اموزش جامع ورزش شنا

[shima_glk]

مقاله جامع آموزش شــنا




بهترين سرگرمي مؤمن شنا کردن است . ( پيامبر اکرم (ص) )
به فرزندان خود شناکردن و تيراندازي بياموزيد. ( پيامبر اکرم )


تاريخچه
شواهد باستان شناسي نشان مي دهند كه قدمت شنا و شنا كردن به 2500 سال قبل از ميلاد در تمدن مصر و بعد از آن در تمدن هاي آشور و يونان و روم باستان باز مي گردد. آنچه از گذشته آموزش شنا مي دانيم بر اساس يافته هايي است كه از « حروف تصويري » هيروگليف مصريان به دست آورده ايم. يوناني هاي باستان و رومي ها شنا را جزو برنامه هاي مهم آموزش نظامي خود قرار داده بودند ، و مانند الفبا يكي از مواد درسي در آموزش مردان بوده است. شنا در شرق به قرن اول قبل از ميلاد باز مي گردد. ژاپن جايي است كه شواهد و مداركي از مسابقات شنا در آن وجود دارد. در قرن هفدهم به دستور رسمي حكومتي شنا به صورت اجباري در مدارس تدريس مي شد .
مسابقات سازمان يافته شنا در قرن 19 ميلادي قبل از ورود ژاپن به دنياي غرب شكل گرفت. از قرار معلوم مردم ساحل نشين اقيانوس آرام، به كودكان هنگامي كه به راه مي افتادند يا حتي پيش تر شنا مي آموختند. نشانه هايي از مسابقات گاه و بي گاه ميان مردم يونان باستان وجود دارد و همچنين يكي از بوكسورهاي معروف يونان شنا را به عنوان تمرين در برنامه ورزشي خود گنجانيده بود. رومي ها اولين استخرهاي شنا را بنا كردند و گفته مي شود كه در قرن اول پيش از ميلاد « گي يس مي سي ينس » Gaiusmaecenas اولين استخر آب گرم را ساخت.
برخي عدم تمايل اروپائيان به شنا را در قرون وسطي ترس از گسترش و سرايت عفونت و بيماري هاي مسري مي دانند از طرفي شواهدي وجود دارد كه نشان مي دهد در سواحل بريتانياي كبير در اواخر قرن 17 ميلادي از شنا در آب به عنوان وسيله اي براي درمان استفاده مي شود. البته تا پيش از قرن نوزدهم شنا به عنوان تفريح و ورزش در ميان مردم جايگاهي پيدا نكرد. زماني كه نخستين سازمان شنا در سال 1837 تأسيس شد در پايتخت بريتانيا يعني لندن ، 6 استخر سر پوشيده وجود داشت كه مجهز به تخته شيرجه بودند. در سال 1846 اولين مسابقه شنا در مسافت 440 يارد در استراليا بر پا شد كه بعد از آن هر ساله نيز به اجرا در آمد. باشگاه شناي « متروپوليتين » Metropolitan لندن در سال 1869 تأسيس شد كه بعدها به انجمن شناي غير حرفه اي تغيير نام پيدا كردكه در واقع هيئت رئيسه شناي غير حرفه اي بريتانيا بود. فدراسيون هاي ملي شنا در چندين كشور اروپايي در سال 1882 تا 1889 شكل گرفتند.

بخش اول : اصول نظري شنا

شنا : شناي مسافت swimming : distance swimming
براي نخستين بار برنامه هاي آموزشي شنا در قرن نوزدهم در بريتانياي كبير هم به منظور ورزش و هم در جهت گسترش نجات غريقي مورد استفاده قرار گرفتند. در ديگر نقاط اروپا نيز به تدريج از اين برنامه استفاده شد. در سال 1916 در كشور ايالات متحده آموزش شنا براي حرفه نجات غريقي تحت حمايت سازمان صليب سرخ آمريكا به اجرا در آمد. تمريناتي كه توسط شاخه هاي مختلف نيروهاي مسلح در طي جنگ هاي اول و دوم جهاني انجام گرفت ، در پيشرفت ورزش شنا تأثير به سزايي داشت. برپايي دوره هاي آموزش شنا كه تا حد آموزش به كودكان و خردسالان گسترش مي يافت توسط سازمان هاي اجتماعي،مدارس باز شد. تمرينات ابتدايي و ساده كه صرفاً در آن به شنا كردن تا حد ممكن تأكيد مي شد جاي خود را به تمرينات با فاصله و مكرر دادند. تمريني با فاصله متشكل از يك سري حركات شنا در مسافت هاي مساوي با وقت هاي استراحت برنامه ريزي شده . در تمرينات با فاصله آرام كه به منظور بالابردن ميزان استقامت شناگران است، زمان استراحت بيشتر از زمان شنا است. در تمرينات با فاصله سريع كه براي بالابردن سرعت شناگر مورد استفاده قرار مي گيرند به شناگر اجازه مي دهند كه بعد از شنا در زمان استراحت به وضعيت عادي تنفس و ضربان قلب خود باز گردد.
پافشاري زياد بر برگزاري مسابقات بين المللي منجر به ساخته شدن استخرهاي 50 متري شد. ديگر امكاناتي كه باعث پيشرفت شنا هم در تمرين و هم در عرصه نمايش گرديدند شامل آب روهاي موج گير ، خطوط نشان دهنده است كه براي جلوگيري از بي نظمي در جريان مسابقه فراهم شد. از ديگر امكانات دوربين هاي جديد براي مطالعه و بررسي حركات در زير آب ، ساعت هاي بزرگ كه براي شناگران قابل مشاهده بودند و بالاخره ابزار الكتريكي زمان بندي است. بدين ترتيب از سال 1972 تمام ركوردها تا صدم ثانيه ثبت گرديده اند

انواع شنا
ورزش شنا را به صورت هاي گوناگون انجام مي دهند. بعضي از انواع شناها عبارتند از :
شناي استقامت : پيمودن مسافت هاي طولاني در آب به كمك انواع شناها را، شناي استقامت مي گويند. اين نوع شنا به طور معمول در آب هاي آزاد صورت مي گيرد. اما ، در استخر هم مي توان شناي استقامت كرد.
شناي زير آبي : از انواع شناهاست كه به منظور نجات غريق و يا يافتن چيزي در زير آب مورد استفاده قرار مي گيرد. در شناي زير آبي به طور معمول از شناي قورباغه يا شناي پهلو استفاده مي كنند.
مهمترين نوع شناها عبارتند از: شناي كرال ، شناي قورباغه ، شناي پروانه .

شيرجه
شيرجه از رشته هاي مهم و زيباي ورزش است. به طور كلي ، شيرجه يا از سكو انجام مي شود يا از تخته فنري.

واترپولو
واترپولو از انواع بازي هاي آبي است كه در استخر بين دو تيم برگزار مي شود. بازيكنان هر تيم بايد كوشش كنند، توپي را با شنا و پاس دادن به يكديگر پيش ببرند و آن را وارد دروازه حريف كنند.

نجات غريق
يك سلسله كارهايي را كه بايد به شيوه اي فني و علمي انجام شود تا غريق از مرگ نجات يابد، نجات غريق مي گويند. براي يادگرفتن اصول نجات غريق بايد در كلاس هاي مخصوصي شركت كرد تا نشان ويژه آن را به دست آورد. عمليات نجات غريق ، شامل مراحل مختلفي همچون : گرفتن غريق از آب ، اجراي تنفس مصنوعي ... است .

طريقه تنفس صحيح
بر حسب طاقت بدني ، تمرين ، و حجم قفسه سينه تان ، شما مدت كم يا زيادي در زير آب خواهيد ماند. اما مطلب مهم اين است كه اگر شما با يك نفس عميق به زير آب برويد، و زمان نفس گيري شما را اندازه گيري كنند، مدت آن خيلي كمتر از موقعي خواهد بود كه در حدود يك دقيقه و يا بيشتر در خارج از آب به طور مرتب چند نفس عميق و طولاني بكشيد، و سپس به زير آب برويد. پس توصيه مي كنيم ، براي اينكه بتوانيد مدتي را زير آب بمانيد، در خارج از آب چند بار پشت سر هم ( پي در پي ) نفس عميق بكشيد، و بالاخره بعد از يك تنفس عميق و طولاني به زير آب برويد.
شايد شما قبل از رفتن به زير آب ، در اثر نفس هاي پي در پي احساس گيجي بكنيد، از اين بابت ناراحت نشويد، زيرا علت اين امر ازدياد اكسيژن در خون شماست ، كه به طور طبيعي بعد از چند ثانيه ماندن در زير آب رفع مي گردد. شما قطعاً در اولين تمرين نمي توانيد بيش از 30 ثانيه در زير آب بمانيد، ولي دراثر تمرينات متوالي ، حداكثر نفس گيري شما به 1 الي 2 دقيقه خواهد رسيد.

شنا : شناي رقابتي swimming : competitive swimming
شناي رقابتي با ورود به المپيك در سال 1896 در عرصه بين المللي داراي اهميت و موجوديت شد. مسابقات المپيك ابتدا تنها به مردان اختصاص داشت اما بعدها در سال 1912 مسابقات زنان نيز در اين رقابت ها جاي گرفت. قبل از تأسيس فينا( FINA ) بازي هاي المپيك ، شامل تعدادي از مسابقات غير متداول بودند. براي مثال در سال 1900 زماني كه مسابقات شنا در رودخانه «سن» Seine در فرانسه برگزار مي شد رقابت كنندگان بايد از تيرهاي چوبي خاصي بالا مي رفتند و زير صفي از قايق ها در آب شنا مي كردند.
پس از اينكه فينا تأسيس شد برخي از اين مسابقات عجيب برچيده شدند. تحت مقررات فينا هم در بازي هاي المپيك و هم در ديگر مسابقات ، طول مسابقات به تدريج با سيستم متر اندازه گيري مي شد. و در سال 1969 سيستم اندازه گيري يارد براي ركوردها منسوخ شد.
انواع حركت هاي شنا به شناي آزاد ، كرال سينه، كرال پشت ، قورباغه ، پروانه دسته بندي شدند.
تمام اين حركات در مسابقات انفرادي چندگانه به اجرا در آمدند.

