O M I D
05-19-2012, 04:24 PM
http://pnu-club.com/imported/2012/05/759.jpg
دانش آموزان این مدرسه، گفتن این جمله ها را با صدای موزون یاد می گیرند... " من یتیم هستم." "من از دو روز قبل تا حالا چیزی نخورده ام...
در حالی که مقام های ایالتی بیهار هند در شهرها برای تغییر وضعیت این ایالت و خروج از "دوران سیاه" وعده می دهند، در برخی روستاهای این ایالت واقعیت کاملا متفاوتی در جریان است که می گوید نه برنامه های دولتی، بلکه پیشرفت و کمال هنر گدایی درآمدی خوب را برای آنها تضمین می‌کند.
مدرسه ای در منطقه «بهاینس دیارا»، Bhains Diara از بخش «براری» (Barari) ناحیه کاتیهار بیهار وجود دارد که آنجا بچه های خانواده های فقیر هنر گدایی را آموزش می بینند. بخشی از برنامه های درسی مدرسه این است که چگونه این بچه ها التماس کردن و جلب همدردی مردم را یاد بگیرند تا بتوانند درآمد بیشتری داشته باشند.
بر اساس این گزارش، دهها کودک در حال درس خواندن در این مدرسه هستند و تعداد زیادی از این بچه ها دختران 10 تا 12 ساله می باشند.
دانش آموزان این مدرسه، گفتن این جمله ها را با صدای موزون یاد می گیرند... " من یتیم هستم." "من از دو روز قبل تا حالا چیزی نخورده ام.
محبوب عالم، مربی سالخورده هفتاد ساله این مدرسه با ریش بلند خاکستری که به کمک عصایی چوبی عریان قدم می زند، افسوس می خورد که این روستا بعد از استقلال هند به هیچ توسعه ای نرسیده است.
او از این موضوع عصبانی است که تنها در دوره سروزیری "نیتیش کومار"، توسعه، آن هم تنها در حد حرف، مطرح شده است.
ساکنان روستا به امکانات اساسی زندگی مانند برق، آب، جاده ها، سلامت، و مدرسه دستیابی نداشتند، والدین بچه های مدرسه گدایی بیچاره و درمانده اند، اگر بچه های فقیر گدایی نکنند خانواده هایشان چه چیزی باید بخورند؟ اینها سئوالاتی است که معلم پیر مطرح می کند.
پس از آنکه دوره آموزش گدایی کامل شد بچه ها گدایی در ایستگاه قطار را شروع می کنند که درآمد روزانه ای حدود 150 روپیه دارد.
با این همه، ویبهاش چادرا چاودهری، یکی از اعضای پارلمان از بخش "براری"، وجود این چنین مدرسه ای را انکار می کند.
او ادعا می کند که از انجام اقدامی شبیه این مطلع شده است اما وقتی افرادی را برای بررسی حقایق به روستا فرستاد، معلوم شده که این اطلاعات غلط است.
او معتقد است که طرح این موضوع، بخشی از توطئه ای است که از سوی برخی گدایان صورت می گیرد؛ گدایانی که اهل این روستا نیستند اما به روستا می آیند تا آنها را برای گدایی آموزش دهند.
با این وجود، این عضو پارلمان محلی وجود 20 تا 25 خانواده گدا در این روستا را تأیید کرد و گفت: آنها برای گذران زندگی در مناطقی از "کیشانگنج آراریو"گدایی می کنند.
دانش آموزان این مدرسه، گفتن این جمله ها را با صدای موزون یاد می گیرند... " من یتیم هستم." "من از دو روز قبل تا حالا چیزی نخورده ام...
در حالی که مقام های ایالتی بیهار هند در شهرها برای تغییر وضعیت این ایالت و خروج از "دوران سیاه" وعده می دهند، در برخی روستاهای این ایالت واقعیت کاملا متفاوتی در جریان است که می گوید نه برنامه های دولتی، بلکه پیشرفت و کمال هنر گدایی درآمدی خوب را برای آنها تضمین می‌کند.
مدرسه ای در منطقه «بهاینس دیارا»، Bhains Diara از بخش «براری» (Barari) ناحیه کاتیهار بیهار وجود دارد که آنجا بچه های خانواده های فقیر هنر گدایی را آموزش می بینند. بخشی از برنامه های درسی مدرسه این است که چگونه این بچه ها التماس کردن و جلب همدردی مردم را یاد بگیرند تا بتوانند درآمد بیشتری داشته باشند.
بر اساس این گزارش، دهها کودک در حال درس خواندن در این مدرسه هستند و تعداد زیادی از این بچه ها دختران 10 تا 12 ساله می باشند.
دانش آموزان این مدرسه، گفتن این جمله ها را با صدای موزون یاد می گیرند... " من یتیم هستم." "من از دو روز قبل تا حالا چیزی نخورده ام.
محبوب عالم، مربی سالخورده هفتاد ساله این مدرسه با ریش بلند خاکستری که به کمک عصایی چوبی عریان قدم می زند، افسوس می خورد که این روستا بعد از استقلال هند به هیچ توسعه ای نرسیده است.
او از این موضوع عصبانی است که تنها در دوره سروزیری "نیتیش کومار"، توسعه، آن هم تنها در حد حرف، مطرح شده است.
ساکنان روستا به امکانات اساسی زندگی مانند برق، آب، جاده ها، سلامت، و مدرسه دستیابی نداشتند، والدین بچه های مدرسه گدایی بیچاره و درمانده اند، اگر بچه های فقیر گدایی نکنند خانواده هایشان چه چیزی باید بخورند؟ اینها سئوالاتی است که معلم پیر مطرح می کند.
پس از آنکه دوره آموزش گدایی کامل شد بچه ها گدایی در ایستگاه قطار را شروع می کنند که درآمد روزانه ای حدود 150 روپیه دارد.
با این همه، ویبهاش چادرا چاودهری، یکی از اعضای پارلمان از بخش "براری"، وجود این چنین مدرسه ای را انکار می کند.
او ادعا می کند که از انجام اقدامی شبیه این مطلع شده است اما وقتی افرادی را برای بررسی حقایق به روستا فرستاد، معلوم شده که این اطلاعات غلط است.
او معتقد است که طرح این موضوع، بخشی از توطئه ای است که از سوی برخی گدایان صورت می گیرد؛ گدایانی که اهل این روستا نیستند اما به روستا می آیند تا آنها را برای گدایی آموزش دهند.
با این وجود، این عضو پارلمان محلی وجود 20 تا 25 خانواده گدا در این روستا را تأیید کرد و گفت: آنها برای گذران زندگی در مناطقی از "کیشانگنج آراریو"گدایی می کنند.