alamatesoall
04-10-2012, 08:37 PM
آینه ها:
بچه ها می توانند چیزهای زیادی از نگاه کردن خودشان در آینه بیاموزند و بخصوص می توانند حرکات دهانشان را در آینه رویت کنند. ایده آل است که آینه بزرگ باشد و در سطح زمین به دیوار ثابت شده باشد تا کودک بتواند به راحتی جلوی آن بنشیند یا حتی دراز بکشد.
سوراخی روی دیوار:
یک مقوای بزرگ که رویش یک سوراخ است و چند عدد شیئ کوچک می تواند یک وسیله ای برای تشویق صداسازی های کودک باشد. احتمالا" فرزندتان بدون اینکه احتیاج به تشویق داشته باشد اشیا را به داخل سوراخ خواهد انداخت. برای این بازی شما در یک طرف مقوا بنشینید و کودک در سوی دیگر . وقتی که او یک شیئ را از سوراخ بیرون می اندازد شما دوباره آن را به طرف کودک بیاندازید.
اینکار فقط با یک اسباب بازی انجام دهید تا کودک مفهوم بازی را درک کند. از این به بعد وقتی یک اسباب بازی را از سوراخ انداخت، باید آنقدر صبر کنید تا یک چیزی بگوید و بعد شما اسباب بازی را دوباره بطرف او بیاندازید. حتی می توانید با نشان دادن اسباب بازی از داخل سوراخ او را برانگیزید. باید بلا فاصله بعد از این که چیزی گفت اسباب بازی را از سوراخ به داخل بیاندازید.
بعد از این مرحله فقط در صورتی اسباب بازی را بطرفش بر گردانید که از کلمات شما تقلید کند. مثلا بگویید"توپ" و اگر گفت"تو" از او قبول کنید.اگر این را هم توانست انجام دهد کار را مشکل تر کنید و از او بخواهید کلمه را درست مثل شما بگوید. البته در هر مرحله فرصت کافی و تمرینات لازم را به کودک بدهید.
تمرین دهان و لبها:
برای صحبت کردن ما باید بتوانیم حرکات لبها و زبان و فکها را کنترل کنیم.
جویدن: تمرینات مربوط به جویدن(بیسکویت، هویج، سیب و دیگر چیزهای جامد) به مکانیسم گفتار کمک می کند. چون ما برای صحبت کردن درست مثل جویدن از حرکات فکها، لبها و زبان استفاده می کنیم. واقعا"خارج کردن غذا از بین دندانها بوسیله زبان بهترین تمرین است برای حرکات ظریف زبان که لازمه گفتار هستند.
مرکز گفتاردرمانی آوا
بچه ها می توانند چیزهای زیادی از نگاه کردن خودشان در آینه بیاموزند و بخصوص می توانند حرکات دهانشان را در آینه رویت کنند. ایده آل است که آینه بزرگ باشد و در سطح زمین به دیوار ثابت شده باشد تا کودک بتواند به راحتی جلوی آن بنشیند یا حتی دراز بکشد.
سوراخی روی دیوار:
یک مقوای بزرگ که رویش یک سوراخ است و چند عدد شیئ کوچک می تواند یک وسیله ای برای تشویق صداسازی های کودک باشد. احتمالا" فرزندتان بدون اینکه احتیاج به تشویق داشته باشد اشیا را به داخل سوراخ خواهد انداخت. برای این بازی شما در یک طرف مقوا بنشینید و کودک در سوی دیگر . وقتی که او یک شیئ را از سوراخ بیرون می اندازد شما دوباره آن را به طرف کودک بیاندازید.
اینکار فقط با یک اسباب بازی انجام دهید تا کودک مفهوم بازی را درک کند. از این به بعد وقتی یک اسباب بازی را از سوراخ انداخت، باید آنقدر صبر کنید تا یک چیزی بگوید و بعد شما اسباب بازی را دوباره بطرف او بیاندازید. حتی می توانید با نشان دادن اسباب بازی از داخل سوراخ او را برانگیزید. باید بلا فاصله بعد از این که چیزی گفت اسباب بازی را از سوراخ به داخل بیاندازید.
بعد از این مرحله فقط در صورتی اسباب بازی را بطرفش بر گردانید که از کلمات شما تقلید کند. مثلا بگویید"توپ" و اگر گفت"تو" از او قبول کنید.اگر این را هم توانست انجام دهد کار را مشکل تر کنید و از او بخواهید کلمه را درست مثل شما بگوید. البته در هر مرحله فرصت کافی و تمرینات لازم را به کودک بدهید.
تمرین دهان و لبها:
برای صحبت کردن ما باید بتوانیم حرکات لبها و زبان و فکها را کنترل کنیم.
جویدن: تمرینات مربوط به جویدن(بیسکویت، هویج، سیب و دیگر چیزهای جامد) به مکانیسم گفتار کمک می کند. چون ما برای صحبت کردن درست مثل جویدن از حرکات فکها، لبها و زبان استفاده می کنیم. واقعا"خارج کردن غذا از بین دندانها بوسیله زبان بهترین تمرین است برای حرکات ظریف زبان که لازمه گفتار هستند.
مرکز گفتاردرمانی آوا