تاريخچه شنا در ايران
تاريخچه شنا به عنوان يك ورزش ، در ايران ، بسيار كوتاه است و به طور كلي هم اين رشته از ورزش به نسبت ديگر رشته ها در كشور ما چندان پيشرفتي حاصل نكرده است. در حالي كه به جهت موقعيت جغرافيايي ايران كه در شمال و جنوب كشور به دريا متصل است و هم به جهت تأكيدات مذهبي، مي بايستي اين ورزش را مورد توجه قرار مي دادند.
در قديم ، مكان هايي شبيه استخر سرپوشيده در حمام ها مي ساختند ، به نام چال حوض.
اين چال حوض ها ، كه حداكثر از 10 متر تجاوز نمي كرد، براي شنا كردن و آب بازي بود.
در اطراف چال حوض ها، سكوهايي به ارتفاع 2 يا 3 متر وجود داشت كه از بالاي آن به درون آب مي پريدند و عملياتي مانند پشتك و وارو انجام مي دادند.
روشنايي چال حوض ها از سوراخ كوچكي كه در سقف بود، تأمين مي شد. در اين گونه آبگيرهاي غير بهداشتي ، هيچ گونه مقرراتي وجود نداشت و هر كس مي توانست قبل از استحمام يا پس از آن وارد چال حوض شود و به آب بازي و شنا ( كه به معناي واقعي هم شنا نبود) بپردازد. تا سال 1314 در سراسر ايران حتي يك استخر شنا هم نبود و فقط در اردوگاه نظامي اقدسيه تهران يك استخر براي آموزش شنا به دانشجويان دانشكده افسري ساخته بودند.
در سال 1314 ، استخر ديگري در باغ فردوس شميران احداث شد كه به وزارت فرهنگ تعلق داشت. نخستين استخري كه براي استفاده ورزشكاران و تعليم اصول جديد شنا به آنها به وجود آمد، در سال 1314در منظريه تهران بود كه يك مربي ورزش خارجي به نام « گيبسون » بر آن نظارت مي كرد. پايه هاي ورزش شناي نوين در ايران از همان استخر منظريه گذاشته شد.

[shima_glk]

مشخصات استخر
استخر، محل خصوصي است براي شنا ، شيرجه ، و واترپولو كه در اندازه هاي مختلف ساخته مي شود. ولي ، استخرهايي كه در آنها مسابقات رسمي را برگزار مي كنند بايد داراي مشخصاتي معين باشد. اين مشخصات از طرف فدراسيون بين المللي شناي آماتور ، كه آن را فينا ( FINA ) مي خوانند به شرح زير تعيين شده است:
طول : 50 متر ؛ عرض: حداقل 21 متر
عمق : حداقل 80/ 1 متر
تعداد خطوط : 8 خط ( عرض هر خط 5/ 2 متر)
در استخرهايي كه ركوردگيري مي كنند، دماي آب بايد 22 تا 24 درجه سانتي گراد باشد.

لباس شنا
لباس مخصوص شنا يك شلوار كوتاه و چسبيده به بدن است كه بايد وزن آن بسيار كم باشد و آب را در خود نگاه ندارد. طبق مقررات بين المللي ، شلوار شنا هنگام مسابقات بين المللي و ركوردگيري ، بايد از پارچه اي به رنگ تيره و به صورت يك تكه باشد.
در حال حاضر لباس شناگران را از پوست كوسه ها درست مي كنند كه كل بدن را مي پوشاند.

درجه حرارت آب وهوا
مدت توقف در آب وابسته به مقدار درجه حرارت آب و هوا بستگي دارد . برنامه ي آموزشي هنگامي مي تواند موفقيت آميز باشد كه كارآموزان در آب احساس آرامش نمايند . مثلاً سرد بودن آب باعث لرزش كارآموزان شناگر شده و اين امر به نوبه ي خود در بازده ي كلاس اثر منفي خواهد داشت . در ضمن كودكان و نوجوانان از نظر تطبيق و هماهنگي گردش خون نسبت به بزرگسالان با اشكالاتي مواجه هستند . درجه ي حرارت آب براي بزرگسالان بايد 27- 25 درجه و براي كودكان 30-28 درجه باشد . بنابراين تعليم شنا براي مبتديان در استخر سرپوشيده مناسب تر از استخر رو باز است ، براي توفيق بيشتر در مراحل آموزشي لازم است به محض اينكه مبتديان احساس سرما و لرزش و عدم علاقه مندي از خود نشان دادند به سرعت كلاس را تعطيل كنند .

1- غوطه وري
كار آموز شناگر بايد بياموزد كه خود را مطمئن و متناسب در آب متعادل كرده و با اراده خود را به زير آب كشيده و جهات مختلف را تشخيص دهد .
او بايد زماني كه در آب غوطه ور است چشم هايش را باز نگهدارد . در ابتدا كار آموز به محض اينكه سرش را از آب بيرون آورد چشم هايش را تند تند دست مي كشد اين عمل نشان دهنده ترس زياد است . با صبر و حوصله و تحمل زياد مي توان اين ترس را از كار آموز گرفت . در نتيجه كارآموز بايد ياد بگيرد كه چشم هاي خود را در مدت طولاتي تري در آب باز نگاهدارد و يا بهتر خود را در آب به حالت غوطه وري در آورد . بدين ترتيب كار آموز شناگر تجربه هاي لازم را براي پيشرفت در مراحل بعدي پيدا خواهد كرد .
نكته : در هنگام فرو رفتن ساده در آب سر بايد به تدريج زير آب فرو رود .
صورت بايد روي آب قرار گيرد و عمل بازدم ( نفس را خالي كردن ) در زير آب صورت گيرد .

2- پرش در آب
براي كسب اطمينان بيشتر ، پرش در آب نقش مهمي را ايفاء مي نمايد به خصوص اگر اين پرش با غوطه وري همراه باشد . پرش در آب اگر با غوطه وري همراه باشد ، جسارت كارآموز شناگر را زياد مي كند و به او اعتماد به نفس خواهد داد . كارآموز شناگر روي لبه ي استخر مي نشيند و داخل آب مي پرد . بعد با حالت زانو جمع به داخل آب مي پرد بايد به كار آموز شناگر آموزش داد كه پس از يك پرش در آب چگونه مي تواند بدن خود را به حالت غوطه وري در آب در آورد .

3- تنفس
در شنا تنفس يكنواخت و ارادي از اهميت فوق العاده اي برخوردار است . تنفس و يا به طور كلي عمل دم و بازدم با ريتم حركات شنا بايد هماهنگ باشد ، زيرا در غير اين صورت مانعي در اجراي حركات شنا به وجودمي آيد . پس كارآموز شناگر بايد بياموزد كه چطور در آب به طور صحيح تنفس نمايد .
با توجه به اينكه ورزش شنا احتياج به استقامت زياد دارد ، بنابراين بايد خوب به اين امر توجه شود . به كارآموز بايد گفت كه اگر نفس را در سينه حبس كند و خيلي آرام زانوها را به طرف شكم جمع كند و پاها را آرام از كف استخر جدا سازد ، در اين صورت حالت شناوري پيدا مي كند . يعني به محض اينكه به زير آب برود بلافاصله كم كم به سطح آب مي آيد و حالت شناور بودن خود را احساس مي كند و از اين كار لذت مي برد . ناگفته نماندكه مربي چند بار اين حركت را قبل از كار آموز انجام مي دهد .

4- سرخوردن
يكي ديگر از اصولي كه به عنوان اصل اساسي شنا مي توان محسوب كرد سرخوردن است . پس از اينكه كار آموز شناگر قادر شد خود را بدون استفاده از دست و پا در آب غوطه ور نمايد مي توان سرخوردن را به او آموزش داد . پس از اجراي حركات مناسب در آب قبل از هر چيز كارآموز شناگر بايد بياموزد كه چگونه بدن خود را به حالت افقي روي آب حفظ نمايد تا بدين وسيله بدنش را در آب متعادل نگاه دارد . با كسب تجربه كافي ، كارآموز شناگر مي آموزد كه پس از يك دم عميق بدن خود را به حالت متعادل و مناسب در آب حفظ نمايد . و از اين حالت با گذاشتن پا به ديوار استخر و وارد آوردن فشار توسط پنجه هاي پا به ديوار ، كار آموز شناگر در مسير شنا سر مي خورد .

سرخوردن بر روي آب مي تواند به چند روش انجام شود :
بهترين روش در ابتداي آموزش اينست كه مربي دست هاي شاگرد را در حالت شناوري گرفته و بكشد و بعد از كشش بلافاصله دست هاي شاگرد را رها كند تا اينكه شاگرد از سرخوردن لذت ببرد .

حالت ديگر اين است كه وقتي كارآموز شناگر به حالت شناور بر روي آب است ، مربي از كارآموز مي خواهد كه سر بخورد ، به محض سرخوردن ، مربي دستش را در كف پاهاي شاگرد گذاشته واو را به طرف جلو هل مي دهد . كار آموز از اين حركت خوشش مي آيد و مي بيندكه به راحتي بر روي آب پيش روي مي نمايد .

حالت ديگر اينست كه مربي دست هايش را زير شكم كارآموز شناگر قرار داده واو را به طرف جلو مي برد .

سرخوردن بر روي آب با فشار يك پا به ديواره استخر
براي اينكه شاگرد عمل شناوري توام با پيشروي در آب به حالت خوابيده بر روي شكم را حس نمايد ، لازم است كه با كمك گرفتن از ديواره استخر و فشار پا به ديواره اينكار را انجام دهد ، مطابق شكل زير شاگرد كنار استخر مي ايستد و در حالي كه دستهايش بالاي سرش است ، آرنجها كشيده و بازوانش به گوشهايش چسبيده اند يك پايش را به ديواره استخر مي گذارد . ‌مايوي شناگر به ديواره چسبيده است بدن را به طرف جلو خم مي نمايد ( بدون اينكه سرش از دستانش خارج شود )
با گرفتن يك نفس عميق و با فشار به ديواره استخر توسط يك پا به طرف سطح آب سر مي خورد و در اين حالت دستها ، رانها و به طور كلي بدن كشيده است و سر هنوز در بين دستان قراردارد.
پس از تمام شدن هواي درون ششها و يا فرو افتادن پاها از حالت افقي مي ايستد . به طور معمول بيشتر شناگران موقع بلند شدن و ايستادن از حالت سرخوردن به علت اينكه سرو بالاتنه را بالا مياورند در حاليكه هنوز پاهايشان زير بدنشان قرار نگرفته است تلوتلو مي خورند بايد به آنان گفته شود موقعي كه مي خواهد بايستد وعمل سرخوردن شما تمام شده است قبل از خارج كردن سر و بالا تنه از آب اول پاها را به زير شكم جمع نموده و به كف استخر و پس از اطمينان از اينكه پاهايتان روي زمين است سر را بلند كنيد اين حركت را چند بار تكرار كنيد .

