تنفسى را بهطور کامل بدانند و از پتانسيل آن در پاسخ به فعاليتهاى ورزشى آگاه باشند تا بتوانند کودکان را تشويق کنند براى رسيدن به سطح مناسب از آمادگى جسمانى و انجام فعاليت شديد بدنى تلاش کنند.
بحث در زمينهٔ استقامت، با انطباقهاى اساسى فيزيولوژيک ناشى از فعاليتهاى بدنى و ورزش آغاز مىشود. اجراء آزمونهاى استقامت توسط افراد، نشانه و بازتابى از عوامل متنوع و مختلف است؛ براى مثال، افرادى که داراى هماهنگى عصبى - عضلانى خوبى هستند مىتوانند با کفايت بهتر حرکت کنند و به احتمال زياد مىتوانند مدت بيشترى به فعاليت در مقايسه با ديگران ادامه دهند. اجراء برخى از آزمونها نياز به حفظ و نگهدارى يا هماهنگى دارد که انجام آن براى کودکان دشوار است. عوامل فرهنگى نيز ممکن است بر اجراء آزمون تأثير گذارد؛ زيرا در بعضى اوقات، فرهنگ تعيينکننده است و به فرد تحميل مىشود که آيا در فعاليت ورزشى و بدنى شديد بهمنظور افزايش استقامت خود با تمام توان شرکت کند يا نه و آيا اين کار از نظر اجتماعى مقبول است يا نه؟
با شناسايى اين واقعيت که عواملى از اين قبيل در اندازهگيرى استقامت نقش دارند، سعى مىکنيم تا توجه خود را به عواملى معطوف کنيم که بهطور مستقيم بر استقامت فرد اثر مىگذارند.