سرخوردن با استفاده از فشار دو پا بر ديوار استخر
در اين مرحله كنار ديواره استخر ايستاده ، دستها بالاي سر قرار مي گيرد . يك پا به ديواره استخر تكيه دارد و قسمت پشت ( ناحيه مايوي شناگر ) به ديواره استخر چسبيده است قسمت بالاتنه يعني سر ، دستها و سينه را به قدري خم نموده و در آب قرار مي دهيم . با گرفتن يك نفس عميق ‌در حالكيه سر و دستها كشيده و به سمت جلو است پاي ديگر را بلند كرده و با گذاشتن كنار پائي كه به ديواره ي استخر تكيه دارد ، به ديواره ي استخر فشار وارد آورده و بدن را صاف مي نمائيم و به طرف جلو سر مي خوريم .
در اين مرحله چون نيروي هر دو پا مورد استفاده قرارمي گيرد، شنا گر با سرعت بيشتري به جلو مي رود و در عين حال مسافت بيشتري را به حالت شناور طي مي نمايد .

سرخوردن از ميان حلقه
كف پاها را به ديواره ي استخر بچسبانيد ، دستها را به اندازه ي عرض شانه باز و رو به جلو نگهداريد ، سر در ميان دو دست قراردارد يا اينكه گوشها به بازوان چسبانده مي شود . فاصله ديواره ي استخر تا حلقه بايد 5/2 متر باشد و ارتفاع حلقه از سطح آب 5/1 متر باشد .
پاها را محكم به ديواره ي استخر فشار داده و سر بخوريد ، براي اينكه بهتر زير آب را ببينيد ، مي توانيد از عينك استفاده كنيد .
عمل سرخوردن از ميان حلقه را چندين بار انجام دهيد تا اينكه براي شما آسان شود . دستها تا لحظه ي آخر سر خوردن درجلو قرار دارد و هنگام ايستادن ابتدا روي پاهاي خود بايستيد و بعد بالاتنه ( سر و سينه ) را بالا بياوريد ، تا تلوتلو نخوريد .

نكاتي كه بايد در تمام مدت سرخوردن مورد توجه مربي قرار گيرد عبارتست از :
كارآموز نبايد هنگام سرخوردن خودش را روي آب بيندازد .
آرنج هاي دست خم نشود .
در حين شناوري عضلات بدن نبايد به طور كامل منقبض شود .
در هنگام سرخوردن ، دستها بيشتر از عرض شانه باز نشود .
بدن از ديواره ي استخر قبل از اقدام به فشار آوردن به ديواره ي استخر توسط پاها جدا نشود .
در تمام طول مدت سرخوردن و شناوري سر از بين دستها خارج نشود .
خم نمودن كامل بالا تنه تا كمر و گذاردن آن در داخل آب موقعي كه با هر دو پا مي خواهيد به ديواره فشار وارد كنيم .
هر قدر طول مدت نگه داري نفس بيشتر شود در نتيجه مسافت بيشتري را مي توان طي نمود . لذا بايداز يك نفس عميق استفاده نماييد ( بايد توجه داشت كه در زمينه ي نگه داري نفس براي مدت طولاني نبايد به شاگرد فشار وارد آورد )
در هنگام سرخوردن نبايستي بدن به زير آب برود ، زيرا مقصود اينست كه بدن در سطح آب حركت كند .

شيرجه و استارت

شيرجه هاي مقدماتي
قبل از اينكه استارت آموزش داده شود و از شاگرد كارآموز خواسته شود كه به مانند شناگران ماهر استارت مسابقات را تمرين كنند لازم است كه ابتدا روش شيرجه رفتن هاي ساده را به او آموزش دهيم . در حقيقت لازم است كه ياد بگيرد به چه روش بايستي با آب برخورد نمايد ، بيشتر افراد در اولين تجربه شيرجه خود كمي وحشت دارند ولي پس از چند بار تمرين به روش صحيح اين دلهره از بين مي رود.
امروزه مراحل مختلف شيرجه را تقسيم بندي كرده اند و شاگرد از مرحله نشسته در كنار استخر شيرجه رفتن را شروع نموده و بالاخره پس از تمرينات لازم با حالت دورخيزوار نيز شيرجه مي رود .
به طور معمولي افرادي كه داراي قابليت هاي جسماني متعادل هستند در يك يا دو جلسه كه به استخر مي روند مي توانند شيرجه هاي مقدماتي را فرا بگيرند.

مراحل مختلف آموزش شيرجه را شرح مي دهيم.
شيرجه از حالت زانو زده در كنار استخر
1- در اين شيرجه شناگر در لبه استخر با يك پا زانو مي زند . دست ها طوري قرار مي گيرد كه گوش ها به بازوها مي چسبد ، اين نكته بسيار مهم است زيرا اگر گوش ها به بازوها نچسبد يا سر بالا قرار بگيرد باعث برخورد صورت به آب مي شود وي ا اينكه سر داخل دست ها فرو مي افتد كه باعث مي شود شخص بيشتر به زير آب فرو رود. بنابراين اين گفته ها بايد رعايت گردد ، انگشتان شصت دست در يكديگر قلاب شده و دست بطور كامل كشيده رو به جلو مي باشد . پنجه پا، لبه استخر را به طور قلاب وار مي گيرد تا اينك شناگر سر نخورد .
2- در اين مرحله با كشيده بدن به جلو ( به طرف آب ) قصد ورود به آب را مي كند، و بالا تنه را به همان حالت حفظ مي نمايد و با فشار پنجه پا به لبه استخر بدن به فاصله دورتر پرتاب شده و با زاويه مناسب ( حدود 45 درجه ) به داخل آب وارد مي شود .

نكته مهم در اين مرحله اينست كه پس از جدا شدن بدن از لبه استخر هر دو پا به حالت كشيده و به هم چسبيده قرار گيرد به طوري كه بدن در هوا به حالت يك چوب كشيده باشد . پس از اينكه تمام بدن او داخل آب فرو رفت فوري سر و سينه را كه در حالت فرو رفتن به عمق آب مي باشند تغيير مسير داده و به طرف بالا بگيرد. اين كار باعث مي شود كه سرعت اوليه ائي كه بدن را به طرف جلو مي برد بدن و سرو سينه را به طرف سطح آب بكشد و سر از آب خارج گردد.

در واقع بدن مسيري قوسي شكل را طي مي نمايد . در تمام مسيري كه ذكر شد بدن حالت كشيده دارد و عضلات بدن در حالت انقباض عمومي مي باشند . نكته مهمي كه بايستي رعايت شود اينست كه ، زانوها در آخرين لحظه ( در روي هوا) خم نباشد . پاها به طور كامل كشيده و به هم چسبيده باشد و فاصله ائي بين آنها نباشد ، بسياري از شناگران سر را خيلي زود از بين دست ها بيرون مي كشند كه اين كار صحيح نيست و باعث برخورد صورت به آب مي شود . قرار داشتن سر داخل دستها تا آخرين لحظه بايستي ادامه يابد ( به خصوص در مراحل اوليه آموزش ).
بعد از فراگيري شناگر با يان روش شيرجه مرحله ي بعدي شروع مي شود.

مسير قوسي شكل بعد از شيرجه جهت كشيدن سر و سينه به طرف سطح آب

شيرجه از حالت ايستاده با زانوهاي خميده
1- در اين مرحله شناگر در لبه استخر طوري مي ايستد كه پنجه پاهايش لبه استخر را مي گيرد ، زانوها زير خم شده ولي به هم چسبيده مي باشد. دست ها در كنار بدن و بازوها در يك محور دايره اي مي باشند .
2- در لحظه سقوط با فشاري كه به لبه استخر وارد مي سازد پاها را به بالا پرتاب مي نمايد در اين حالت پاها به هم چسبيده و به حالت كشيده مي باشند و فقط كمي از ران خميده است پرتاب پاها به بالا از پشت كمك مي نمايد كه سر و سينه به طرف آب خم شود.
3- در اين مرحله بدن به حالت كشيده در يك امتداد قرار گرفته و قصد ورود به آب را دارد البته زاويه ورودي بدن به آب براي شيرجه هاي مقدماتي بهتر است همان زاويه 45 درجه رعايت گردد.

تمرين هاي آموزشي
1- براي اينكه پاي كار آموزش شناگر از هم باز نشود و هنگام ورود به آب پاها در امتداد بدن و حالت كشيده باشد ، حلقه اي را گرفته در ابتدا از مچ پا شروع مي كنيم و از كارآموز مي خواهيم كه بيشتر قسمت هاي بدن را به سمت جلو بكشد به حدي كه مي خواهد سقوط كند بعد از او مي خواهيم كه شيرجه بزند ، كم كم به دور زانو برده مي شود ، كارآموز شناگر سعي مي كند در هنگام ورود تكرار و تمرين حلقه كم كم به دور زانو برده مي شود ، كارآموز شناگر سعي مي كند در هنگام ورود به آب پا را به سمت بالا پرتاب كند. بنابراين شناگر ورود خوبي را در آب خواهد داشت.

2- شيرجه ي يك پا
1- در اين حالت شناگر مبتدي كنار استخر طوري مي ايستد كه يك پا لبه استخر مي باشد و پاي ديگر در عقب قرار دارد. بدن از كمر خم شده ، سر داخل دست ها طوري قرار مي گيرد كه گوش ها به بازوها مي چسبد. زانوي پاي جلو قفل و بي حركت مي باشد.
2- در لحظه سقوط با فشاري كه به لبه استخر وارد مي سازد پاي عقب را به بالا پرتاب مي نمايد و به سمت آب دولا شده و در موقع ورود به آب پاها به هم چسبيده و به حالت كشيده مي باشند .

مراحل مختلف شيرجه ايستاده از جلو از روي تخته ي شيرجه با ارتفاع 1 متر از آب
Spring board تمام توضيحات وضعيت بدن در هنگام شيرجه در قسمتهاي گذشته گفته شد، فقط روش صحيح روي تخته شنا بازي كردن مهم است. چون تخته شنا حالت ارتجاعي دارد، لذا فراگيري آب بسيار مهم مي باشد.

استارت
شروع و آغاز حركت در شناها را كه مي تواند پرش از سكوي استخر يا از داخل لبه استخر باشد استارت ناميده مي شود. در سه شناي اصلي پروانه ، قورباغه ، كرال سينه استارت از روي سكو در لبه استخر صورت گرفته و براي شناي كرال پشت ، استارت از داخل آب و با گرفتن لبه استخر يا ميله تعبيه شده براي اينكار انجام مي شود .
استارتي كه در گذشته مورد استفاده شناگران قرار مي گرفت با استارتي كه امروزه بكار مي رود تفاوت دارد. تكنيك استارت از روي سكو كه در قديم انجام مي شد بسيار ساده تر بود و آن بدين شكل انجام مي شد كه شناگر بر روي سكو مي رفت پاها را به اندازه عرض شانه باز مي نمود و با پنجه پا لبه سكو را گرفت و بدنش را از كمر به جلو خم مي نمود و سر را طوري به بالا نگه مي داشت كه روبرو را نگاه مي كرد ، سپس زانوها را خم كرده و به محض شنيدن صداي شروع با آوردن دست ها به جلو و باز كردن مفاصل زانوها خود را به جلو پرتاب مي نمود .
با مطالعه و بررسي حركت هاي مختلف اندام ها كم كم مربي ها موجه شدند كه روش هاي ديگر نيز وجود دارد كه مي تواند در پرتاب كردن شناگر به فاصله دورتر مؤثر واقع شود.
امروزه استارت از روي سكو به دو صورت انجام مي شود يكي استارتي كه با گردش دست حول محور مفصل شانه بودن ( چرخش دست ها ) و ديگري استارتي است كه شناگر خم شده و با دست لبه سكو استارت را مي گيرد. هر دو نوع اين استارت ها مورد استفاده شناگران و قهرمانان قرار مي گيرد. در آموزش استارت بايستي توجه داشت كه پس از شنيدن ( بجاي خود) شناگر به لبه جلوي سكو آمده و با پنجه پا لبه سكو را بگيرد در هر دو نوع استارت ذكر شده اين نكته بايستي رعايت شود ، حتي در شيرجه هاي ساده زير اين كار از سر خوردن شيرجه رونده جلوگيري به عمل مي آورد . اين نكته در واقع بايستي در همان ابتداي آموزش پرش در آب آموزش داده شود . شناگر بداند پنجه هاي پا حالت گيرندگي دارد.

مشخصات سكوي استارت
به ازاي هر خط استخر شنا سكوي استارت با مشخصات زير ساخته مي شود .
بر اساس قوانين فيفا ( فدراسيون جهاني شنا ) بلندي هر سكو از سطح آب بايستي بين 50 تا 75 سانتي متر باشد و سطح روي سكو حداقل 50×50 سانتي متر و از مواد غير لغزنده ساخته شود . حداكثر شيب سطح روي سكو نبايستي از 10 درجه نسبت به سطح افق تجاوز نمايد . در هر چهار ضلع طرفين سكو بايستي شماره سكو نوشته شده قابل رويت باشد .

نتيجه گيري در استارت به طريقه چرخش دست ها و گرفتن لبه ي استخر
در سال 1967 هانوئر در تحقيقي كه راجع به مقايسه دو نوع استارت انجام داد . به اين نتيجه رسيد كه در استارت به روش گرفته لبه استخر ، شناگر زودتر از سكوي استارت كنده شده و رودتر هم وارد آب مي شود ولي فاصله طي شده با اندازه فاصله طي شده در استارت به روش چرخش دست ها نيست. رفرد در سال 1971 براي مقايسه اين دو نوع استارت يك شناگر زن و 8 شناگر مرد انتخاب نمود و در 3 مورد زير تحقيقاتي انجام داد.
1- زمان جدا شدن از سكو
2- زمان پرواز
3- زمان طي كردن فاصله 60/ 3 سانتي متري به اين نتيجه رسيد كه هر دو استارت در زمان پرواز برابرند ولي در دو مورد ديگر نتيجه اي عكس نتيجه ي هانوئر بدست آورد . يكي از علل برتري استارت به طريقه گرفتن لبه استخر زود جدا شدن از سكو به محض شنيدن صداي گلوله استارت مي باشد.

[shima_glk]

بخش دوم كرال سينه

شناي كرال سينه (Front Crawl )
كلمه كرال از فعل انگليسي To Crawl مشتق شده كه به معني خزيدن است . زيرا انسان به وسيله ي اين شنا در آب مي خزد و پيش مي رود.
كسي به درستي نمي داند كه اولين بار اين شنا در كدام كشور معمول شده است ، ولي شواهد و قوانين نشان مي دهد كه به احتمال زياد اين شنا در مصر ابداع شده است .
اما مسلم اين است كه در سال1700 در استراليا اين شنا به وسيله ي الك ويكمن معمول شد ، و سپس به آمريكا و اروپا راه يافت ، و بالاخره يكي از مهمترين بازي ها در مسابقه هاي المپيك را تشكيل داد ، و براي اولين بار يك آمريكايي به نام چارلز دانيلز به سال 1908 در رشته ي شناي بازي هاي المپيك شركت كرد و با شناي كرال مسافت 100 متر را در 60 ثانيه و سه پنجم طي كرد و برنده شد .
شناي كرال امروزه بيش از هر شناي ديگر طرفدار دارد و بيشتر شناگرها با آن آشنايي دارند . ولي متاسفانه به غير از تعداد كمي آن را به طريقه ي كاملاٌ صحيح فرا نمي گيرند . با كمي اراده ، اگر بتوانيد اين شنا را به طور كاملاٌ صحيح فرا گيريد ، بسيار مفرح و لذت بخش خواهد شد . كرال معمولا در دو قسمت كرال سينه و كرال پشت تعليم داده مي شود . كه ابتدا به شرح كرال سينه مي پردازيم .

آموزش شناي كرال سينه
كرال سينه شنايي است كه در آن ضربات منظم پاها به همراه حركت دست ها كه به تناوب از آب خارج و وارد شده و آب را به عقب ميكشند و سر ، نيم دايره اي را حول محور طولي بدن مي زند تا از سمت راست يا چپ ( كه معمولاٌ يك طرف است ) از طريق دهان هواگيري نمايد انجام مي شود .
بنابراين سه مرحله اصلي در شناي كرال سينه عبارتند از :
1- عملكرد پاها Leg Action
2- عملكرد دست ها Arm Action
3- نفس گيري Breathing

جهت آموزش شناي كرال سينه لازم است كه هر مرحله به تنهائي و به مقدار كافي آموزش و تمرين داده شود . پس از آموزش و تمرين كافي اولين مرحله ، نوبت به مرحله دوم مي رسد كه ضروري است پس از آموزش و تمرين به مرحله ي اول متصل شده و هر دو با هم تمرين شود تا شناگر هماهنگي لازم را جهت انجام هر دو مرحله كسب نمايد و سپس مرحله ي سوم آموزش داده مي شود . و پس از تمرينات مقدماتي و كافي به مرحله ي اول و دوم اضافه مي شود . تمرين ادامه مي يابد تا هماهنگي مجددي صورت گيرد و شناگر قادر به انجام هر سه مرحله با هم در يك زمان گردد.

متاسفانه مشاهده شده است كه مربيان هنوز يك مرحله را به طور كامل آموزش نداده ، وارد مرحله بعدي مي شوند . اگر چه بعضي از مربيان با آموزش مرحله به مرحله چندان موافق نيستند ولي تجربه نشان داده است براي به دست آوردن نتيجه ي بهتر و پيشرفت در امر آموزش در كلاس هاي گروهي ، آموزش مرحله به مرحله به مراتب مفيدتر است .
اين موضوع را بايد به خاطر داشته باشيد كه قبل از شروع اولين قسمت آموزش كرال سينه كه حركت پاها است ، لازم است شاگرد دو مرحله مقدماتي مهم را خوب فرا گرفته باشد.

عملكرد پا Leg Action
در شناي كرال ، حركت پا بسيار حايز اهميت است . مطلب مهم اين كه بر خلاف تصور ما حركات شديد و كند پاها توام با سرو صداي زياد كه غالبا در مبتديان ديده مي شود كوچكترين ارزشي ندارد ، بلكه حركات كوتاه و سريع پاها لازمه اين كار است .
حركات پاها از مفصل شروع مي شود كه ران را به لگن خاصره مربوط مي سازد . زانوهم حركت مي كند ، اما حركت آن كمتر از مفصل قبلي است و فقط تا آن حد صورت مي گيرد كه پاهاي شناگر از آب خارج شده و بلافاصله به آب ضربه بزند و روي اين اصل زاويه بين ساقها هيچ وقت از 30 درجه تجاوز نمي كند .

همچنين ساقها ، رانها و پاها هرگز ار هم فاصله نمي گيرند ، بلكه هميشه به هم ماليده مي شوند هنگام زدن پاها بايد توجه كنيد كه پاشنه پاها ازهم فاصله نگيرند ، كه معمولا كارآموز شناگر پاشنه پاها را از هم فاصله مي دهد . زانوها نبايد زياد بشكند ، اين عمل باعث مي شود كه پيشرفت خوبي نداشته باشيد انگشتان پاها بايد كشيده شوند .
يكي از مهمترين مواردي كه بايد در پاي كرال سينه درنظر گرفت ، اين است كه در موقع زدن پاي كرال انگشتان پا نبايد عمود بر كف استخر باشند و شكستگي نيز نبايد بيش از حد شود . به شكل زير توجه كنيد :
مثلي است معروف كه شنا را در آب ياد مي گيرند ، ولي به راستي براي صرفه جويي در وقت ، مي توان در خانه نيز مقدمات آن را فرا گرفت .
روي اين اصل توصيه مي شود در خانه و يا كنار استخر ، بي آنكه بدن خود را خيس كنيد روي كاناپه و يا ميز دراز بكشيد و روي سينه قرار بگيريد و سر را بين بازوها گرفته و پاهايتان را قريب در خارج نگه داريد ، بسيار سريع و همان طور كه قبلاٌ گفته شد به حركت پاها بپردازيد .
پس از چند جلسه تمرين ، اين بار كناره استخر را بگيريد و توي آب بي آن كه به حركت بازوها فكر كنيد سرتان را بين بازو ها قرار داده و تقريباٌ سرتان را در آب فرو ببريد و حركت پاها را تمرين كنيد و بعدها به فكر پيشروي در آب باشيد حتي مي توانيد حركت پاها را با كمك دوستانتان تمرين كنيد . بايد توجه داشته باشيد كه در موقع تمرين پا سرتان نبايد بالا باشد . چون اين عمل باعث مي شودكه پاها به پايين بروند .

تمرين هاي آموزشي پاي كرال سينه
1- نشستن روي لبه استخر و پا داخل آب همانطوري كه در شكل زير نشان داده شده است نوآموز شناگر در لبه استخر مي نشيند و دستها را به عقب تكيه مي دهد و دو پاي شناگر در داخل آب قرار داشته و پاها بطور متناوب در آب حركت مي نمايد . بايد توجه داشت كه در اين مرحله حركت پا بطور صحيح صورت گيرد و پنجه ها متمايل به داخل باشد و آب توسط سينه پا به اطراف پراكنده شود .
2- در حالي كه كارآموز شناگر لبه استخر را گرفته مبادرت به زدن پا مي كند . يادآور مي شويم كه پس از چند حركت ، پا كارآموز شناگر صورت خود را از آب بيرون آورده و نفس مي كشد و مجدداٌ تمرين خود را تكرار مي كند .
3- در شكل زير يكي از كارآموزان شناگر دستهاي كارآموز ديگري را گرفته و نفر دوم همان طوري كه در سطح آب قرار گرفته شروع به زدن پاي كرال سينه مي نمايد
دومين مرحله ي آموزشي ، حركت دست كرال سينه
مراحل حركات دست : تعويض منظم حركت دستها در شناي كرال سينه موجب پيشروي در آب مي شود .هنگامي كه يكدست حركت كشش را در داخل آب انجام مي دهد ، در همان زمان دست ديگر درخارج از آب آماده ورود در آب مي شود . تا يك دست ، دست ديگر را لمس نكرد نبايد، از آب خارج شود . لازم است به يك موضوع خوب توجه شود و آن اينست كه چه در داخل و چه در خارج از آب هميشه آرنج بالاتر از مچ دست قرار دارد، ولي اين تكنيك جاي خودرا با روش كنوني كه مكثي در كشش دست وجود ندارد ، داد . به طوري كه دستها پشت سر هم عمل كشش زير آب را انجام مي دهند . كشش ، منتظر ورود دست ديگر به آب نمي شود و نتيجه ي بهتري را در پيشروي حاصل مي نمايد .

بهترين ميزان ورود دست به آب موقعي است كه دست زير آب نيمي از كشش زير آب را انجام داده است ، زيرا در اين حالت در هيچ لحظه دست توقف نداشته و حركتي دائمي درحال كشش خواهد داشت .
مناسبت ترين ميزان زاويه آرنج در موقع كشش زير آب بين 90 تا 100 درجه است. مربي بايد كنترل نمايد كه شاگرد شكستگي دست در داخل آب را انجام دهد، بدين ترتيب كه دست در آب وارد شده ، تقريباٌ كشيده مي شود .

كشش شروع شده و در همين حال خميده ميگردد ( حداكثر 100 درجه در خميده ترين محل ) و شروع به باز شدن نموده تا موقعي كه دوباره تقريباٌ صاف گرديده و قصد خروج از آب را مي نمايد . بايد دقت شود در موقع ورود دست در آب نبايد جلوي صورت وارد آب شود ، چون كشش كمتري در پيشروي آب دارد و همچنين در موقع ورود دست در آب آرنج و بازوي دست بايد به گوشها نزديك باشد .
ابتدا شست وارد آب مي شود ، اين عمل باعث مي گردد كه آرنج در بالا قرار گيرد . و اين كار لازمه ي كرال صحيح است . بالا آمدن آرنج ادامه مي يابد تا موقعي كه انگشتان دست نيز از آب خارج گردد.
وضعيت دستها طوري است كه انگار جسمي مانند تخم مرغ را گرفته است يا اينكه دستها دور يك بشكه مي چرخد ، سعي كنيد بازو را به سر و گوشها نزديك سازيد .
نكته ي ديگر كه هنگام حركت دست بايد به آن توجه داشت اين است كه كف دست را هنگام خارج شدن از آب بايد به خارج چرخانيده شود . اين عمل باعث تسهيل در بالا نگاهداشتن آرنج مي شود .
در اين جا نيز مي توان در خشكي به تمرين حركت دستها پرداخت و سپس در آب آن را كامل كرد .
علت بالا نيامدن آرنجها در بيشتر شاگردان ( به خصوص بزرگسالان ) اينست كه مفصل شانه آنها داراي جنبش پذيري (Flexibility) كافي نيست . بعضي ديگر از كارآموزان براي بالا آوردن و نگه داشتن آرنجها قسمتي از شانه را هم از آب خارج مي سازند كه روش درستي نيست . در اين جا نيز مي توان در خشكي به تمرين حركت دستها پرداخت و سپس در آب آن را كامل كرد.
لازم به يادآوري است كه دست كرال در سه مرحله انجام مي گيرد : اول مرحله ي كشش ، دوم مرحله فشار، سوم مرحله ي خارج از آب يعني حركت دست از هنگام خروج آب تا آوردن آن به جلو در امتداد دو شانه .

مي توان مرحله ي كشش و فشار را به صورت S خوابيده انگليسي نشان داد .

تمرينات آموزشي دست كرال سينه
1- راه رفتن و خم نمودن بالا تنه به جلو به طوري كه صورت در داخل آب قرار گيرد . حركت دستها به طور متناوب و بدون تنفس است . اين عمل در قسمت كم عمق استخر صورت مي گيرد .
تمرينات تركيبي دو نفره : در حالي كه كارآموز شناگر به روي سينه در سطح آب قرار گرفته ، كمك كننده مچ پاي او را با دو دست مي گيرد . در اين حالت كارآموز شناگر همزمان حركت دست كرال را به طور متناوب انجام مي دهد .
كارآموز شناگر و كمك كننده بايد با جديت اين عمل را انجام دهند . كارآموز شناگر در تمام مدت تمرين با گرفتن نفس عميق ودر حالي كه صورت داخل آب است ، اين عمل را انجام مي دهد . با تمرين مداوم حركت و هماهنگي دو دست به صورت خودكار در مي آيد .

سومين مرحله آموزش ، اجراي كليه ي حركات دست وپاها بدون تنفس
( هماهنگي دست و پا ) GRAWL STROKE – NON- BREATHING SIDE
در كرال هماهنگي بين حركات دست و پا اهميت بسيار دارد . در حالت كلي به ازاي يك دايره ي كامل كه دو دست مي پيمايند ، پاها 6 ضربه به آب مي زنند و قاعدتاٌ اين ريتم بايد مراعات شود . و در اين مرحله حركات دست و پاها با هم تنظيم و هماهنگي پيدا كنند . تنظيم حركات دست و پا به صورت زير انجام مي گيرد .
موقعي كه كشش دست انجام گرفت ، بنا به مقتضيات فردي ريتم حركات پا دو الي شش ضربه خواهد داشت . كشش دست در آب منجر به پيشروي بدن در آب مي شود . حركت پا و يا ضربه ي پا در آب ثبات و تكيه بدن را از نظر حفظ تعادل فراهم مي نمايد . علاوه بر آن حركت پا از فرورفتن و منحرف شدن پايين تنه در آ ب جلوگيري مي نمايد . هر بار كه يك دست از آب خارج شد پاي همان طرف عمل ضربه زدن به پايين را انجام مي دهد .
چرخش در محور طولي بدن باعث آساني به جلو راندن بدن وبالا گرفتن آرنج خواهد شد . چرخش بدن به خصوص براي شناگرانيكه مفصل شانه آنها . انعطاف پذيري كافي ندارد بسيار مفيد است

از نكات مهمي كه در مورد ورود دست به آب بايد به خاطر داشت لحظه ي ورود به آب است . يعني بدانيم موقعيت دستها نسبت به يكديگر چگونه است يا موقعي كه يك دست در حال كشش است، دست ديگر در چه مرحله اي قرار دارد ؟ بهترين ميزان ورود دست به آب موقعي است كه دست زير آب نيمي از كشش زير آب را انجام داده است . زيرا در اين حالت در هيچ لحظه دست توقف نداشته و حركت دائمي در حال كشش خواهد داشت

مرحله چهارم نفس گيري در كرال سينه BREATHING

يكي از قسمت هاي مهم شناي كرال سينه ، هواگيري است و اين مرحله همان تخليه ي هواي ذخيره شده ي ششها در آب است . كار خالي كردن هوا در آب بايد در همان مراحل اول به خوبي آموزش داده شود . اگر چه در ابتدا اينكار كمي مشكل است ، ولي پس از كمي تمرين شاگرد كم كم به طريقه ي تخليه ي هوا در آب آشنا شده و عادت مي كند .
خالي كردن هوا در آب مي تواند هم از طريق بيني و هم از راه دهان باشد . از همان ابتدا بايد به كارآموز شناگر گفته شود كه پس از پر كردن هوا در ششها سرش را به زير آب فرو ببرد و به طور پيوسته هوا را تخليه نمايد ، به طوري كه وقتي احساس كرد كم كم هواي داخل ششهايش در حال اتمام است ، در همان حال دميدن هوا به داخل آب سرش را از آب بيرون بياورد و خيلي سريع هواگيري كرده و دوباره در آب مشغول تخليه ي هوا گردد . مهم نيست كه كارآموز از كدام سمت يا جهت ( راست يا چپ ) نفس گيري كند ، بلكه مهم اين است كه عمل هواگيري يك طرفه صورت گيرد عمل دم خيلي سريع انجام مي شود و اگر عمل بازدم كمي طولاني تر باشد اشكالي نخواهد داشت

تمرينات آموزشي هواگيري كرال سينه
1- در مر احل اولين تمرين كافيست كارآموز شناگر در قسمت كم عمق استخر در حالي كه از ناحيه كمر خم شده است ، سر را داخل آب قرار داده و هواي داخل ريه ها را خالي كند . نكته مهم اين تمرين در اين ست كه زماني كه مي خواهد سر را براي گرفتن هوا از آب خارج كند بايد اين كار را توسط گردن انجام دهد و موقع هواگيري نصف صورت داخل آب ونصف ديگر در بيرون آب باشد سعي كنيد شانه را بالا نياوريد و از آب خارج نسازيد . اين عمل در ابتدا مشكل است ، ولي به مرور زمان به طور خودكار با موفقيت انجام مي شود .
2- روش ديگر تمرين بدين شكل است كه كارآموز شناگر در قسمت كم عمق استخر با دستهايش كه به اندازه ي عرض شانه باز است ، لبه ي استخر را مي گيرد وبدن را در موقعيت شناور رو به كف استخر قرار مي دهد . براي شناور شدن بهتر بدن ، تخته شنا يا چوب پنبه اي را در ميان دو ران قرارميدهد و كاملاٌ شناور مي شود . در اين لحظه سر را به يك سمت مي چرخاند و عمل دم را انجام مي دهد اين عمل خيلي سريع انجام مي گيرد .

شناگر در آخرين لحظه ي تمام شدن هواي داخل ششهايش سر را از آب خارج مي سازد ( در حالي كه هنوز در حال دميدن هوا است ) و يكباره هوا را مي بلعد .اين عمل را چندين بار تكرار كنيد .

مرحله پنجم : هماهنگي حركات دست و تنفس
در اين مرحله كه شاگرد يا كارآموز شناگر در حال انجام حركت دستها و هواگيري توام است، مربي بايد كليه ي مراحل را زير نظر داشته و حركت دست را به خوبي كنترل نمايد : -چگونگي كشش دست در زير آب ، - ورود دست به آب ، - موقعيت مناسب چرخش سر به خارج نسبت به دستها و نكته مهمي كه بايد بدان توجه شود اين است كه شاگرد شانه ها را بالا نياورد ، عمل كشش دست در زير آب را به خوبي انجام دهد و چرخش سر به خارج كمي بيش از حد معمول باشد هوا را بايد در داخل آب تخليه نمايد و مجدداٌ هواگيري نمايد.
در قمست كم عمق استخر عمل راه رفتن و خم نمودن بالاتنه جلو به طوري است كه صورت در داخل آب قرار مي گيرد و حركت دستها به طور متناوب همراه با تنفس صورت مي گيرد .
عمل دم هنگامي صورت مي گيرد كه سر به پهلو چرخيده و عمل بازدم در داخل آب انجام مي شود توجه داشته باشيد كه سر به دو طرف نمي چرخد . البته قبل از انجام اين كار در داخل آب لازم است اين حركت در خشكي انجام شود بدين طريق كه شناگر خم شده سر را به پهلو مي چرخاند . اگر كارآموز سمت راست راحت تر نفس مي گيرد به محض خارج شدن دست راست از آب هوا را مي بلعد و سپس صورت را رو به زمين چرخانيده و هوا را تخليه مي نمايد و مجددا سر را جهت هواگيري به پهلو مي چرخاند وقتي سر به طرف پهلو مي چرخد در مراحل اوليه بايد كارآموز شناگر سعي كند چرخش را كمي بيش از حد معمول انجام دهد به طوري كه بتواند بالا را ببيند و دهان بعدها كاملاٌ از آب خارج گردد .
گردش بايد در ناحيه ي سر وگردن بيشتر باشد و تا حدي كه دهان از آب خارج شود . اينكه هواگيري از چپ يا از راست صورت گيرد اهميت ندارد آنچه براي يك كارآموز شناگر لازم است تاكيد شود اين است كه فقط از يك طرف به ميل خويش هواگيري نمايد و هميشه از همان طرف بدن را چرخش بدهد.

مرحله ي ششم : هماهنگي حركات دست و پا وتنفس
تمرين حركت هواگيري در خشكي و درآب بايستي آنقدر تكرار شود كه شاگرد به راحتي اينكار را انجام دهد در غير اين صورت در مرحله ي بعدي كه مي خواهد حركات دست و پا را كه قبلا فرا گرفته با هواگيري توام نمايد با اشكال مواجه مي شود . ايجادهماهنگي بين هواگيري و حركات دست و پا مستلزم تمرين زياد درهر يك از قسمت هاي گفته شده است .
دركرال هماهنگي بين حركات دست ، پا و تنفس اهميت بسيار دارد . در حالت كلي به ازاي يك دايره ي كامل كه دو دست مي پيمايند پاها 6 ضربه به آب مي زند و بايد اين ريتم مراعات شود .

در ضمن دست راستتان را به عقب بياوريد و به محض آن كه دست راستتان را از آب خارج مي كنيد صورت خود را به راست چرخانده و به سرعت از راه دهان نفس بكشيد .اما هرگز سرتان را زياد از آب خارج نسازيد و حتما در اين وضعيت بايد گوش چپ در آب قرار گيرد .
در مرحله ي بالا يا گفته شده مربي بايد توجه داشته باشد كه حين هواگيري تكنيك حركت دست كرال سينه دچار اشتباه نگردد واگر در اين مرحله حركات دست و هواگيري خوب هماهنگ شود اضافه نمودن حركات پا به آنها كار مشكلي نخواهد بود . اگر چه معمولا كار آموز شناگر آنقدر متوجه هواگيري مي شود كه حركت پاها يا قطع شده يا ضعيف زده مي شد . در اين حالت است كه مربي لازم است مرتب ادامه ي حركات پا را به كارآموز گوشزد نمايد و به طور دقيق تكنيك هواگيري را زير نظر داشته و تك تك آنها را به كارآموز هشدار دهد .اما در ضمن اين حركات اخير مرتبا هوا را از راه بيني به آب رها كنيد به طورمسلم حركت تهاجمي شما در آب باعث خواهد شد كه جلوي صورت شما كمي در آب پايين رفته و عمل بازدم بهتر انجام يابد اما قسمت اعظم هواي شش هاي شما وقتي خارج خواهد شد كه نوبت تنفس بعدي فرا رسد كه در آن موقع ابتدا بقيه هوا را با سرعت تمام به وسيله ي دهان از ريه خارج كرده و سپس به سرعت نفس مي كشيد . لازم به يادآوري است كه هر قدر دست و يا صورت شما خارج از آب واقع شود ويا اينكه پا ضعيف زده شود از راندمان شنا مي كاهد و بايد با تمرينات زياد آنها را به حداقل رساند.
بنابراين در مرحله ي آخر از كارآموز شناگر مي خواهيم كه ابتدا روي آب سر بخورد و بعد پا بزند ، سپس حركت دست را به حركت پاها اضافه نمايد و درهمان حال با دقت زياد اقدام به هواگيري نمايد . به خودتان اميدوارباشيد . و به ياد داشته باشيد كه گروه عجله كنندگان زود متوقف مي شوند ، اين كار را آنقدر تكرار كنيد و ادامه دهيد تا اينكه بتواند شناي كرال سينه را به طوركامل انجام دهيد

اشتباهات معمول در پاي كرال سينه و روش اصلاح آن
اشتباه : زانو بيش از اندازه خم باشد و حركت از ساق پا صورت گيرد .
روش اصلاح : پاها مستقيما در آب قرار گرفته و حركت از ناحيه ي بالاي ران شروع شود .
اشتباه : درهنگام زدن پاي كرال پاشنه ها را دور از يكديگر نگه دارند
روش اصلاح : براي زدن پاي كرال پاشنه ها از هم دور نباشند و پنجه به هم نزديك نباشند .
اشتباه : بالا نگاهداشتن سر و صورت از سطح آب
روش اصلاح : قرار دادن صورت در آب
اشتباه : پنجه پا كشيده شود و مچ پا حركتي انجام ندهد .
روش اصلاح : با فشار شست پا ، آب را به پايين راندن و ضمنا نوك پا را به داخل كشيدن
اشتباه : نزديك بودن بيش از اندازه پاها به يكديگر .
روش اصلاح : پاها به اندازه ي 25 تا 45 سانتي متر از يكديگر فاصله داشته باشند

[shima_glk]

كرال پشت

شناي كرال پشت
كرال پشت را به سادگي مي توان ياد گرفت . چون سرهميشه خارج از آب قرار دارد، دم و بازدم به آساني انجام پذيراست. ابتدايي ترين نوع شناي كرال پشت درسال 1794 توسط شخصي به نام برناردي چنين تعريف شد: بدن به شكل افقي به پشت به موازات سطح آب قرار مي گيرد و سرتا گوش ها داخل آب است و پاها به حالت ضربدر به آب ضربدر مي زند.

اولين بخش آموزش – حركت پا
توصيف حركت پا
حركت پا در شناي كرال پشت ، شبيه حركت پا درشناي كرال سينه است . فرق مهم اين دو نوع شنا، اين است كه شناي كرال پشت به پشت انجام مي گيرد ، ولي شناي كرال سينه بر روي سينه. هنگام انجام پاي كرال پشت ، بدن بايد به حالت كشيده درآب قرار گيرد تاحركت پاي كرال پشت موثر انجام گيرد.
و در ضمن باسن نبايد بيش از اندازه درآب فرو رود، بلكه بايد در سطح آب قرار گيرد،حركت پا در كرال پشت بيشتر همان نگهداري افقي بدن بر روي آب را به عهده دارد.
حركات پا دركرال پشت نيز از سه مفصل مچ پا، زانو، و ران زده مي شود و از نقطه نظرحركتي و مكانيكي مشابه حركت پا در كرال سينه مي باشد.

تمرين هاي آموزشي
1- در داخل آب بايد زانوها جمع وصورت به طرف ديوار استخر باشد. دراين حالت با فشار يك پا به ديوار استخر بدن را به حالت كشيده و مستقيم در سطح آب قرار مي دهيم. دراين موقعيت دست ها تقريبا كشيده و در طرفين باسن حركت پاندولي انجام مي دهند و با هر دو پا اقدام به حركت پاي كرال پشت مي نمايم .
- پاي كرال پشت با نگاه داشتن تخته شنا به زيرسر
اين حركت درآب هاي كم عمق انجام مي شود. در ضمن بايد مواظب باشيم كه باسن به سطح آب نزديك باشد و ضربه پا مثل حركت قدم زدن باشد. زانوها نبايد از آب بيرون بزند.
3- اجراي تمرين شماره ي 2، ولي با اين تفاوت كه اين بار با دست هاي كشيده تخته شنا را نگاه مي داريم . پس از آنكه سر را روي تخته ي شنا گذاشته ، وبا دودست آن را نگه داشتيد ، روي آب به پشت دراز بكشيد. ابتدا سر بخوريد، وآنگاه پاها را همان طور كه در خشكي تمرين كرده ايد، به حركت درآوريد.
4- كارآموز شناگر با فشار پا، به ديوار استخر، پس از سرخوردن شروع به زدن پاي كرال پشت مي كند. ضمنا" توجه داشته باشيد همانند شكل زير آرنج ها كاملا كشيده در بالاي سر قرار داشته باشند و انگشت يك شست در دست ديگر قرار بگيرد.
آنگاه پاها را به حركت درآوريد. در حالت پايين آوردن ، زانو كمي خميده است ، اما در موقع بالا آوردن كشيده مي شود. علت اصلي جلو رفتن دركرال پشت مربوط به راست كردن پا در ضربه ي بالاست ، و همين امر باعث مي شود آب را با پشت به عقب بزنيد وخود به جلو برويد و به همين دليل بايد با نيروي هرچه بيشتر اين كاررا انجام دهيد .

تمرين پاي كرال پشت خارج از آب
دراينجا مانند انواع ديگر شنا بهتر است قبل از شروع كرال پشت، ابتدا به تمرين بدني خارج از آب بپردازيد وآمادگي لازم را براي اجراي كرال پشت در خود به وجود آوريد.
براي اين كار كنار استخر به پشت دراز بكشيد، به طوري كه باسن شما در لبه ي آن قرار گيرد .
ساعدها را روي ميز قرار داده وسرتان را كمي بالا بگيريد. ساق ها و ران ها را كشيده نگه داشته ، و زانوها را كمي خم كنيد وبه طور مرتب ساق ها را در خلاف جهت هم ، به بالا و پايين حركت دهيد.
به طوري كه حداكثر فاصله اي كه پاهاي شما با هم ايجاد مي كنند، بين 30 تا40 سانتي متر باشد، و اين حركت را تا آنجا كه خسته نشده ايد انجام دهيد.
از نكات مهمي كه در هنگام پا زدن بايد بدان توجه داشت ، اين است كه حركت پا بايد طوري به آب ضربه بزند كه در موقع بالا آمدن، سطح آب را لمس نمايد ، ولي از آب خارج نگردد. يعني حالتي مانند جوشش آب بوجود بياورد. اگر پاها در خارج ازآب ديده شود نشانگر اين است كه پاها بيش از حد بالا آمده است. سرهم نبايستي زياد پايين باشد. اگر آب و حباب هاي ناشي ازپا زدن جوششي نداشته باشد ، بيانگر اين است كه پاها در سطح پائيني از حد لازم در حال حركت است. فاصله بين دو پنجه پا زدن حداكثر نبايد از45 سانتي متر تجاوز نمايد ، نكته مهم اينكه سر زانوها نبايد از آب خارج گردد.

اشتباه هاي رايج و روش صحيح آن
اشتباه : فرو رفتن بيش از اندازه ي باسن در داخل آب.
صحيح : باز كردن مفصل لگن خاصره، ولي توجه داشته باشيد كه شكم بايد در سطح آب قرار گيرد ومضافا" اينكه سرتا حدود گوش درآب فرو رود.
اشتباه: حركت پيستوني پا و فشار آوردن به آب توسط كف پا .
صحيح : مفصل لگن خاصره را باز كنيد وحركت را ازاين مفصل شروع نماييد وهر دو پا كمي به طرف محور طولي بدن متمايل شود ( چرخش به داخل كف پا) .
اشتباه: بعضي كارآموزها نيز بيش از حد مفصل زانو را در موقع پا زدن خم مي نمايند كه اين كار پيشروي آنها را با اشكال روبرو مي سازد.
صحيح : در حركت پاي كرال پشت مانند كرال سينه ، پا كاملا كشيده و پنجه به سمت داخل متمايل مي گردد (به خصوص در موقعي كه پا از پائين به طرف سطح آب ضربه وارد مي كند).
مفصل زانو بايد شكسته شود و در پايين ترين نقطه اي كه پا از سطح آب قرار دارد اين زاويه ، شكستگي زانو به 95 درجه برسد.

دومين بخش آموزش ، كشش دست ها
توصيف حركت
درشناي كرال پشت، دست ها به طور متناوت در داخل و خارج آب حركت مي نمايند. هنگامي كه يك دست ازآب خارج مي شود پنجه ي دست ديگر به داخل آب فرو مي رود.
حركت دست – به طور كلي حركت دركرال پشت به دو مرحله تقسيم مي شود كه عبارتند از : حركت در داخل آب وحركت در خارج از آب.
مرحله اي كه دست در زيرآب حركت مي نمايد خود به دو مرحله ي كوچكتر تقسيم مي شود اين دو مرحله عبارتنداز: مرحله ي كشش و مرحله ي فشار.
مرحله اي كه دست درخارج از آب حركت مي نمايد ، هنگامي شروع مي شود كه دست مستقيم از آب خارج شده و از بالاي بدن مسيري را طي كرده تا به بالاي سربه نقطه ي فرود در آب مي رسد. ورود دست در آب به قراري است كه كف دست متمايل به طرف خارج بوده و انگشت كوچك ابتدا با آب تماس حاصل مي نمايد . سپس حدود 20-15 سانتي متر دست به داخل آب فرو رفته و بعد از آن كشش شروع مي شود. درهنگام كشش آرنج به تدريج خم شده ودر مرحله اي كه در راستاي شانه قرار مي گيرد داراي بيشترين زاويه مي شود. پس ازاين كه زاويه ي آرنج به بيشترين درجه ي خود رسيد، دراين زمان است كه فشار آغاز مي گردد. كشش شبيه حرف S انگليسي است .

با شروع فشار، تدريجا زاويه ي آرنج كاسته شده و كف دست را به طرف باسن هدايت مي كند. درپايان اين مرحله كف دست آب به طرف پايين و كف استخر متمايل شده و در اين هنگام قدري ساعد حول محور طولي خود كمي به چرخش در آمده تا دست درهنگام خروج با مقاومت كمتري از آب روبرو شود. يادآوري مي شود كه با چرخش بدن حول محور طولي آن، حركت دست آسانتر انجام مي گيرد. به علاوه اينكه اگر شانه از آب خارج شود حركت دست در خارج از آب بهتر صورت مي گيرد و با اين عمل نيروي مقاومت آب را دراطراف شانه كاهش مي دهيم. نكته ي مهمي كه در مرحله ي كشش و فشار بايد مراعات شود اينست كه دست ، آب راطوري به حركت درآورد تاحتي الامكان موازي با سطح آب ويا آب به حركت در آورده شود. در شكل زير مرحله ي كشش وفشار و نحوه ي خارج شدن دست از آب نشان داده شده است. هنگام خارج شدن دست از آب انگشت شصت بالا مي باشد.

تمرين هاي آموزشي
1-حركت متناوب دست كرال پشت درخشكي .
2- كارآموز شنا گر در قسمت كم عمق استخرآهسته به عقب گام بر مي دارد وضمنا" درهمين حال اقدام به انجام دست كرال پشت مي نمايد. خروج دست از آب درقسمت جلوي بدن و عمل ورود دست در آب درقسمت پشت بدن صورت گيرد.
3- با خم كردن زانو در حالي كه در آب فرو رفته ايم به طرف عقب گام بر مي داريم و همزمان با اين عمل دست كرال پشت رابطور متناوت انجام مي دهيم.
تذكر: شانه ها تكيه گاه مهمي هستند و از آنجايي كه ظريف وحساس هستند قبل از تمرين حركت دست كرال پشت سعي كنيد كه كمربند شانه اي را خوب گرم وآماده كنيد.
4- با فشار پا به ديوار استخر پس ازسرخوردن اقدام به انجام كرال پشت مي كنيم . دست در خارج از آب بايد راست و كشيده باشد و در زير آب آرنج براي گرفتن بازدهي بيشتر خم مي شود. درضمن چرخش ملايم حول محور طولي بدن پس از هر حركت دست لازم است .

اشتباه هاي رايج و روش صحيح آن
اشتباه: قرار گرفتن شانه ها در زير سطح آب .
صحيح : فقط شانه ي همان دستي كه در مرحله ي حركت در داخل آب است در اثر چرخش حول محور طولي بدن بايد قدري به داخل آب فرو رود.
اشتباه : بالا گرفتن سراز آب وفروبردن باسن درداخل آب.
صحيح : قسمت حلفي (پشت) گردن بايد روي آب قرار گيرد و باسن در سطح آب باشد.
اشتباه : دست مستقيم در داخل آب حركت كند و آرنج خم نشود.
صحيح : خم نمودن آرنج در مرحله ي كشش و فشار در زير آب و چرخش ملايم حول محور طولي بدن.

بعضي از شناگران دستشان را از ناحيه ي مچ خم مي نمايند و دست را از آب بيرون مي كشند و بعضي ديگر با چرخش بازوكف دست را متمايل به ران نموده وتقريبا مماس با ران دست را از آب بيرون مي آورند. به نظر بعضي ها براي اينكه شناگر بتواند دستش را به طرز صحيح از آب بيرون بياورد اولين قسمت از دست كه از آب خارج مي شود شصت دست است ولي بعضي ديگر از شناگران اصولا با مچ خميده دست را از آب خارج مي نمايند. به هر حال دست در طول مدتي كه در هوا و خارج از آب قرار دارد به صورت كشيده بوده و سرعتش د رحين طي كردن اين مسير بايد متناسب با سرعت كشش دست ديگر در زير آب باشد. بدين ترتيب كه هميشه در كرال پشت دو دست باهم حالتي قرينه دارد. پس به علت قرينه بودن، دست خارج از آب نبايد مسيرش راخيلي سريع تر از دستي كه داخل آب است وعمل كشش را انجام مي دهد تمام نمايد. و اگر چنين شود ميزان مقاومت نيز افزايش پيدا خواهد كرد.
محل ورود دست با آب در راستاي خط شانه است، البته نبايد دست بيش از حد از خط شانه خارج گردد. درشناي كرال پشت به ازاي هر 6 ضربه پا هر دو دست هر كدام يك بار دورمي زنند

سومين بخش آموزش، اجراي كليه ي حركات دست وپاي كرال پشت با هم
توصيف حركت
اجراي حركات دراين مرحله مانند دو قسمت گذشته كه توضيح داده شد ، است ولي موضوع اصلي هماهنگي و همكاري منظم حركات دست و پاها با يكديگر است. توجه داشته باشيد كه با دو حركت دست چپ و راست يعني هر دودست هركدام يكبار يك دور مي زنند، پاها حداكثر شش بار حركت مي نمايند.
حركت و يا كشش وفشار دست ها عامل بسيار مهم و موثري درپيش روي شناگر مي باشند و درمقابل حركت پاها، اصولا در حفظ تعادل وثبات شناگر نقش مهمي را ايفا مي نمايند. هنگامي كه درپايان مرحله ي فشار دست در زير آب به طرف پايين است و آماده ي خارج شدن از آب مي باشد،حركت پاي همان سمت ، به طرف بالا و سطح آب است. اين عمل باعث مي شود كه از بالا و پايين رفتن كمر جلوگيري شود. چرخش ملايم بدن حول محور طولي آن، باعث مي شود كه حركت دست در خارج از آب و خم شدن آرنج درزير آب آسانتر صورت گيرد.

موقعيت بدن درشناي كرال پشت
بدن شناگر در كرال پشت بايد به مانند ديگر شناها درحالت افقي و موازي با سطح آب باشد . وبدين منظور بايستي از فروافتادن پاها جلوگيري نمود وهمچنين بايد در نظر داشت كه در موقع ضربه هاي پا ، پنجه بيرون نزند. ويا زانوها از آب خارج نگردند، سرحالتي به مانند خوابيدن معمولي دارد منتهي خوابيدن بدون استفاده از بالش، كساني كه داراي قدرت شناوري خوب بوده ويا ضربه هاي پاي قوي دارند مي توانند سر را كمي به سمت سينه خم نموده وچانه را به سينه نزديك نمايند. درهمه حال بايد متوجه بود كه لگن پايين نيفتد و حالتي خميده به بدن شناگر ندهد.
مطالعات مشاهده ايي از روي فيلم هاي تهيه شده از شناي كرال پشت اين نكته را كاملا روشن ساخته است كه بدن شناگر يك گردش حول محور طولي دارد كه حدود 90 درجه است كه 45 درجه ي آن به سمت چپ و45 درجه ي آن به سمت راست مي باشد. شناگر نبايد از اين گردش جلوگيري نموده ويا اينكه خودش سعي نمايد بدنش را بچرخاند، بردن دست به بالاي سر و فرو بردن دست درآب كشش زير آب خودش اين چرخش را به وجود خواهد آورد.

اشتباه هاي رايج و روش صحيح آن
اشتباه : پاها و زانو ها هنگام حركت پا از آب خارج شوند.
صحيح : باسن درسطح آب و بدون زاويه در ناحيه ي مفصل لگن خاصره از خم شدن بيش از اندازه ي زانو جلوگيري شود، ضمنا حركت پا از ناحيه ي لگن خاصره شروع شود.
اشتباه : كشش مستقيم دست درزير آب
صحيح : خم نمودن آرنج درمرحله ي كشش وفشار درزير آب و چرخش ملايم بدن حول محور طولي .
اشتباه : بالاگرفتن سراز آب و فرو رفتن باسن در داخل آب.
صحيح : قسمت خلفي گردن (پشت گردن ) روي آب قرار گيرد. و مفصل لگن نيز باز باشد.

چهارمين بخش آموزش حركت دست باتنفس
"توصيف حركت"
همراه با دودست كامل با يك ستروك ( Stork ) كامل ، يك بارعمل دم ويك بارعمل باز دم انجام مي گيرد. ريتم و آهنگ تنفس به شرح زير مي باشد. زماني كه يك دست در خارج از آب است عمل دم ودر مرحله اي كه دست ديگر ازآب خارج مي شود عمل بازدم صورت مي گيرد.

اشتباه هاي رايج وروش صحيح آن
اشتباه : به يك ستروك كامل عمل دم وبازدم چندين بار انجام گيرد.
صحيح : زماني كه يك دست خارج از آب است عمل دم وزماني كه دست ديگردرخارج از آب است عمل بازدم انجام ميگيرد.
حركت دست با تنفس

پنجمين بخش آموزش ، عمل تنفس با اجراي تمام مراحل حركت دست وپا
توصيف حركت
تنفس در كرال پشت راحت تر از ديگر شنا هاست ، به اين علت كه سر درتمام مدت درخارج از آب قرار دارد و مشكلي جدي براي شناگر بوجود نمي آورد. ولي آنچه كه بايستي بدان توجه داشت اينست كه شناگر نبايستي خيلي تند تند تفس گيري نمايد و درعين حال نبايستي عمل هواگيري كشيده و طولاني باشد. و براي اينكه شاگرد بتواند بهترين حالت را بدست آورد بايستي به او گفت : با خارج شدن يك دست از آب عمل دم را انجام بده و با خارج شدن دست ديگرعمل بازدم را .
اين شيوه وروش براي كساني كه مي خواهند هواگيري را بطور منظم دركرال پشت ياد بگيرند. فرمول بسيارمناسبي است.

تمرين هاي آموزشي
1- شناي كرال پشت درمسافت هاي كوتاه با تاكيد بر تنظيم ريتم عمل دم وبازدم .
2- تحكيم درهماهنگ كردن كليه ي حركات شناي كرال پشت ( منظور حركت دست ، و عمل تنفس است) توسط پيمودن بين15-20 متر درآب . سعي كنيد بين هر دو تمرين زماني مناسب براي استراحت منظور شود.

[shima_glk]

خطرات شنا
شنا معمولاً یک فعالیت سالم است و در مقایسه با بیماری از ورزشهای دیگر آسیب های کمتری در آن وجود دارد . با این وجود برخی خطرات در ارتباط با شنا وجود دارند که به شرح زیر می باشند :

غرق شدن ،‌انتشار آب حاصل از :


شرایط مساعد آب که شنایی را در خود فرد برده یا باعث خوردن آب شود .
اقدامات دیگران که به طور تصادفی یا عمداً شناگر را به به زیر آب بکشند .
نتوانی از طریق بیهوشی موقت در آب کم عمق ، حمله قلبی ،‌سنکوپ سینوس شاهرگی یا سکته

اثرات نا مطلوب غوطه ور شدن

غرق شدگی ثانویه که در آن آب شور خورده شده باعث ایجاد یک کف در شش ها می شود . که تنفس را محدود می کند .
سندرم استنشاق آب شود swas
شوک گرمایی بعد از پریدن در آب می تواند باعث توقف کار قلب شود .
بر آمدگی استخوان که یک رشد غیر طبیعی در کانال گوش به خاطر ترشح دائمی و بلند مدت آب در کانال گوش است .


قرا گرفتن در معرض مواد شیمیایی

کلز گندزدا باعث افزایش ph آب می شود ، در صورت عدم اصلاح افزایش ph می تواند باعث تحریک چشم یا پوست شود .
استنشاق کلر ممکن است اثرات نا مطلوبی بر روی شش ها خصوصاً برای مبتلایان به آسم داشته باشد
این شکل می تواند با استفاده از یک استخر یا تهویه بهتر حل شود و در یک استخر هوای آزاد دارای بهترین نتایج است .
لکه همچنین دارای یک تاثیر زیبائی منفی دارد که بعد از تماس مکرر با مو باعث ار بین رفتن رنگ قهوه ای شده و آنرا بلوند بسیار روشن می کند . لکه ساختار مورا تغییر می دهد و آنرا مجعد می کند . لکه می تواند مس را حل کند که این کار موبی لوند را سبز می کند . نگهداری مناسب استخر می تواند مقدار مس در آب را کاهش دهد ضمن اینکه خیس کردن مو قبل از ورود به استخر می تواند به کاهش جذب مس کمک کند .
لکه اغلب روی پوست به شکل بی آب حتی بعد از چندین بار شستشو می ماند . وقتی به محلول آبی می رسد بودار می شود وقتی آب دهان به آن برسد ، در طی گرفتن و غیره ... )

عفونت
آب یک محیط عالی از بسیاری از باکتریها ،‌انگل ها ، قارچها و ویروسهای تاثیر گذار بر انسانها است که این بسته به کیفیت آب دارد .
عفونت ها پوستی ناشی از شنا و حمام ها می تواند باعث ترک خوردن بین انگشتان پا ، ساده ترین را ه برای اجتناب از این موضوع خشک کردن فضای بین انگشتان است .
انگل های میکروسکوپی از قبیل کرپستو اسپوریدیوم می تواند به کلر مقاوم شوند و می توانند در هنگام کلجیدن آب استخر شنا توسط شناگران باعث بیماری اسهال شوند .
عفونت گوش ، آماش بوش میانی (آماش بوش خارجی )
متاسفانه وقتی سطح کلر به طور موقت متعادل می شود . مشکلات سلامتی جدی همانند برونشیت فرمن و آسم ممکن است بوجود آید .